Ќотекот како воспитна мерка

Ќотек да, но малтретирање не. Под ќотек не подразбирам да го маваш детето каде стигнеш и кога стигнеш, туку само кога тоа е неопходно т.е да нема прекумерна употреба на сила.
Во последно време поради се потешкиот начин за добивање на деца т.е поради делумен или целосен стерилитет толку ги размазуваат децата што не се знае кој е родител а кој дете.
Едноставно според мене треба уште на почетокот да се постават работите да се знае кој е дете а кој родител а не да биде обратно. Простете што не сум толку модерна ама не го разбиран оној нов начин на „воспитувње“ преку разговор со детето. Мислите дека тоа дете ќе ве разбере ако не гледа авторитет во вас т.е што би рекле старите да има страв од вас? Јас сум убедена дека не. Погледнете ги само постариве генерации како се воспитани да почитуваат па погледнете ги денешниве деца кои не знаат едно добар ден да кажат освен да врискаат урлаат без оглед каде се наогаат. Додека малтретирањето не сакам ниту да го коментирам и сите знаеме што е малтретирање и физичо и психичо секој нормален чвек е против тоа.

 

@Frose Nose браво!! Целосно се согласувам со тебе!

 

НИКАКО!!!
НИ КА КО!!!

 

Со разговор не се постигнува ништо.Сведок сум на деца кои како мали биле од галени, прегалени и сеа како животни од синџир пуштени се понашаат.Имам 17 години и пола од генерацијата моја се да дуваш и да бегаш од нив.Не знам само дома нивните како трпат такви флегми и мрзи.Не оправдувам млатење и малтретирање и мислам ниту една здравопсихичка личност не би оправдала такво нешто, али кога едно дете претера и не ве реди на задникот коа упорно му укажувате на нешто, е тогаш треба да си изеде по задникот.Од толку галени и мазени деца се знае што излегува на крај.
Ако сте построго настроени кон детето не значи дека го мразите, аман!

 

Не се согласувам воопшто со мислењата погоре. Според мене, сите тие маани на дел од тинејџерите (коишто, морам да напоменам повторно - неправедно се припишуваат генерално на целата денешна младина) не се последица на недостатокот на шамари, туку баш на недостаток на разговор.
Ова не го кажувам онака празно, само по мое мислење и став што го имам околу психологијата на родителството и воспитувањето, туку и според доста примери на познаници.

Повеќето од тој тип на деца и тинејџери за кои зборувате (некултурни, без почит, кои се однесуваат и облекуваат недолично за возраста и се впуштаат во пороци) имаат родители кои не обрнуваат доволно внимание и не се трудат да издвојат време на нивното воспитување.
Точно е дека има родители што ги разгалуваат децата - но под тој поим не подразбирам недостаток на ќотек во воспитувањето, туку пружање повеќе отколку што треба од материјален аспект. А воспитување со навистина поучен и авторитативен разговор, со целосно отсуство на ќотек - не е никакво разгалување, туку здрава семејна средина.
И да, не сфаќам каква е таа логика... на какви манири, вредности и емоционална интелигенција ќе го научите детето со однесување во кое како родител не можете да се исконтролирате да не изреагирате физички?
Тоа е некаква воспитна мерка, или уште помалку - пример?
Со шамари ќе го научите детето да вели „добар ден“? Дајте, ви се молам...

Друга работа, за стравот и тоа дека треба да се знае кој е родител, а кој дете... Почитта е јадрото на еден однос меѓу дете и родител, се разбира - но, чувството на страв - не, јас не го ставам во таа приказна.
Правилните вредности детето не треба да ги исполнува поради страв кон родителот, нааајмалку пак поради страв дека ќе добие ќотек ако нешто погреши. Не, не и не.
Исто така, родителство на место го подразбира и моментот да и родителот се покае ако неправедно ги повреди чувствата на детето со навреда во кавга, уште повеќе ако во голем афект се случи и тоа да му удри шлаканица. На филмови го гледаме ова последново, да, но мене воопшто не ми е само филмски и идеализирано, туку правилни емоции и однесување.

Да напоменам - да, млада сум и далеку од планови за родителство - но, ќотек не оправдувам во никоја ситуација, а особено стојам зад тоа дека истиот како некаква воспитна мерка треба да е оставен далеку во минатото и точка, end of story. И колку и да звучам за некого како wannabe модерна или идеалист - ова е мој цврст став што сум сигурна дека нема никогаш (да дозволам да) се промени.

 

Ќотекот од рајот излезен бил
Да бил достоен за да е дел од рај, ќе си останел таму
Каков ќотек бре!!!!
Сериозни сте шо пишувате!!?????

 

Сѐ зависи од детето. Има деца кои и со разговор ќе разберат, некои и цел ден да ги тепаш, пак исто ќе тераат. Однесувањето на детето највеќе зависи од однесувањето на родителите пред него, затоа пред да го удрите детето, запрашајте се од каде произлегува тоа негово лошо однесување.

