Пред 2 години, во рок од 4 месеци ми загинаа тројца другари...Се на светов би дала барем уште еднаш да ве видам, браќа мои
Далечината и деновите додека пак се видиме само ќе влијаат врз цврстината и времетраењето на прегратката и количината на бакнежи. Некогаш и чекањето знае да биде корисно.
Сакав да исфарбам три јајца пред изгрејсонце, но помислив ќе ја будам малата па си реков Господе прости оваа година не ќе можам, ќе ги фарбам сите преку ден. Си легнав да спијам! Еве ме будна. Се разбудив пред да изгрее сонцето, но не за да фарбам јајца. Се разбудив со огромни емоции на возбуда, среќа, тага.. Куп испреплетени чувства. Го сонував дедичко! Ех дедо мој мил, највеќе се радувам што ти го видов ликот кој што се плашам дека еден ден ќе го заборавам. Можно ли е такво нешто? Среќен си дедо! Последен пат те сонував кога го родив синко. Дојде до врата заради мене. Да видиш како сум, како е твоето правнуче. Да ми се насмевнеш и да ми дадеш на знаење дека иако си горе на небото ти си се уште дел од мојот живот и се грижиш за мене. И сега, раскажуваше колку ти е убаво и колку си среќен. Раскажа многу! Многу убави работи кажа дедо. Аххх дедичко мој мил, бескрајно ми недостасуваш! Те сонував на ваков голем ден. Што ли значи тоа? Те сакам! Бесконечно многу! Боже... Колку ми недостасуваш....
После 6 години уште ми недостига како првиот ден кога си замина.. Беше моја прва љубов, некој кој ме научи на толку работи кои никогаш нема да можам да ги заборавам.. Ми недостигаат и мајка ми и сестра ми со кои не живеам веќе 3 години, а голема празнина ми остави и дедо ми што живееше со мене, како се разболе само со мене сакаше да биде, само јас да го чувам и само со мене да зборува, како мало детенце стана што му беше најпотребна грижа и негување..
Ми недостига мојот дом. Моето Скопје. Отсекогш ми звучеше патетично тоа тагување по татковината,ностлгија,а сега и мене ме фати... Две ипол години откако си отидов,ама секогаш кога доаѓам посакувам да можам да останам и никаде повеќе да не одам. Ми недостига другар ми. Како некогаш да си зборувме за се и сешто. Не ни пречеше временската разлика,Скопје- Чикаго. Не те дочекав да се напиеме кафе во живо како што планиравме. Жалам. Ми недостига семејството. Смеа до солзи. Сите како едно,а сепак на различни страни на светот. Живот.
Ми недостига брат ми. Почина пред 3 години, тогаш имав 9. Многу ми недостига, сакам да се врати но знам дека е невозможно Засекогаш ќе го памтам
Во моментов седам, плачам и се сеќавам на убавите моментите со брат ми. 10 години е постар од мене. Често ме викаше жаба и дебела, дебелата балерина. Така ми викаше затоа што така ме нервираше. Јас него го викав дебел (иако не беше). Без разлика што понекогаш многу ме нервираше, јас го сакав, а и тој мене. Чај со шеќер Еднаш ми рече да му направам чај и во него да ставам 4 лажици шеќер. Јас буквалист, наместо 4 мали лажички, јас му ставив 4 супени лажици шеќер. Тој секогаш ставаше многу шеќер во чаеви,кафиња... но ова и за него беше преблаго. Му го однесов чајот,а кога го проба направи чудна фаца. Ме праша колку лажици шеќер ставив. Му реков 4 како што ми кажа. Кога ја виде лажицата со која ставив,се насмеа и сам си направи нов чај. Летна ноќ Беше лето, мама и тато спиеа, бато играше во соба а јас лежев будна во кревет (неможев да заспијам). Нашите соби се една наспроти друга. Тој искочи од соба за да оди до кујна да напони вода. Вратата од мојата соба беше отворена, ме виде како лежам и ме праша зашто не спијам. Му реков дека неможам да заспијам. Ме викна кај него за да не ми биде досадно. Отидов. Ми ја покажуваше играта која беше