Ќотекот како воспитна мерка

Па прашав каде е границата.
Сакам да знам - до тука е океј, понатака не е.
Бтв плескање по газе како ќе го натера да е послушен?

 

Зошто би сакала да знајш, шо ќе ти смени во животот моето мислење, само за да се закачиш како пијавица?

Кога веќе сум пишала за мене единствено прифатливо е плескање по газе коа веќе скроз ќе откачиш од повторување едно те исто, зошто продолжуваш со прашања за групи, под групи и граници? Чекаш да ти речам дека скроз е океј да залепиш шамар на дете и влечење за коса? Не разбирам.

 

Баба ми ги чува од мене и братучед ми што сме и пишувале честитки за секоја моѓна пригода.
Скоро ни ги даде, на двајцата солзи ни потекоа од убавини.
Јас и од градинка им чувам на крај што им ги даваат. Убавини

 

Дете кое сака да те лаже, ќе те лаже без да ја истепаш и без да е трауматизирано.
Обична казна може да доведе до лаги.
Еве погоре пишав за мојата постара ќерка. Не е удрена ниту еднаш. Добивам коментари- вака прави оти не ја тепате.
Но, повишен тон и казна. Ама пак ме лаже. Оти?
Оти е свесна мн. добро дека направила нешто што не треба и знае дека ќе реагирам со казна.
Казната не е седење во ќош и сл. Јас казнувам на др. начин. Во моментов казнувам нема џепарлак.
Знае и ќе ме излаже оти нема џепарлак. А свесна е дека направила нешто опасно. Не казнувам за мали работи јас.
Пример: Со другарчиња доаѓа од училиште, виделе некое рандом дете и го испрскале со вода и им било толку мн смешно. Арно ама татко и го познава мм и му кажал. И како да реагирам сега ? Одма ја ставам во другата ситуација, како ќе се чуствува некој нејзе да ја испрска? и одма казна за сторено кривично дело-прскање со вода. Ако и е убаво пак нека направи.
Така да, и не трауматизирано дете лаже.

 

А што мислиш ако ја истепам ќе престане да лаже?
Не знам за пристапов, еве не се повторило. Нова глупост смислува, старата знае дека не смее
Не сериозно, има деца на кои умот им работи двесте на саат. Така да, за сега се држам на овој пристап во иднина ако најдам подобар ќе го применам.
Еве луѓево околу мене ме тешат, ќе смени ко ќе порасне. Еве чекам да порасне

 

Насловот е тој, јас пишувам во контекст на насловот.

 

Душа
И јас си имам трпено малтретирање од еден родител директно, почесто, од другиот не, ама бил немоќен да се справи.
Татко ми којзнае во детството и тој шо трпел, кои потреби не му ги задоволиле неговите, ама не бил освестен да не прави на своите деца.
Еднаш повраќав, ми рече пукни. Се имам онесвестено во вц, не дојде да види зошто. Откако станав посвесна ми се вртеа мисли да не ме силува скраја, ама за среќа немаше такво нешто.
Како мала ми велеше забите ти се ко зајак а не ме однесол на лекар за поправка за контрола.
Сѐ денеска што сум свесна, си должам на себеси и Господ.
И мене не ме тепале никогаш. Ама емотивно не сум израсната ко шо сега сакам да сум била. Затоа сега за деца сум свесна, само и јас во нервоза знам да шлапнам по газе.

Инаку, отсуство на тепање не значи супер родителство. Повеќе кај децата остава трага отсутво на емотивна блискост со родителите.
Еве мене сега ми е страв да не станам некогаш студена со мои деца, да не сум груба и без осет, не знам, се плашам од то.
За среќа, најдов асален чоек, со свест, салам во умот. Знаев уште од мала каков брак нејќам.

