Јас имам 23 бода! Сум или не? Имам внуче кое мислам дека има блага форма на аутизам. Детето е преслатко. Многу е паметно. Се памти! Но се плаши од одредени звуци. А го приметувам на некои звуци пак се радува, ама тоа не е умерено радување туку некако чудно и преголемо. Најчесно е да постојат одредени центри кои би им помогнале на ваквите деца во нивниот развој. Јас верувам дека со постојани вежби родителите би можеле да го доведат детето до одредени граници во кои тоа би можело самостојно и правилно да функционира во општеството.
Има едно дете комшиче ми е детето има 2години, не зборува(испушта така по некој глас,ништо врзано ни мама ни тато), кога одат некаде на гости или некој оди кај нив хистерично плаче, а на свадби, родендени кадешто има повеќе народ, гужва и галама ни под разно неможат да седат, детето не реагира на своето име,неможеш да го фатиш за раче, веднаш почувахистерично да плаче, неможеш со него да си играш(да го заиграш со мече,коцки), се плаши од плишани играчки и единствен начин да не плаче е да му пуштат музика на телефон или топшоп реклами дали според овие описи мислите дека е можно да има аутизам?? Родителите се сомневаат но од страв да не им биде потврдено сомневањето не го носат детето на лекар(дефектолог,психолог-што и да е ,стручен за ова)
^ Фала богу дека има аутизам. Нека не го упропастуваат детето, нека го носат по со време, нема страв и нема срам од тоа. Само полошо ќе направат ако го притискаат проблемот.
^^^Некои од симптомиве кои ги наведе укажуваат на аутизам...Се осмелувам ова да го кажам зошто моја пријателка има син со таква (потврдена) дијагноза. Сепак, јас сум само лаик.Што побрзо го однесат детето на соодветен специјалист, толку подобро. Тоа е многу тешка болест за дијагностицирање.Понекогаш и лекарите креваат раменици. Генерално, лек се уште не постои.Но, добрата вест е дека има повеќе стадиуми на аутизам. Кај оние деца со поблаг аутизам, со соодветна терапија и вежби, состојбата може делумно да се подобри.
има така големо главче и буцко е во образите за јазикот не сум го приметила (мислиш за даунов синдром? некако не ми оди накај даунов вака физички ми изгледа воред ) И јас прво мислев за синдром но кога читав на интернет за аутизмот мноогу од симптомите ги наоѓам кај детето нели нормално е дете од 2 години кога те гледа скоро секоја недела да те препознае а не секогаш кога ќе те види хистерично да плаче , дури и од бабаму плаче(а живеат во иста ќуќа) ако ништо друго нормално е на 2 години кога ќе го викнеш по име да се сврти, а ова не реагира на своето име, исто така не покажува многу емоции, само еднаш го видов да се насмее Штета што родителите се плашат да го однесат на специјалист, во основа и тие знаат дека детето има некоја пречка во развојот која нареднве месеци до 3та годинка ќе дојде до израз претпоставувам(како прозборувањето,играњето..) но ете сами се убедуваат дека е се воред
Како можат да се плашат на лекар да го однесат и да видат што може да се стори за нивното дете? Не се ли загрижени за неговото здравје? Вистината може боли (ако навистина има некој проблем), но како родител ти треба да сториш се што е во твоја моќ да му помогнеш на твоето дете. Светот би го превртела за да дознаам што му е на детето, а не да спијам мирно дома и да се плашам да го однесам на лекар.
Неколку пати сум била сведок каде група мајка или дечишта кои прочитале нешто за аутизам или слични болести, да дадат дијагноза за нечие дете. Безобразно е, и многу често погрешно. Колку деца знам кои дури и до 3 години не прозбореле, па не сакале да се во друштво со никој освен со своите родители, плашливи, плачливи, вакви, онакви, па не сум се осудила никогаш да дадам дијагноза. Си знаат родителите најдобро дали и кога е време за испитувања, па и да го имаат однесено сигурно нема по комшии да кажуваат.