многу интересна, и ми покажа како се игра. Лежев на неговиот кревет и бев полузаспана. Се сеќавам како ме крена, ме однесе во мојата соба, ме стави на креветот и ме покри. Скршена чаша Бевме сами. Седевме во дневната. Тој гледаше нешто на телефонот, а јас си играв. Наполнив чаша со вода и одев накај масата за да ја оставам. Наеднаш чашата ми се лизна од раце, падна и се скрши. Брат ми стана ме зема во раце и ме стави на фотељата за да не се исечам. Отиде до кујната зема една чаша ја наполни со вода и ми ја донесе за да се напијам. Го собра стаклото. Кога имав 9 години тој почина. Почина на само 19 години. Сакам да дојде да ме вика жаба и дебела. Ветувам дека нема повторно да ставам премногу шеќер во чајот и дека ќе внимавам пак да не ми падне чаша, па тој да треба да чисти. Да беше тука сигурна сум дека ќе ми помагаше англиски,математика и информатика. Го пропушти мојот прв концерт по балет, го пропушти времето кога јас почнав да свирам клавир, мојот прв концерт, моите први награди од натпревари. Повеќето од децата од моето одделение знаат само дека имам брат кој е 10 години постар од мене, некој не го знаат ни тоа. Додека не почине не зборев многу за него. Сега воопшто не зборам. Кога некој ќе ме праша нешто за брат ми , се обидувам да сменам тема. Никој од ни в незнае дека е починат. Тешко ми е да им кажам. Многу ми е тешко кога некој ќе почнат да зборат за тоа колку не ги сакаат браќата и сестрите, колкуу ги нервираат, што се прават заедно... Тогаш едвај се воздржувам да не почнам да плачам Многу ми недостигаш!!! Сакам да се вратиш иако знам дека е невозможно. Сакам повторно да имам брат.
Me rastazivte so vasite prikazni .. Posebno @Matea Ballerina . Neka pociva vo mir brat ti , bidi silna , toj te gleda od gore i sigurno ne saka da te vidi tazna . Seti se deka e na poubavo mesto sega , deka nisto vekje ne boli . Mi nedostiga dedo mi ( od majka mi tatko ) , covekot koj nemav vreme da go zapoznaam ubavo , covekot na koj se sekjavam kako niz magla , no dlaboko vo srceto , znam deka bese mnogu dobar , dusata bi ja dal , ako nekoj mu ja pobarase .. Go znam toa iako imav samo 5 ipol koga pocina ... Mi nedostiga baba mi ( isto od majka mi majkata ) . Nea ubavo ja pomnam , imav 13 koga pocina .. Pocina 6 dena po mojot rodenden a nejzina kukjna slava .. Koga ke mi tekne kolku se raduvase sto sme dosle da i pomogneme da spremi za slavata , i kolku bese tazna sto ne mozevme da ostaneme podolgo , bidejki bevme na uciliste so sestra mi , mojte bea na rabota naredniot den .. Najvekje mi nedostigaat recnite ripcinja sto vujko mi gi lovese , a ona gi spremase kako vrven gotvac , posebna specijalnost i bea ... Mi nedostiga i dedo mi ( od tatko mi tatkoto ) .I nego go pomnam ubavo , imav 16 koga pocina .. Kolku samo placev koga lezese polu ziv vo postela . Se macese cel zivot , se macesei da pocine . Poslednata nokj , pred da pocine , ke ja pametam dodeka sum ziva . Dojdov od uciliste , vtora smena bev , dekemvri mesec , nadvor studeno .. Pominuvav vo hodnikot i go slusnav glasot na majka mi od sobata na baba i dedo kako veli : " Ajde tato , mora malku da se napies sok , tolku denovi ne si jadel i piel , sigurno si gladen i zeden .. Ajde sega ke dojdat vnukite tvoi od uciliste i rabota , ke dojdat da te vidat , mora da stanes da se izraduvaat , tolku denovi lezis , stani da si poigras so niv kako koga bea mali .. " . Srceto me zabole . Znaev deka go cekaa da pocine , vekje 6 dena bese vo bessoznanie ,stoese so otvoreni oci , slusase i gledase , no ne mozese da mrdne , glas da pusti .. Se tesev deka ke se oporavi , deka ke stane