Имав јас другарка која почна да ме избегнува. Ја викав да се видиме, а она секогаш наоѓаше изговори. После тоа сфатив дека веќе не ми треба во мојот живот. Не можам да се дружам со личност која не ме цени.
Јас баш имав другарка трудница, и бидејќи 3 сме, само ја зезавме и викавме дека нема да ја дружиме ако биде досадна мама и ако само за бебе збори. Се породи, ете ја “трпиме” ако треба нешто за бебе тука сме, се прилагодуваме према нејзиното време. Не може редовно да се гледаме, сепак таа има поголеми обврски од нас, но за муабет, за помош тука сме. Имам и други другарки кои ми се подалеку, гледам да комуницираме почесто, можеби не секој ден, но барем еднаш неделно сакам да ги слушнам. За луѓето што ми значат секогаш имам време
Скроз исто,и на крај испадна нешто таа крива за една ситуација и тоа и беше причина да немаме веќе контакт,така да не ти требаат такви пријателства.
Се дружевме од средно. Бевме блиски. Дури и кога разговараше со мене се однесуваше како да не сум на нејзино ниво. Девојката има пари и почна да се дружи само со богати девојки. А ние што бевме скромни, не откачуваше. Штета колку можат парите да променат една личност.
Леле ме потсети на времето кога бев средно, распуст беше, пола лето ги молев јас сите да искочиме зошто немавме што да правиме. Едната на одмор ќе одела другата едвај да искочиме дали три пати, третата не знам што. На крај ми пукна филмот од што немав што да правам отидов да работам хонорарно во еден кафич и повеќе се моабетев со луѓето таму отколку со тие три "другарки" цело лето.
Јас отсекогаш сум се движела во мал круг на другарки, сум имала колеги/колешки од работа и факс, ама тоа онака останало некое пријателство ако може и така да се нарече, на едно здраво. Е сега одкога се омажив, зошто сум далеку од нив, од сите 9 другарки со кои бев блиска, само 3 ми останаа. Од кои, само 4 ми беа ептен ептен блиски. За 5 од нив не ми е жал, ете живот ни се случи, далечина, обврски, кога како ќе се видевме, ама со таа една од 4те јас сама се оддалечив, ми е криво, ама си заслужи, зошто вака како оваа твојава почна да ме избегнува и да не крева телефон. Со таа што ми е ептен најдобра другарка од детство, иако 5 пати сме се виделе во 5 години, уште комуницираме и си пишуваме, како секој ден да се гледаме. Овде кај што сум имам само една другарка, децата ни се дружат и доволна ми е таа. Зошто имаме искрено пријателство. Докажано. Никој друг не ми ни треба.
За едната другарка веќе пишав. Сама се оддалечив од неа. А со другата се скарав. Причина... Слушав секакви коментари за мене. Наместо да се радува за мојата свадба и за мојата бременост, она на сите другарки кажувала гадости. Нормално, не доби покана за мојата свадба. Минатата година се сретнавме во продавница. Она прва ме виде. Ми рече здраво. И јас и реков здраво и се завртев на друга страна.
И јас за пријателства сум ваква. Затоа со оваа сега овде што се дружам викам дека имаме искрено пријателство. Ние две може ќе оговараме некого заедно (најчесто свекрви) , ама знам дека со 3 е скарана баш заради пренесување муабети и оговарања зад грб, баш тоа и не' зближи и од старт си кажа демек јас нема да те оговарам нигде, ако чујам еден муабет што само тебе сум ти го кажала, толку од искреното пријателство и така е. Еве веќе 6 години што имам кажано и што има кажано до сега не дошло до наши уши од друга страна. Се надевам така ќе остане, зошто тешка сум за вакви работи.
Nemam prijateli I ne veruvam vo blisko I sovrseno prijatelstvo.nitu sakam sa bidam bliska so nekoj zosto koga togas bi me povredil nekoj Podobro sam.
Јас во средно имав многу другарки/пријателки ама кога видов дека некои се само кога имаа корист ги откачив. Имам другарка што се дружиме од забавиште, бевме многу блиски, заедно и основно учевме, прва се омажи таа, после некое време јас, немаа деца 2-3 години, сега имаат 1 дете, не поканија со мм на мекици, на прв роденден. Иако имаше дете одевме на кафе, таа беше што ме покануваше, мене ми беше незгодно дека со дете, со обврски, само ќе и пишев кога може таа да се видиме. Јас се омажив во друг град и ги поканувавме заедно со маж и и детето, само наоѓаше изговори. Кога не седевме во Скопје само ми пишуваше да одам да се видиме, неколку дена пред да одев Скопје и пишував дека ќе бидам неколку дена таму ако може да се видиме, ок ќе ми пишеше, и на крај се немала време. Ок, сега колку време седиме во Скопје пак наоѓа изговори демек дете, на работа, ми вели јас друго сум била сум немала работно време, од дома сум работела, па и други мои пријателки и тоа стекнати со тек на време имаат по 2 деца па пак ме викаат кај нив, или доаѓаат кај мене или одиме негде на кафе, пијачка, исто и со на мм едната братучедка сум многу блиска и таа има дете па се гледаме, нема врска што е роднина на мм, си одиме сами една кај друга без мажите. Со другаркава скоро 1 година не сме се виделе, се она е болна, па де детето, неможе 1 година да се болни, пред некој ден одев на фризер и ја видов како влегува во кафич, и убаво видов дека ме виде и си влезе, и пишав дека ја видов, не ми одговори. Маж и неколку пати го сретнував со детето ми велеше дај договорете се да одиме негде заедно, незнам што и е на оваа, да прифати да одиме на кафе се ќе и кажам. Ееее кога ќе ми текне колку пати се вадела на мене, дома кажувала дека е кај мене, колку пати ќе дојдеше, а јас спремна за излегување. Ништо и немам згрешено, ниту па сум ја спомнала негде, само таа знае се за мене, на другите не сум им кажала некои работи само на неа. Еве и ова на никој го немам кажано, прв пат тука, јас и кажав директно дека само наоѓа изговори, кој што сака наоѓа време, на тоа ми одговори немало врска. Повеќе се гледам со другите другарки/пријателки што ги запознав со тек на време отколку со неа.