Па така е и јас би постапила така, дури иако ми е само комшивче и немам поим од медицина и од раст и развој на детето, забележувам некои невообичаеости кај детето и би сакала да му помогнам, а камо ли пак тие кои се постојано со него,кои најмногу го сакаат, MS.. и со тебе се согласувам,да дијагностиираш некое дете без да си стручен е скоро секогаш погрешно, едноставно не ти е работа и никогаш ни не сум се занимавала со тоа, случајов ми привлече внимание бидејки скоро секогаш кога родителите доаѓаат споменуваат дека читале нешто на интернет,искажуваат некоја загриженост,сакаат да прашат дали појавите се нормални, несакаат дирекно да го кажат проблемот,а бараат став, како да бараат да им се каже дека е се воред,друго што ми привлече внимание во случајов детето отстапува од сите што ги познавам на неова возраст(имам 2-3 деца во фамилија од таа возраст, а и мајка ми работи во градинка баш со таа возраст и ова има различно однесување од сите други), како што прочитав според однесувањето на детето и уште 2-3 феминки се сложуваат дека е невообичаено Секако дека си е право и одговорност на родителите да си се грижат и ни случајно не планирам да се мешам во тоа ,едноставно не е нешто во штоможе да се помогне и е многу лично јас само барав одговор дали моето сомневање е основано а тоа дека ако деттео има дијагноза нема да трубат по комшии, секако дека нема, само што основата не е комшивски муабет туку родителите бараат став за проблемот-тоа ме наведува да тврдам дека детето нема дијагноза Како и да е дајбоже да е се воред со детето да грешиме сите,
Стварно претерувате со дијагнозите , и сите гугл доктори веднаш аутизам Моја внука од подалечна роднина , вака се однесуваше , плачеше, врескаше не комуницираше кога одеше на гости . И на неа и даваа секакви дијагнози . Душебрижниците никако не помогнаа , само ја нервираа мајката која и така си имаше проблеми , бидејки со такво дете треба работа . Еве сега е 7 годинки и е нормално фино и културно дете .
Гледам не е многу активна темава но јас да си се искажам... имам близок со аутизам кој се родило во здраво право бебе почнал да лази да вика мама и така некои зборчиња и на 9 месеци му се прекинува се, ниту можеше да оди да зборува ништо..... само со очите имаше некакви напади, до 5 години беше во количка до кај 9 со пелени и сеуште не зборува сега е веќе голем и има многу посеризни проблеми многу е агресивен ништо живо не го смирува. И сето тоа е од тие Вакцини ! Секој организам е различен, различно се развива и неможе сите да примаат иста вакцинa ! Нека се забрани веќе АМАН !
Бев на едно предавање, а потоа и се зададов во гуглање. До 2020 година се предвидува дека секое трето дете ќе биде заболено од аутизам. Одредена студија покажала дека вакцините не се причинител за аутизам те повеќе од 4/5 од истражувањата ја отфрлаат поврзаноста на вакцините со аутизмот, односно само оние кои содржат жива во нив се причинител во РЕТКИ случаи. Најголема причина за тоа се - токсичните мајки и во текот на бременоста и во текот на доењето. Што заради амалгамски пломби, што заради пушење и алкохол, што заради загадена вода и гмо храна или пак озрачена храна, храна со пестициди и така натака. Мене искрено ова ми е поверојатна теорија (што и не е веќе само теорија туку и се докажува) за причинителот на аутизмот отколку вакцините. На почетокот заради некои површни читања убедена бев дека вакцините се причинител, потоа станав неодредена, па почнав да копам повеќе и на крај сметам дека се глупи оние кои убедуваат дека вакцините се причинител за аутизам. Самите по себе не се, она кое што е пропратно заедно со нив, е и најчесто се вакцини кои се пласираат во сиромашни земји и земји во развој како нашата. Бебињава во мојава околина сите се вакцинираат со увезени вакцини специјално, со посебно фрижидерче. Чинат многу, ама се одлични и проверени. Најчесто родителиве си ги носат од грчка. Не смее да се направи катастрофален пропуст во невакцинациите, затоа што ако сите се однесуваат НЕОДГОВОРНО, а се штитат под чадорот на туѓата одговорност кои ќе стануваат се помалку, за 30 години многу болести ќе се вратат и ќе бидат уште помуитрани и пофатални. Фини се тие теории на заговор, ама некои работи се глупости. http://www.mgoldmandds.com/autism.htm https://www.momsrising.org/page/moms/content/autism-linked-schools-built-near-toxic-waste-sites http://www.huffingtonpost.com/2012/...ldren-environment-risk-factors_n_1543316.html
Kolku teska bolest e ova. Ne znam dali poveke za samite lica koi boleduvaat ili za najbliskite okolu niv. Pred dve godini na odmor vo istata kukja imase gosti so detence bolno od autizam. Kutroto samo kaj majka mu vo race bese, ne reagirase koga go vikaa po ime, nema direkten kontakt so oci so lugje I po celi denovi I noki ne spiese kutroto.Celo vreme ispustase nekoi neartikulisani zvuci I vtistese. Negovite roditeli ni se izvinuvaa zosto kako velat, taka bilo sekogas koga ke ja smeni sredinata se voznemiruva. Mene me bolese srce za nego, a mozam da zamislam roditelite kolku teskoIim pagja toa.
