Јас на таквите би им рекла кога ќе претрпат насилство од нивните партнери, да не се жалат. Прва би им рекла дека го заслужуваат ова. А во Франција од 2019? За во Македонија и да бил забранет од многу порано од 2013, никаква корист немаше да има затоа што кај нас е чудно воопшто да не го удриш. И во Јапонија го забраниле прилично доцна, ама имам читано дека Јапонците и онака не ги тепаат децата и дека сè решаваат на смирен начин, односно без физичко и психичко насилство. Поздрав до поддржувачите на ќотекот со статијата: https://deca.mk/detsata-rasteni-so-...ditelite-no-prestanuvaat-da-se-sakaat-sebesi/ А за заокружениот коментар на истата немам зборови...
@mode-kristina еве ги тие ништо што не им било ,многу убаво се опишани. Јас си се најдов во заокружено то.
Погрешно е и бесна сум кога гледам дека уште постојат родители што ги користат како воспитна мерка. Освен траумите што му се нанесуваат на детето, тоа потсвесно учи дека насилството е нормална и очекувана реакција и начин за решавање на проблемите.
Знам. Ги имам прочитано овие. Истите тие велат дека децата денес се премногу разгалени. Истите тие проповедаат морал. Ударот во секоја форма, вклучувајќи ја и таа 'малку по газето' е насилство. Тоа дека задникот нема душа паѓа во вода. Лесно е да се удри, тешко е да се зборува. @prominent не да постојат, најмалку 70% од родителите ги користат физичките казни. Оди објасни им на жестоките поддржувачи овде. Оди објасни и' на таа што додека што би ги истепала децата ако припаѓаат на ЛГБТ заедницата и што мисли дека немало ЛГБТ, наркомани и педофили кога ги кршеле од ќотек. Оди објасни и' на таа што се чуди како згрешиле родителите ако нивното дете е 'лигаво', а притоа верува дека постои заслужен шамар. И на таа што би ја здробила ќерка и' од ќотек доколку се најде во 'Јавна соба'. Млади има со такво размислување, млади!
Колку ќотек имам јадено во мојов живот јас, ради смешни причини. Имам јадено ќотек бидејќи не сум сакала да облечам чорапи. Бидејќи не сум сакала да облечам нешто. Бидејќи не сум сакала одредена храна, пијалок. Многу добро ги памтам ударите со крајот од ножот, рачката од ножот. Бидејќи сум се изводенила додека сум миела раце. Еднаш требаше да цртам на маса потоа со бел лист да прклопам, и да се преслика на листот. Тогаш изедов сочен ќотек. Еднаш изедов ќотек бидејќи донесов дома 1ца. Татко ми тогаш ме удри и не се сеќавам кога нареден пат. Тогаш мајка ми го праша "зошто ја удри" наредната секунда следеше сочен ќотек од нејзе. Кога велам "сочен ќотек" подразбирам под тоа тегнење за коса горе доле, буквално клекни стани. Шамари. Клоци. Боксови. Многу добро се сеќавам стоев пред телевизор и мајка ми ми рече "тргни се ќе ти го доискршам носот со прстенов" имаше баш голем прстен. Во тој момент осетив чувство на вина, осетив грутка. Не помина 1 минутка јас веќе се најдов во нејзините раце. Кога го спомнав носот ако некој го интересира. Бев дете трчав по удолница и паднав некако на камен и скршена ми е рскавицата. На изглед не се познава, неможам да дишам убаво од едната страна. Треба операција доктори ми рекоа на 18г кога ќе ми се развил носот бла бла. Небитно. Имам јадено ќотек бидејќи ми се истурила капка сокче. Еднаш бев на гости кај тетка ми пиев сок и наеднаш ми се преврте чашката. Одма осетив чувство на вина. Тетин тече "ништо ништо ќе избришеме". Мајка ми во тој момент незнам како се воздржа да не ме истепа. Ми имаат давано секакви коментари за изгледот. Ми имаат давано коментари дека не сум знаела да се дружам. Немам другарки ова она. Еднаш имам изедено ќотек бидејќи сум изгубила 20-30 ден. Еднаш ми падна сладолед на земја додека се враќав од продавница. Кажав дома дека сум го изела по пат за да не изедам ќотек. Колку пати имам јадено ќотек бидејќи не сум знаела да запамтам песничка, не сум знаела бројка или буква да напишам. Тогаш паралелно и карање и тепање сум добивала. Еднаш требаше песна да учам мајка ми кажуваше за мене на тетка ми "остави ја за ништо не ја бива нејзе" а тетка ми со нежен глас ми рече само "ајде тете вака и вака" за 2 минутки ја научив. На 15-16г искочив со еден дечко. И секако мајка ми сегде го пола носот. Ми провери телефонот. Како сум можела да имам дечко, мала сум била, можел да ме киднапира, да ме силува. Ќотек си добив исто. Ми зема телефонот. Од тогаш се кријам. Ден денес ми се дере за глупости. Пример некое кутивче стоело хоризонтално во фрижидер, а јас сум го ставила вертикално. По луѓе по комшии кажува како јас сум била неспособна. Кога ме предупредува дека ќе изедам ќотек вие не знаете колку сочно го кажува тоа. Со колку љубов. Лака ми душа. Среќа уште се држам психички. И нема да си дозволам да попуштам. И ден денес имам трауми. Пред да им кажам, соопштам нешто 5-6 пати се премислувам. Се плашам од реакцијата. Неможам да имам доверба јас во таа жена. А татко ми друг е. Може ќе ме скара малце од малце ама да ми рипне да ме истепа да неможам до здив да си дојдам. Никогаш па ни тогаш. Сега ради нејзе барем знам каков родител не треба да сум. Фала и.
