Абортус

Родителството нема врска со раѓањето. Можеш и на посвоено дете да бидеш одличен родител.
На тема родителство можеме да разговараме во соодветната тема.

 

pa ti prva se prefrli na druga tema, ne taa.

 

Пак ке има клетви овде,осеќам.
А најчесто тие истите што ги користат по туѓи деца се прават најсовесни во Човештвото, и изигруваат најсовесни родители. А се е тоа од неедуцираност.

 

Lugje smirete se malku . Neznam koja od vas gi spomena materijalnite dobra pogore no da se nadovrzam jas . I nie ne bevme vo dobra finansiska sostojba koga se odlucivme da go rodam bebeto , koe vsusnost , ne bese planirano . Ete , denes toa bebe ima dve godini i pomala sestricka . Nas ne ni bese vazno dali nie ke jademe ili ne . Deteto bese pred se . I sega e taka , iako sme vo malku podobra finansiska sostojba , sepak jas nema da mozam da im ovozmozam na ovie deca mobilen najnov model , brendirana obleka i parfem od 100e , pa los roditel li sum ? Zivotot ne e rozeva bajka , pa da gi ucime decata taka da ziveat . Bidejki eden den , nas ke ne nema , a gotovo bogatstvo vednas se trosi . Ete , jas za losi roditeli gi smetam onie koi im predstavuvaat lazen svet na decata . Mozebi gresam , no ova e moe mislenje . A okolu abortusot vekje se izjasniv , ne osuduvam nikoj koj se odlucil na toa . Sepak za da se donese takva odluka mora da ima nekoja pricina . Sekoj so svojot izbor . ( Znam deka sum off , ama mi bode oci ova so finansiive )

 

Страшно лоша и неприменлива компарација.
Ембрион во матка вгнезден со ембрион во сад - никогаш не може да се иста старост!! Едниот веќе се вгнездил во матката, се оформила идна плацента, нервен систем, срце, ... Значи за да се случи абортус треба да има бременост,а таа ја дознаваш тек во 5 недела, додека другиот ембрион (оној оплодениот во сад) е сѐ уште на ниво кон претворање во бластоциста (тоа би дошло 2 гестациска недела). Ако не се врати во матката, нема поента... Нема да преживее ниту да се развие како оној што го абортираш...

Многу сум офф, ама for the record, за да изградиме цврсти ставови за волку чувствителна тема сепак треба да имаме основни познавања за што разговараме.

Сум за абортус а и сум против абортус. Во секој случај, неблагодарно би било да имам еден општ и ригиден став. Секоја животна приказна е различна, па во зависност од истата би можела да оправдам или осудам чин каков што е абортусот.

 

Аха, демек тоа е разликата? Де објасни ми, просветли ме, дали е стар 2 недели или 5, во што е разликата, од аспект на тоа дека и двата имаат еднаков потенцијал?
Од кој аспект обвинуваш/оправдуваш? Еве при силување, може да абортира и во 10та недела. Демек е тоа помалку потенцијален човек од ембрионот направен од секс за ќеиф?

Пак ќе кажам, никој нема право на друг да му каже дали е исправно да абортира или не.

 

Разликата веќе ти ја опишав погоре детално... Ама ај еве пак - едниот ембрион е веќе потенцијален човек со срцево биење, нервен систем и сѐ, додека тој во садот и да се врати во матката не значи дека ќе се вгнезди и ќе се развие. See the difference? Значи воопшто немаат ист и еднаков потенцијал.
Ако е така, потенцијал има секоја јајце клетка и секој сперматозоид "потрошени" на добивање менструација и на вонматерична ејакулација...

Едното ти е што би било кога би било, а другото едноставно веќе е.

Емоциите не се исти, психичката состојба не е иста.

Значи животот не е црно бел. Некои жени не абортираат деца кои се зачнати со силување, некои абортираат. Зависи од психичката состојба на жената и од тоа како гледа на тоа дете и како мисли дека може да се носи со улогата на мајка. Многу жени и во брак се силувани од својот сопруг.

Комплексна тема е оваа. И околностите за ваква акција се пресудни.

Јас не можам некој да натерам што да прави. Одлуката е негова. Можеби е исправна, можеби не. Но тоа не значи дека не смеам да имам мислење за таа одлука...

 

Разликата за која зборуваш, просто може за тебе да биде различно, ме разбираш? Од зигот, па натаму, потенцијалот е тука, дали зиготот ми е во матка или во епрувета, разликата е во моето лично доживување на истиот.

Силувањето како пример го дадов. Ембрионот е ембрион, дали е од силување, ќеиф секс, инцест итн.

