Е, многу убаво го научила.Да применува насилство. Кога ќе порасне малце може ќе удира други деца, а кога ќе биде возрасен ќе ги удира жената и децата. Или ќе има страв од све и секој и ќе добие анксиозност, па ќе му треба терапија.
Одземаш сок, одземаш колачи, играчки доколку ги крши, најсмирено како на возрасен му кажуваш дека нема да ги добие бидејќи не се однесува правилно со нив. Правилно е дека сокот се пие, колачите се јадат, со играчките се игра, ова ќе му објасниш на убав начин. Иако не ги знаат сите зборови, верувај разбираат Ако има тантрум и се треска од земја игнорираш максимално, сам ќе си дојде кај тебе. Доколку прави нешто добро, го фалиш и го охрабруваш, така ќе се "замени" однесувањето.
А вие кога ќе истурите или скршите нешто си мавате по еден бокс за да научите или вас ви е простено зашто "на секој може да му се случи де"?
Океј не мора ете да уважите дека шамар = насилство. Така е, ама не мора да кажите. Ко ќе станите и на партнер, на родител, пријател залепите шамар, како на дете, и сметате дека така го решивте проблемот и со то му се објасна на возрасниот: 1) шо ве налути, 2) шо згреши, 3) како да се попрај - ќе речам „ок во право сте, насилството е решение“. Пошто ако можите да удрите дете - ќе можите да удрите и возрасен ама не. На возрасен не удирате. Зошто? Зошто на дете удирате? Оти е помало? Му го можите? Не можноста да најдите алтернативно решение и стравот ради то ве турка кон насилство? Пошто не би удриле возрасен оти е 1) понижувачки и можда најважно - 2) можи да ви врати. А дете? Следно, не е само за насилство кога е вклучено, ама ако некогаш стигните да проговорите „ама мене вака ми праеја и ете океј сум“ бестиииии некој се жали или пак збораме како му е и ти то не го уважваш, значи минус на емпатија. Од старт. А кај се другите работи кои овај пат нема да ги набројам. Ама ако стигните то да кажите - преиспитајте се дали уствари и од сегашен аспект имате нешто повредено истиснато.
За тие што ги тепаат децата, а и тие што не ги тепаат туку "ги воспитиваат" со "воспитни", зашто на нив сега ништо не им фали: Единствената "придобивка" што ја имам од воспитување со ќотек ми е одењето на терапија. Очигледно на мајка ми нешто и фалело, ама ни таа не се согласува.
Еве колку “ништо не им фали”, на оние кои биле жртви на ќотек, и психичко насилство како деца: https://www.crnobelo.com/zabava/eve...bivav-kjotek-so-remen-i-denes-sum-dobar-covek
Незнам како ќе бидам сфатена, ама еве дајте ми ваше размислување. Пијам кафе на тераса кај роднина една и пред зградата девојче со најмногу 8-9 години одеднаш бута едно детенце 3-4 години. Доаѓа мајката на девојчето ( цело време беше на телефон) ја зима и си одат, доаѓа татково на детенцето го дига го гали , му зборее нешто и си заминаа. Јас стојам и викам види ја бе мува не ја лази, ќерка и бутна мало дете, а она на телефон. Цел простор беше со плочки. И ми вика роднинава ааа тоа е …. сите деца ги тепа она, ги бутка на земја. Секој ден плачат од неа деца. Викам а мајкава бе, вика ааа па и она не гледаш не се замара, со телефон е цело време. После ми се враќа филм како внуката ми кажуваше дека некој новодоселено девојче со камења мавала по сите и ми ја кажа по име и сфаќам дека е истата. Дали сите деца треба да играат со страв поради неко девојче , што според мене е невоспитана. Што незнае како со деца да се дружи и е насилна? Не и е објаснето дека некои работи не се во ред…
Секако дека останатите деца не треба да се изложени на тоа и да ја трпат. Ама и самата ти убаво напиша со последната реченица. Не и е објаснето дека некои работи не се во ред. Во контекст на темава, тоа нема да го разбере девојчето со ќотек. Нејзините потфрлиле многу, многу порано. Кога ќе им замавне од малечко им е смешно на многу родители. Претпоставувам си мислат, мала е, не разбира, не може секако ништо да ми направи. Ама така се градат лоши навики. Или само ќе и се раздерат немој и толку, ќе остане на тоа. Не. Треба упорно и упорно да и објаснуваат од најмала возраст, на првите знаци на лошо однесување дека тоа не е во ред и зошто не е во ред. А во овој случај, мислам дека другите родители треба да внимаваат да своите деца, да не се дружат со неа. Звучи вака злобно можеби, ама мора да си ги заштитат децата. И мора да научи таа дека за секое однесување има последици. Кога околината ќе и даде до знак дека тоа е неприфатливо, може ќе размислат прво родителите, па ќе и објаснат и неа зошто се тоа не е во ред.