 

Па тоа е прво, разговор. Не можам да оставам на случајност и другите прават. Точно дека секоја глупост е со други деца.
Ама еве се трудам да не ја споредувам со други деца па и за ова не велам за другите деца. Ја гледам нејзе како засебна единка.
Ја знаеш онаа кога нас ни викаа- сите ако се фрлат во Вардар и ти ли.
Е затоа сакам да не функционира така, бидејќи еве во ситуацијата што ја опишав мајката на едното дете рече: де бре деца се. Тоа што без причина уплашиле дете небитно, важно деца се.
Мора покрај разговор и воспитна мерка.
Да се надополнам, мене ме престраши тоа што рандом закачиле дете. Си реков што е следно сега ако не реагирам? Затоа ја ставив во ситуација да се замилси она да било отоа дете. И опишував сцени, како би се чуствувала и сл. Сега за сега ја свати казната без револт. Се надевам нема да има сл,испади. Инаку психолог не ни бега,

 

Да, емотивната блискост е еднакво важна,затоа и претходно потенцирав,не е само најади го,облечи го искапи го детето.
Добро е што ние не сакаме да ги повториме грешките на нашите родители,за жал многу продолжуваат по истиот образец и со своите деца .
Она што мене ми фалело се трудам да им го пружам на моите деца.
За жал во тој систем во кој бевме растени,не се обраќаше воопшто внимание на психолошката потреба на децата(не само родителите и професорите,во една прилика не тупнаа да го видиме мртвото другарче,а едвај девет години имавме).Ти си дете и ќе ќутиш,јас одлучувам,по тој образец одеа.
Јас израснав со нежна мајка ,ама авторитетен татко,со незгоден карактер.Се грижел за мене,не ме навредувал како тебе,но никогаш не сум била блиска ,слободна со него ,сум имала само стравопочит.Моите па се ептем слободни пред татко им,дури отповеќе.

 

Точно така. Мојата еднаш кажа, не ми е убаво со вас, не ми давате да јадам.
И сега ако слушнеше некој од социјални служби, сигурно ќе ми ја одземеа.
На прашање што не ти даваме да јадеш, одговор беше: па чоколади, бонбони, лижавчињааааа ....
Ама онака со плачење и драмење.
И и објаснувам, дека не е убаво така да збори, и кои се последиците и што може да се случи, па ми вика е ја ќе им кажам дека си добра мајка.
Еднаш се корнеше од плачење дека другар ја тепал, ама драма со поврсќање, давење .. ме тепа не идма у градинка. Сега и е симпатија.

За тепање се знае дека никако не е во ред. Ама коа ќе слушнам дека некој може да е демек смирен цело време, ама воопшто не верувам.
Јас еве ужасно викам кога осеќам опасност, но тоа не е за да и се заканам или да ја казнам, туку така реагирам кога ќе се уплашам.

 

И тоа е пак друга тема, надвор од оваа.
Овде мислам се сложивме дека ќотекот не е воспитна мерка, која е правилната мерка, ќе учиме преку понатамошни обиди низ животот

 

Chronic neglect is associated with a wider range of damage than active abuse, but it receives less attention in policy and practice.

Science tells us that young children who experience significantly limited caregiver responsiveness may sustain a range of adverse physical and mental health consequences that actually produce more widespread developmental impairments than overt physical abuse.
These can include cognitive delays, stunting of physical growth, impairments in executive function and self-regulation skills, and disruptions of the body’s stress response.
With more than a half million documented cases in the U.S. in 2010 alone, neglect accounts for 78% of all child maltreatment cases nationwide, far more than physical abuse (17%), sexual abuse (9%), and psychological abuse (8%) combined.
Despite these compelling findings, child neglect receives far less public attention than either physical abuse or sexual exploitation and a lower proportion of mental health services.

 

Немам читано како податоц, ама имам размислувано. Таква бев и од мала, многу размислував и бев многу жаловита, емпатична. Како сум повозрасна, станувам покритизер кон другите, ме нервираат, не сум толерантна за дружење. Дел од емпатијата имам.