 

Како што кажа членот погоре се зависи од детето.
Знам деца што колку и да ги тепаш пак по свое ќе си тераат и со раговор пак по свое си тераат. Но има пак некои кои ако ги истепаш и се смират или пак со разговор. Клучни се родителите за однесувањето на детето.

 

Точно е дека зависи и до детето, ама родителите се тие кои мора на своите деца да им укажат кои постапки се исправни, а кои не. Една моја внука (од братучед) ја тепаа многу, но пак си тераше по свое. Инаку, детето во родителот гледа идол, и ако тој прави одредени постапки тие постапки ќе ги повторува и неговото дете. Јас инаку, како дете бев доста мирен (гледано објективно), а ме имаат тепано бидејќи самите тие биле нервозни. Во второ одделение памтам татко ми ме крена од на стол до лустер за врат, со една рака бидејќи не сум ја знаел задачата по математика која ми ја имал објаснето .
[ајде сега кажете дали таков човек заслужува да се нарече родител]

 

Kade e da gi spomneme losite zborovi koj se upotrebuvaat.
Eve eden pr: zboram na tl. i detevo nesto pravi. E sega jas negledam sto pravi i slusam, budal, idiote, stoko....rafalno se kazuvaat zborovive, da se cudis od kade i tekna se na edno mesto.
Jas se zakutev i slusam mi vika, tuka si, abe frla so igracki po televizor.

Jas stvarno se zabezeknav. Upotreba na zborovi koj ne sum gi slusnala miljon god,da se upotrebuvaat na sopstveno dete.
Ne, ne toa voopsto ne e prifatlivo. Nema nikoj na nikogo pravo da mu rece raka.
Losi zborovi se isto kako i tepanje.
Tie roditeli koj upotrebuvaat takvi zborovi, tepaat pozadi zatvorena vrata.

 

Slicno i jas kako tebe ako gi premine site granici po gaze ili nekogas po race. I sekogas i go pokazuvam prstot pokazalec da znae deka e kraj za gluposti i ja gledam direkno vo oci so naluteno lice. Samo kaj mene uspeva ovaa finta, od drugite gajle nema i da vikaat.

 

Da ne zborime za isto dete 100% ist slucaj. Samo ako vidi deka sum se nalutila odma me baknuva nekade i mi vika sakam "STUTKA" ( Skutka- vo skut i da se mazi)

 

Кажав и повторно ќе кажам. Против ќотекот сум и секогаш ќе бидам зашто со ќотек ништо не се постигнува. Не сакам јас кога ќе имам деца да се плашат од мене и да гледаат монструм во мене. Да се разбереме, едно е решавање на проблемите со разговор, а сосема друго е разгалување. Воспитување без ќотек =/= разгалување. Разгалување е да му обезбедиш материјално на детето и тоа што треба и тоа што не треба. Не ми е јасно како некој уште може да кажува дека ќотекот од рајот бил излезен. Па да беше така, тогаш рајот ќе го сметаа како поим за лоѓо место. Да, млада сум, имам само 18 години, но тоа не значи дека не сум компетентна на оваа тема. И исто не сум мајка. Познавам многу што никогаш не биле удрени, па не се разгалени, напротив се прекрасни. И некои што по цел ден биле тепани, па се агресивни. Тие што нема да се согласат со мене, нека не се согласуваат, мојот став никогаш нема (да дозволам да) се промени.

 

Во тоа е проблемот што не треба цел ден де ѓи тепаш ниту да ѓи тепаш со мотка, туку уште од мали нозе од она мало потчукнување по рачето ако направи нешто лошо за да знае дека ќе добие казна ако прави бељи, па се до оние посериозни шлакнувања по газето. Некој ќе каже па децата не се свесни дека тоа што го прават е лошо? Свесни се и те како но доколку поминуваат неказнето тие ќе продолжат како некој нивен вид на доминација над вас.
Ако детето го разгалите од мало тогаш многу нормално е да тоа дете и да го скршиш од мавање пак ќе си тера по свое, затоа воспитувањето почнува со самото раѓање а она посериозното некаде после година ипол-две кога почнува стварањето на навиките.
Пак ќе ѓи спомнам постарите, кои биле воспитувани на еден поинаков начин и навиките за почитување, култура па дури и хигиенски наики ѓи носат до ден денес. Јас им се восхитувам на постарите кои се секогаш средени, чисти културни... за разлика од тинејџериве кои неретко корнат на пот, врескаат, ќе прегазат се живо пред себе..
Мислите ќе се смират со текот на годините? Не, карактерот се гради од мали нозе, но карактерот е нешто што треба да се делка и обликува додека е младо. Дури и најубавото дрво ако го оставите на забот на времето тоа ќе изгние а потоа колку и да се обидувате да го обликуваш од него нема ништо да излезе.