pak .. Togas , go frliv ucilisniot ranec i vlegov vo sobata . Ja zateknav majka mi so casa i lazice vo race , se obiduvase da mu dade sok da pie .. A toj , bespomosno gledase vo plafonot .. Kako mu stavase sok majka mi vo ustata ,taka jas gi brisev kapkite koi mu se isceduvaa od usta .. I togas , ne mozev vekje da se vozdram . Solzite sami mi tecea , znaev deka nema da izdrzi uste dolgo . Majkami veli ne placi te slusa , nemoj pred nego .. I vo pravo bese . Se svrtev i ja vidov solzata sto mu se strkala po liceto .. Istrcav vo toaletot . Se izmiv , se smiriv malku , i pak se vrativ kaj nego . Sega vekje spiese . Izlegov od sobata za da se odmori , znaev deka i pokraj toa sto lezese skoro edna nedela , teloto i dusata mu bea umorni .Umoren bese od rabota . Rabotel od svoi 12 godini .. Se sekjavam koga me nosese so svoite umorni race vo toalet , bidejki ne mozev sama . Posle operacijata , koga odvoil vreme da mi dojde vo poseta vo bolnica . Koga mu dojdoa kolegite od rabota na proslava za penzioniranjeto , kolku se falese so mene i sestra mi, deka sme umni i go slusame .. Pametam i koga me razbudi od spienje na nisalkata vo dvorot .. Koga prv pat kolabirav poradi anemija , kako me digna vo race i me odnese vo krevet, pa im se javi na majka mi i tatko mi , i cel cas im objasnuvase sto se slucilo .. Koga me nosese do uciliste i me zemase za doma .. Toj me nauci na mnogu raboti vo zivotov , mi bese kako tatko ( tatko mi nemase vreme da me vidi od rabota ) .. Sekogas me prakjase po cigari i mi davase pari za sladoled , no mi velese da ne kazuvam na baba deka sum jadela sladoled pred rucekot , bidejki ke me iskara ,pa taka jas ne kazuvav deka dedo mi dal pari za sladoled pred rucek , a jas go kriev deka gi gledal pladnevnite vesti , za da moze i vecernite da gi gleda . Mi nedostigaat i karanicite , za toa koj sto ke gleda , jas crtani , toj vesti . Vecni raspravii . Na kraj , sekogas mi popustase . Mi nedostigaat dedoto i babata na mm ( od majka mu roditeli ) i tetka mu ( sestra na majka mu ) . Iako ne gi poznavav dolgo , mi ostavija vpecatok kako da gi znam cel zivot . Mudri , polni so soveti , kolku bea srekni koga im kazavme za mojata prva bremenost . Babata vednas me zavika snaske, iako se dvoumev za ragjanjeto na sinko .. Dedo mu pak , ziveese so svoi pravila i principi . Do 9 casot primase gosti , potoa veke samo so prevnuceto ili ic ne mi doagjajte . Kolku pati ne cekase vo Vero na kafe . Den denes koga ke vlezam vo Vero i ke gi vidam negovite prijateli , se mi se vrakja filmot , si velam stanal nesto da kupi ke go sretnam po raftovite ili na kasa .. I tuka se secnuvam . Mi teknuva deka vekje go nema , ne pazaruva vekje .. Tetka Eli pak , kolku samo bese srekna koga ja posetivme vo noviot stan .. Kolku bese srekna sto gi odnesovme decata da gi vidi , na samo 1 nedela pred da pocine .. I velese na svekrva mi : " Ee sestro ubavo ti teknalo da mi gi doneses decava da gi poigram malku , da gi vidam .. Me razveselija sega , zaboraviv na bolkite i macninite " .. Se nadevav deka ke gi vidam uste ednas . Site niv . So site doblesti i maani . Sega svakjam kolku e kratok zivotot , i deka sekoj treba da se saka , kolku i da ti zgresil vo zivotot . Posebno ako e familija . Eden den , ke ostanes da se sekjavas samo na ubavite spomeni so tie lugje , i da se nadevas deka , kako i da e , pak ke se sretneme tamu nekade , kade sto nema bolka i taga . Pocivajte vo mir , dragi moi . Sega vekje nisto ne ve boli . Veruvam deka tamu e poubavo od tuka . Cekajte ne , eden den , site ke se najdeme tamu gore , pak ke se sobereme kako nekogas ...
