Ќотекот како воспитна мерка

Споредбава со куче е најјака
Почит и разбирање не се постигнува со шамари. На шамари се враќа со шамари. Автритет се гради со зборување, и тоа тивко да се труди да те слушне...

 

Ама зашто и кај овие деца кои вака на разумен начин ете се обидуваат родителите да ги извадат на прав пат, пак се присутни општествено неприфатливи модели на однесување поготово со врсници па и со постари?
Што коа детето никако не се труди да те слушне?

Не мислите дека многу потфрлаат родителите со тоа што претерано се попустливи и толерантни?

 

Ama ne mi e gajle
Znaci za nekoi raboti rekov, kjotek/samar nikako.
Ama ako deteto mi e delikvent, bagabont, krade ili e narkoman. Ne me interesira. i mene za ocenki ne me tepale ama ete ednas izbegav od moite i im go skrativ zivotot. Majka mi se sekirala me nemase so saati. Taka mi ja zalepi edna plus ne mi zborese, nikad vise ne mi tekna da go napraam toa. Nikad
Koj kako saka neka si go vospituva deteto sepak negovo si e

 

Не зборувам за попустливост и толерантност, зборувам за воспитување. Шамарот како воспитна мерка апсолутно не е начин да се постигне авторитет. Тие деца што погоре ги наведе, "разгалени" има причина зошто се однесуваат така, без разлика што нивните родители кажуваат, никој на никого не знае што му се случува дома. Децата се само одраз на опкружувањето во кое живеат.
Попуштање и толеранција кон деца кои се однесуваат како што не треба, и замачкување на нивни грешки затоа што се мамини или татини е најлошота услуга што може да се направи на една личност во развој, тие деца нема засекогаш да бидат деца, ќе станат возрасни личности нели...
Воспитување, кое вклучува строгост и дисциплина, да се објаснат работите како треба и како не треба, што е добро а што лошо не треба да е поткрепено со шамари, туку со многу труд и зборување, казнени мерки секако, но насилство не!

 

Ne ti posakuvam da does do toa veruj mi.
Slobodno smej mi se ili so sakas. Na nikoj ne posakuvam da se oseka tolku nesigurno
Najseriozna sum. Poso tebe da ti se desavalo toa mene so mi se desavalo, moze nemase da treses gluposti sea poso kuznae kaj ke bese

 

И шамарот е насилство. Секој удар е физичко насилство.
Нема подобро од разговор. Ако родителите не умеат да разговараат со нивните деца, тогаш треба да побараат стручна помош.

 

Се да им дозволуваат. До степен на глава да им се качат прво нив, после и на другите. Да не можат да се справат со сопственото дете.

Пример со тантрумите.
Еве во маркет нека е. Место да знае како да го смири, она плаче со све него и дозволува хаос да настане и да ги вознемирува другите луѓе кои не се должни да трпат.

Сакало ваква играчка - добива одма. После ја крши, ја распарчува и ај нова и така со бескрај.
Што знам, децата уште од мали треба да се учат да ценат.

После тоа и знаеме дека е тесно поврзано со непочитувањето кон никого.
Како сакаме да поштуваат коа они ни сопствени родители не поштуваат не па некој непознат.
Ни основна култура се има, добар ден да кажат не знаат.

Па се изживуваат потоа со соученици, врсници, постари, со животни.
Без трошка емпатија и нешто човечко во себе.

Не знам, чудно е многу. Во време во кое се посветува толку внимание на менталното здравје на децата, и апсолутно треба да е тоа така, постојат толку многу методи на воспитување и пак децата извадени од колосек.

Секојдневно сведочиме на најразно-разни примери во пракса.
Џабе во теоријата све си знаеме што е најдобро коа во пракса се потфрлува толку многу.

 

Не знам дали не приметуваш дека си подвижна иронија. Секое мислење ти е како немаш проблем да истепаш некој, си се тепала, си се движела во такви кругови со сомнителни фаци итн и после доаѓаш тука и зборуваш за други што го прават истото како тебе дека не биле доволно тепани. Логика? Нема.

 

Ве испуштаат кога најмалце треба, па после правдате ќотек, ќе правдате. Демек кога ми ја залепи една, ме освести, па што те оставиле да заслепиш?
Ќотекот е најочајното нешто што родител може да го направи, а најстрашното е што го прави од немоќ.

 

Точно е тоа. Но сепак има многу фактори на такво однесување дома, баба,дедо, детето какво време поминува во текот на денот.