Здраво Феминки, имам брат со аутизам и епилепсија. И сега од каде да почнам, каде да завршам... Прво да напоменам дека секоја личнсот со аутизам е различна. Состојбата на брат ми е дијагностицирана од негови 9 месеци, а сега веќе е 20 годишно момче. До 9 месеци си беше како и секое најнормално бебе на таа возраст, почна да лази, по нешто да си зборува ( мама, баба и тн. ), но оддеднаш се се изгуби, се снема. Веќе не лазеше, не зборуваше, почна да добива напади со очите, главата и се вративме на почеток. За прв пат прооди на 4-5 години, до 12 години беше во пелени. Сега веќе оди сам во тоалет, сам јаде, сам си кажува што сака да јаде, си зема, понекогаш сврзува реченици кога сака нешто да каже, да побара. Со нападите е кога како, на периоди ги има често, на периоди ги нема толку, ама сепак се присутни. Има премногу енергија, нон стоп скока, трча. Обожава предмети што се вртат во круг, а пак бормашини, хилтови и такви алати сака премногу, ги буши дрвата, ѕидовите, сака исто да се вози на мотор, а сам вози и точак. Некогаш е агресивен, удира кај ќе стигне, се нервира и се лути кога нешто не е како што сака, се има исечено 2 пати ( еднаш заврши со 6 конци до вена, а вториот 2 конца на глава ). Имам уште многу да пишувам за ова, па доколку има некој близок со таква состојба, нека ми пише па би ми било мило да комуницираме
Мојата болна тема. Прво и основно, би ви рекла да не ја нарекувате оваа состојба болест, тоа е склоп од симптоми, состојба, но не болест, детето нема тт, нема пролив, не повраќа, нема вирус, нема сипаници, нема настинка... Детето едноставно има аутизам. Пред безмалку 5 години ми се роди среќата на мојот живот, моето СЕ! Во темата за клинци и клинцези ви ја имам претставено, моја копија, а мене ме гледаш а неа, исто ви се фаќа. Мојата внука, моја радост. Година дена откако се роди беше весело, среќно и буцкасто бебуле, се до тие несреќни 13-18 месеци, тој период прекина да гуга, да се смее, да кажува зборче некое кое го знаеше и почна да има мака со јадење, пиење, спиење... Во центар за ментално здравје Симпо рекоа аутизам, шок за цела фамилија, мислам дека само јас ја прифатив некако состојбата. Но сето тоа дури на 2ипол години. И се така до пред Нова Година додека детето одеше на терапии кај дефектолог, имаше напредок, но говор никако, на некој нејзин јазик си збореше. Кога се разболе ја носевме по доктори кои ја приметија и нејзината состојба со говорот, но јасно и децидно рекоа ова не е Аутизам, се испостави според нив дека е состојбата поврзана со состојбата во која се наоѓа моментално, Јувенилен дерматомиозит, склоп на симптоми во кои спаѓа и изостанок на говор, нешто го поттикнал организмот сега да реагира посилно и поагресивно па детето цели 3 месеци го преседе по болници, не можеше да оди, имаше големи отоци во глава и црвенила. Срце ми распара за тие 3 месеци, не дека сега не ми се пара кога ја гледам како покажува со рачето на ногата и вика Бо! Но барем сега зборува нешто, со тешка терапија, со многу лекови, меѓу нив и цитостатици, со многу внимавање, ама детето почна да кажува зборчиња, многу е посвесна за состојбата и многу поубаво изгледа сега од порано. Не можам да поверувам дека на дете му залепија дијагноза која цел живот ќе си ја носи наместо да ги склопат сите симптоми и да увидат дека нешто не е во ред, но дека не е Аутизам. Сеуште повремено знам да речам дека детето има аутизам, едноставно не ми излегува од глава сето тоа, ама едно знам, мојот ангел еден ден ќе ми рече тете без да треба да и каже некој. Оние години во кои бевме убедени дека детето има аутизам беа пеколни, сум плачела со ноќи, со денови, ја гледам и ги забележувам сите состојби кај аутистите, исклучителен талент за цртање, многу интелигенција, тикови и крикови кои ги испушта, за сега да разберам, талентирана е за цртање на тете, интелигентна е на мама, а тиковите и криковите биле бидејќи не можела да ни каже, се обидувала да ни покаже. Луѓе, разберете, аутистичните деца не се болни, тие се нормални дечиња, само не можат ко сите други да кажат, имаат малку повеќе енергија во себе бидејќи не ја искажуваат во зборење и комуникација, но и тие знаат да си играат, знаат да сакаат, знаат да бидат весели дечиња. Сега откако дознавме дека внука ми има ретка болест си мислам дека аутизмот и не бил толку страшен, верувајте ми, има многу пострашни работи од тоа. Викендов едно мало Нине замина кај ангелите од една од тие ретки болести кои се многу пострашни од аутизмот, после долга и макотрпна борба се предаде. Храбри мајки, баби и тетки, бидете среќни со вашите деца и внуци, тие не се виновни за сета мака која ја трпат, тие се посебни, сакајте ги такви. Јас ја обожавам мојата прекрасна убавица која е многу посебна.
