Ариел, реално мал е да ги учи тие лекции за откажувањето, уствари лекцијата никогаш да не се откажува цел живот ќе ја учи и дури и некогаш ќе му прави притисок дури и да прави работи кои не ги сака. Многу ми е мака моите што не ме научиле кога е време да се откажам,а кога да забијам јако, секогаш сум главела, па еве глава ме боли и сама учам лекции дека некогаш е поважно да знаеш кога да се откажеш зошто нема поента. Нејсе, мал е за сериозни животни лекции, може да му остане само страв и трага од фрустрацијата, ништо повеќе. Они се уште не го резонираат тој момент, еј важно е да останам доследен и да издржам. Ако си ги извршува сите задачи како што треба за се останато, абсурдно е да биде изложен на невоспитани насилници кои можат за понатака да му остават трага. Од негова позиција, искрено, во тие моменти кога ми се случувале овие типични детски кавги, најмногу од се сум сакала да бидам заштитена од моите, не зошто мене ме мрзело да се бранам, туку затоа што детската агресија е немилосрдна и безкруполозна повеќе од тоа што стои зад моментот од дете нема почисто. Подоцна дури кога потпораснав враќав во иста мера, па дури и научив да се тепам, ама тоа друг муабет... И пак, тоа се должеше зошто татко ми забележа што се случува, па ме охрабри во истото, се сеќавам ми рече, само гледај да не скршиш на некого рака, нога или да му ја дупнеш главата, ако те удрат, удри! Ако има афинитет кон кошарка штета е да се откаже заради некое невоспитано детиште. Или отпиши го и презапиши го на друго место или поразговарај со родителите на другото дете, а воедно научи го да возврати. Поважна лекција е тука дека треба да се брани и да ги брани своите позиции, отколку да издржи. Или ако не му е толку важна, подобро запиши го на карате или аикидо, што особено има резултати баш кај дечиња кои се мирни.
Брат ми е прваче премногу агресивно се однесува.Во школо со сите се задева и се тепа.Наставничката посебно го викна татко ми за да му објасни.Можеби јас сум виновна што го учев да се тепа(знаете тренирав кик-бокс еден период).Ама јас само му реков тоа ќе му послужи ако треба да се одбрани,а не прв да започнува.Постојано му објаснувам дека не треба така да прави,но сепак до негде и мило ми е што сите му се плашат,а не како мене на негова возраст сите ме тепаа ама после им вратив. Незнам што да правам се чуствувам виновна што го учев да се тепа.Некој совет?
да да .. да пробаш да го одучиш иначе че си има поголема мака кога че порасни голем (како што велиш ти пораснав па им вратив така и со него че биди че пораснат че му вратат ито како )
Здраво Ариел, ти препорачувам да го пратиш на боречки вештини. Таму ќе се научи на дисциплина и самоодбрана. Нема да се научи да се “тепа’ туку да се брани. И ќе научи психички да се справува со такви ситуации. Само све зависи од тоа каков тренер ќе има и каква боречка вештина ќе изучува. А во истовреме и ќе има внатрешен биланс. Многу е покорисно ова, отколку кошарки, ракомети, фудбали итн. кои нигде не водат. Ако те интересира повеќе, пиши ми ЛП ќе ти препорачам нешто
Ариел јас како дете го имав истиот проблем како малиот твој.Кога одев во градинка бидејки бев многу мирна сите ме тепаа.Значи не да ме закачаат туку буквално ме тепаа.Неколку пати дома сум си дошла со расцепена уста бидејки имало некое девојче кое ме јавало и така додека на грб ми стоела ме бутнала и со главата во маса устатата партал. После тоа истата таа ,ме гризала мајка ми кога ме видела целата испоизгризана коса на глава и се кренала. И јас исто како синчето нејкев да одам во градинка и секое утро драмата беше дома со плачки,со врискања. Истото тоа продолжи во школо кога почнав да одам. Децата колку и да се мили толку можам да кажам дека се и злобни,особено ако не се некои размазени од дома научени да бидат маалски шерифи и нема кој да им каже дека не е убаво да ги задеваат останатите. На почетокот многу ми беше тешко,ама со текот на годините како што растев си најдов своето место во околината. Никогаш не сум се тепала ,не сум била агресивна према никого но научив на поинаков начин да се одбранам од таквите насилници. Некогаш со игнор ,некогаш вербално но многу често преку разговор . Мајка ми ке дојдеше во школо ке разговараше со наставниците со директорите па ако треба и закана некоја ке упаште. Крај краева тие се таму ред да воспостават. Мене моите дома никогаш не ме учеле дека треба рака да кренам да се степам и сл. и тоа како што кажав малите гаволи нашле начин да го злоупотребат. Но најбитно е никогаш да не дозволиш да потклекне на нивните провокации и да се откаже од тоа што му значи.Дали е спортот дали е јазикот или било која активност. Можеш и со трнерот да разговараш да внимава повеке на него,ако види дека го закачаат да интервенира да го одбрани па и тие да видат дека детето не е само и дека можат што сакаат да прават со него.