Еве конкретно јас дома забранувам играње со шпорет и плеткање во кујна и електрични апарати, зошто? Бидејќи деца од 2+ години се паметни веќе и се знаат и купуваат со памет утре ден сам знае да пушти и беља да направи. Додека кај баба и дедо ама и тета е таму па ајде сега кафе ќе правиме, ајде да печеме, ајде да пукаме пуканки и вадење на сите тафчиња од релна при тоа и отварање и после тоа дома кога го прави истото или на гости е каран. И тука не е воопшто детето виновно, зошто детето не треба да ги знае тие работи. Порано јас кога ќе сум ја прашала мајка ми што бара и што прави имала одговор јас си знам, а сега денешниве деца а зошто ова зошто тоа па нетрпеливи се. Дури имам замерка и за образбовниот процес на кој морам да го учам детето да се брани како и знае и умее на 3 години бидејќи некои росители не се замараат за нивните деца па тепаат се живо и диво.

 

Ама нема да идеш шамар да му залепиш ваљда пошто ти отворил плакар тенџере да земе.

 

Ете, различни луѓе, различни навики. Моите стално се качени со мене во кујна, на големиот веќе и му помина меракот, сега помалото е на ред. Си имаат скаличка да стојат до мене, кафе правиме, ручек, редам машина, не прават бељи туку баш се учат што како функционира. Без мене не смеат да чепнат дури и поголемиот го кара малиот каде смее да пипне.
Јас немам ништо против ова, секаде низ дома фаќаат со мене, љубопитни се попрво би пробале нешто без тебе ако им е забрането отколку само да послушаат.

Мешање баби, дедовци, тетки, стрини кога детето е во ранлив период е исто многу проблематично, ти се руши цел авторитет затоа подалеку ако немаат разбирање.

 

Не првите 2 пати со убаво е третиот пат е со викање и толку границата е таа знае дека ако веќе се развикам казната е нема шетање и нема исполнување желби да си седне и да си размисли што прави па после 5 минути доаѓа и кажува извини мамо.

Да љубопитен е ама да биде до тебе и да гледа, а не со цело објаснување шѕо поале доведува до залепена рака зошто он бил научен некој да го пази цело време и да му виси над глава а он глупости да прави низ дома. Муабетот ми е не да го оставам што сака нека прави ама не и да му висиш над глава за се едно па во секој момент да пушти. Кај мене дома не му се случило покуша еднаш и никогаш повеќе додека кај нив е ресовно и се смее на тоа. Затоа забрана има за кај нив и сега е љутење од теткица зошто не сме го носеле.

 

Прегледај ми ги мислењата мои на темава, пред да станам мајка и ке ти биде јасно како детето те менува и тебе како човек а и начинот на кој ги гледаш работите .
И јас бев за шамар, и си ги повлекувам сите такви мислења .

 

Можеби, не викам не. Ама едно само знам, нема да дозволам качување на глава дефинитивно.

 

Никогаш нема да има промена во родителскиот менталитет во нашата држава.

Илјада пати се репетира истата тема на разни фронтови, од типот дебатни клубови, собиранки, социјални мрежи и џабе.
Еве денес после извесно време сведочев драма меѓу мајка и мало синче кое возеше по локална патека со мини тротинетче и така возејќи забрза тркајќи се со едно девојче, во ориентационен пречник од 150 метри одалеченост.
Е сега, мајката не знам дали од претходно има лошо искуство со детенцево, во смисла да паднало или повредило при возење, или што и да е, но откако неколкупати малово нѐ одреагира на нејзините команди да забави при возење, се затрча ѝ го удри, на што детенцево почна да бега и плаче.
Ме натера да се прашам зошто таква непромислена реакција?
Жено Божја, ако не си во можност да бидеш трпелива не се репродуцирај, просто како грав.

После педијатри, психолози, па прашања зошто е повлечено или бунтовно, или зошто има страв од соочување со реални животни ситуации.

Зошто де, зошто?
Па муабети од типот - "Ама Васке ние супер сме си дома бре, никогаш не сведочел/а насилство, за него правиме сВе"...

Не знам, стварно, зарем толку беше тешко само да се дигне глас во афект, неизбежно ли беше физичкото посегнување преку симнување на качкетчето од неговата глава и удирање шамар или што и да е, (не бев во близина да видам само чув еден шлап).

Чудни се новава генерација Y родители...
Прават сешто им направија на нив и пак не се свесни оти е неправилен таквиот ќотек третман.

 

Подобро родителот да го удри детето додека е мало, отколку кога ќе порасне детето да го тепа родителот, па и да го убие.
Знаеме колку вакви случаи имало и ќе има.
Ниту ти знаеш какво е детето, ниту можеш да судиш зошто го удрила.
Може имало причина некоја.
Не оправдувам насилство, ама и децава се многу немирни.
Познавам деца на 3-4 години што ги удираат родителите, и овие наместо да ги скараат, се смеат.
Е утре истиве деца ќе тепаат по градинки и училишта други деца.
Чудни се новава генерација деца.
Порано родител само што ќе не погледнел, сме се разбирале, што е ова сега се распрдени, да не смееш да му викнеш на дете.

 

Јас ѝ посакувам на мајкава од постот на секој шамар на детето, она 10 да добие утре од тоа дете.

Додуша можда е болје она да го убие него, него оно неа, на време да си реши мајкава.