Ништо, Македонците се традиционалисти и од мали научени дека постоj госпo, ќе cи молчиш без да губиш време во излишни дебати, не е ни толку важно во што веруваат тие. Освен ако не земат да ти наметнуваат како треба да живееш според нивната религија, e тогаш ги бомбардираш co аргументи дур не престанат. Ама смешно e некои од нив co колкава самодоверба се истрчуваат дотогаш, a информираноста и логиката под просекот.
Не мислиш дека коментаров ти е преполн со предрасуди, стереотипи и ставање на сите верници во ист кош? Логиката на човекот се проценува според тоа дали е верник или не?
Едно е вера а друго религијата, мешаш две различни нешта. Инаку да, македонците генерално се декларираат како христијани, но малку од нив живеат христијански живот. Едит: а ова со фактите дека си ги замолчувала, тоа сигурно луѓе кои немале доволно познавање од Библијата и светите житија. А да седиш да разговараш со вистински верник, добро поткован ќе доживееш дебакл.
Не. Баш верниците кои имаат најмногу познавања и се почесни, најбрзо се повлекуваат. Велат, "ние луѓето не знаеме се, само Господ знае се", "чудни се патиштата Божји" или "со сила никој не може да те натера да веруваш". Ти мешаш добар манипулатор со човек кој нуди вистински одговори.
Јас бегам подалеку од оние кои ми поставуваат правила. Иако технички веќе подолго не мислам дека сум атеист, уште помалку сум верник, барем во смисла на МПЦ верник. Си терам "по мое", а не се декларирам како верник оти тоа би значело дека се согласувам со работи со кои не се согласувам. Во секој случај, не постои "добро поткован" верник, што ќе разубеди атеист. Едниот верува и не бара докази (што е и суштината, нели), другиот не верува и готово, бара доказ за да верува. Како помлада, се замарав и дебатирав. Сега не си трошам скапоцено време свое на објаснувања. Секој нека верува во што сака, подалеку секоја религија од Устав само, толку, амин.
Не знам дали е до мој субјективен впечаток, ама ко да се враќаме пак на некоја точка кај што да кажеш дека си атеист/агностик е чудно бидејќи се' повеќе млади под 25 години навлегуваат длабоко во религија. Ако порано беше очекувано човек од 70+ години да ти зборува за демони и ѓаволи, сега не ми е неочекувано да видам и тинејџери со такви идеи. Оваа година ми се деси неколку пати да слушнам од луѓе за кои сметав дека се само традиционално верници како постат цел месец и одат секоја недела во црква. Искрено во шок бев.
Бев верник, па атеист, а сега сум агонистик. Не мислам дека ние можиме да тврдиме со сигурност дали има некоја натприродна сила што влијае на нашиот живот или нема. Нема никогаш да дознаеме, постоиме само дел од секунда во однос на универзумот. Но, од една страна ги разбирам верниците во смисла на барање утеха и молење на нешто што сметаш дека е помоќно од тебе, бидејќи ти дава надеж, мир и спокој. Ако религијата го има тој ефект кај некого, која сум јас да кажам дека е погрешно неговото? Дури и самата се фаќам дека имам потреба да се молам и надевам за нешто. Има и луѓе што имале близок контакт со смртта, или нивен близок, и после тоа стануваат (појаки) верници, не го судам воопшто тој момент, ниту кога бев атеист. Од друга страна, верскиот екстремизам е едно од најголемите зла што може да постои. Тоа уништува животи, а Бог како што е опишан не би требало тоа да го дозволува. Исто така, на религијата не ѝ е местото во државата и законите, така да апсолутно сум за секуларни држави во секој случај. Лично јас? После секакви случувања последниве години, имам потреба да барам утеха и надеж. Сакам да верувам дека нешто ќе испадне во моја полза ако доволно силно посакувам, сакам нешто што ќе ми даде мир. Обично тоа го барам во универзумот како таа "сила".
@Angie1432 Не е субјективен впечаток, драстично е зголемена продажбата на Библијата во последниве години. Не само кај нас, насекаде. https://spckpublishing.co.uk/blog/b...-gen-z-spck-s-role-in-the-growing-demand.html https://www.washingtontimes.com/news/2024/dec/8/bible-sales-surge-gen-z-sick-tired-predecessors-se/ итн итн.