Mojot sin e 5 godini, so mene e edno dete (vika, frla, se kara so mene, udira po mene, pa ke me gushne itn) a so tatko mu sosem razlicen ( se go slusa, nema sansi da se dere, mavne) itn. Jas od sto e takov samo vikam, nisto ne pomaga, ke go plesnam, badijala. Pak e istiot. Mm vika do tebe e, ti spravi se. kjotek ne mi e resenie, sto prevzemate vo takvi situacii - koga ti ke reces ne, odime odma/ili ne sega toa, mozebi utte, toj histericno vika i mava?!
Немој да го удираш детето... Пробај вниманието пренасочи му го, мене до сега ми успева тоа, пример ако сака да влезе во вц, не ајде дојди ваму да ти покажам каква кула од коцки направив и слично, зависно за што се интересира, и мноооогу зборување, буквално устата пења да ти фаќа, со објаснување со покажување итн, ако го маваш и тоа ќе те мава, така иде гледаш и самата. Поздрав.
На постов нема да ставам лајк. Многу сликовито прикажано, душа да здоболи. Колку години си, зошто така се однесуваат? За вакви работи се одзима дете!
Немаат во главата затоа. Еднаш ми вика "јас никогаш не сум јадела ќотек". Па затоа дека немаш јадено ќотек на мене пробуваш, лечиш комплекси.
Не знам јас што да кажам на ова, но моментално ти ја праќам цела љубов и многу прегратки. Бидејќи те имам читано и во други теми, за проблемите со кои се соочуваш, вакви работи не си должна да ги трпиш. Би те советувала да се обратиш на установи, доколку си малолетна да бидеш под нивна закрила, зошто да можеби не е лесно тоа да се направи и е тежок и голем чекор, но со оглед како што кажав, те имам читано и на други многу психички сензитивни теми не треба да го трпиш овој терор и себеси да си ја доведуваш психата до едно дно каде што секакви мисли ти врват низ памет. Доколку ти треба разговор , тука сум за што и да затреба.
Иако мислењето не е за лајкување, сепак ти го лајкнав за поддршка. Родителот и тоа како може да го осакати детето. Не секој родител го сака и му мисли добро на детето. Тебе ти преостанува да си завршиш училиште, да си најдеш работа и да можеш да се тргнеш од нив. И да прекинеш секаков контакт со нив. Биди силна и те гушкам
Те читам веќе некое време дека имаш проблем со родителите ама искрено не мислев дека е до оваа мера. Знам дека си млада ама колку точно години имаш? Ме разбесни искрено секој дел од пишуваново и ептен ме изреволтира. Знам, мајка то е ама жената.има огромни проблеми со бесот. Имаш браќа/ сестри и дали е таква со сите? Искрено се надевам дека знаеш дека ништо не е твоја вина и дека си прекрасна девојка и личност пред се. И уште едно прашање, дали посетуваш психолог?
Пишав да раскажам дел од моето детство. Јасно ми е дека треба што побрзо да си одам од тука. Да си го најдам мирот на друго место. @Emotional123 за 3-4 месеци ќе сум полнолетна. Не посетувам психолог. Само со мене е ваква. Со брат ми е понежна. Ама знаете што? Не се ни замарам. Сеедно ми е. Си имам поставено цел за во иднина и чекорам кон тоа да го остварам.
Пребарај на интернет има доста статии околу ова. Како пример, баш скоро читав дека на детето секогаш треба да му даваш избор, а не наредба. Значи не 'облечи ги одма чорапите!' туку 'кои чорапи сакаш да ги облечеш белите или црните?' или 'Сакаш да одиме дома по оваа или онаа улица?'. @edna_malecka
Ако го удрите детето, тоа нема да сфати дека згрешило. И да сфати, можеби ќе престане да го прави тоа што го прави, ама не поради тоа што не е убаво, туку поради страв да не биде тепано. Да, детето треба да има почит кон родителот, ама почит и стравопочит се два различни поими. И детето заслужува почит затоа што е човек, а не предмет. И предметите се ценат. Јас многупати споменав дека бев тепана од мајка ми и дека поради тоа бев и се' уште сум депресивна и анксиозна, но не споменав дека бев и многу агресивна како мала. Се смирив откако тргнав на училиште. Го имам тепано брат ми. И многу се каам за тоа. Кога би можела да го вратам времето назад, не би го направила тоа. Ама не можам. Од кого го научив тоа? Се знае. Се едуцирам, читам книги и да бидам искрена, тоа многу ме промени. Имам среќа што во целото мое образование имав добри професори и мислам дека и тоа многу влијаеше, инаку којзнае денес што ќе беше со мене. Затоа доколку вие сте агресивни со вашите деца, големи се шансите и тие да бидат.
Благодарам на сите за утехата, советите. Не се ни замарам веќе искрено. Сеедно ми е. Се научив да се носам со "предизвиците".
Факт е дека со мајките се ептен лигави децата. Јас не и попуштам, не ја тепам скраја да е, и давам избор и пак е тешко. Секое утро се бориме да облечиме нешто. Пример ја прашувам црни или бели, вика бели и кога тргам да облечам вриште нее. Иде татко и и без збор и ги облекува. Решение? Челични нерви, ќе го облечеш и додека е во градинка ќе се исплачеш друго нема
