Абортус

Ако ја пронајдам оргиналната верзија на студијата и ќе ја постирам.
Знам дека ја имам напишано, но повторно ќе се повторам.

Во една студија во Америка при која се вршени анализи за еден од причинителите за ракот, знаете што е констатирано? Дека и абортус е причинител на ракот.
Според медицинските архиви од страна на лекарите во период од 100 години нанзад е констатирано дека кај дури 90% од жените кои извршиле барем еден абортус во животот, на крај заболеле од рак на матка или рак на дојки. Дека поради прекинот на сите тие хормонски реакции, настанува еден вид на блокада и некогаш во животот веројатноста за активирање е најголема. А е најголема во периодот на менопауза.
И сега ние вака лаички кога ќе го размислиме тоа, лесно ќе сфатиме се’. Дека вусшност сите новонастаните процеси се одвиваат токму во тие делови од женското тело.

***

Бев личност која неполни 8 години се бореше со неплодство (не поради извршен абортус). Проблемот беше во мене и затоа најдобро ќе ви опишам една состојба на една жена која посакува да биде мајка, а не може.
Оној кој не поминал (и да не даде Бог да помине во иднина ), не знае каква е таа болка. Не знае колку боли сознанието дека проблемот е во самиот себе. Дека уторобата ти е буквално сува, дека на свет не можеш да донесеш еден плод на живот. Не можете да го разберете тоа чувство на немоќ. Тоа чувство на нем плач и себеобвинување. Додека оние кои со малку полесни околности добиле чедо, тоа не можат да го разберат во потполност.
Тоа е всушност е она за кое најмногу се плашам за девојките кои абортирале ( а да не зборуваме за духовната состојба, тоа е веќе друга тема). Дека еден ден треба да бидат мајки, а што ако не можат поради х компликации кои можат да настанат од тоа абортус. Бидејќи секој човек е различен и секој организам и не е ист и лесно не ги поминува сите тие промени како некој друг. Па макар било и тоа обично заздравување од рана, а не пак од нешто многу посложено како абортусот.
Лесно е да родиш едно, две дечиња и потоа да абортираш, но што ако не можеш во иднина?!
Знам дека и после абортусот остануваат повторно во блажена состојба, но што за оние кои не ќе можат?!
Воедно знам и дека ќе речете, ова е век на напредната технлогија и медицина, па тука се инсеминациите, ивф, ама за момент погледнете ги моментално тие теми и овде на форумот.
Колку од нив се безуспешни и по колку пати одат и имаат негативни резултати?
Колку од нив и понатаму очајно се обидуваат да создадат семејство?


Свесна сум дека овие нешта и некој не би го засегнал воопшто, но затоа и секој си е свој. Најтешко е што понекогаш во животот лесно е да го обвиниме другиот и другите, а всушност причинителот на таа состојба во која се наоѓаме е всушност производ на самите наши постапки.
Затоа и секој нека си размисли што е најдобро за самиот себе.

Јас сум против абортусот!

 

Што толку се изпотресовте сите за абортусот ???Што е толку интересно и чудно ??Кој како мисли така нека прави нема виде да се качите на бокс заради мене јас ке се качам ,јас ке имам лузна во душава не вие ама запрашајте што ке се случи ако вие несакајки останете бременаи дечкото ви кидне ке родите ?
да ке родите и куринчо ке ви го рани детето ке чекате мајка ви да му купе папмерс на бебето а вас влошки

 

тој став го имав и пред бременост додека бев девојка јас сум истста нормално дека нормално дека неманикогаш да абортирам,,,,јас знам каков живот сме имале и дали сме имале за леб и како се борела мајка ми да не израсне од тоа научив јас дс се борам кога ќе ми дојдее редот за моите деца..а не да ги абортирам! само го кажувам својот став кој што сака нека си прави со животот....таа што веќе абортирала си знае како и е....тос емокот став не го подржувам абортусот и тоа е тоа нема никогаш да го подржам

 

a dobro be cupe ti na takvoto si vide dali majkami ce mi go rani deteto ili nekoj si kurenco? pisi deka si za abortus i toa e toa ne dodavaj nesto od pamet

 

Психички спремна за близнаци? Што значи тоа, дека е психички спремна за едно? Како тоа некој се подготвува за близнаци психички? Имала близнаци па знае дека е тешко? Што ако она не е психички подготвена да има болежливо дете и да се влече по болници: Што ако се роди дете со пореметувања? А она не е психички подготвена? И психички зрела личност не си ги фрла децата откако родила. Си ги чува, иако се близнаци. Мажена, добро ситуирана, со жива мајка и свекрва, со жени што помагаат за пари, и она, ги убива?

