Па добро, кога менуваме училиште, работно место, место на живеење и сл. се плашиме од овие промени зошто веројатно ќе треба да се прилагодиме на некои нови услови и релации. Можеби ќе треба да смениме некои работи, можеби нема да бидеме прифатени, и тоа ни создава чувство на нелагода и страв. Страв и неизвесност за нашата иднина и нашето место во неа. А во непостоењето е извесно дека не постои ништо неизвесно. Чуму тогаш емоции? Ако ова е "крај не се што знаеме", можеби сепак таму негде на хоризонтот е "почетокот на се што не сме знаеле". Од кај да знајш.
Свети Јован Лествичник вели: "Стравот од смртта е природно својство на човекот, кое се должи на непослушноста на Адам." Значи стравот станува природен по падот на прародителите. Дотогаш не постоел, бидејќи Бог не создал (потенцијално) да бидеме бесмртни. Со гревот самите сме ја навлекле смртта, пропадливоста врз себе и светот кој ни бил даден во служение. Затоа и толку не ужаснува, не ни е дадена од Бога како природна состојба, туку отпосле сме си ја накалемиле.
Јас знам дека повеќето луѓе се плашат од смртта, тоа го пишував во темата за смртната казна. Но луѓе низ светов се самоубиваат или го ризикуваат животот за некоја идеја, така имало камикази, потоа некои се самозапалувале за да пренесат порака, некои си го одземале животот за да не ги дофати непријателот (ова не е страв од смрт, туку од болка). Во христијанството пак има мачеништво, нели во Библијата Бог вели дека ќе умираат ако не се одречат од Неговото име. Тракијците плачеле на новороденче и му ги набројувале маките што го чекаат на светов, а штом некој умрел, се веселеле зашто се спасил. Во исламот оплакувањето на покојникот е непрепорачливо зашто се смета за неприфаќање на волјата на Алах. 100 људи или култури = 100 чуди.
И зошто верникот би се плашел ако не верува дека смртта е крајот? (освен ако стравот не е од казна?) Евреи 2 14Бидејќи „чедата“ - како што Тој ги нарече - се луѓе од крв и месо, и самиот Исус стана како нив, со цел преку Својата смрт да го уништи Ѓаволот, кој ја има власта над смртта, 15и да не ослободи сите нас, кои цел живот живееме како робови на стравот од смртта. 16Јасно е дека Исус не дојде да им помогне на ангелите, туку на Авраамовите потомци. 17Затоа, Тој мораше во се да стане сличен на Своите „браќа“, за да стане нивни верен и милостив Првосвештеник пред Бог. Така можеше да принесе жртва што ќе ги отстрани гревовите на луѓето. 18Сега, кога и Тој помина низ страдања и искушенија, може да ни помага кога ние минуваме низ искушенија. Коринќани 15 54 А кога ова што е распадливо ќе се облече во нераспадливост, и ова што е смртно ќе се облече во бесмртност, тогаш ќе се исполнат зборовите што се напишани: „Смртта е уништена засекогаш“. 55 „Смрт, каде е твојата победа? Смрт, каде е твоето осило?“
Баш оти не знајш. Абе шо... се' живо и неживо во универзумот има крај, само нам 'отпосле ни е дадена смртноста'. Егоизам much?
Или... Многу пологично објаснување: Луѓето што живееле во далечно време и не се плашеле од смртта преземале многу поголеми ризици и евентуално умирале, не можејќи да ја пренесат таа карактеристика на своите деца. Како минува времето, овие луѓе се истребуваат еден по еден и останале да се размножуваат само луѓето кои имаат страв од смртта. Така ние, скоро сите имаме страв од смртта, бидејќи нашите предци имале, зашто тоа им помогнало да преживеат.
Исто потекло има стравот од темнина и стравот од осаменост. Тие што не се плашеле од темнина биле истребени од предатори и не ја пренеле таа карактеристика на своите поколенија. Исто и за осаменоста, немало поголема казна да бидиш исфрлен од племето, бидејќи шансите да не преживееш биле многу многу поголеми. Just evolutionary things.
