Дедо ми недостигаш многу. Ми недостига твоето присуство и сите твои приказни и мудри совети. Ми недостига играњето карти и секој заеднички ручек. Иако поминаа толку години твоето отсуство јас го чувствувам како заминување во друга земја... Криво ми е што не стигна да ме испратиш на факултет и што толку многу работи се сменија
Ми недостига тој... колку време ќе чекам за да те видам пак,да те допрам,да те бакнам како некогаш....
Ах, колку ми недостига мојот дедо кој е починат пред 3,5 години а тогаш јас имав околу 9,5 години. Ми недостига мојата добра другарка која се префрли во друго школо. Ми недостига... ах, тој како ми недостига. Камо да знае колку многу јас го сакам... не можам искрено да му го кажам тоа. Ми недостигаат сите многу многу, а особено тој, ах мојата прва љубов, никогаш не се заборава.
Mi nedostiga vremeto koga odev na skolo. Vreminjata koga so mojata naj dobra drugarka edvaj cekavme da izlezeme i da se iznapijanime cel grad da zjapa po nas i da se nervira oti ne mozi da ne ima . Mi nedostiga 2011 godina najubavata godina do sega . Me nedostiga Toj tatkoto na mojata kerka pusta tughina. A najmnogu mi nedostiga babami shto pocina pred 11 godini Te Sakam babickoo
Многу луѓе ми недостигаат, ми недостига другарка ми која ми отиде за шведска, ми недостига старата љубов, која би дала све за да го вратам, и да го видам макар уште еднаш барем, а нај повеќе ми недостигаат мојот татко, и дедо, за нив душата ме боли, и ке ме боли се додека сум жива, кога би можела да ѓи вратам и двајцата, или да ѓи видам барем уште еднаш, и гушнам, јас ќе бидам најсреќната личност на целиот свет. Од секогаш сум се прашувала зашто оние што највеќе ѓи сакаме секогаш ѓи губиме? Е ова е тоа што највеќе боли во животот, а све друго ќе помине, само оваа болка ќе ја носам секогаш во мене, и никогаш нема да ми помине. Понекогаш господ зима и не прашува, свесна сум за тоа, ама дали ти дедо боже знаеш само колку ми фалат? Тешко многу тешко и премногу боли внатре длабоко во душата.
Ми недостасува старата јас! среќна,насмеана,ведра,чиниш без никакви проблеми,нервози и грижи,секогаш средена и стокмена со јасно поставени цели во животот! а сега... жалосно!
Mi nedostiga mama. Brat mi. Dedo mi,baba mi. Mi nedostiga Skopje. Mestoto kaj sto porasnav i lugjeto so koi porasnav.
Мамо Еве сум, како и стално, на први јануар во старата дома, ама тебе те нема, нема торта со урми, нема споделување доживувања, ја нема твојата прегратка
Ми недостасува семејната атмосвера, мирисот на штотуку испечена пита, расправиите со сестра ми за која прва да влезе да се бања, бистрењето политики со татко ми, страсното навивање на мајка ми додека гледаме фудбалска утакмица... Ми недостасува оној топол дом кој сега е само една стара, празна куќа полна спомени.
Уште една недела, и година ќе биде. Кога ли помина се прашувам? Година дена без тој мил лик.. Најпозитивното човече што постоеше, најскромно, најмило пријателче. Недостигаш,премногу!!! Недостигаат сите седенки,дружења,прегратки.. Ќе ја памтам таа твоја искрена насмевка, засекогаш!!! Таков сите те памтиме ..
Тoј, тoј штo пo 5 гoдини зaклучи декa не сме сoздaдени еден зa ддруг, ми недoстигa сaмo зaтoa штo јaс гo сaкaм oнaкa сум гневнa зa тoa се штo ми стoри -_-
Бабичко... Ми недостасуваш да јадеме заедно еурокрем од котле, да се смееме на старите слики од мама.. Да ми ги кажуваш палавштините што сум ги правела како мала... Муабетите со топло млеко и колачињата со кокос.. Ми недостигаат твоите неделни посети.. И да... Уште еднаш само да ме погалиш по косата.. Како некогаш...
