Абортус

До крајот на 12 недела веќе сите органи му функционираат, сите! Епа да ги раѓаме на 3 месеци не на 9. Стварно овие лекариве ништо не знаат, бременост 9 месеци. Штом сите органи на 12 недели функционираат. Да не е трагично ќе биде смешно

 

Колку луѓе познаваш што биле непланирано зачнати? Сигурно многу. Колкав процент од непланирано зачнати се убиени или оставени по пораѓај, а колку биле сакани од родителите? Ме интересира соодносот, ако може да се најде таква информација. Затоа што сум сигурна дека процентот на мајки што ги убиваат децата е помал од оние што ги сакаат, дури и ако биле непланирани.
Дури и тие деца во дом, кога ќе ги видиш дека се живи и функционални, си помислуваш 'ех, подобро да ве абортирале'?

И’ ја сфатив поентата на @compassion. Исто така добив впечаток дека ги потценувате децата што биле оставени, ко да не требало да се родат. Епа се родиле и живи се.

И јас сум за право абортус, сметам дека жената има право да одлучи. Само ме нервира она деградирање на животот. Ме нервира расфрлањето на поими ко фетус, ембрион, како да значат ништо, ко нешто што ете така можеш да го извадиш од тебе без грижа на совест. А тоа е единствен сплет на гени и одлуката не треба толку лесно да се донесе. Во ред е да се одлучи жената на абортус. Иако она 'мое тело моја одлука' не држи вода, зашто всушност се отстранува друго тело, друг живот. Ама добро.
Ме нервира тоа деградирање на животот, и форсирање на такви тези 'само група на недиференцирани клетки е'. Науката исто така потврдува дека од таа група клетки настанува уникатна индивидуа што нема да се повтори. И тоа е тоа што се укинува со абортусот - можноста за живот. Не некакво парченце клетки што така лесно може да се извади.

 

@LivingGlam познавам неколку што не биле планирани а најтрауматичен пример ми е еден од детството, 7-8одделение.
Го изнесува наставничката детето пред табла и го прашува - што знаеш за репродуктивен систем и планирање на семејство?
Детето ќути..
Добро..колку деца сте дома?
3..
Добро..и како се планира семејство?
Пак ќути детево и по некое време одговори... брат ми и сестра ми ги планирале, мене не ме планирале. Ми рекоа дека по грешка сум се родил!


Е ова нема да го заборавам додека сум жива.
Тоа дете беше толку несакано дома што се познаваше од километар. Ниту се грижеа дали оди испран, испеглан во школо, ниту дали има домашна, ниту дали ќе јаде нешто или не.. брат му и сестра му се денес успешни, тој не е..
Не знам дали почувствува љубов од домашните или не..
Познавам една мајка што му го одзема животот на бебето, не ми е блиска, само позната.. Според мене, некој вид на психопати се таквите лица
Сооднос родени/убиени не знам..не сакам ни да знам.
Доволно ми е да знам дека некој има можност да абортира наместо да убие..

Тие деца од дом се подеднакво вредни како и останатите, само се прашувам дали тие родители ќе ги оставеле во дом доколку имале опција да ги абортираат или познавање како да се заштитат од бременост..

 

Даст, ама има и многу жени што остануваат непланирано бремени и свесно одлучуваат да го родат и да го дадат на посвојување, иако имале шанса да абортираат.

А ова кога го гледаме веќе готовиот "производ - човек" и размислуваме дали требало или не требало да биде абортиран, навлегува во доменот на човекови права. Такви мисли не треба ни да ни доаѓаат на памет, затоа се надевам дека веќе нема да ги прочитам тука. Човек е, лош или добар, каков и да е, жив е, и да не размислуваме дали ќе го родела ако можела да го абортира.

За твојот другар, тоа е еден пример. Тие родители се сомневам дека се грижеле за двете други деца да бидат испрани и запеглани, а само него го запоставувале. Океј, можеби полесен ќе им бил животот ако биле само две деца, ама тој се родил и тоа е секогаш правилната одлука кога го гледаш ко жив човек и размислуваш што требало да направат кога бил фетус.

