Можеби му е досадничко само со тебе дома, зашто во градинка рече дека поинаков е. Дали барем го шеташ пред дремката? Како се однесува надвор со тебе? Не се стресувај што си го потчукнала. Просто е невозможно да не се изнервираш во толку време заедно со детето. Истото ми се случува зашто сум со цел ден со детето и едвај чекам пауза од него. Замисли да одат во градинка колку ќе е поубаво кога ќе се видиме тек попладне! Секому му треба простор за себеси. Ти нема да станиш ко татко ти, зашто веќе си свесна. Не плаши се. Не се обвинувај за повремено потплеснување. Сум се осетила како тебе, грдо е чувството ама и нас нѐ преплавуваат чувства. Кога те носи до точка на вриење, пукаш. И не можеш секогаш со смирен тон. Каков е тој родител 365 дена со смирен тон да биде кон детето? Нормално е тоа, возможно? Не. Ќе нѐ видат во секое светло и боја. Ама важно е да сме коректни и доследни во границите, во љубовта. Се вели и во Христијанството дека родителот треба да биде строг ама со љубов. Мора да биде строг, всушност тоа е поентата, кога го сакаш доброто и правилното за детето, ќе примениш строгост. Тоа не значи шлаканици, скраја, тоа значи остар поглед, некогаш и повисок тон, некогаш и покроток, ама одлучен. И кога си во можност, ќе му објаснуваш зошто нештото го правиш, како функционираме во секојдневието. Детето има можеби некоја досада, некоја монотонија, ете велиш со татко му е подруг, значи штом цел ден не го гледал, му доаѓа како освежување. Дали со другарчиња е груб? Мојов збеснува дома ако е цел ден, кога почнува да фрла, знам дека е време за надвор. Или можда се прелила чашата, ама сепак го носам надвор. Не му се мисли многу да угодуваш и да со страв ако поставиш линија. Знај дека за добро за себе пред сѐ, и за добро за него го правиш. Можеш да побараш стручни совети, колку за утеха и поддршка, за насока како со твоите. Ама знај дека периодов ќе помине, само гледај да те има како поткрепа, како стабилност, а не како лабилност. Гушкај го. Биди строга. Биди полна со разбирање и постави граница. Шетај го. Можеш да му дозволиш да прави избор, што ќе носи, каде би оделе, за да се чувствуват важен, ама не се оставај да те води.
Ti blagodaram,navistina mi beshe potrebna uteha☺️ Go shetam koga premnogu zbesnuva.Eve denes bevme iskocheni i se vozevne so tricikl,posle toa mu se zdosadi sakashe da peshachi ama na mene mi beshe mnogu strav da go pushtam da odi sam zatoa shto ne dava rache,sepak nekako se osmeliv i go ostaviv da odi sam dodeka jas bev od strana na ulicata a on od strana na parkot.Celo vreme odeshe pokraj mene mu objasniv deka ne smee da odi na ulica,mu kazav shto moze da se sluchi ako otide na ulica i ako saka da odi na ulica ne smee sam i mora da me vikne mene,za se toa me poslusha duri i koga pominuvaa koli mu vikav stoj za da ne istrcha i chekavme da pomine kolata pa da prodolzime i cel pat taka na sekoja kola i vo eden moment edno dete istrcha pokraj nego i jas mislev deka kje trgne po nego ama koga mu povtoriv stoj me poslusha. Deneska pominavme mnogu ubavo,so drugarchinja ne e grub ama ponekogash ne saka da spodeluva igrachki.Vo pravo si,od nas majkite se ochekuva da bideme sovrsheni i mislam deka i toa ni pravi pritisok.
Јас сум строго против ќотек, против викање и сѐ тоа. Ама имам еден проблем. Син ми уште го дојам (1год и 2 мес), тешко ми оди одбивањето, а додуша и јас не се чувствувам спремна да го одбијам. Го дојам кога сме дома заедно, после работа, итн. Арно ама, почна многу да гриза. Значи ме гризне и се смее. Се тргнам, му објаснувам дека ме боли, ама џабе, се смее и пак иде да ме гризне. Денес толку силно ме гризна што се расплакав од болка. Неговата реакција: стана и зема играчките да си игра. Сите ми велат:земи плесни го кога ќе те гризне, за да знае дека не треба така... И него да го здоболи. Не знам како да постапам и како да го научам дека не треба да ме гризе.