Некој плаче по деца, некои од ментална неподоготеност за две, туку за едно, ги убиваат. Оние со тројки, треба геноцид да прават.

Јас не можам да сфатам, жена која е доволна психички зрела, „непланирано“ да остане бремена.

 

Eдинствен 100% сигурен начин за контрацепција е апстиненција. Многу приказни се имам изнаслушано пазеле (значи пазеле, не праам муабет за предвремено прекинување на однос туку за средства) и пак останале бремени.

Имаше и една табела баш, кој вид на контрацепција во колкав % од случаите може да не заврши работа. Не речи двапати, се` бива.

Спојлер

А сега ми текна. Една моја другарка, инаку мајка, еднаш ми рече. „Па што ако се обидував и подготвував, во моментот кога се дијагностицираше бременоста, не се чувствував 100% подготвена и не знам дали воопшто можеш да бидеш 100% подготвен.“

 

Па еве ко јас на пр. ваљда бев психички зрела ама останав ,,непланирано,, бремена во неплоден ден. Тоа ,,непланирано,, е широк поим. Јас планирав бременост ама за една-две год. а не тогаш кога се случи (според мене тоа е непланирано). Нема тука неспремна психички и остало бла,бла,бла тоа е инстинкт кој веднаш се всадува во тебе откако ќе го земеш во раце тоа мало кревко суштество.
Јас не го разбирам она кога она во 9-ти месец дознава дека е трудна, е тоа е можда непланирана трудноќа

Според мене секој треба да има право на избор.

 

Точно. Дури и да сме со религиозен став на темата, треба да поучуваме и да аргументираме зошто не треба, како Ортофил и Серафима што прават, евентуално да жалиме за нечија таква одлука ако сме веќе со такво убедување.

А оние коишто грубо ги осудуваат оние коишто се нашле во таква ситуација (општо зборувам и во РЛ), не ми се ништо поблагородни и поголеми верници. „Тој којшто не згрешил нека го фрли првиот камен.“ Кога стигнавме да се искупиме за сопствените гревови, па сме стигнале да судиме за туѓите...

 

На крајот секој ќе одлучи како што нему му одговара,односно според своите приоритети во животот...Колку и да се дискутира на темава,на крајот одлуката е индивидуална,ниту тие што се против неможат да го сменат мислењето на другите,ниту оние што се за...Јас веќе го имам пишано мојот став во врска со аборусот,само сакав да се надоврзам на делот со немање доволно финансии-Мои блиски роднини кои се невработени и кои и двајцата живеат само од земјоделие и од социјално имаат 3 деца,и не жали за ниту едно,жали единствено што не родила уште едно,едниот на факултет,другиот исто,третото единствено што сеуште е со нив,не викам дека животот им е лесен,на секој можен начин се трудат да им овозможат се што можат.Значи сепак се може ако СЕ САКА,други да беа можеби ќе имаа едно а може ни тоа,се се сведува на тоа дека секој одлучува онака како нему што му одговара...

 

^ Aбе види, си има луѓе коишто живеат од земјоделие и се многу побогати од фамилии во кои и двајцата родители работат во институции пример. Ако си конкурентен, во секое поле можеш да бидеш и повеќе и помалку богат. Moжеби во тој конкретен случај, баш децата претставувале стимул за да бидат поуспешни во тоа што го прават. Малку повеќе стимул чуда прави.

 

Според мене, абортус поради немање пари = фрлање на детето после отказ на двацата родители.

Очегледно денеска повеќе се потребни пари за детото, отколку да го сакаш. Ограничени видувања се тие дека во моментот немале пари. По 18 години, кога ќе бидат без плата и дома, со дете кое треба да оди на факс, треба да се откажат од него?

Пари се заработуваат, дете не се заработува. Се сака.