А ако сакаш примери од другата страна, има безброј жени што остануваат бремени, па гледаш после на свадби трудници. И си ги сакаат децата. Ама нити овие примери се доказ дека абортус не треба да има, нити тие деца по домовите се доказ дека одлуката за абортус треба да биде лесна како што оние групи за права на жени прават да изгледа дека е. А за нив, жалосно и неправедно е да се спомнуваат кога се брани абортусот. Сурово е. Овие примери за среќни непланирани деца ги спомнав само затоа што тие од другата страна се пречесто спомнувани на темава.

 

Ако те разбирам добро, го поддржуваш правото на секоја жена да реши сама дали ќе абортира или не? @LivingGlam
Зошто тогаш дискусии што би кога би..
Би кога би, тогаш и би мислеле, не сега.

Се додека жената има право да избере што ќе се случи со нејзиното тело и како ќе го планира своето семејство, нема многу филозофии...

 

Добро ме разбра, го поддржувам тоа право. Не го поддржувам начинот на кој се брани.

 

Не е битен начинот на бранење, битна е постапката (самиот чекор кога некоја жена се решава на абортус)
Битно е дека кога таа жена ќе реши да абортира, нема да и се свртат личности како некои тука и да ја наречат убиец..
И онака 99% од жените сигурна сум дека не абортираат од чисто задоволство, туку од мака..
И згора на се се осудени како да се најлошите личности на светов..

 

Јас сум непланирана грешка.Ама што би рекол татко ми: НАЈУБАВАТА ГРЕШКА ШТО МОЖЕЛА ДА МУ СЕ СЛУЧИ ВО ЖИВОТОТ.Имам постара сестра која е родена со здраствени проблеми моите не сакале второ додека не се среди здравјето на сестра ми.Ама јас сум дошла и шта чеш....Решиле да ме задржат и не се покајале.Иначе подржувам абортус.Секој си го знае својот живот и знае за што е способен.Јас имам еден спонтан не по своја желба прокрварев и се испушти плодот,потоа имам една здрава бременост.Син ми наполни 2 год а мм пред некој ден ми спомна за второ дете,му кажав дека не сум спремна засега за второ дете ако може јаас да му го направам тој да го износи,да го роди и да го гледа а јас да бидам на работа цел ден слободно.Поќуте и ништо не му одговори тоа се одлуки на двајцата.А ако непланирано останам би го задржала.

 

Да, реков група на недиференцирани клетки - бидејќи за некои фанатични про-лајфери дури и апчето за ден потоа е еднакво на убиство и одземање човечки живот.

Дали тие органи можат да функционираат надвор од мајката? - не. Дали со самото тоа што му функционираат сите органи, фетусот е еднаков на дете или на човек? - повторно, не. Мозокот на фетусот започнува да емитира електрични сигнали друи после 12-тата недела (што е една од причините поради и кои постои оваа граница за абортусот). Мозочниот кортекс, кој ја регулира мислата и свесноста, се развива дури по 24-тата недела, што значи дека електричната активност која се одвива пред овој период не е еднаква на свест.

Жив човек, кој нема мозочна активност се нарекува клинички мртов (иако, замисли, другите органи му се развиени и му функцнионираат), зарем има потреба воопшто да дискутираме колку е „жив“ фетусот, во човечка смисла?

Воопшто не. Напротив, познавам дечко кој е од дом и кој е исклучителна личност - подобар човек и од мене и од тебе, најверојатно. Но, таквите случаи се, за жал, реткост. А и покрај тоа, докажано е дека на секое дете му е потребна родителска љубов и внимание во детството - нешто што децата од дом го немаат и што неизбежно им се одразува во нивниот живот како возрасни индивидуи, на еден или на друг начин.

