Ќотекот како воспитна мерка

Па не знам дали ,,лабаво,, родителство или ,,отсутно,, родителство е правиот збор. Мислам истово отсутно родителство може да биде и со ќотек и без, ама резултатот е ист. Не може децата да ни ги воспитува улица и/или интернет и после да се чудиме, оти вака. Дете на кое што му фали заштитништво и фигуративна рака која го води, многу тешко само да се воспита и изгради правилно.

 

Агресија се јавува и кај оние кои не се удирани дома.
А се јавува и ке се јавува бидејки немаат поставено граници.
Многу едноставно деца Кога немаат поставено граници повредуваат туѓ детски физички интегритет.
Им се може,сметаат дека се можат.
Можат да газат преку други и да ги газат за дојдат до некоја цел.
Погрешно родителство ни се случува.
Многу погрешно.
Не постои повеќе “Не” и затоа ќе се случува.
Не може да го гледаш своте дете како тепа друго и да молчиш ко морж, за да не му ги повредиш чувствата што си му рекол престани или немој !

 

Точно ама не се јавува БИДЕЈЌИ не се удирани

 

Има и поголеми деца до кај 10-12 години. Не се типични игротеки, туку забавни центри. Ги пуштаат буквално агресијата да ја исфрлат надвор, наместо дома да работат со нив. Полесно им е веројатно. За жал, на своја кожа и доживеав таква драма. Притоа кога пристапив на родителот за неговото дете, беше тотално незаинтересиран што ми одговори со: што сакаш да направам? Ми идеше и него и детето да ги исчукам онака како што моето го повреди тој мал иден психопат. Ете тоа го прави денешното воспитување. Немој сине, пробај да не, ама ако сакаш прави, да не ти ги повредам емоциите.

Јас не сум за нежно родителство. Не може се да се врти околу емоциите на сопственото дете, затоа што надвор има реален свет, на кој му е баш гајле за емоциите на твоето дете. Би сакала да чујам мислење од тие што го практикуваат, што прават кога детето и покрај нивните напори, сепак не слуша наредба.

Изместени се вредностите во многу погрешен правец. Децата не познаваат што е авторитет, туку гледаат играчки од родители. Гледаат играчки во нивните учителки, во останатите возрасни. Јас не сум за ќотек како рекреативна мерка, но како што почна темата со мајката, не сум била таму и не знам што се случило, но некогаш во одредени ситуации решението е тоа што е. Бидејќи детали не беа спомнати, но може имало прометна улица во близина. Може имало премногу народ, да не се изгуби.

Многу лесно осудувате. Особено реченица ме изнервира ,,кога немаш толеранција, не се репродуцирај". Да, од еден изолиран случај, мајката е најлош родител на светот. Ќе тргнам од себе. Јас сум човек што е многу толерантен. Изненадувачки е и колку сум толерантна према детето. Но, тоа помешано со неспиење, постојан стрес, постојани тантруми, постојано плачење, некаде ќе отиде. Се случува да викнам, иако до сега немам поинаку реагирано. Но, ако има опасност по животот и ако покрај сите мои залудни предупредувања не одговара позитивно, не знам со што ќе се послужам. Само знам дека тоа нема да биде немој мамичка.

Не ви ли се смачи за прашања кои не ве засегаат се уште да се правите најголеми родители? Баш ќе чекам и читам.

 

Епа, истото го кажав. Не е нежно родителство, отсутно е, незаинтересирано.
Те разбирам, и јас би реагирала исто, ама нема начин да ги превоспитаме туѓите деца или родители.
А за воспитување треба живци-ортоми. Кој искусил-знае, и не коментира случаи од на поминување (ова не се однесува на твојот пример). Инаку примери имам милион-вчера една со тодлер, малово се треска од земја, оваа ме застанува и прашува дали е нормално да се треска, оти играле брканица и го фатила, па затоа се треска. Ја погледнувам ќерка ми (10 годишна) таа вика не треба да се треска. А мене не ми се објаснува за тантруми на рандом минувачи, среќна сум што ќерка ми ги надрасна тантрумите. И така.

 

А со попуштање што праиме? Попуштање и разгалување од страна на родителите, никаков авторитет, никаква почит. Не знаеш кој е родителот, кој детето, па дете да ги манипулира и искористува сопствените родители, дури родителите и страв имаат од своето дете..
Тука секако нив ги обвинувам, не смееле да дозволат никако.

