Ќотекот како воспитна мерка

Цитирај каде некој пишал да не се повиши тон. Нормално е да се умори и фрустрира родител во одреден момент. Треба да има поставени казни, правила, да се има авторитет.

Ама овде конкретно зборевме за шамар нели?

 

Ако збориме за золва ми, да, ако збориме за мене, шамар немам удрено

 

Едно е да му повишиш тон и искараш, а друго е да му шлапаш шамари. И тоа по глава веројатно.
И тоа ќе гледа од вас и утре ќе удри друг и така малку од малку ќе стане насилно дете.

Сами си правите.

 

И? Не ти делува дека решението можеби е да пробаш да го оставаш почесто самостојно да си игра и да се научи да се занимава самото? Како шамар го решава тоа? За да не се жали веќе на ништо од страв?

 

Јас нигде не кажав дека дете имам шлапнато по лице. Луѓе што вииии е, читајте пред да реплицирате

 

Значи се согласуваме дека во афект би го шлапнала детето во ситуација како горенаведената?
Бидејќи не гледам тука некој да го оправдува ќотекот.
Ја оправдувам било која мерка на загрижен родител кога детето е во живото загрозувачка ситуација.

 

Еве ај во мојов случај дојди дома кај мене, вака како сезнајка и научи го да игра самостојно. Ќе ти бидам многу благодарна. Зошто ја све пробав повеќе од 2 години и не удрив шамар ниеднаш.

 

Па јас не кажав дека ти конкретно шлапаш… кажав општо.
Се надоврзав

 

Па добро ама пиша сами си правите, а се надоврза на моето мислење, мислев во тие спаѓам и јас.

 

Што ако ти излета детето на улица?
Ќе му кажеш еднаш.
Ќе му кажеш два пати.
Ќе му кажеш три пати.
Колку шанси имаш пред да се случи беља?
Еве не те слуша, бега.
Што ќе правиш?

 

Сама се пронаоѓаш.

Ама да, сите што шлапаат во афект или било како сами си прават.
Не секој знае како правилно да воспита дете и мисли дека е скроз правилно да го удира затоа што преминало преку улица или бега. И оп шамар ќе го реши проблемот.

Мхм… всушност само повеќе ќе го продлабочи нареден пат пак ќе ти избега и кога нема да се плаши од шамарите и ништо не научило така.

 

Ама еве се случи.
Што ќе правиш?
Сега да не пишувам хипотетички ситуации.

 

Ние родителите.Ама ако не го искараш си лош родител и се дозволуваш,детето ти е непослушно и размазено и пази сега,ако го искараш исто така си лош родител затоа што немаш контрола и трпение.Значи како и да е си критикуван.Пред некое време добив таков осудувачки поглед затоа што имав трпение и пробував со разговор да ја смирам ситуацијата значи буквално почнаа да ме сожалуваат,детето ме малтретирало,нивното дете не смеело така и милион други глупости.После некое време сопругот го плесна по газе за истото од претходно(затоа што ми се сили,ме удира,ме навредува) и исто беше посрамотен како родител.Ја буквално се губам во улогава на родител и еве овде на форумов учам што и како треба па пробувам да применувам.

 

Ок.
Му маваш шамар, пак бега на улица.
Што ќе правиш?

 

Не можеш да знаеш што би направила во афект, јер не е свесна состојба. Ако веќе збориме за афект.

 

Па еве веќе 2 години поминаа од тогаш, внук ми нема никого удрено. Лани 3 месеци седеше со нас, ништо слично не направи. Така да, немора баш да значи дека е баш се така. Можеби зошто било еднаш и инцидентно незнам. Не дека имам потреба да ја бранам золва ми амааа познавајќи ја каква е како родител, можам да кажам и на едни од најдобрите во таа "работа" може да им се случи во афект да згрешат. Сама си кажа дека и било криво и после му се извинила.
Јас сум дете растено со ќотек буквално за ситници, знам како е, затоа и се трудам тоа да го искоренам. Ама шо вика мм некогаш колку и да се трудиме за нешто да е обратно, вкоренето ни е. Затоа и се трудиме да не е случај со нашето дете така, ама имаш различни ситуации.