Секоја жена посебно и индивидуално треба да си носи одлука што ќе прави со ембрионот. Не е мое, ниту твое, да и кажеме.

Бидејќи судењето е врз основа на морални или религиозни сфаќања, истите се и различни за секоја од нас.

Затоа пак морам да се повторам - право на мислење за нечија бременост, имаме само кога бременоста е наша.
Мислењето секако можеш да го имаш, но во облик на “што јас би/не би направила“.
А дрскост и безобразие е да кажеш: немој, убицо, грев е! (не кажувам дека ти си кажала некому такво нешто, да не се разбереме погрешно)

Комплексна е кога сакаме да ја комплицираме, мене ми е прилично едноставна и ми зависи само од една работа: дали жената сака или не сака да продолжи со бременоста.

 

Абе сега види, едно е научното гледање за кое јас погоре пишував, но друго е индивидуалното гледање на работите. Не секој ги восприема работите исто, како што секој и со различен капацитет ги восприема.

Лесно е да ги гледаш исто, кога гледаш од далеку. Нејсе.

Пак ќе речам, не е толку едноставно. А каде е таткото во случајот? Дали тој би имал право на тоа дете? Не секогаш е силувач, идиот, дете, ... Тогаш заради биолошки хендикеп мажите никогаш немаат право на глас за пород...?

Комплетно се согласувам. Особено од религиозни гледишта со Бог и слично.

Секој на крај ќе направи како што сака, пак ќе речам, не значи дека е тоа исправно, и не значи дека како спектатор, јас не смеам да имам мислење за одредена ситуација.

И стварно ситуациите можат да се многу покомплексни од тоа - "мое тело, мој избор".

 

1. Научното гледање, вели пак, дека абортус таблетарен постои и да си 3 недела. Уникатниот генетски код е веќе “запишан“ од моментот на оплодување.

2. Зошто мислиш дека од далеку гледам? Можеби сум била во ситуација на избор, нели?

3. Мажот има право на мислење само ако жената го побара. Или ако најдат начин тој да биде бремениот.

4. Сите имаме мислење, но веќе реков - ако нашето мислење на темава ја повредува жената и е со цел да ја натераме да се засрами или со цел да ние ја натераме да го планира животот според нашите ставови - грешиме.
Види, јас дете не би родила ако немам пари. Никогаш. Ама нема на сиромашна жена да и речам - абортирај. И понатаму ќе мислам дека греши, ама нема да се дрзнам да и проповедам зошто греши и зошто за мене е неприфатливо да имам дете, а да немам можност со сите погодности да го исчувам.
Не зборувам за ако некогаш останам без пари, зборувам ако ми е стартната позиција - невработена или со ептен ниски примања. Тоа што јас не би родила ни на сон во такви услови, не значи дека треба некоја да ја убедувам исто така, да не раѓа.

5. Можат, но откако ќе ги размислиме сите аспеки за и против, пак е најважна желбата на жената да роди. Верувај, премногу имам размислувано, можеби имам веќе и објаснето - и покрај тоа што секогаш сум внимавала најмногу што можам во поглед на заштита, на 18-19 години имав поголемо доцнење на циклусот, и знаев дека нема шанси да родам ако сум бремена. На крај излезе од сосема друга природа проблемот, но без оглед на било чие мислење, знаев дека не сакам и нема шанси да родам. Имав дечко со кој веќе бев 2 години во врска, никој немаше да ме попречи - јас просто не сакав.
Ни денес не сакам и користам заштита. Но ако заштитата потфрли, тешко дека денес да сум бремена, ќе родам. Со истиот дечко сум, со него си ја планирам иднината, но во неа нема деца во скоро време.

 

Добро... ? Има и missed abirtion ама е далеку од сакан абортус. Да не се расфрламе со терминологија, мене друг ми беше муабетот. Дека компарацијата твоја погоре не е воопшто апликативна.
Ти ги поистоветува емоциите и акциите на две хипотетички жени - едната која, на пример замрзнува ембрион или не го користи, со другата која вгнезден ембрион го абортира. Праша "дали убиството е исто".
Немав намера да ти одговорам на прашањето дали убиството е исто, затоа што никој не рече дека мислам дека е убиство. Имав намера само да ти потенцирам дека компарацијата е неприменлива.

Затоа што сакам да верувам дека ниту една жена, макар и со минимална доза на емотивна зрелост, не би имала толку ригиден став доколку била во таква ситуација.

Сите се согласуваме дека носење на детето и гледање на детето не е исто. Родител не те прави да го родиш, туку да го изгледаш. Дали тоа што жената биолошки е таа што го носи детето ја прави посупериорна и единствена во одлуката за неговата иднина? Сепак, за неговото создавање требале двајца.