Друга работа, знаете дека има некои луѓе, деца, млади, стари небитно кои од збор не се разбираат?
Абе за инат ќе се контра и по негово ќе тера, нема да сака да соработува, безобразни такви гомнари, тоа и до воспитувањето е ама и до карактерот. Ако е карактерот никаков, џабе ќе биде и највеќе внимание да му посветуваш и да се трудиш да стане човек, он пак ќе тргне по лошиот пат ако решил и ќе биде проблематичен. Пример 2 деца се, едното супер, дете за пример, другото да е живо и здраво. Зошто?
Да речеме и двете дека под исти услови се одгледани, исто внимание е посветено и со доволно љубов и посветеност се грижеле, подеднакво.

И за плескање од страна на родител, шо толку трагично тоа? Глеаш го опоменуваш со убаво, му укажуваш, упорно не се опаметува, шо е следно? Ако ниту разговор не вродува со плод. Го носиш и на психолог, нејќе да се подобри, да работи на себе, да се смени, нели џабе ти е и работа со психолог ако сам нејќеш да си помогнеш.

Јас толку не глеам стварно проблем ако ги заплескаат, не крвнички де со каиш и млатење до смрт, таман работа ама да се реагира за да знае да те почитува. Ако со арно разбира, супер, ако не, ќе мора на друг начин, нема како, штом не му иде никако памет. Па не сме толку нежни мајку му стара, психичкото насилство е тоа најзаебаното кое остава најголеми последици.

Како бе трауми си влечат ако си им врзал еден шамар во детството ама ич мува не ги лази они коа со други деца се иживљаваат, толку ладнокрвни, како оперирани од чувства, шо не ги погодува ова и не размислуваат дека друг повредуваат? Али сто стапа по туѓ грб не болат, по свој и те како.

Да не ги размазуваме и третираме ко дебили децата, пак ќе речам.

Модератор: Дискусијата е одделена од темата Сакам да кажам...

 

Не треба да се размазува дете, но и не треба да се удира.
Ако нешто се одзема, тоа треба да бидат играчките и уредите, не чистотата на детската душа.
Удрената страна не дава согласност да биде удрена.
Ударот е акт што е еден вид на допир без нејзина согласност. Штом страната не дала согласност, врз неа е извршено физичко насилство.
Што е трагично?
И со психичко и со физичко насилство се создаваат трауми што водат до пропаст и трагедија.
Не се создава почит, туку болка и омраза.
Жртвата ја претвора во анксиозна и/или депресивна личност без самодоверба.
А, често и во нов насилник кој му прави уште полошо на своето потомство или им прави на другите луѓе околу него. Новиот насилник предизвикува да има нови жртви. Нечие постојано викање и навредување и нечие „обично плескање по газето“ доведуваат до тоа нечие завршување во болница и живеење постојано под дејство на лекови или рано завршување во гроб.
Разговорот на родителите со детето и на стручното лице со детето секако не може да даде одма резултати. Затоа треба долго време и трпение. Постојани и долги разговори.
Понекогаш месеци, понекогаш години. По потреба ќе се оди кај повеќе терапевти додека да се наиде на оној кој ќе ја даде правата помош.
Ама и самите родители треба да одат на терапија. Не смеат да го криват детето за нивниот неуспех како родители. Детето е онакво какво што е заради нив.

Тоа дека родителите исто ги третирале/аат двете деца со исто внимание и љубов може да биде вистина само за оние кои не живееле/ат со нив 24/7.
Секогаш има нешто под површината. Нешто што не е видливо за другите бидејќи родителите одлично знаат да глумат пред другите.
А, за оние случаи кога децата испаѓаат добри и покрај лошите родители, тоа е така затоа што некој друг од семејството или пријателската околина преземал нешто за да ги спаси.
Кругот треба да се прекине, не треба да продолжи да се врти.

 

Те тепале твоите?
Што лекција научи од тепањето?

 

Размазувањето нема никаква поврзаност со тепање. Јас гарантирам дека на малолетниците кои дивееја и кршеа се или претходно им е вршено физичко насилство или немаат никаква родителска грижа (во смисла посветување на дете). Агресија не се раѓа преку допуштање, туку баш насилство. Акумулирана лутина од претходно нанесена траума ја исфрлаат во надворешната средина.

Мислиш сериозно дека тепањето е подобар одговор од психолошката поддршка и советување? Ќе се земам себе за пример. Никогаш не сум удирана и никогаш не правев вандализам или да уништувам јавен инвентар. Како постигнале моите, не знам, ама ете, не мора да тепаш за детето да почитува луѓе и чува јавен простор.

Никогаш не е тоа одговор. Или ќе произведеш агресивно дете или повлечено со бројни анксиозни состојби и ментални ограничувања.

 

@ArabellaStarfall, па ни една две воспитни у цел живот исто не се тепање... Не можеш од крајност у крајност да идеш...