Стравот произлегува од неподготвеност, неспремност за некоја нова состојба. А подготовката е всушност цело животен подвиг за себе усовршување (богоуподобување). Создадени според Образот Божји (слободата на личноста која во себе го носи и "генот" за бесмртност), и повикани да се стекнуваат со Божјото Подобие. Со други зборови, создадени сме за да соучествуваме во вечноста со Бога. Од Бога примивме се што ни е потребно, другото останува на нас. И токму ова "другото" изгледа најмногу не плаши. Колку ќе бидеме подготвени да ја погледнеме вечноста во очи?
Не бре. Отпрвин се било создадено за нераспадливост. Отпосле заради газдите (човекот) се станало "смртно". Не ме прашувај од каков материјал било ова направено, немам претстава.
Мала доза на страв од смртта е нормално да постои дури и кај верниците. Ја поминав низ канцер и тогаш онака си намигнавме со смртта, ама ме одмина Искрено немав страв од смртта или што ќе биде после тој момент (бидејќи сум сигрен во Исусовата љубов), но не ја сакав помислата на болките при тој премин, иако денес постојат солидни анелгетици како морфиум и сл. Сепак повеќе ме плашеше помислата дека, ако починам, колку ќе страдаат моите родители. Фала му на Бог што тоа не се случи. Иако не се плашам од смртта, сепак ја мразам смртта. Ги мразам и стареењето, распаѓањето, загубите. Стареењето е дел од смртта. Тој процес почнува уште додека сме во утробата на мајките наши. Сериозно, храброста се пренесува генетски? Дури и храброста кога би се пренесувала „генетски“, тогаш храбрите луѓе и животни би биле доминантни и супериорни наспроти плашливите и би ги истребиле и денес ќе имаше само храбри бестрашни луѓе. Постојат многу случки каде што помалкубројна армија победила побројна само затоа што првите биле похрабри, бестрашни. Плус и жените отсекогаш сакале храбри мажествени мажи, така што можноста за оплодување и размножување на храбрите мажи била и е поголема. И кај животните е така. Кога два волка ќе сретнат волчица спремна за парење, сексот го добива похрабриот волк, а страшливиот волк си ја витка опашката и рикверц
Во колективната меморија е впишано за стравот и храброста. Тоа што го објаснувале @Lella и @Amellie13 се тригер фактори кои придонеле до појава на стравот како механизам на адаптација коноколината што ќе обезбеди преживување. Примеров со животниве тие бесмислен исто како што си споредил желба за секс кај атеисти кој е споразумен со јадење на месо од страна на атеисти кои не можат да добијат споразумност за тоа од животното. Во едниов случај изедначуваш луѓе и животни, а во другиов желба за секс и храна, врска немаат споредбиве. Инаку ако останевме на ниво на животни и ние жените ќе чекавме мажите да се испотепаат за нас и да имаме секс со најхрабриот
На овие искази им фали само еден клучен елемент за да бидат вистина: доказ Стравот е инстинкт кој го чува човекот од опасности. Не е тоа меморија. И бебињата имаат страв, иако никој не им „кажал“ за стравот. Има луѓе и животни со повеќе страв и со помалку страв, или со повеќе храброст и со помалку храброст. Ги има секакви. И ниту еден животински вид, ниту пак човекот, не би истребен поради повеќе страв или храброст. На земјава чекорат и храбри волци и лавови, а чекорат и плашливи верверички и глувчиња. Природна селекција по однос на страв не може да помине ни на цртан филм. А за „генетско наследување“ на стравот па да не праиме муабет.
Исто и за постоењето на Адам и Ева, Бог и дека некогаш постоела бесмртноста. Бидејќи тоа многу повеќе ми делува како приказна отколку еволуцијата и пренесување на стравот преку гените за да се зголеми можноста за преживување. Нема такви што не се плашат воопшто, бидејќи не преживеале да ја пренесат таа карактеристика.
Ако некаде во моите коментари најде дел-генетско наследување на страв бујрум прикажувај ми таков цртан филм. Но како што јас со почит одговарам на твои прашања без да ти пикам нечии туѓи зборови истото го очекувам од тебе. Ако не си во состојба на тој начин да ми одговориш воопшто не се мачи понатаму на ваков начин да ги дискредитираш моите коментари со уфрлување други.