Зборот пријатели е непостоечки веќе, нема современо пријателство, верувај и неможеш да останеш сам цел живот. Мора да имаш луѓе наоколу не за да се дружиш, туку да социлализираш и да ги користиш толку колку што и тебе. Таквите луѓе може да ти се најдат да ти завршат работа за нешто.
Еве ме и мене, се преселив во друга држава и сум моментално без пријатели и не познавам речиси никого. Денес запознав млад брачен пар преку мм, ама едвај се разбираме со јазикот со девојката и не знам дали нешто ќе бидне од пријателство некакво бар за на кафе. Многу ми е чудно зошто во Мк имам многу блиски пријателства и имав на кого да му се јавам било кога за кафе. Малку ме плаши ситуацијава ама се надевам нема долго да трае, сепак секогаш сум успевала да се вклопам и запознавам луѓе колку толку.
Не знам во која држава си. Јас сум во Германија. Народов тука е ладен. Не сака да се дружи. Освен балканците. Ние овде имаме 2 семејства со кои се дружиме. И тие се македонци. Е сега... Овде нема многу време за дружба, ама успеваме барем еднаш до два пати во месецот да се видиме. Во Мк имавме повеќе пријатели. Јас не можам со секој да се дружам. Имам пријателки кои не ми се блиски (ова во Мк) и тие ми се само за муабет. Со нив исклучиво гледање надвор. Не си идеме по гости, не пиеме кафиња.
Јас сум во Романија, народот е топол и би рекла може дури и по дружељубиви и од нас. Ама ептен сум тазе тука па затоа немало прилика можеби, ќе видиме во блиска иднина, нека помине зимава само, сега и онака никој неќе да шета хаха. И братучетка исто е во Германија со мажот ѝ и она како тебе само со Македонци и Срби, среќа што има многу Балканци таму инаку од Германците ништо не очекувам.
Jас сум за во Германија печена хаха, не сакам многу дружба, сакам ама не со секој, неможам да се дружам со било кој само да не бидам сама. За кафе пиење имам многу, ама толку, не си одиме по гости, не си кажуваме се, општ муабет. Најмногу сакам надвор од мкд поради народот и менталитетот, секој со секого се оговара, и пријатели и непријатели. Мајка му на газдата на мм, кога работеше Германија и јас бев тогаш таму, инаку Македонци, ми кажа "подалеку од Балканци". Јас бегам од нив, па уште во Германија да се дружам со такви. Сега мора со некој, неможеме да се затвориме само дома и со никој да не се дружиме, ама бирам друштво, ако не ми одговара некој не се дружам.
Finally someone said it. Јас бегам од овде за да избегам од целиов менталитет на оговарање, трачеви без докази, сопки. Најмногу ми се допаѓа германскиот можеби и менталитетот на уште посеверните земји. Некој општ муабет, еден до двајца поблиски луѓе и тоа е тоа. Таму и да седнеш сам да се напиеш кафе е нормално. Овде ако не ми одговара друштвото и излезам сама да седнам на кеј, ќе ми викнат комбе од Бардовци.
Буквално... Никој со никого не се замара. Нема дружба помеѓу комшии, нема седење во дворови.... Тука се изолираат. Јас кај што сум е тивко. И баш ми одговара вака.
Хахаха ме насмеа за комбето, па баш така е, порано и мене ми беше незгодно, сега не, дури некогаш седнувам и во ресторан сама да јадам, пример ако сум била негде и ми се пријаде, не специјално да излезам за тоа, по молови одам сама, затоа што другарките ме брзаат, тие тргнале пример по јакна, јас по фармерки и ништо нема да купиме, а сама сум купувала, и не ми е незгодно сама, си пробувам на раат и ако ми се јаде или пие кафе си седнувам сама. И да, по другиве земји тоа е нормално, во Германија, поготово во Италија пред работа обавезно пијат кафе во кафич сами или појадуваат сами, ама не го пијат кафето 5 саати како тука и со лажичката во уста цел ден, ама нее, тоа не е срамота, а сам,/а ако пиеш кафе било срамота. И ако сакам сама на кеј да трчам можеби ќе ме направат мрдната, и за во wc мораме со друштво хаха. Познавам многу и по маркети што не одат сами, да бе јас ќе чекам друштво за да пазарувам, и на пазар одам сама, со мм за викенд, ама сама подобро, си пазарувам раат без никој да ме брза.