Теси, во ред, ете некогаш случајно, ама само на скопска клиника во една смена, другарка ми прави по 10 абортуси. Толку многу непланираат?

 

Верувај ми воопшто не се богати,дадов пример за баш типично сиромашно семејство...

 

Мене ово највеќе ме иритира кога се користи како причина против абортусот, како да има баланс во светот па за секоја една што ќе абортира, друга не ќе може да остане бремена, ете некои остануваат бремени а не сакаат да имаат деца а некои сакаат а не можат, тоа ти живот, на некој полесен на некој потежок.

Еве јас се сметам за психички здрава жена а сите три бремености ми се непланирани, со последната бременост бев многу блиско до одлуката да абортирам, не ради немање живци за гледање деца на мала разлика или финансиски причини туку од здравствен аспект.
Докторот ми ги предвиде проблемите со здравјето и зарем немаше да биде поголем грев да ги оставам две мали деца без мајка од гревот да абортирам?

И кога веќе толку многу се споменува религиозниот аспект, зошто не се погребува/опејува плод кој е спонтано абортиран пр во 5 месец?
Зошто не погребуваат/опејуваат мртво родени бебиња?

За мене не може да станува збор за права на плодот, тоа секако не е посебна личност, се додека не се роди тоа е едно со мајката, не може да живее и да се развива без мајката, доколку мајката умре, ќе умре и плодот, така да се додека не се роди, не го земе првиот здив тоа не е посебна личност.

Леле аман со споредбите со тоа ако се нема пари дали ќе си ги убиеме тие деца кои веќе ги имаме, нема да ги убиеме затоа што веќе сме ги родиле, дел од нас се, плус тогаш и кривично ќе одговараш за убиство, за абортус не се одговара.

 

Па тоа сакав да кажам, дека нема генерализација во работава. Има аздисани, а има и жени навистина на мака што останале. Не можам да гарантирам без да ги почувствувам околностите и чувствата колку било правилно и колку имале избор.

Болдираново е едно од најконцизните и најдобрите нешта што ги прочитав на темава. Најважно во планирање на семејство е дали сме подготвени да го сакаме тоа дете, како што родител би требал да сака едно дете? Дали се гледаме како родители? Доколку сме, можеби и заработувањето за негово растење би било полесно. Како што пишав погоре, стимул малку чуда прави. Кога си во ситуација во којашто сакаш да бидеш, како едноставно од 1 можеш да направиш 2 со слога и желба, тоа чудо нешто. Баш чуда се случуваат пред твои очи кога ги има тие нешта. Кога ги нема овие две, се` е џабе, никогаш не стигнува доволно за ништо и во право си, парите тука се и спореден фактор. Не зборам на памет. Не со деца, но со други нешта имам такво искуство.

 

Е заради вакви себични, глупави жени сум некогаш против абортус. Не била психички спремна. Збеснаа луѓево. Па ќе си играат. Не сте свесни какви причини до сега сум слушнала за абортус. Да падне човек од столче. И тоа од луѓе кои можат да си дозволат луксуз во животот. Една сакаше да го абортира третото дете затоа што веќе не можела да се замара со пелени, а и плус имала веќе два сина, имале за нив двајца средено станбено прашање, па ако и ова било машко, ќе требало пак куќа да прават, кој ќе се замара сега со тоа. На нероден Петко капа. А збориме за добро ситуирани луѓе. Друга го абортира детето во петтиот месец од бременоста. И ден денеска не знам кој доктор го прифати тоа и во која клиника го направила тоа. Требаше свадба да прават, се скараа со идната свекрва и ја раскинаа свршувачката. И сега кога веќе нема да се мажи, што ќе и било дете, плус идело лето и како ќе одела она на одмор во Охрид со толкав стомак, ќе не можела да пие и да се забавува, а и понатака кој ќе ја сакал со дете. Буквално овие зборови ги слушнав. Исто така збориме за одлично ситуирана личност, со државна работа, како и нејзините родители кои патем мислам дека ни ден денеска не знаат дека аботусот е намерно направен, туку мислат дека дошло до некој проблем, компликација па морало да се изврши абортус. Им треба една воспитна, па да се свестат. Катастрофа. Кога навистина има причина, има луѓе кои навистина не можат да се грижат, тоа е друго, ама не била психички спремна? Ќе требало уште една куќа да се прави, а жената не можела да се замара? Или на одмор нема да можам да одам? Јас не знам што човек треба да бидеш за одморот да ти биде побитен од детето кое го носиш?