Пак, не велам дека е императивна согласноста на таткото, ама нели е малку шовинистички ставов кажан од некој кој години се борел за рамноправност?...

Под ставка 4. Никогаш не вели никогаш. Хипотеза. Остануваш бремена, сакаш да абортираш, одиш на доктор и ти викаат дека ова е единствена шанса да родиш, затоа што ти откриваат тумор и големи се шансите да бидеш нерепродуктивна заради тоа. А сепак туморот не е раширен, не се заканува на животот, ама на органите да. Дали би абортирала?
Или хммм, ај еве - партнерот се соочува со нешто такво. Нема да си речеш - ок, не сакав бебе сега, немам пари, ама ќе најдам начин па мајка Јана да е... ?
Што знам. Инаку, на никој не му посакувам ваква работа.

Поентата ми е дека не знаеш што ти носи животот. Најубаво е да си тераме според планот, да е онака како што сакаме, ама сѐ се случува. Затоа она "во никој случај јас не би" е премногу силна изјава. Особено кога се работи за финансии кои што се многу променлива ставка во животот.


ОК е да не сакаш да родиш, ама според мене на светот му требаат и малку мајки кои раѓаат а не сакаат да ги гледаат децата. Во спротивно, сме ги осудиле паровите кои не можат да зачнат да се сами цел живот оти ќе немаат што да посвојат.

Убаво би било кога сето тоа би било контролирано, кога не би имало толку дечиња по домови, кога не би имало толку абортуси кои се сепак ризик по здравјето на жената а се само заради сексуална неедукација...

 

Многу, многу е лесно да се биде несебичен алтруист кога е туѓо тело, туѓ живот и туѓо ментално здравје во прашање а не лично нашето. Секој заслужува да се оствари како родител но аргументот дека жени треба присилно да раѓаат несакани деца бидејќи има парови кои не можат да зачнат ми е бескрајно суров. Во краен случај, и ти лично, како обична индивидуа, имаш огромна моќ да направиш прекрасна промена во животот на еден таков бездетен пар- понуди се да бидеш сурогат. Или барем донирај јајце клетки.

 

^ Никој не рече дека треба присилно да раѓаат. Не знам каде го прочита тоа... ?
Сакав да кажам дека абортусот не мора да значи дека е метод со кој мајката се ослободува од одговорноста да е мајка. Но, никој никогаш не рече дека треба да се забрани, и сите да ги родат несаканите деца.

Само наведов дека доколку ригидно се поддржува, и се раѓаат само деца кои се "сакани" не би имало деца за посвојување.

И наведените начини на безрезервна помош се исто така несебично алтруистички, и е лесно да се наведат кога е туѓо тело, туѓ живот и туѓо ментално здравје во прашање, нели?
Башка не секогаш се решение (пр. дупли стерилитет).

 

1. Не зборувам за missed, туку за medication (Medication Abortion: Up to ten weeks from the first day of your last period.)
2. Не е шовинистички, зошто ембрионот се развива исклучиво во матката. Значи во мое тело. Никој нема право да одлучува што јас ќе правам со сопственото тело. Дали мажот би имал право да одлучува само кога и двајцата со доброволен секс го направиле ембрионот? Ако е силување во брак?

3. Јас - веројатно да. Не сум сигурна дали воопшто некогаш сакам да родам. Ама знам дека денес не сакам ни бременост, ни дете.

4. За финансиите објаснив. Ако немам стартна позиција добра, ништо. Понатаму се може да се случи, секако, но моментално ете немам и за себе и за бебе, тоа е тоа.

5. И јас се согласувам дека премногу неедуцирани има, што не знаат дека абортусот не е контрацепција.
Тука веќе сме си виновни самите, децата ни учат за религии наместо да имаат сексуално образование, па на форумов 14 годишни прашуваат дали се бремени.

6. Кога ќе имаме празни домови, океј. Секое дете заслужува родител, а моментално, додека да посвојам да речеме, детето 18 години ќе наполни.
Исто ми се допаѓа една америчка варијанта - уште за време на бременост да си одбереш на кои родители ќе го дадеш. Така можеш (но и не мораш) да бидеш дел од неговиот живот.

 

Камелија, знам дека не е исто, се чувствувам дека малку ја потцени мојата интелигенција со испраќање на линкови, а како да не си вложила напор да ме сфатиш што сакам да кажам.

Missed, medication, кај доктор, со чај или тркалање по скали како во шпанските серии, сѐедно...
Јас зборував за несоодветноста на твојата компарација:

Пеки. Дискусијата за ова е завршена.