Тоа се дечиња кои пред зграда си играат. Има и малечки со родители, но тие од 10,11,12 години сами се играат на просторот пред зграда. Па 9 годишно дете и не е така мало да разбере дека не треба да тепа деца, ако и е објаснето соодветно. Ова е тортура на децата која што трае долг период.
Бутањето и фрлањето камења не се игра.Насилство се. Родителите на другите деца треба да се соберат и да разговараат со мајката.Да преземе нешто дур не дојде до потреба за поднесување пријава.
Може не е 'невоспитана', може нејзините така ја третираат нејзе, или се тепаат меѓу себе, па научила од тоа. Дефинитивно има потреба од разговор со психолог.
Ја би го пријавила случајот во полиција, за на родителите да не им текне да остават свое дете да е толку невоспитано.
Здраво феминки,ми треба совет како да се справам со тантруми..Синчето има 2 години и 7 месеци,а тантрумите почнаа од годинка ипол.Јас и он сме по цел ден сами дома и цел ден пробувам да му угодам,секогаш си играме заедно,се гушкаме,гледаме цртани,се закачаме,секогаш ако не му се допаѓа јадењето му готвам нешто друго нешто што он сака,кога нешто не е како што сака пробувам на мирен начин да го смирам за да ми објасни што сака.Ама проблемот е во тоа што кога е љут и кога нема да му се посветиш во истиот момент кога сака нешто он почнува да фрла играчки,во тој момент најсмирено му кажувам да не го прави тоа ме сослушува и пак продолжува,наредно му објаснувам зошто не треба да прави така и пак продолжува,некогаш знае да фрла во стакла,фрла со чаши,со предмети со кои што може да се повреди самиот или некој околу него.Јас сум многу смирена но неколку пати ми се има случено да го исплескам по памперс или да добие шамарче поради тоа што со мене се однесува толку агресивно пример он мене знае да ме искубе,да ме изгребе,гризне,удри шлаканица,пред некој ден ме исшутира со клоци по грбот затоа што не му дозволив да штрака на лаптопот а јас на тоа најсмирено му се свртев и со разговор пробав да го смирам,не ме послуша и после тоа му се развикав а он на тоа почна да вришти и да ме кубе и на крај доби шамарче и пак си продолжи да се треска од земја.Значи јас никогаш го немам удрено за ситница или за некоја беља,дури и кога фрла и удира и буквално ме малтретира пробувам да го средам тоа со убаво..Е сеа единствено се смирува кога ќе се расплачам пред него,кога ќе види дека ми е тешко и ме повредил,да појаснам јас не плачам од него,плачам затоа што сум го удрила или развикала.Јас имам пораснато со родител кој што ме тепал за најмали ситници од тоа зошто сум ја откачила завесата до тоа зошто сум истурила сок ненамерно и ден денес сум љута на него и му немам простено за таквото однесување.Јас не сакам да сум таков родител не сакам да му се развикам а уште помалку да го удрам но тоа го правам кога веќе не знам како да постапам и во истата секунда се каам и се расплакувам се извинувам и сама себе не можам да се поднесам(во моментот кога ќе го удрам јас одма се повлекувам значи не го малтретирам),ако го оставам сам во соба он доаѓа по мене и вришти,ако се заклучам во соба фрла со предмети по вратата и врска,ако седам покрај него мене ме удира и сам се удира,на никаков начин не можам да допрам до него да ме послуша.Исто така што и да правам него не му се допаѓа не дозволува да се избања,да исече нокти,да измие заби,да се облече,да исчисти уши значи буквално се ни е кошмар како да го малтретирам а не дотерувам.Исто имам проблем кога сум кај моите мајка ми премногу го размазува и од нејзе не можам да го искарам ако го искарам он трча одма кај нејзе и и викам не го зимај а она на тоа ми вика ама греота е и детево уште толку зима сила од нејзе и се глупира а татко ми гази преку мене пример синчево прави беља и покрај мене тука он се дрзнува да му се развика или да го навреди и постојано кога идеме на гости јас се расправам со моите затоа што кога сме кај нив се расправам ем со синот ем со нив и сум пренервозна.Значи јас имам авторитет и кога ќе кажам за нешто не на тоа си стојам до крај ама како да го смирам синот после тоа мое не и како да им објаснам на моите дека тоа што пет минути ќе плаче е подобро од ќотек и од размазување.Извинете за долгиот пост и чекам ваши совети и искуства позз
Психолог, вака колку и да е долг постот ние не можеме да го најдеме вашиот проблем зошто има вакво однесување, треба да се знае вашето секојдневие, околината и многу други работи
Сум слушнала ја фалат оваа Мери Бошковска. А кога ќе го отвориш линкот, освен текстот од Мери, најдоле има дадено одговор и Христина Стефановска исто психолог. https://deca.mk/d-r-meri-boshkovska...-nezhnost-razbirane-i-pochituvane-na-detsata/