veke vtora nedela bez tebe najmil moj, mi falis sekoja sekunda se poveke i poveke zasto morase da otides, zasto morase da te zeme gospod bas tebe zasto morase da te razdeli od tvojata zena, od sinot sto nikogas nema da znae kako izgledas kolku go sakase i kolku se trudese za nas celo vreme te cekam da mi se javis sekoj den vo 5ipol cekam da ja slusnam kolata tvoja da si dojdes doma i da me bacis zasto morase da me ostavis volku rano, ne znam kako da prodolzam bez tebe ne znam sto da napravam so sebe za da ne boli volku tolku zasto a niedno zatoa sto... falis srekjo, falis najmil moj, cuvaj ne od gore a jas ke se pogrizam sinot nas da znae kakov covek bese i kolku ljubov znaese da dades, kolku ogromna dusa imase i cisto srce nikogas nema da bides zaboraven edinstven moj
Tatence Zasekogas ke ostanam tvojata malecka, a ti moeto tatence Bi go dala svojot zivot vo zamena za tvojot, ama samo pod uslov uste esnas da te pregrnam i da ti kazam toa sto nikogas ne uspeav da ti kazam, a sepak ti znaese deka e taka..te sakam tato posle mozam jas da umram za ti da si ziv tatence Te sakam
"Ми фали тој мирис на јоргован ми фали фали мене душа да ми гали„ Дел од најновата песна на лозано кој буквално ме опишува..! Беше лето бевме во селце, мајка ми брат ми и јас тие двајца си отидоа но јас останав како да чуствував дека тоа лето ќе ми биде последно лето што те гледам.. мајка ми и брат ми си отдоа дома и јас малку се искрав со братучедите и тогаш баба ми беше лута и излезе во дворот и ме праша: "За ова ли остана? „ тогаш се натажив и реков "Не„ ...Да знаев дека е последен пат ќе те гушнев толку силно.. ќе ти оставев траги .. ми фали и тој мирис на јоргован што секоја пролет цветаше и сега цвета ноо те нема тебе, да скинам и да ти подарам па ти потоа да ме караш зошто сум го скинала..каде ли замина бабоо,ми фалат твоите убави зборови да ми дадат сила, ми фали твојата прегратка, ми фали некој кој ќе ги чува моите тајни, ми фали некој кој ќе ми ја чешла косата како што знаеше ти, ми фали терањето да јадам,ми фали правењето генералка, ми фали да ми дојдеш на сон.. ми недостигаш премногу БАБО.. ТЕ САКАМ ЧЕКАЈ МЕ ЕДЕН ДЕН СИГУРНО ЌЕ СЕ СРЕТНЕМЕ ТАМУ ГОРЕ НА НЕБОТО..
АХ ГОСПОДЕ, ЗАР НЕ БЕШЕ ДОВОЛНО ШТО МИ ГИ ЗЕМА БРАТОТ И НАЈДОБРАТА ДРУГАРКА,ПА МОРАШЕ ДА МИ ГО ЗЕМЕШ И МАЈДОБРИОТ ДРУГАР? Да, братот кои ако беше жив ќе ми беше најголема поддршка. И другарката со која освен што заедно вежбавме и учествувавме на натшревари како дуо и освојувавме први места,беше тука кога најмногу ми требаше помош и кога ми требаше некој да ми ги слушне маките. Другарката со која сонувавме еден ден да ги освоиме светските балетски сцени. Сега ми го зема и другарот кој секогаш беше покрај мене, другарот со кои имав многу среќни и тажни моменти, толку многу дружба. Јас и тој се обидувавме да докажеме дека постои машкоженско пријателство. И кога на крај ни успеа да го убедиме целото школо во тоа, ти ми го зема. Зошто? Ги гледам нашите заеднички слики и се сеќавам на тие прекрасни моменти. Се прашувам зашто ги зема? Тие беа најдобрите личности кој ги познавам. Сакам сите да се вратат,но не е возможно.
Ми недостига татко ми мојот татичко мојата најголема среќа. Ми недостига кога ми викаше ќерка ела да те бацам и гушнам( а јас не одев) да знаев дека ќе умре немаше да се разделам од неговата прегратка. Ми недостига неговата насмевка, неговите зелени очи, неговиот глас. Ми недостига тој човек ради кој постојам. Ми недостига кога ќе влезам дома да го видам него и да ме пречека.
Татко ми. Тој ми беше како другар, а сега го нема. Место да се радува на внучето, тој си замина засекогаш. А колку ја сакаше. Скршена сум од болка. Секој ден е се потешко. Погребот ми е пред очи. Дали јас ќе се соземам некогаш се прашувам?