Да, комунизмот таков беше. Даскалски.
Сега повеќе се посветува внимание, се освестува родителот за потребите на детето.

Ако родителот има несредена психа, комплекси, секогаш ќе страда детето. Премногу е лошо да живееш со таков родител, токсичен е. Што имав јас потреба да ги трпам комплексите на татко ми, за тоа ли ме роди? Ама ете помина. Признавам, премногу ми беше тешко на моменти, ама секако во детството имам и убави спомени, си развивав хобиа, имав фантазии... Ми удри на самодоверба и израснав во повлечено дете, не склопив многу другарства, затоа сега немам многу познаници.
Да растев во хармонија, ќе имав време да се посветам на откривање на светот, а не на плашење. Тоа е разликата.
Затоа, родители со комплекси, несредени во главите, не треба да се множат.
Што фајде ако направиш дете, а тоа ти служи ко мал психијатар. Скраја.
Затоа, читам, размислувам, станувам свесна за потребите на едно дете. А и од порано сум свесна што кај мене фали, на што не посветиле никакво внимание како родители.
И тоа дека детето нема да се сака, а родителот ќе го сака по секоја цена не е точно. Јас сега немам нит љубов нит топлина нит никаква емоција, освен револт кон татко ми. А криво ми е што сум имала нетокму родител, имам потреба зборот тато да го кажам, а немам кому.

Како и да е, живот иде даље. Сега јас сум родител, само што кога ќе станеш родител, уште толку испливуваат на површини сите трауми и дупки, ама само со свест и себеанализа, разговор со некој, се надминуваат.

 

Никогаш не сум била за ваков режим. Понапред никогаш не била важна психичката страна на децата. Мислам и погледнете ги нашите родители па и нас, повеќето депресивни и анксиозни сме, со товарот што го имаме носено и од дома и во училиште.
Минатите години постоеше режим се што е постаро има да почитуваш макар и на глава да ти се качат. Сега уште од мали, се борат за свои ставови и мислења, и морам да признаам дека сум пресреќна поради тоа.
Претходно не сме смееле а да кажеме, професорот по ликовно на тој што зборува упната школка му ја превртуваше наопаку додека ушето не помодри.
Друг не теглеше за коса, трет не врегаше со погрдни зборови. Не дека не сме правеле грешки, ама деца сме биле и требало да најдат начин како да се приспособиме во толпата на правичност, затоа и се учители.
А и тогаш, од мое време единствен проблем беше ако некој прозбори со некој на час и одма штрап увото на ученикот. Многу, ама многу сум против тој начин.
Па и да не е ќотек, и врегање исто му доага. Прва година на факултет ни доага професор и џамовите валкани, кога почна да не врега какви говеда сте вие, па земете крпи избришете си тие прозорци. Стоки невидени. На 20 години, некој кој треба да ти биде пример за начитаност и култура, се фрла во вода, мислам дека тогаш сфатив за прв пат дека книгите и културата се два различни поими, и можеш да имаш прочитано мал милион книги ама од нив да не префатиш ниеден манир на култура, не зборам за стручно читање. Тоа и онака ми оди во вода кога забележам вакви личности.

 