Zavisi od kakvo semejstvo doagja, gi vospituvaat taka posto taka mislat poveke mozat vo kontrola da gi drzat, da ne se mesaat so drugi nacionalnosti i slicno. Drug odgovor na ova bi bil i beznadeznosta, dva tipa na mozok ima ednite go naogaat problemot i go resavaat drugite samo se tufkaat i gospod kje pomozit viket. Hope this helps
Za da uspees mora da veruvas deka ke uspees toa te vodi vo sekoj aspekt od zivotot. E sega covek ko covek sekoj si ja tolkuva religijata spored svojot mentalen sklop i ja prilagoduva na toa kakvi potrebi ima i naogja do nekade i opravdanija za svoite postapki vo nea. Toa mene voopsto ne mi smeta, mi smeta koga generaliziraat i osuduvaat nekoj so ne e kako niv. Mene ne mi treba religija, so religioznive vo princip ne praam muabet na taa tema, dali kje me setat deka sum razlicna i ne mi e gajle ako me sudat kako licnost spored toa vo sto veruvam a ne po moite postapki kon lugeto togas i ne sakam da se vo moe opkruzuvanje
@Angelllla Вербата во Бог е многу поинакво искуство од верба во било што друго, кое патем е идолизирање и има последици.
Jas napisav kako jas gledam, a ne mora moeto da e tocnoto glediste i toa kako drugite ke gledaat. Jas taka funkcioniram i ok e za mene toa.
Како што кажав погоре ммногу често се мешаат поимите „религија“ и „вера“, па од таму и потекнуваат многу недоразбирања. Религијата сама по себе, како систем, како форма, обред, традиција – не е лоша. Но кога станува празна форма (правење механичкии), без лична, жива вера, туку од така треба и зошто сите други одат во црква па ајде и јас тогаш не само што не носи плод, туку може и да изманипулира. Да се оди во црква секоја недела, по навика, поради обичај или не знам што не те прави поблизок до Бога. Тоа не е автоматски доказ за вера, ниту за добрина. Зашто, да бидеме искрени никој од нас не е „добар“ според Божјиот стандард. Сите ние имаме потреба од милост. Верата е нешто сосема подлабоко, тоа е однос, не обред, дури би додала дека тоа е состојба на срцето. Не е театар, туку вистина. Затоа и стои: „Господ гледа на срце, а не на дела“. Тоа што некој чита Библија, разговара со Бог, се труди да живее според Неговите зборови е тоа се основите. Сè друго: свечености, песни, прекрстување на секој агол по 100 пати и сите обичаи (што голем дел се извитоперено или без никакво значење и симболика) се само додатоци, и тие се убави, но не ја заменуваат суштината. Често слушам како некои велат: Верата е за прости луѓе, за оние што не мислат многу. Но тоа, искрено, го кажуваат луѓе кои или никогаш не седнале сериозно да размислат за Бог, или не ја прочитале Библијата со отворено срце. А Библијата не е збирка бајки, туку таа содржи историја, морал, поезија, пророштва кои се исполнети, научни увиди кои опстојуваат со векови. Самите факти и во науката, и во историјата, и во човечката душа ѝ даваат смисла на верата, не ја негираат. Не се обидувам никого да убедувам на сила. Само сакам да посочам дека верата не е слепа. Верата е гледање со срцето онаму каде што очите некогаш се измамени. И уште нешто: верата не е бегство од реалноста – таа е најдлабоко соочување со вистинската реалност. На крајот на денот, сите ние веруваме во нешто. Прашањето е во што и зошто? И да, забележително е тоа дека помладите повеќе да се интересираат за верата, и тоа е позитивно нешто. За жал ние сме традиционално општество, со цркви на секој чекор, секој се декларира како христијанин не зошто стварно е, туку зошто доаѓа од христијанско семејство па по дифолт е демек христијанин, аха да. Добро е да преиспитате во што верувате, дали е тоа вистина или не, дури и самиот Исус на неколку места кажува да ја приспитаме нашата вера.