Сме збореле многу пати со дечко ми за ова. И двајцата сме согласни дека и да се случи сега нешто непланирано, абортус не ни доаѓа на дневен ред, не ни треба да се разговара за тоа. Тоа малечко суштество би било најсакано на цел свет иако би дошло изненадно. Ќе се бориме со сите возможни и невозможни сили ама не би си го отфрлила тоа што е во мене и зависи од мене. Никогаш не би го направила тоа. Самата помисла ми предизвикува морници. Се знам многу добро себе, и знам дека такво нешто јас не би можела психички да го издржам. Знам. Цел живот би ме прогонувало она празно чувство, и ниедна среќа нема да ми биде целосна. Не би можела да се носам со тоа.

 

Што бре тоа вие сте се запнале за фрлањето на дете. Ако гледаме така треба коси да кубиме за секој сперматозоид завршен на друго место освен во нечива матка. Значи не станува тука збор за фрлање на ембрион од 5-6 месеци кога веќе се оформил во мало човече. Зборуваме за абортус во првиот-вториот месец. Според вашите пресметки не треба да постои ни апчето за ден потоа.
А за причините, ги има милиони ама еве да не зборувам само напразно ќе се обидам да кажам два - три примери од секојдневието.
Свекрва ми остана бремена на 44 и тоа пред да се вериме јас и мм. Според неа не беше во ред да го роди. Жената се попари кога разбра, се отепа од плачење. Јас и го купив тестот и затоа знам. Дали вие би родиле на 44? Дали би било здраво ако го родите на таа воздраст? Ама бидете реални?
Братучетка на мм ги роди децата на 1,5 година разлика. Несакана бременост. Се носеше како што можеше и умееше додека го роди детето. Двете палчат, на двете пелени, двете ги рани... Жената се мрдна. И ден денес пие Лексилиум. Ги фрлаше по кревети двете кога плачеа. Не ја осудувам за тоа туку ја осудувам за тоа што не размисли пред да го роди второто. Децата израснаа во две живчани животинчиња кои се штипат од нервоза. Значи во овој случај ти на детето не му даваш психички стабилна потпора за нормален развој. Беше спремна за првото и го гледаше со внимание ама кога дојде второто ја уби тоа што не можеше да им обрне внимание на двете.
Трет случај ми е комшивката која живее до мајка ми. Нејзиниот сопруг е некоја враста на инвалид и зема инвалидска пензија. Жената работи во конфекција за некоја минимална плата. Имаат три деца и распадната куќа. Децата работаат од 16 години по дискотеки за да ја преправаат дел по дел куќата за да не падне. Не заминаа на ни една екскурзија, не запишаа факултет, не излегуваа нормално како сите тинејџери. Па каков социјален живот би имало тоа дете. Осудете ме сите ама во такви услови јас не ви родила дете.
Зошто да го казнувам. Не е работата родиме мајко со ксмет и фрлиме на буниште. Одлучив да родам две деца затоа што не сум Рокфелер ама имам услови барем да ги стоплам и да им купам тазе леб а не да го јадат истиот три дена. Моја обврска како родител е да стојам позади грбот на моето дете, и во добро и во лошо. Животот би го дала за нив. Ако не сум спремна за тоа нема ни да го родам.

 

Овие бебиња не се опеваат бидејќи не се крстени. Но, знам за случаи каде и тоа е правено. Опеани се и погребани и им се служени парастоси на 3.,9.,20. и 40. ден.

 

Знам дека тоа така се прави затоа што не се крстени ама нели се и тие Божји чеда, тоа е основниот мотив на верниците, само што е зачнато има душа и е Божјо чедо или тоа важи само за тие што дале пари на попот да им го крсти бебето?

И има случаеви каде се опеани и се прави парастос( каков е тој парастос на 20 дена, има 3, 7или 9 и 40 дена колку што знам јас) и да е нормална практика се две сосема различни работи.