Јас како дете сум била многу тепана и казнувана. Кога ќе речам многу тепана не со модрици глупости, ама шамар, тргање за коса, тепање со влечка, буквално за ништо. И тогаш мислев така и сега кога сум мајка мислам исто и и го плескам на мајка ми во лице, она не и е сеедно што и зборам така и ми вика не ми збори вака, еден ден кога ќе ме нема, ќе ти е жал. Во ред се тоа, ама тебе како не ти било жал да ме тепаш кога еден ден ќе те нема ќе го памтам тоа? Значи ме зема од школо, зошто сум ја имала пуштено косата од стегач, врзи ја одма и зема те влече за коса те кубе. Сум имала позадина на телефон во 6то одделение, дечко и девојка на плажа едем врз друг, казна по пижами пред врата надвор, врата заклучена, боса, надвор ете 15 степени, пред тоа шамари по лице, урлање. Седни објасни ми ко човек, во 6то одделение бев веќе 12 годишна.
Татко ми беше друга приказна, не се замараше баш со ништо.
Е сега јас никогаш на моето дете не би му ги направила овие работи. Не сум светица, кога ќе поминел граници бил под казна, во соба, тоа се работело за 2 минути и неколку пати е плеснат по газе, зошто после 1000 пати едно исто повторено он пак по свое, ко на пример израз попримен од баба му "проста си", "проста", абре 2 месеци со убаво, со зборење срамота е, ќе ти се смеат, на мајка така не се збори, и татко му му збореше и еден ден ми зовре и пред луѓе ми го рече, го качив дома, го однесов во соба и пак ко празна воденица јас, не чини он во очи ме гледа и ми вика проста си и го плеснав по газе и му реков ај уште еднаш да те чујам, се изнарика убаво и веќе од тогаш тој збор не го чув.
Не викам дека е правилно, ама па поучена од живот со тепање никогаш не би си го понижила детето, баш како што расте све поразбран е, еве го 4 години има, не дека не беснее, дете е тоа, бара внимание, ама да јаде ќотек зошто не си ја здиплил маицата или зошто не ми исмукал дур сум била на работа, не фала.


Да се едитирам: И заради овие работи ден денес, неможам да ги сфатам другиве што имаат блиски однос со мајките, ко тоа да не е нешто природно, имам комшика што во живот ми вика не сме скарани, збори одкога е поголема нели, јас бев толку строго држена, без потреба, до 18 години во 10 морав да сум дома и ако излезев во Понеделник, во Вторник и Среда несмеев од дома да мрднам после школо и ете тоа било за да ме заштити. Викенд сите излегуваа, јас ако закаснев 2 минути после 10, цела недела дома.

 

Жалам што твоите родители биле тешки злоставувачи. Во нормална држава од социјално ќе им тропнеле на врата за ова.

Дали под баба му се подразбира твојата мајка?
Ако да, зошто детето би го оставила само со неа кога знаеш каква е? На мајка ти не би и доверила златна рипка да ми почува 1 саат, не па дете.
Мислам дека тука веќе не е проблем со детето и фалење дисциплина, колку што е проблем со поставување на граници со баби и дедовци. Мора да ги следат вашите правила на воспитување и одгледување на детето, инаку губат привилегии.

 

Од свекрва ми. Иначе мајка ми како баба златна е, тоа е чудо. Кога бевме сега таму и брат ми со децата беа дојдени и мојот беснееше, мм беше во собата наша и го пуштив кај него на тајм аут малку, мајка ми како ме погледна, демек што му правиш на детето и ја и викам "што е?" и она демек "па греота е, што направи толку па да го карате со татко му?" и ја и реков "многу повеќе од тоа за што јас јадев ќотек и казни, него ништо не му правиме, го оставив со татко му да си поправат муабет и ќе дојдат". Многу сум си дозволувала така да и речам,за внуците не важело тоа што важело за нас.

Иначе и мм многу ќотек јадел, свеки не признава, а за на детево мое и смета и тон што му повишуваме, и двете баби цвеќиња се сега демек

 

Се сметаш ли денес ти Мник,посилна како личност,после казните што требало да те доведат во ред?
Некои сметаат така ќе станеш поотпорен на шамарите што ти ги приредува животот.Или си станала преодговорна личност,мајка,сопруга само да има некаков баланс за да не дојдиш во конфликт со некој.Преќутува ли сеуште детето во тебе за да не дојде до кавга,зошто се плаши од истата?
Абе голем број сме за посета на психолог,да може некој да не рестартира на фабрички ресет,до толку погрешно не измоделирале дотолку што за многу работи ,постапки не сме свесни дека ги правиме поради нив.