I malata moja ja tepaa vo gradinka. Ednas ja zemav ispogrebana cela, drug pat mi kaza deka ja kubelo nekoe detetnce, tret pat i gi zemale boickite i gi frlile i ja butnale.... Samata mi kaza deka ucitelkata gi karala i kaznuvala nemirnite deca i zatoa ne sakala da se tepa. Da ne ja kaznat i drugite deca da i se smeat. Kjerka mi e mnogu cuvstvitelna i empaticna....ne saka nikoj da ima loso mislenje za nea i ako treba podobro kje trpi da bide istepana otkolku da nema drugarcinja. Spored nea samo tepacite nemaat drugari. Jas i vikav deka ako nekoj e los so nea togash ne i e drugarce i nema potreba da se trudi da mu se dopadne i da se druzi so nego/nea. I deka mora da nauci da se brani. Znaci da ne se tepa prva...no ako nekoj ja butne ili udri da vrati. Kjerka mi bese povisoka i pokrupna skoro od site deca od grupata, a im se plasese bas na onie na koi bukvalno mozese da im jade burek nad glava. I izigravaa sherifi i i komandaa....se dodeka ne im se sprotistavi i bas vaka ja ucev da im kaze, iako e mozebi pogresho , - trgni mi se Xxxx i ne se zakacaj zashto ako samo te duvnam kje padnesh. Samodoverbata i se zgolemi i prestanaa da ja zakacaat. Mislev deka podobro kje bide sama da nauci da se sprotistavuva i da se zalaga za sebe i deka ne smee da dozvoli drugi da ja tepat i ponizuvaat, a taa samo da molci i da place. Posebno zoa sto doma na site, od baba i dedo pa se do mene i tatko i' ,ni se sprotistavuvashe i se borese za ona sto misli deka e vo pravo, a vo gradinka ja tepaat. Znaci ako znaesh doma da se borish za sebe kje znaesh i nadvor. Na ucilishte sega za sega nema problemi.
Многу важна за едно дете е самодовербата во себе што треба да ја стекне уште од дома од своите родители. Децата кои зедеваат други деца немаат борбени вештини, туку најчесто само се силат врз сметка на туѓ страв. Значи стравот треба да го изгуби, да покаже став и да се спротистави. Не значи дека ќе дојде до тепачка, ама и да дојде, верувам еднаш ќе е и толку, најчесто се повлекуваат кога ќе им се спротиставиш...