Едно прашање до тебе и до другите самопрогласени compassionate, сочуствителни душебрижници и берачи на туѓи гајлиња - зошто ти и таквите како тебе не посвоите некое дете од дом? Бидејќи секој живот за вас е нешто свето и скапоцено, и поради тоа им забранувате (т.е., да можете, би им забраниле) на другите да имаат абортус по било која цена, зошто не спасите некое невино детеце од мачниот домски живот и не му пружите семејство и љубов?

Прашувам, бидејќи од сите фанатични про-лајфери и противници на абортусот кои сум ги сретнал у животот, ниту еден не бил доволно про-лајф кога требало да се посвои туѓо дете

 

А зашто вие, о совршени патријахално восптани, морално совршени жени не идете така на мужите у фаца да им викате дека дркањето исто така е убиство?
Поточно 40 милиони до 1,2 билиони потенцијални деца идат низ вода ( или ги јадете, канибали едни одвратни ! ), дневно!!! И тоа од само една ејакулација!

И зашто ви е побитна секундарната болка и страдање на едно несвесно ембрионче, по вашки бебе - одколку животната болка и страдање на некое дете, или пак некоја жена ?!

 

Ај уште Хитлер спомни го и готово, да завршиме со муабетот - абортусот победува.

Доколку немам свое, секако дека би посвоила и би му пружила љубов и семејство. Дури и кога ќе имам свое, пак би размислила за посвојување. Дотогаш, наоѓам други начини да помогнам и да направам да се чувствуваат ко луѓе.
И да, секој живот е нешто свето и скапоцено. Не знам зошто тоа е проблематичен став?
Никој ништо не забранува, патем. Уствари, мене ми изгледа ко на темава да се забранува некој да мисли дека абортусот не е толку невина работа колку што кампањите про-чојс сакаат да направат да изгледа.
Одма доаѓа навала од коментари ко заостанати, душебрижници и не знам што уште не.

Едит: ме интересира што мислите за ова.

Дали ако некој повреди бремена жена и таа го изгуби фетусот тој треба да одговара за убиство? Без разлика дали било со намера или од небрежност. Или и тука ќе делиме по недели - пред трет месец не е убиство, после трет месец е? Како би требало законот тука да се постави и дали неродените деца треба да ги смета за личности? Како би го регулирале ова?

 

Види, никој на темава, или барем не јас, не сака да ја банализира сериозноста на абортусот, ниту пак да го претстави како нешто наивно и невино. Напротив.

Мислам дека имам веќе пишувано на темава дека најдобриот начин да се намали стапката на абортуси е сексуалната едукација, и тоа од што е можно помала возраст меѓу населението - а дека и јас сум за тоа да има помалце абортуси, сум.

Но, стојам на тоа дека ако мајката се одлучила на абортус, без разлика на причината, тоа е најдобрата одлука у дадената ситуација. И сум за тоа дека одлуката треба да биде само нејзина, и ничија друга.

Инаку, еве која е разликата помеѓу про-чојс и про-лајф ставовите:

Оние про-чојс не се залагаат да има повеќе абортуси, по секоја цена - единствената работа за која се залагаат луѓето кои се про-чојс е правото на избор - правото на мајката да избере дали ќе роди или не, и правото потоа да не биде нарекувана „убиец“.

Од друга страна, про-лајферите (со чест на ретки исклучоци) апсолутно се залагаат на намалување на бројот на абортуси, на секој можен начин - или со ограничувањето на правото на одлука на мајката (нешто на што се насетуваат почетоците и во нашата земја) или, оние порадикалните, со барања за целосна забрана за абортусот. Да не ги споменувам тука и епитетите со кои најчесто се расфрлаат, како „убијци“, „монструми“ и сл.

Проблематичен е двојниот аршин - од една страна, одредени про-лајфери давањето на детето на посвојување го предлагаат како решение за секоја можна несакана бременост - дури и во случаи на силување, генетски дефекти и сл. - а од друга страна, никој од нив не посвојува деца (освен во случај кога не може да има свои) и на никој не му е галје каков живот имаат тие после - пошто нели, најбитно е тоа што се родени, а не абортирани, а останатото е мање важно.

