Psiholog vo ovaj slucaj voopsto ne vi treba, deteto e tolku malo so Ako go odnesis kaj nekoj stranec Kako ke ti pomogni koga toa ne razbira mislam e taa e vozrasta za ova so go pisis site taka pravat, se lutat I nervozata na tebe ja isturat. Ti so treba da napravis e da ne ostavis deteto da pobedi vo sekoja situacija, da ne oseka strav kaj tebe I da ne te voznemiruva so toa sto go pravi. Da ne mu dozvolis da mava so lutenje ke SE trgnis bitno e da znaj deka gresi, mislam deka udiranje skroz tebra da SE iskluci za da ne bidi toj nacinot na vospituvanje i negoviot za igra. Kako mozi tolku da te iznervira za da SE rasplacis, ne navleguvaj vo toa tolku nervozno, zazemi stav I stoj na toa, toa e dete. Sega uste e malo mu idat emocii sekakvi ne znae da SE spravi so toa. Dali zboruva I Kako SE razbirate?
Секаков и секој удар е насилство, не е воспитување! Ти си мислиш дека е ништо, ама во мислите на детето не е така.И години подоцно тоа може да доведе до страшни последици. Детето ти е мало, па имаш време за оправање.За тантрумите консултирај се со детски психолог. Кога детето вика, ти прво поттргни се.Број до десет во себе. Сама смири се. Потоа смирено разговарај со син ти.Еднаш и 2 пати да кажеш не е доволно. Повторувај му повеќе пати, но обавезно само со смирен тон.Треба време.Биди трпелива. Кај твоите не го носи некое време.Очигледно е токсична и штетна средина. Размазувањето ги засилува тантрумите, а викањето и навредите создаваат страв.Ако сакаш прво оди сама кај нив да поразговараш дека грешат.Кажи им дека ти си му родител, дека не смеат да ти го рушат авторитетот.И дека нема да го носиш додека не го прифатат тоа. Или одма прекини комуникација и чекај дали ќе има реакција од нивна страна, па потоа поразговарај со нив.
Ne me nervira on za jas da se rasplacham,jas se ljutam na samata sebe shto sum si dozvolila da se razikam ili da go udram i se rasplakuvam.Vo posledno vreme voopshto go nemam udreno ednostavno probuvam da razgovaram,ako ne mozam da go smiram se trgam od takva situacija ama koga se trgam on me sledi ili frla so predmeti ili pak samiot se udira.Bukvalno se me razbira ama koga ima tantrumi ne me slusha sto zboruvam samo vriska i se udira ili udira okolu nego.Koga jas kje go iskaram zatoa shto me udril on ide i udira druga lichnost i gleda vo mene kako od inat da pravi ili mi gi testira granicite ne znam.
Svesna sum,jas imam porasnato so nasilen roditel i voopshto ne sakam da bidam takva,vo nikoj sluchaj ne si go opravduvam svoeto odnesuvanje duri i najstrogo samata sebe si se osuduvam i zatoa chesto se rasplakuvam,zatoa shto ne sakam moeto dete da se plashi ili treperi od mene.Jas seushte imam traumi od moite i ne sakam moeto dete da ima traumi od mene sakam da go prekinam toj nachin na "vospituvanje".Jas sum smirena i mozebi deset pati go povtoruvam istoto deka ne smee taka,deka kje me povredi i slichno no on se odnesuva kako da ne me razbira i si prodolzuva,togash sledi da mu se razvikam ama jas koga kje se razvikam on ushte tolku e poagresiven i pochnuva so mene da se odnesuva agresivno vo takov moment na slabost od moja strana mi se sluchilo da go udram zatoa shto ne znam kako da go smiram.Da moite se definitvno toksichni,kje razgovaram i so niv zatoa shto i oni vekje gledaat deka detevo manipulira so site okolu nego.
Прво да ти кажам дека те разбирам. Конфликтот што го имаш во себе, од твоето искуство како дете и твоето сегашно искуство како мајка, ти е проблем. Проблемот го гледам во тоа болдираното. Јас сум пермисивен родител и да ти кажам, пермисивноста знае многу проблеми да направи. Децата сакаат рутина и јасно поставени граници. Тоа ако не го почитуваш, секогаш ќе 'тестираат до каде можат да одат' со однесувањето. Можеш да се консултираш со психолог/психијатар, ама исклучиво некој што работи со деца, пошто детската психологија е далеку од онаа на возрасните. Може дури и да нема потреба воопшто да работи со него, туку со тебе. Во смисла да ти даде насоки, како да се справиш полесно со ситуацијата. И нема да му биде стрес одењето на психолог/психијатар, ако (како што реков), докторот е стручен за работа со деца. И јас би ти ја препорачала Мери Бошковска. Одличен дијагностичар е.
