Неможам да бидам љубоморна на туѓа среќа, тоа е исто како да сум себична, и дека на другите им посакувам полош живот од мојот.
Нушиќ мудро изјавил „Ima ljudi koji se više raduju tuđoj nesreći, nego svojoj sreći.“ Spoiler Постојат луѓе кои повеќе се радуваат на туѓата несреќа, отколку на својата среќа. За некои луѓе туѓата несреќа е секогаш помала, а туѓата среќа секогаш е поголема.
За првиот дел ќе речам - не за „некои“, туку скоро за сите луѓе е така. Знаеш како велат „Секоја планина со својата тежина“, ама и кога ИСТ проблем ќе се појави кај друг, скоро секогаш знаеме да кажеме „Да, ама кај тебе го немаше ова (нешто) што го имаше кај мене, ти не знаеш колку е потешко“ (а ист проблем им надвиснал ) Човек, и се` е можно.....
Напротив многу се радувам на туѓата среќа ,па дури и на луѓе што баш и не ги сакам. Таква сум си јас барам секаква ситница за да се радувам.
коментирав на темава,ама ајде да се дополнам кажав дека не љубоморам,а и се радувам на туѓата среќа,ама не се радувам за тие што ич не ги сакам,едноставно не ме интересираат тие
taka e vo covekovata priroda na takov nacin da se cuvstvuva, no jas sekogas odam po toa bidi si srekjna i zadovolna so toa sto si, srekjata na drugi ne mozes da im ja odzemes ili da ja pozajmis.. ednostavno najubavo e sekoj za sebe koga si gleda i gleda svojot zivot da si go napravi bar priblizno kakov sto saka da bide.. mnogu air od toa sto ke gledame drugite kakvi se i dali se srekjni nema da imame, a bogami frustracii mnogu verovatno deka ke ni se slucat.
Да мислам дека на сите ни се има случено да помислиме па и на мене.ААААААААаа овааа за смеењето не затава што јас се смејам од сите повеке24/7.Не сакам затоа што сите ме саакат на околу немам таков проблем........
Нема да кријам дека понекогаш сум љубоморна.Зошто тој/таа го има тоа, а јас не? Ама сфаќам дека има и моменти кога јас имам нешто а тој/таа го нема тоа.Така да повеќе немам причина да бидам љубоморна на туѓата среќа бидејќи на секој ќе му дојде неговата среќа кога и да е.
Пред неколку часа ме фати криза на љубомора, а овие работи се реткост кај мене. Но, го надминав. Сфатив дека и мене еден ден ќе ми се насмевне среќата.
Mи се има случено да бидам љубоморна на нешто, ама во никој случај тоа не го искажувам. Може имам и јас што тие ми љубоморат.
Во никој случај не сум љубоморна доколку тоа што некој го има, му е постигнато фер, со многу труд, едноставно си го заслужил. Тогаш се радувам за среќата на другиот. Но не еднаш сум била сведок на незаслужена слава. Нешто за што јас сум се трудела да го постигнам од петни жили, некој туку така да ми го земе пред нос. Тогаш тешко на тој што ќе ми застане на патот. Добро ова и не е баш љубомора... Навистина не ми е јасно како им е слатко кога се ќитат со туѓи пердуви
Признавам дека пред едно 4-5 години, бев љубоморна. Тој/таа се радува за нешто бла бла, зошто јас не? И милион прашања ми се вртеа во глава. Тогаш имав 16 за тоа така сум мислела. Сега имам сосема обратно мислење. Се радувам кога ќе видам некој среќен, нема што да љубоморам. На секој ќе му дојде неговата среќа, на некој побрзо, на некој побавно. Ама важно ќе дојде. И за на крај, на оваа ме потсеќа поговорката -Што ќе си посееш, тоа ќе си жнееш.