Му растат заби веројатно. Мислам дека некаде читав како да се постапи. Така нешто беше, да се тргнеш и со сериозен тон да му кажеш дека тоа не е добро. Оф бе тоа е непредвидливо па не можеш предвреме да реагираш. Ако можеш да познаеш бар малку пред да те гризне и да се тргнеш и да му кажеш дека нема да цица ако прави така. Ама што разбира, мал е. Или пак со нешто вниманието да му го свртиш, да држи нешто во рака или да му пееш, да му зборуваш. Сигурно му се случува при крај на подој, кога веќе му е досадно и си игра.
Тоа и го правам. Не се смеам, најсериозно му кажувам дека не треба така да прави, ако ме гриза дека нема веќе да му дадам да цица и ја покривам градата со облеката. И тогаш се лути, ме влече, почнува да рита, да мава на сите страни... Некогаш го гледам дека ќе ме гризне, тргам градата и му ставам прст во уста за да ме гризне, ама некогаш не можам да го предвидам
Едно е теорија, друго е во реалноста. Ете јас пред една недела применив сличен метод за да ја убедам да влезе од тераса внатре, па не ми успеа, обидувајќи да ја внесам со раце, пак не насила, таа се опна со главата назад, мене ми се слизна ногата на плочките од терасата па се испружив на земја и еве цела недела на ногата имам огромна модрица која се' уште ме боли. Ете јас не удрив ама и не успеав смирено и на добар начин да се справам со 2 ипол годишно дете.
Така де. Лесно е да се каже на недоживеано. Оди убедувај се за сенешто со двегодишник и биди смирен секој ден. Шубо, и јас си сакам зен да сум цело време. Ти го тргаш од негде, тоа си прифаќа без бунка, сите сме таман, екстра. Амаа има бунење, вриштење, имаш опасни ситуации непредвидливи имаш сѐ и сешто со дете. Па некогаш и ќе викнеш де, да знае дека си сериозна и не попушташ. Демек готово ќе го упропастиш за цел живот. Ако добива количина и на љубов и грижа, попатно повремени карања ништо не значат по развојот ако се во граници на нормалата.
Сега бев сведок на тоа како една лудача си ја претепа својата 3 годишна ќерка, ја лупаше од креветот со сета сила. Кога почнав да реагирам почна да ми кажува како она е мајката и дека ќе ги тепа за да ја слушаат. Ние што не сме ги тепале децата ќе ни станеле наркомани на игла. Збеснав ама немаше смисла да и шлапнам една оти сепак во "куќа ми е" Голема ќе ја направевме,затоа си заминав.
Не оти после цела фамилија би се растурила и јас ќе испаднам кривата, а госпоѓата ќе си продолжи да ги траќа од земја децата.
Не е така како што мислиш. И да викнеш полиција ќе ти речат гледајте си го вашето семејство, не ги ремети те луѓето, родител е не мисли лошо.
Жално ќе биде ама на крај краева и јас си имам детенце и не планирам во тешки конфликти да запаѓам. Лесно е да си пише пријави ама кога сите ќе се свртат против мене нема лесно да биде. Знаеш кога сум го пријавила татко ми што ме малтретирање што ми викаа? Родител ти е нема што да го пријавуваш, оди си дома. Така и со оваа ќе биде.
'Жално ќе биде“ ??? То ти е одговорот? Не ти е тебе жал за детето, туку дојде само да кажиш колку 'лоша мајка' е таа што ти е во фамилија. Ако ти беше жал, немаше да мислиш на односите со фамилијата, туку на неговата безбедност. Ако ништо друго, кога си видела дека го 'треаска од кревет со сета сила', ќе си пробала да ја запреш, ќе си ја седнела да разговарате, ќе си разговарала со останатите од фамилијата. Не е играчка ова. „Греота, ама и јас имам дете“ Yeah, right
Како да ја запрам освен со зборови, да ја истепав на мои 27 години а она дечиште 20 години? Не ми личи да се тепам Кој сака цело семејство да го нарекуваат растурач на фамилии? Ти кажав џабе е пријавување. Што ако сум го пријавуела татко ми.. Ќе продолжи не сфаќаш ли ти.Разговарав рече да си гледам за себеси и дека моето дете чим не го тепам игломан ќе биде.Не можеш секаде да помогнеш. И да, сестра и беше со нас и ништо не превзема.
Еве нешто за стилови на воспитување. https://pedijatar.mk/roditelski-sti...a-koj-nachin-vlijaete-na-lichnosta-na-deteto/ И ете ќе начекаш момент кога можеш да зборуваш, да воспоставиш комуникација во која ќе те разбере. Секогаш користи ги тие моменти.