 

Никогаш не се една, две. Еднаш замавнеш ќе замавнеш пак. Затоа што револт создаваш, а не воспитуваш. Како воопшто воспитна се нарекува шамар. Дали тоа значи дека дечко ти ако не му правиш нешто по кеиф, смее барем една две воспитни да ти удри?

 

Добро прашање.
Кога и Стојанка самата не сака да биде удирана од некој, треба да сфати дека и детето не сака да биде удирано. Секој удар боли и остава печат во душата.
Стручни лица не се имаат за џабе распишано трудови и правено истражувања за последиците врз детето.

 

Ова ко кажав во смисла дека премногу им се попушта, и не можат авторитет да постигнат родителите од што се толку попустливи. Ниту глас смеат да повишат не пак воспитна да удрат. И ете, меки се нели, се решаваат мирно со разговор, цивилизирано, а пак има збеснати дечишта. Значи слободно нека се качува на глава, родителот само немо ќе посматра, и ќе го остаи да се смири самото, за да не се вознемири душичката напатена? Ви викам имате најразлични карактери, не сме сите исти.

Еве знаеле да ме удрат така како дете, ако сум напраела некоја глупост, не дека беше тоа често, поретко беше ама имало такви моменти, не онакви врели шамари или не знам какво агресивно тепање.
Повлечена, анксиозна станав од тоа? Или од напнатата тогашна атмосфера во семејството, постојаните префрлања, расправии, полнење глава со глупости, потоа и булингот во школо, кој пази ниту еднаш не резултираше со физичко насилство али ебавање у мозок да, имаше превише. Потоа пак напната атмосфера и така у круг, со години.

Камо тие две три воспитни што ги имав у живот да ми беа најголемата траума. Не знам за какво тепање и ќутек замислувате дека станува збор.

И агресивна еве не станав во меѓувреме. И „тепана“ и малтретирана психички, шо не земав све да утепам и да почнам и јас да малтретирам, па да зеам да кршам све пред мене, да си го искалувам бесот?
Ај ќе речеш оти сите на различен начин го прават тоа. Ок.
Еве ниту ги мразам ниту у лоши односи сме.

Партнер и дете исто е? Партнерот ќе го превоспитуваш ли? На партнерот треба авторитет да си му?
Возрасна особа со изграден карактер наспроти дете.

И пак и пак идам на она, за каков ќутек мислите дека станува збор? Зборам за горе - доле понормални родители, не за родители - насилници. Ама еве според вас секој родител кој плеснал дете насилник е.

Иначе браво што ниту еднаш ве немаат замавнато вашите. Секоја чест.

 

Нежно и пасивно родителство не се исто. При кое и да се случува нешто со детето, родителите треба да побараат стручна помош која ќе ги насочи како да воспостават подобра комуникација со детето.

И самото тоа што плескањето го нарекуваш воспитна и не сфаќаш дека е траума е последица.

 

Епа кај нас дома беа, и тоа заслужено.
И дечко ми нема што да ме воспитува, тоа родителите требало да го сторат. Нема везе муабетов,не комплицирај те молам.

 

Е кај реков да не побараат стручна помош? Викав дека некогаш колку и да се трудиш, не бива, детето нејќе да соработува никако.

Зашто последица? Значи штом не плескале дома, сеа насилници пораснале и направиле од нас?

 

Магични инстантни резултати нема.
Детето ќе соработува после некое време. Претходно пишав дека по потреба и терапевти ќе се менуваат додека се најде оној кој ќе ја даде правата помош. Тој што стварно го бива, ќе го извлече детето.
А, ако родителите побараат помош за нив и тоа доведе до нивна позитивна промена, со текот на времето ќе доведе и до позитивна промена кај детето.
За растење насилници.
Не мора да значи дека ќе биде така кај тебе. И сигурно нема доколку се информираш повеќе, се консултираш со стручно лице и решиш да го прекинеш кругот. Но преку истражувања е утврдено дека плесканите се посклони да го повторат истото врз своите деца и партнерот или да го прават со полош степен доколку не добијат помош на време.

 

Научила дека и она за секоја ситница после ќе си ги тепа децата,па после и нејзините деца ќе бидат неурамнотежени,нестабилни,ќе се борат со анксови и депресии,ќе се кријат од дома и утре ќе бидат деликвенти,проблематични и слични ствари...Крајно нестабилни..
Ете тоа научила...Ако мислите дека се со насилство се решава,на прав пат сте..браво...Насилство раѓа уште поголемо насилство..Алоооо!!!

 

Па браво
Фала шо одговори место мене.
Мое дете да го напраи тоа, точно ќе го тепам.
Железото се кова дур е жешко. После е џабе зборење