Не најдов ваква тема, а ме инспирираше @WildMk бидејќи рече дека амбицијата не мора да е нешто позитивно. Колку сте амбициозни? Колку сте жртвувале за да успеете? Колку ви значи професионалниот успех во споредба со приватниот? Мене лично ми значи финансискиот успех, не толку некаква си слава, но од друга страна, сметам дека е корисно да се надоградувам дури и ако финансиски тоа ништо не значи. Мнооооогу сум жртвувала за професијата и ми е жал што не сум жртвувала уште повеќе оти навистина уживам да учам, некако тоа ми е многу поголем high отколку случувањата во приватниот живот. How about you?
Амбицијата е добра работа, но негативна е ако некој гази преку се за да си го реализира замисленото. Без амбиција што би биле ние луѓето? Ми значи успехот на професионално поле. Сакам да се издвојам од толпата, но на чесен и фер начин. Некогаш и јас си велам требаше да се вложам повеќе, но сепак сум човек и ми треба оддишка.
Не секогаш. Пример: Може да си сериски убиец и да имаш амбиција да убиеш повеќе луѓе, од било кој сериски убиец до тогаш.
Се согласувам дека не мора да значи дека амбициозноста е позитивна работа, ама исто така тешко е да се дефинира до каде се границите, кога станува негативна. Јас сметам дека ако нашата амбиција некому штети, тогаш тоа е црвено знаме дека сме ја преминале границата.
Тоа се крајности, и нормално не мислев на такви случаеви. Секој човек има амбиции. Амбициите не движат. Но, никако не сум за газење преку други луѓе и на туѓа штета. Мене амбицијата ме асоцира на убави нешта.
Да, но ете повеќето за среќа имаат амбиција да си купат стан, да изградат куќа, да завршат факултет, да имаат кариера, да создадат семејство, да патуваат итн.
Имав амбиција да завршам тежок факултет, компјутерско инженерство. Жртвував ноќи без спиење, излегувања и журки, пари и нерви плус. И што добив, дипломиран инженер сум си седам дома. ( имам желба да продолжам магистерски студии но немам финансиски средства ни работа, тоа ме дотепува)
Ако имаш квалитет не се откажувај, пробувај секаде, за жал системот е таков, ама земај пример од луѓе што не се откажале. When there's a will, there's a way.
И претерано голема позитивна амбиција ( пример, да станеш директор, да бидеш главен во општеството, да станеш познат доктор, да бидеш најдобар во своја професија....), не е на арно. Пре-амбициозните личности кога ќе се соочат со пречка во остварувањето на стремежот, и бељи знаат да прават.
Само што така е организиран системот и на цена се социопатски и психопатски карактеристики (недостаток на емпатија), оти само тие можат да ти помогнат да го изодиш патот до врвот, кој обавезно вклучува газење преку лешеви. 1 in 5 business leaders may have psychopathic tendencies—here’s why, according to a psychology professor
Не џабе рекле - за да му осамне на некого, треба да му се стемни на друг. Во последните 10-15 години , јас лично не ни познавам друг начин за да се дојде до врвот.
Stremezot kon slava I uspeh e dobra osobina za pravenje na kariera no ne treba da se zrtvuva zdravje,ljubov, privaten zivot,semejstvo,deca... Otkazuvanje od formiranje na dom I semejstvo ne moze da donese lichna sreka kaj karieristot.Niedna kariera ne e vredna da se zrtvuva lichnata sreka I ljubov. Egoto se bilda so kariera I uspeh,a dushata se polni samo so ljubov.
Амбиција кога тоа значи да придонесам за опшеството, не знам, пример да учам деца, да лечам луѓе, да направам апликација што ќе го олесни животот на другите итн., да. Амбиција за да сум шеф на оддел во банка и крвта да ми ја испијат не. Да сум директор, пратеник, политичар кој под влијание на партијата ќе мора да носи одлуки кои не се во согласност со чесно работење или со моите вредности, не. Токму вториве се синоним за успешност најчесто. И затоа повеќе им се дивам на тие што си нашле начин како помалку да се оптоварени од работа, кои си имаат повеќе слободно време, а сепак доволно за убав живот. Успешен во работа и успешен во животот за мене не е исто. Успех е да си задоволен и среќен. Да, да се движиш напред, да создаваш, но тоа не е секогаш повисока позиција. Најчесто луѓето се најамбициозни додека се помлади, кога ќе завршат факс, во 20тите. Понатаму, повеќето сфаќаат дека подобро е да ти е мирна глава и повеќе слобода да се има, отколку да се оставиш некаде кадешто утре без око да им трепне ќе ти најдат замена. Од друга страна, секогаш сум за учење и надоградување на себеси, ако тоа ја исполнува личноста.
Ете јас мислам дека амбициозноста е најдобро нешто бидејќи ќе го постигнеш она што сакаш, животот ќе ти биде исполнет и ќе бидеш задоволен/задоволна од себе, а што може да биде подобро од тоа? Секако бара жртвување, но се знае до кои граници треба да се оди ... Замислете колку би било убаво сите млади луѓе да се амбициозни наместо да се флегматични, немотивирани. Не можам да ги сфатам младите кога викаат еј добра ми е платата, не е сјајна ама па што некој и таа не ја зема Па млад/а си, здрав/а, прав/а зошто не се потрудиш да постигнеш повеќе и да си задоволен со платата наместо да се споредуваш со други
Да бидеш најдобар во својата професија за мене е здрава амбиција, тие останатите наведени не. Понездраво е да сакаш да си просечен, како тогаш ќе го оствариш својот потенцијал? Секој од нас може утре да умре, затоа треба да го користиме секој момент за себеспознавање, надоградба, нови и нови искуства. Секој кој живее за да пие кафиња и да ужива по цел ден, лично, сметам дека живее бесцелно. Светот нон-стоп се менува, луѓето низ што не поминуваат, а на некој единствена грижа му е што не му одговарале чевлите со фустанот или Интер изгубил од Рома. Тоа за мене се тотално изгубени луѓе.
Баш ова сакав да го споменам, не ги сфаќам луѓето на кои целта му е да земат плата и да одат по кафичи,ресторани,забави,одмори...Како може да работиш само за тоа? Јас не би можела да работам нешто само заради плата туку морам да си ја сакам работата и да ја работам со пасија. Исто мислам како тебе тоа се луѓе кои живеат бесцелно. Мислам дека тие шт бараат само висока плата, а не кариета немаат амбиција туку алчност. Можеби со ова отидов во друга насока али многу мислат дека амбиција е само богатство и луксуз.
