Без семејството иако знам да речам дека многу ме нервираат дека неможам веке да издржам со нив, дека сакам да си одам до дома (нормално е во тинеџерскиве години). Без мојата најдобра другарка дефинитивно! ~Без нејзе неможам да се замислам! Благо, слушалките и мобилниот, лабелото кое постојано ми е во џеп и кога не ми е си помислувам дека устава ми е сува барут, коректорот за подочњаци затоа што имам генетски, темни и кои и да не сакам ми се комплекс (за жал )!
Не можам без храна, вода, боздух и музика. И моето маченце, особено во зима пошо е мн топличко со крзното и си ги топлам рацете на него, ко термовче е хехехе.
Најпрво без дечко ми, без семејството посебно внуците кои се тука за да ме насмеат, исто така не би можела без утринско кафе, значи ако не пијам, чинам нема да можам да се освестам, исто и без благо особено додека учам