Викаш дека твојот родител те тепал. Дали твоето дете поминува време со тој родител кога ти не си таму? Дали знаеш сѐ што се случува? Психолог секако може да помогне бидејќи за тоа е обучуван @Lisandra, не е некој си странец туку детски психолог, исто како што имаш педијатар и матичен лекар кај што го носиш детето. Тој знае најдобро да даде совет какви граници треба да му се постават на детето и плус да открие што е причината зошто детето станува насилно.
Толку многу напиша, а ништо не рече. Она знае што треба, туку прашува како. 21 век, уште не веруваме во психолози. Не треба само детето да се советува со психолог, туку мајката ќе добие стручни совети како да го постигне тоа што и викаш дека треба. @LanaDelReyQueen Дали оди во градинка детето? И со татко ти јас би свела контакт на детето на минимум, па и со мајка ти, додека не се средат барем работите. Партнерот во ситуацијава како се поставува? Или си сама со детето?
Ne,jas go ostavam so moite samo koga i dvajcata se prisutni.Nemam dovolno doverba vo tatko mi za da go ostavam so nego da go chuva ili neshto slichno,go ostavam koga majka mi e prisutna zatoa shto sum premnogu bliska so nejze i se shto se sluchuva me izvestuva primer dali jadel,spiel,kade bile i slichno.
Pochna da odi no nastina i sega sme doma.Mojot soprug e od 9 nasabajle do 10 navecher na rabota,sekoj den,nie ziveeme pod kirija i mestoto na koe shto raboti soprugot ni e iznajmeno pod kirija,plus samo on raboti jas sum doma so sincheto.Da napomen deka sin mi samo so tatko mu ne se odonesuva taka,nego premnogu go slusha i ako se sluchi pred nego da udri nekogo ili da frli samo kje mu kaze ne taka i detevo odma se odnesuva smireno,bez vikanje,tantrumi i slichno.
Се ова што кажува членката е исто како да ја читам братучетка ми. Малиот е до тој степен со татруми , што мене панични напад ме фаќа. Фрлање , удирање, вриштење… Сите можни начини се пробани да се смири, се смирува во моментот кога ќе му се даде да прави што наумил. И секогаш му допуштаат да прави што сака, што според мене е е нормално да он мисли дека е во ред да кубе, удира, фрла , зашто мисли дека тоа е нормално и утре истата агресија ќе ја насочи кон другарче ако не е по негово. Психолог и дефектолог да се побара за совет како да се постапи со детенцето.
Можеби му фали татко му. Постојат многу решенија зависи што си во можност, една е ти да работиш ако можеш пример пола ден, пола ден татко му на пример
За се има решение, па ќе има и за ова. Немој толку многу да се оптеретуваш и растажуваш, сите имаме точка на пукање. Како му е во градинка адаптацијата? Ќе ти прија и таа одделеност кога пак ќе тргне. Само немој да оставаш без соцетување со стучно лице. Јас во фамилија имам ваков случај, не веруваат во психолози и детево е секој ден се поагресивно.
Da i jas se soglasuvam so toa deka ako ne mu se ukaze deka greshi podocna vo zivotot kje misli deka toa e vo red i pravilno,deka e sosema normalno da se odensuvash taka samo poradi toa shto ne znaesh so razgovor da ja postignesh celta.
Vo gradinka beshe super,za tri dena se navikna i vekje chetvrtiot den sedeshe so prespivnje.Tamu se odnesuval mnogu ubavo si igral so dechinja,so igrachki,gi sobiral igrachkite,gi slushal neguvatelkite i doma pochna povekje da slusha i nemashe takvi ispadi se so razgovor sreduvavme.Ama sega vekje edna nedela ne odi i pak pochnuva po staro.Isto e i so moeto semejstvo,osven jas nikoj ne veruva vo psiholozi psihijatri i mi prvat da se chuvstvuvam kako jas da gresham a svesna sum deka ustvari oni greshat.
Ете глеаш... со нив не е таков. Тестира граници бе. Со кој-до каде смее да оди. Се решава ова, да не му се секираш ич!
Јас верувам за психолози еве нека го однеси, знајш шо ќе му речи 2 и пол години има како сакаш да се однесува кога ништо не те разбира ми беше зборот е малечко ама како сака.
Да де... то ќе му речи, ама сигурна да бидиш! До 5 години каков човек ќе 'направиш', толку е. Карактерот до тогаш се гради.
@LanaDelReyQueen додека ги читам постовите, имам чувство дека се трудиш со начинот на воспитување да им докажеш и поента на твоите. Имаш трауми од нивниот начин и тоа е навистина жално што така си растела. Но, на крај после целото трпение, ти пак го правиш тоа од кое што бегаш најмногу, за жал. И претпоставувам дека и тоа е тоа што толку многу те ужаснува. Имаш предобри совети од другите членки и тоа е така, мораш да почнеш да применуваш. Мој совет - оддалечи се од твоите, барем на одреден период и најди начин да им простиш, лесно нема да биде во никој случај, ама мораш да најдеш начин да се ослободиш од тоа. И тогаш со ладна глава, ќе најдеш начин за тебе и свеото дете. И се ќе биде полесно