Да, ама тоа што ТИ си таа што има матка не е привилегија за која макотрпно си се измачила, нели?
А ако бил доброволен сексот, сакале дете, и жената се предомисли, не сака дете, а мажот сака. И сака да го гледа, и сѐ. Тогаш нема право во одлуката само затоа што нема матка?? Нешто за кое што тој не е крив??

Значи мажите никогаш немаат право и глас за сопствено поколение, само затоа што се родиле рандом како мажи??

Ете на пример за раѓањето имаме различна перцепција дури и во најлошата ситуација. Јас би го родила без ич размислување.

И пак се враќаме на моето - секој со својата приказна. Секој различно постапува дури и во иста ситуација.

Од каде што доаѓа и моментот дека некој и да има пари абортира затоа што не сака дете, или пак затоа што го нема прошетано светот, или затоа што на дечкото му било поубаво без кондом.

Причините се различни, и некогаш во моите очи се оправдани, некогаш не. Тоа е тоа. Не дека ако јас не оправдувам чудо ќе се деси, ама ете.

Барем ти треба многу лесно да се согласиш со мене. Кога сметаш дека жената по секоја цена може да прави што сака со своето тело, јас со мојот мозок решавам да размислувам и да оформувам мислења...

Се извинувам, но дискусијата би ја завршила тука.

 

Ne vi beshe dosta?

 

Апсолутно не те потценив - ни најмалку, туку ми се чинеше дека зборуваме за различни работи.
Ако при ИВФ ембрионот во епрувета стар 2 недели се уништува, и ако јас користам таблети за прекинам бременост после 2 недели, нели, нема некоја разлика. Како и да е направен, ембрион си е ембрион.

Веќе ти кажав, мажот има право на мислење ако го прашаат. Има право на се врз своето поколение, кога тоа ќе го напушти телото на мајката. Не знам што ти е толку чудно и несфатливо?
Посебно што неговата улога е да даде пола материјал, останатите ризици жената ги сноси. Од компликации за време на бременост, до компликации при пораѓај. Си била бремена, веројатно знаеш дека твојата улога во бременоста е троа покомплицирана него на таткото?

А кај мислењата, веќе ти кажав - има секој право на мислење - но за себе. Сврти неколку страни наназад, кога некој прашува за информација за абортус, скокаат душебрижници со прекори. Тоа е дрско и безобразно. Посебно ако не те прашаат ДАЛИ да абортираат.

 

А разликата е што едниот е вгнезден и се развива, а другиот не значи дека ќе се развие. Не се на исто ниво за да ги компарираш, и никогаш нема да бидат.

Сум била. И знам дека во ниту еден момент не му бев толку лута на сопругот што јас морам да ги сносам последиците од бременоста и раѓањето на детето, па да имам вакво размислување. Дури и ми беше жал што не може да почувствува како е. Ама остај тоа.

Според тебе, мажот има право на збор само кога детето ќе излезе од матката. Значи, ако на детето мое додека ми е во стомакот му е потребна некоја интраутерина операција, јас не треба да го прашам таткото, затоа што нема право на мислење, бидејќи ризикот е мој? Мој живот, мое тело? Хммм...

Знам дека намерата можеби не ти е да го кажеш ова, ама некако се подразбира према твојата изјава... тоа што пробувам културно да ти објаснам е дека многу си ригидна во ставовите. Кај тебе или е црно или е бело. А кај мене има мнооогу нијанси на сиво.

Со последниот дел чинам одамна се согласив.

А, да, воопшто не го гледам ова како расправија, напротив како културна дискусија.

 

Па по што ја правиме селекцијата кому ќе дозволиме да си го развие потенцијалот, Каетана? Разликата е во доживувањето. Не знам дали знаеш, но во САД постои можност да посвоиш замрзнат ембрион, за тие жени нема разлика. Тој, замрзнат ембрион, живот им значи!

Не реков дека не треба да го прашаш. Реков дека е тоа пак, лична одлука дали ќе го прашаш за мислење. Ако ти (или јас, или некоја трета..) има потреба од негово мислење, океј. Ако нема, не мора да наметнуваме.

Ниту јас не го гледам како расправија, но пред малку сите што абортирале (или сакаат да абортираат) ги нарекоа “убијци на деца“.

Не дека мене и тебе ни се ставовите до толку различни (освен што јас секогаш оправдувам абортус - не е мое да осудувам), колку што имаме секакви идиоти по темиве кои се дрзнуваат да навредуваат некого, е тоа страшно ме провоцира.

Инаку офф: една од причините што избегнувам имање деца е самата бременост. Мене не ми делува симпатично (ама тоа сум само јас.. не знам да романтизирам ништо), за заб вадење недела дена боледувам, не пак цело дете од мене да извадат. Уште и без анестезија. Како голем ризик ми делува

Убав ден имај