Да....во контекст на она што @ AngelofArh го кажа. Во Македонија се лепат дијагнози ко од шала. Мојот внук нема аутизам,но кога бевме кај неколку психолози и милион доктори ни рекоа дека ИМАЛ ЕЛЕМЕНТИ НА АУИТАЗМ,ама сега нема. И што да се кажува...внук ми прозборе свесно комуницира,но си остана хиперактивен и повремено агресивен. Го наклулаа со апчиња и терапии за да се смири за да може да иде во градинка за да има социјализација.... Нема што да се каже...тешко на о ие родители што имаат мака.
Здраво девојки. Се работи за едно детенце на мои роднини кое е две години и десет месеци, односно за два месеци ке наполни 3 годинки. Детето е машко и сеуште не зборува. Знае само да брои до десет, но тоа го прави механички и само ако некој отпочне со броењето, а тој продолжува, се разбира на негов јазик и не многу чисто. Друго ништо не зборува, освен некои зборови на бебешки јазик. Неговите родители не гледаат причина за паника и нивното верување е дека е машко, демек женските по брзо прозбруваат. Исто така детенцето прооди на 2ипол години, но тие сеуште го водат за рака. Никако не го пуштаат сам, а не па со други деца. Освен тоа сите забележуваме дека, тој не реагира кога го довикуваме на име. Никако не исполнува команди. Ако сака нешто, ти ја зема раката и ти бара ти да му го дофатиш тоа. Не изговара ни да, ни не. Значи не знае да одговори дали сака или не сака нешто ако му понудиш да си земе. Само се смешка. Многу мило дете е и со сите се гушка, но проблемот е што ништо не разбира. Не е дека слухот му е нарушен, затоа што повторува некои зборови пошто некогаш, ама механички и не значат. Исто така секогаш кога ке му купат нешто ново, тој се приврзува за тоа и не сака да се оддели од предметот. Мислам дека никогаш нема да се осудам да спомнам нешто во врска со тој проблем бидејки е многу болно (а и родителите сметаат дека нема проблем, тој наеднаш ке прозбори). Но дали вие според ова можете да ми кажете дали ова се симптоми на аутизам или каде и дали воопшто треба да се упатат да преглед?
Ke si odat kaj maricniot pedijatar,ke si pobaraat upat za specijalist i ke go ispitaat deteto.Simptomite ne mi deluvaat na autizam,decata so autizam retko postavuvaat kontakt ne sakaat bas da se guskaat so sekogo ili da mu se smeat,barem onie so koi jas sum zapoznaena.Inaku postojat strucni testovi koi moze da dadat detalna slika dali deteto e bolno od autizam ili se raboti za nesto drugo.Inaku ako e pricina samo govor nema potreba za zagrizenost od autizam,mojot brat so pomos na logopedi,defektolozi, doktori prezbore duri 2 odd,pa sega e maz od 24godini.
Оваа возраст (помеѓу 3-5 год) е многу специфична. Треба сите да знаеме дека секое дете различно се развива, некое ќе прооди и прозбори порано, некое подоцна, и тоа е во ред. Децата кои не прозбореле а веќе се поголемки,стануваат нервозни затоа што не можат да се искажат и не е во ред тоа што веднаш ваквата состојба се препишува на аутизам. Затоа најдобро е да не ни помислувате да вадите дијагнози од ракав , без разлика дали е Ваше или туѓо дете. Зборувате со детето колку што можете посмирено и побавно за да може да ги начи и репродуцира зборовите кои му ги кажувате. Социјализацијата е биден момент, детето треба да биде во друштво на ДЕЦА, баба нема да помогне. Доколку сте во можност, можете да се обратите кај дефектолог кој би работел со детето, и говорот сам по себе ќе си дојде. Дечињата со аутизам се мали ангелчина кои Бог ги створил малку поразлични од другите. Тешко е и боли да имаш вакво дете, но родителската љубов нема граници.