Адам и Ева дефинитивно. И сега да образложам. Дома можеби не учат, а можеби и не за библискиот концепт. Но во школо секако не учат сепак исто во сеуште ненаучно докажана теорија со многу нејаснотии. Како христијани веруваме дека Бог е совршен и вечен, бескраен. Адам и Ева се создадени совршени (условно) вечни.Со паѓањето во грев ја губат совршеноста и се околу нас оди кон деградација, а не кон усовршување, се оди кон распаѓање и зголемување на хаосот, а не кон ред и хармонија, што е во согласност и со физичките закони. Сите хемиски елементи од кои е составено телото ги има во земјата, и не случајно е запишано (многу одамна) "oд земја сте создадени, во земја се враќате". Поради тоа што Адам и Ева биле совршени и без грешки можеле нивните синови и ќерки да создадат потомство без опасност да се копираат исти грешки во генетските материјали. исто и така се создадени машко и женско, со план да можат да се размножуваат. Само човекот има разум. И се живо што се размножува и расте го прави со помош на информациите кои се пренесуваат, а информација може да настане само во мозок на интелигеннтно битие, а не случајно, што ја вклучува потребата за постоење на создател. Тој создател ако логички размислуваме мора да е вечен, бескраен оти ако е вечен кој е тој пто го создал него и се така наназад мора да дојдеме до некој почеток, кој исто не можел да настане случајно. Тоа што еволуцијата не може научно да го докаже го покрива со милиони и милијарди години. Тоа е бесмислено зашто тие се бројки кои тешко можеме да си ги претставиме, уште ако ги претвориме во време...тоа е нешто назамисливо и неиздржливо, дури неразумно.
Истите тие хемиски елементи ги има во сите планети, ѕвезди, галаксии, насекаде во универзумот. Според тоа, изреката "oд земја сте создадени, во земја се враќате" и нема некоја смисла, бидејќи ние сме составени од истите елементи кои ги има во универзумот.
Ние сме на земјата и зборуваме за нашиот став за настанокот на човекот: Од Адам и Ева или преку еволуцијата. Да се задржиме на земјата, освен ако некој/а смета дека човекот овде дошол од некаде од универзумот и да ни даде објаснување на кој го темели својот став.
Во Библијата не постои никакви галаксии или нешто слично. Сонцето, Луната и ѕвездите се поинакви од она што ги опишува атеистичката наука која влече корени од хиндуизмот. Според Библијата сонцето и месечината се со иста големина и се локални, не се милијарди километри далеку, и тие кружат околу Земјата а не Земјата околу нив. Земјата воопшто не е опишана како топка во Библијата. Туку тло и вода со свод одозгора, врз кој исто така има вода. Така да не му ги поправај зборовите на дечкото бидејќи Библијата друго говори од она што го вели атеистичката наука така да нормално е да не се сложат коцките при ваква дискусија помеѓу креационисти и еволуционисти.
Добро да се задржиме на Земјата. Дали Господ бил на Земјата кога ги создавал Адам и Ева? Бидејќи како што знам јас, Господ постои некаде над нас во рајот. Тогаш зошто во овој случај немаш проблем да веруваш во креацијата на некој кој не е на Земјата? @Vitaly не знам од каде е мислата која ја напиша turist, можеби ја има во Библијата. Само кажав факти кои не одат во прилог на она што тој го напиша. И нормално не очекувам да имаме исти мислења. Секој со своите верувања.
Да, Господ бил на земјата кога ги создавал Адам и Ева, и најпрво ги сместил во Едемската (Рајската) градина. Тоа го знам од Библијата. Господ е семоќен и сеприсутен, може да биде насекаде во секои време, оти не е ограничен од просторот и времето, затоа што е нивен создател. (Човекот е конечно суштество, затоа неможе целосно да си ја претстави и сфати бесконечноста, додека Господ е бесконечен). Затоа немам проблем да верувам во креација на творец кој не е на земјата, затоа пто таа теза не беше воведена од мене, туку "твое знаење". Незнам од каде ти е знаењето дека Господ постои некаде над нас во рајот.