Ако секој живот е скапоцен, ако дете не може да биде вишок и трошок во одредено семејство (ова ми се примери од дискутанти на темава) - зошто тогаш не посвојат дете/деца, дури и ако имаат свои? Нели дете вишок не може да биде? Не може, ама изгледа само ако е твое.

Мило ми е што твојот став е поинаков од повеќето на оваа тема и искрено би сакал повеќе луѓе да размислуваат и постапуваат вака.

Не ме сфаќај погрешно - немам апсолутно ништо против децата израснати во дом, како што и претходно кажав. Но, ме иритира ставот „роди го и дај го во дом“ и тоа што ова се претставува како некакво којзнае колку алтруистично решение за проблемот на абортусот.

Никој не размислува колку деца и сега има по домовите (и во какви услови живеат тие), кои никогаш нема да бидат посвоени - а тек да замислиме колку би ги имало кога сите несакани бремености би завршувале со давање на посвојување! Што би било со сите тие деца тогаш? Кој би се грижел за нив? Кој би ги сакал, и кого тие би нарекувале „мама“ и „тато“?

И да, морам да прашам - Каде ќе бидат тогаш душебрижниците кои се чукаат во гради и велат „раѓајте ги и давајте ги на посвојување“? Најверојатно, дома, со своите семејства и сопствените деца.

 

Го испушташ екстремот на про-чојс движењето, а тоа е баш како што спомна на почетокот на мислењето - банализирање на сериозноста на абортусот (ги најде зборовите што ги барав од сабајле, тенк ју! ). И со тоа не се постигнува поголема сексуална свест. Напротив. За екстремот на про-лајферите се согласувам. Мене не ми се допаѓаат ни тие ни тие тврдења и не се пронаоѓам во ниедно.

Ако се случи непланирана бременост и мајката го роди, нема да биде вишок. Безброј луѓе се снаоѓаат финансиски и задржуваат деца. Имаше пример од членка погоре, и јас знам многу такви. Да, ако е твое дете, твој живот, не може да биде вишок. Повеќе жени што имаат свои деца не мислат на посвојување затоа што мислат на своите. Нема проблем тука.
Ако нема свои и реши да посвои, можеби е себичност, можеби желба да даде можност за подобар живот, не знам, мотивите се различни од случај до случај. И тука не гледам некоја подлога за дискусија. Нели чојс?

За мене проблематично е што децата од домовите се споменуваат (провери нагоре, ме мрзи да барам за цитирање) како оправдување зошто жени треба да абортираат. Всушност затоа и пак се вклучив во темава, иако веќе сум напишала што мислам. Да, живеат во лоши услови. Да, повеќето од нив не завршуваат добро. Дали тоа значи дека тие фетуси не заслужиле шанса за живот и треба да ги користиме ко пример за да оправдаме некаков си наш став за бенефитите од абортусот?

 

За про-чојс екстремизам, барем јас, не сум свесен дека постои. А ако некој вели дека абортусот е банална работа, секако дека од него се оградувам.

И покрај некои примери кои ги има во темата - за девојки кои со насмевка одат да абортираат и за кои тоа е рутинска процедура, како чистење каменец од заби - јас сепак во ова одбивам да поверувам.

Убеден сум дека одлуката за абортус кај било која девојка или жена не е ни малку лесна и лекомислена, напротив - мислам дека тоа е една од најтешките одлуки кои ги донеле и дека секако не е без никакви последици по нив.

Дури и ако навистина има такви кои абортусот го сфаќаат како нешто банално и рутинско, сметам дека причината за тоа е недоволната едукација, а не некаков про-чојс екстремизам.

Секако, се сложувам - ако се работи за твое дете. Проблемот е што некои си земаат за право да го кажат истото и ако се работи за туѓо дете, ставајќи се во улога на морални судии врз нечиј живот и судбина.