Ако детето во вас не гледа авторитет и не ве почитува како очекувате утре да почитува авторитети на работно место, во општеството.... Значи со размазувањето не си правите само себеси беља туку и него му правите лоша услуга за цел живот.
Постарите имаа една добра изрека која од прилика одеше вака, подобро ти да плачеш 5 минути отколку јас да кукам цел живот, што е мног точна и поучна.
Да не бидам погрешно сфатена и недоискажана, разговор да и тоа континуиран но доколку после 2 опомени продолжува да го прави истото и да ве брука пред луге секако дека треба да си ја добие заслужаната казна за да знае следниот пат што го чека, инаку залудно е колку сакате можете да си зборувате ништо нема да му влезе во глава.
Наградувањето ќе ти купам ова или она ако си мирен не е добар начин на воспитување затоа што потоа во животот ќе се разочара кога ќе сфати деа не секогаш ќе добива награда за соето добро однесување или добро извршена работа и дека ќе треба работте да жи прави за себе а не за награда.
Се извинувам наподолгиот пост, се надевам нема да ми земете за зло.

 

Под ќотек се подразбира шлакање по газето, сигурно не боксови и тупаници.
Јас сум за, зошто детето така ќе има некој страво-почит и ќе знае дека греши кога е тепано и дека не треба.
Со разговор ништо не се постигнува, детето е дете и пак ќе го направи истото.

 

Ма строго плескање и акање од ѕид...да се знае кој е потчинет, а кој поглавица во семејството...

Нема зезање



На мене и на брат ми рака немаат кренато (освен во ептен некои екстремни случаи) малку газето чукнато...па ни сме се дрогирале, ни сме се курвале, ни сме се коцкале, ни сме ги засрамиле старите.

Деца од пријатели ги искршија од ќотек....Со каиши, со шамари дури и јас плачев нив кога ги тепаа...Па сега нема да коментирам какви се децата Битно не се баш по добар пат тргнати...
Така да, врска си нема ќотекот со воспитување.
Само со добар разговор се се решава.

 

Pominaa vreminjata na "cuvanje na dete", koe podrazbira go hranam, menuvam peleni i go pazam da ne se udri.
Zatoa i ima situacii koga se razdrazlivi i nepodnoslivi pa nekoj roditeli se odlucuvaat za udiranje.

Deteto uci cel den. Taka da treba cel den da objasnuvate nesto.
Eden obicen primer; trgate da perete alista i si zborite "aj sega odime da pereme da ni bidat cisti alistata oti koga jademe si pravime nenamerno po nekoja greska. Sega morame da gi odvoime......." Mozda zvuci bezveze no ne e voopsto bezveze. Nema deteto da nauci kako da pere alista ama ke nauci kako da ve slusa, a so toa ima i zanimacija.
Sekoj den treba da go izvedete nadvor na cist vozduh bez razlika dali e -20. Treba da se isprlja, istrca... Sekoj den treba craft da se pravi da nauci da barata so materjali, textura, bazen, igroteki, knigi citanje.....
Ako ne go pravite toa i ostavite na toa deka gradinkata go ucela nema da se razvie kontakt, nema da nauci da ve slusa i ke si pravi sto saka.
Pravi sto saka samo dete koe e ostaveno taka "samo da se zaigruva". Od dosata pravi gluposti, vriska, faka kade netreba.... i sto e najtragicno im smeta na lugeto koga im odite na gosti.

Me prasuvale luge kako ispevas da te slusaat 6 mali deca do 3 god vozdrast.
Taka ednostavno. Celden se zbori i se objasnuva sekoj cekor i se angazira deteto so aktivnosti no ne se pusta vo slobodna igra za koja toa malo dete neznae sto da pravi pa se donesuva vo situacija da iritira okolina.
Dete koe uspesno pominalo vo ovaa faza po 3 god. moze da igra samo i nema da ima problemi.

Sum videla pr. i pr. od roditeli od razlicni nacii i se pokzalo deka roditeli koj cuvaat dete na ovoj nacin imaa srekni deca.
Dete se uci da slusa do 3 god., ako ispustie toa i resavate so vikanje i tepanje, ste go ispustile vozot. Da se ubiete od prevaspituvanje po 3 god. nema da uspeete nisto.
Zatoa nemojte da ja pocenuvate ucitelkata vo najmala grupa vo gradinka i nemojte da vikate sto pravat samo kafe piat oti taa e taa sto stava osnova na vaseto dete, a vie treba toa da go pravite doma.

 

Леле... те молам во прва прилика (еве утре е вторник) влези во некој пополн автобус на ЈСП, па ќе коментираме за ова.
Не само за хигиената, туку и за општата споредба за ова другото... културата на обраќање, буткањето итн.

Не знам еве, стварно не сфаќам како можете во ова напредно време да се восхитувате на воспитувањето на деца во минатото од тој аспект на подигање рака. Јас кога слушам како било во минатото со тој стравопочит со акцент на страв... сум speechless во негативна смисла. Да не зборувам па за тоа како си дозволувале како воспитна мерка и во училиштата да кренат рака на ученици и што мислам за тоа...

Oh, it becomes even worse. Сериозно?
По оваа логика значи треба да се научи дека во иднина авторитетите (во било која смисла на зборот) имаат право и рака да кренат, само затоа што се авторитети?

П.С. Ги, а не ѓи.