Вака сеа ти не си виновна затоа што не си знаела дека децата во период до 7 години се развиваат и учат на тој налин што впиваат од околината. Но, не е страшно има решение и за тоа бидејки причината за агресија не е некоја фрустрација туку твоите часови по боречки вештини хха Е сега малку е мал за да зборуваш сероизно со него и да му кажеш дека повредува некој со тоа, дека ти тоа го употребуваш за спорт и сл. Па ,ке мораш упорно да ми кажуваш дека не треба и со примери да му објаснуваш децата само така разбираат со пример Едно време ке заборавиш пред него да покажуваш кик-бокс вештини Ама не е само до тебе и таа наставничката место да го вика татко ти треба да поработи со него да го вклучува во се повеќе активности да осети брат ти како е подбро да се соработува со другарчињата и како сите ке го сакаат така и ке му годи повеќе отколку сега ! кога ке почуствува дека поубаво е да се дружи и да игра ке престане што значи ти можеш со збор и евентуално со некој пример зашто он не е агресивен со вас дома , таму е агресивен и треба да се работи таму на лице место а не да се вика само родител! Е сега не се работи за ден два ке помине извесен период и ке престане.
Да, повеќето боречки вештини не те учат да станеш тепач, туку психички да бидеш способен да се справиш со таква ситуација. Т.е. психички со својата самодоверба да делуваш на тој што те закача. Брат ми беше провокатор како помал и хиперактивен. Откако почна да вежба, се смири, има дисциплина, почит и се нема степано со никој од тогаш, баш напротив - смирува ситуации
Имам голем проблем со син ми. Многу е агресивен. Во буквална смисла колку што може да биде агресивно дете од две и пол години. Таа агресивност почна кога започна да оди во градинка, не беше толку изразена на почетокот, ама како што поминува времето, се повеќе се јавува. Насочена е спрема нас, домашните, во градинка е прилично мирен и заинтересиран за активностите, ги слуша воспитувачките, јаде, спие, учествува во активностите, не се задева, не се тепа, значи си е супер. Ама дома е друга приказна, почнува кога сме сите на куп, го брка татко му да си оди, кога не добива нешто или кога не сака нешто се треска од земја и плаче, ама буквално се треска, освен тоа удира каде стигне, мене ми скрши еден пар очила. Посебно е агресивен оваа недела. Минатата недела седеше дома поради конјунктивитисот што го имаше, сега секое утро водиме борби за одењето во градинка. Штом влезе таму, како ништо да не било, ама пред тоа се убива од плачење и се бори со сите сили да не оди. Јас мислам дека грешката е во нас, поради тоа што со сила го тераме да прави нешто што не сака, истото важи за давање лекови и слично. Татко му смета дека ќотекот е добредојден во воспитувањето, со што јас не се сложувам. Ама на крајот излегува дека всушност начинот на кој го воспитува татко му е далеку подобар од мојот, затоа што функционира. Детето се смени спрема мене, повеќе немам комуникација со него, не ме слуша, не комуницира со мене како порано, не прифаќа ништо што му нудам, не пали повеќе системот на награда и казна. Мм му вика и го кара, а по потреба го удира по газето, кога смета дека треба, за да научи што е добро, а што лошо. И мислам дека поради тоа е агресивен. Јас се трудам на поинаков начин да го воспитувам, ама гледам дека се паѓа во вода, и тешко ми е поради тоа. И свекор ми си зема за право да му вика, па верувам дека ќе почне и да го тепа, исто како што им правел на своите деца. И јас и свекрва ми се обидуваме да им укажеме на мажите дека викањето и тепањето не е решение, исто и воспитувачките од градинка им зборуваат, ама џабе. Веќе не знам што да правам, немам ум. Се обидувам на најразлични начини да допрам до детето, ама немам фидбек. Доаѓа кај мене да бара утеха кога е искаран, ама ништо повеќе од тоа. Се надевам дека е само фаза, дека ќе му помине, дека ќе се смени на подобро, ама во моментов ми изгледа како невозможна мисија.