Секако - и одлуката да се роди, па да се даде на посвојување е нечиј избор и нечие право. Но, избор и право на мајката која ја донела таа одлука, и на никој друг.

Јас реков - зошто да не и ако има свои? За целиот мој живот, знам само за еден таков случај - за луѓе кои имаат и сопствено дете, а сепак решиле да посвојат. Што е навистина достојно за почит и покажува дека тие не се од оние кои само „продаваат“ некакви морални начела и принципи, туку и живеат според нив. Ама, таквите случаи се, за жал, премногу ретки.

Ме иритира начинот на кој се брани светоста на сечиј живот и правото на животот - кога се работи за моментот на одлука помеѓу абортус и раѓање - но, откако детето ќе се роди и ќе се даде во дом, на истите тие про-лајф апологети повеќе не им е баш гајле што понатаму ќе се случува со тој свет детски живот, затоа што тие едноставно немаат намера да го посвојат или пак да му помогнат на било каков начин.

Интересно и многу комплексно прашање - мене ме интересира, ако има некој правник на темава, што вели нашето кривично право за вакви случаи?

П.С. Ич нејќам кога со тебе не се согласувам за нешто, макар тоа и да е само делумно.

Те поздравувам!

 

Слушам барате (иден) правник
Не знам дали доколку некој (со умисла или од небрежност) го "убие" фетусот ќе одговара.

Ама во чл. 123 од Казнениот Законик е регулирано убиството на бремена жена.
Ова спаѓа во квалифицирани (потешки) убиства затоа што имаме кумулација на две НЕправа (уништување на постоечки и уништување на иден живот). Според ова плодот не е само механички дел од телото на мајката туку и самостојно битие кое има право на правна заштита.

За постоење на кривично дело - "убиство на бремена жена" воопшто не е релевантен стадиумот на бременоста (не е важно дали жената штотуку зачнала или е во трето тромесечје).

Disclaimer: Пред да ме нападнат постари "колешки", се повикувам на статија од проф. Методија Каневчев за Квалифицирани убиства и на предавањата по Казнено право

 

Според мене тоа е правилно уредување на законот.

Ме интересира што мислат тие на екстремната страна. Не тие што се задржуваат на правото на избор, туку оние што тврдат дека фетусот во ран развој не може да се смета за живот. Како би го уредиле ова?

Спојлер: Оф топик

@Bender Rodriguez, и јас те поздравувам.
Јас па сакам да не се согласувам со тебе.

 

Како може да се расфрлате со факти(ОД СВОЈАТА ФАНТАЗИЈА)од типот кога почнува да чука срцето,кога има отпечатоци ....извинете но нас тука такви "едукативни фантазии" не ни требаат

 

Мене ми е океј ова што го вели @Victorian, иако не знам дали у некоја од екстремните страни.

Јас реков дека за мене ембрион и фетус не е еднакво на човек, од повеќе (биолошки) аспекти - и се слагам со тоа како е дефинирано во Законикот убиството на бремена жена - како уништување на постоечки и иден (или потенцијален) живот. Значи сепак, разлика има, и од правен аспект.

 

Има разлика, ама имаме проблем. Не може друг да се смета за убиец на идна личност и да одговара за потежок злочин дури и кога е на почеток на развој, а кога станува збор за мајката да одиме со 'мое тело, мој живот, мој избор' и во законот на абортус да нема права ако нема срцева активност.

Зашто имаме конфликт на закони. Некој од овие закони треба да се менува со тоа што ќе го прифати принципот на другиот. Зашто ако фетусот има право на правна заштита во било кој стадиум од развојот (како што @Victorian кажа дека е регулирано во Казнениот Законик), тогаш треба и во другиов случај да е правно заштитен. Или обратно - човекот кој повредил бремена жена да не се товари за уништување на иден живот доколку била во почеток на бременоста. Туку да се товари, не знам, само за нанесена емоционална штета на мајката, плус за злочинот што го сторил кон нејзе.