Аннатх јас мислам дека им е период само. Твоето синче е иста возраст како ќерка ми и таа истото го прави, ако нешто малку ја скараме кој и да е јас или татко и илк некој друг легнува доле на земја и почнува да ја треска главата буквално и да улица истото го прави. Ќерка ми е многу хиперактивна ако нешто се заигра или јаде седи мирна инаку не, инат голем е на улица одиме и рака не дава и во количка несака да седи и никако не е , секогаш кога излегуваме последниов месец е како кошмар паѓа пред сите на земја се влече ,срамови.... ме прави толку нервозна што верувај ми доаѓа да плачам,јас ја карам другиве скоро ич и мислам дека со мене најголем инат прави. и јас знам да ја потчукнам по газе што секако не е добро ама во моменти на нервоза така ми доаѓа некогаш и посилно ама не помага ништо ...мислам дека им е фаза само се надевам дека догодина ова време да не биде како сега
Надвор не го прави ова, или пак многу ретко... претежно кога сме дома... буквално како што велиш, се треска од земја. Го игнорирам, го казнувам со тоа што му велам дека сум му лута и нема да му зборувам додека не се смири, и го применувам тоа, ама џабе. Како и да е, јас се надевам дека ќе помине. Оти детето е навистина премногу агресивно, барем според мене. Можеби е тоа сосема нормално за овој период, т.н terrible twos, ама мене ми е страв да не му прејде во секојдневие, па да почне да ги малтретира децата во градинка, или не дај Боже воспитувачките. Порано се случуваше по газе да го удрам, ама повеќе не го правам тоа, оти увидов дека нема ефект. Ако сум нервозна, се тргам на страна да се смирам малку, па после ми е полесно да се справам со него. Минатата недела можеби цел час се молевме со убаво да му ставам капки во очите, џабе. Моравме на сила да му ги ставиме. Мислам дека и фактот што ние применуваме сила за некои работи му дава за право и тој така да се однесува, оти сепак, децата нè копираат нас, родителите.
Детскиот инает се јавува од 2,5 - 5 год. возраст и ако успее убаво да се канализира се губи инаку војуваш со него и после 5-та год. Ако малиот е мирен во градинка тогаш дома мора да ја потроши таа вишок енергија. Тоа е фаза па после следна фаза ќе биде кога таму ќе биде поопуштен и ќе се издувува а дома мирен. Обично ги фаќа тоа беснило накај 5-та год. па почнуваш пак да се чудиш дали тоа е твое дете. Беше мирно а сега збеснува од време на време и ова е фаза која поминува. Има различен пристап на воспитување од ,,мама и тато,, и ,,баба и дедо,, (не ме сваќај погрешно сакам да ти ја доловам поентата). Кога некој го кара наоѓа утеха кај оној што не го кара (кај тебе на пр.) што е и нормално нели, реагира инстиктивно. Не велам дека треба да се воспитува со ќотек иако стојам позади тоа дека кога заслужил треба да се чукне по дупето, но верувај дека е голем итрец и се разбира. Точно ги знае слабите точки кај вас по дома и така ве ,,вози,,. Татко му го мава да си оди затоа што сеуште мама за него е ,,мама и тато,,. Ја нема сеуште онаа родителска врска и поврзаност со него (знам дека маж ти работеше некаде надвор од Ск. и се гледате на неколку месеци). Не дека го мрази ама му фали таа поврзаност, и на тој начин така реагира. Ќе му треба некој си период за да почувствува сигурност кај тато и да го осети флуидот. Да не те чуди ако помине и 1 год. под услов тато да е тука и поминува повеќе време со него. Најбитно сега е сите по дома да заземете ист став и никој да не попушта. Ако еден попушти тогаш џабе ви е се`. Знам дека тешко ќе оди разбирањето со старите - бабите и дедовците ама ќе мораш да го жртвуваш твојот однос кон нив за детето а на маж ти ќе му објаснуваш кај греши. Награда-казна веќе не функционира затоа што сте преминале на повисок степен. Сега очекува да го искараш и мавнеш по дупето за да знае дали е добро или не. Тоа е така затоа што е на тој степен од развој и така функционира. Без разлика одржувај го твојот однос кон него со зборување и објаснување и ќе видиш дека ќе почне да функционира. Јас стојам зад тоа дека деца се воспитуваат и чуваат од 3-5 год па и 6 год. а после самите се чуваат а ние ги само усмеруваме.
Период претпоставувам, чест кај многу деца штом тргнат во градинка. Друго, колку што знам Анат ти си дома со него постојано од раѓање, и со тек на време имам приметено дека ги земаат децата здраво за готово родителите кои се секогаш тука до нив. Оставај го повремено на час-два сам со татко му дома, излези небитно каде, "заборави" на него и врати се со позитивна енергија. Некогаш ни треба луфтирање на мозокот и refresh. Ако има многу енергија во себе, дозволете му да ја исфрли, ама со борење пример, нека се "тепаат" со татко му ама со смеа и шала. Кога ќе почне да брка или да фрла, мава, пробајте да го сфатите како игра и играјте си со него и низ игра кажувајте му ги правилата. Почесто смирена атмосфера, позитивност, тивок разговор очи во очи, раскажувај му приказни некои макар и измислени за нешто што знаеш дека ќе го интересира и ќе сака да слуша...ќотекот може ќе го смири, ама на краток рок.
Незборење со детето е според мене погрешна метода и јас никогаш не би ја приметувал зашто наместо посакуван ефект најчесто ја заслабнува врската помеѓу родителот и детето. Тоа нема да го разбере незборувањето како казна (премало е) туку како недостаток на љубов. Кога се треска од земја е чиста манипулација да добие што сака и тогаш не вреди ни карање ни ништо туку тотален игнор, ќе се извриска ќе направи уште неколку пати и ако никој не реагира ќе смени тактика зашто ќе му стане бесполезно. Ми се чини дека на детето или му фали нечие внимание (па на тој начин го привлекува) или му фали начин да ја потроши енергијата, се надевам има редовна физичка активност со некој од родителите. Мала корекција на исхраната исто може делумно да помогне во комбинација со физичката активност .
Детето поминува низ нормална фаза на негативизам, но проблем е што многу активно го изразува односно со агресија. Во оваа фаза однесувањето на детето делумно зависи и од неговиот темперамент, но дел и од пристапот на воздраните. Како што претходно и Славица кажа, на сите возрасни кои учествуваат во неговото воспитување пристапот треба е горе-долу еднаков. Како и во многу други работи во животот, и тука најтешко е да се воспостави рамнотежа односно границата меѓу толерантност и строгост во воспитувањето. Константно манифестирање љубов и топлина, но и прецизни и јасни правила. Пробајте и со играње на улоги. Тој ќе ја игра улогата на татко или мајка, ти ќе бидеш детето односно тој. Однесувај се како него. Иако е мал ќе стане посвесен за своето однесување, а вие ќе видите како тој ве дожувува вас возрасните, односно со какви очи ве гледа. Ќе успеете, сигурна сум.
Брат ми беше многу повлечен, сега дури во трето одд. почна да се дружи со тие кои се однесуваат агресивно на училиште и сега се однесува премногу агресивно, се сили, вика, губи трпение ... Ужасно. Ова дефинитивно ќе го спомнам на мама. ♥♥
Имам воочено две работи кај моите внучиња: -прво, сите се претерано разгалени, трчаме по нив како слуги, а кога ќе потпораснат ако не им одиш по ќеифот одма покажуваат агресивност, плачат, викаат. -второ, откако ќе почнат в градинка изјавуваат исфрустрираност, учат од другарчињата, можеби се налутени од некого таму и потоа дома стануваат насилни, а не сакаат или не можат да кажат што им е.
Ќерка ми е една година и веќе покажува лутина ама некако ја канализираме со зборување заигрување исл . Пред некој ден прв пат легна на земја откако и реков и покажав дека неможе да чепка во фиоки, само што легна јас си излегов од кујна (поучена од детето на кумата кое се треска скоро цели три години) и си стана по 2 минути и дојде во дневна оттогаш не легнала искрено се надевам нема дасе повтори ...
