Белешките на Лајла Грејс и на неа сличните

Мимс џабе им збориш кога они пак по нивно тераат. Остави ги нека ја величат, нека ја читаат, нека и се восхитуваат.. Вака само ја полниме и актуелизираме темава, а они ќе продолжат да викаат дека сме хејтери и дека сме љубоморни, само затоа што не се пронаоѓаме во турфолк прераскажани стихови.

 

`Ама не може. Нигде не припаѓа. Ми стои тука заглавена. Секој божји ден. А ја споманат, мене ушиве волкави. Ми остана заглавена во мојава небиднина. Се закочи копчето за пауза и нема ни напред ни назад.
Ние и нашава небиднина. Тоа сме јас, виното и по некоја цигара. Неа веќе ја нема.`
автор-Лајлица

Ви звучи познато?

 

Лајлица преведува одредени работи најверојатно од странски блогови, и тоа на англиски. одговорно тврдам, затоа што англиската конструкција на речениците и е зачувана, пошто она за тоа не е свесна , дека е фармацефт плагијатор, а не стручен преведувач од англиски на македонски. Во некои реченици не можам а да не забележам англиска конструкција. Ние едноставно не ги подредуваме така зборовите. А и она што е крадено не знае како да го смести, за кохезија да има. Едноставно мислите се така натурени и бодат очи. Инаку многу жално што младиве воопшто не читаат и Лајлица им буди некакво чувство, се поистоветуваат со главните хероини и бла бла. Жално и патетично. И нека се затвори веке темава. Се надевам оние со вистински талент за пишување, начитани луѓе, ке земат узор од Лајлица, дека кога нешто се сака треба да се направи. Сонот да се следи па макар бил и очаен и глуп. Ете кога Лајлица има публика не гледам зошто останатите творци на убавиот пишан звор би немале.

 

Ја познава ли некој лично токму Марија, да каже нешто повече за нејзиниот приватен живот?

 

Лајла Грејс ја имам многу малку читано и искрено не ми се допаѓа. Има многу што пишуваат такви и слични клишеа. Гледам се вртат и некои други таки блогови по фејсбук ама сметам дека се подобри од оние на Лајла што се копирани од врвни автори. Еве некои кои во последно време ги забележав.
http://ana97mladenovska.wordpress.com
http://mysteryoftherain.wordpress.com

 

Еееее моите 4 дневници напишани во времето кога имав 14 години па до таму негде 18 се врвот над врвовите за разлика од ... Баш такви се дека ја видов мојата најголема симпатија, на автобуска, у кафиќ и тако даље

 

Имаше некој убаво прокоментирано на фејсбук за Лешоски

Турбо фолкот добро се продава, само што пишаната форма ја протнуваме како уметност додека плукаме по музичката.
Во меѓувреме знам за уште 2 тинејџерки што издадоа книги од своите блогови, колку само ќе се срамат од тоа кога ќе пораснат и ќе се читаат не им е јасно. Убаво имаше порано Наш Свет, ТАА и слично и таму објавуваа љубовни текстови и поезии, нека ги испраќаат таму за да ги читаат тинејџерките со скршени срца, мора ли од секој блог книга да се издава.

 

^ Ти го разгледав набрзинка блогот и не е баш дека не си за критика или дека се издвојуваш од овде критикуваната маса, напротив...

 

Јас се извинувам што се мешам во штипки, ама гледам дека неколку пати ја потенцираше римата.
Зошто толку големо значење ѝ придаваш? Па римата не е пресуден фактор за тоа дали поезијата има длабочина и успева да допре до читателот. Само прави да звучи похармонично.

Еве една песна од Пабло Неруда која нема трошка рима во неа, ама и покрај тоа е прекрасна.

Спојлер

Вечерва би можел да напишам - Пабло Неруда

Вечерва би можел да ги напишам најтажните стихови.

Да напишам, на пример: „Ноќта е ѕвездена,
модри ѕвезди трептат во далечината“

Ноќниот ветер кружи на небото и пее.

Вечерва би можел да ги напишам најтажните стихови
Ја сакав, а понекогаш и таа мене ме сакаше.

Во ноќите како што е оваа, во мојата прегратка беше.
Ја бакнував, повторно и повторно, под бесконечното небо.

Понекогаш ме сакаше, и јас неа ја сакав.
А како да не се сакаат тие големи, неподвижни очи!

Вечерва би можел да ги напишам најтажните стихови.
Да помислам дека ја немам. Да почувствувам дека ја загубив.

Да ја слушам бесконечната ноќ, уште понеизмерна без неа.
И стихот паѓа врз душата како роса врз пасиштето.

Што е важно што мојата љубов не можеше да ја сочува.
Ноќта е ѕвездена, а таа не е со мене.

И тоа е се. Во далечината некој пее. Во далечината.
Несреќна е мојата душа што неа ја загуби.

Мојот поглед ја бара како да сака да ја доближи.
Моето срце ја бара, а таа не е со мене.

Истата ноќ ги облекува во бело истите стебла.
Ниту ние од вчера, веќе не сме истите.

Повеќе не ја сакам, сигурно, но колку само ја сакав!
Мојот глас го бараше ветерот за да и го допре увото.

На друг. На друг ќе му припадне. Како и пред моите бакнежи.
Нејзиниот глас. Јасното тело. Нејзините бесконечни очи.

Повеќе не ја сакам, сигурно, но можеби сепак ја сакам.
Љубовта е толку кратка. А заборавот толку долг.

Зашто во ноќите како што е оваа ја држев во својата прегратка
Несреќна е мојата душа што неа ја загуби.

Иако ова е последната болка која ми ја нанесува
И овие стихови последни кои за неа ги пишувам.

 

Белешките на оваа Не ги мо жам! Толку ќе кажам.

 

Спојлер

http://memoaritenazelenookata.blog.com/2014/01/23/%D0%9D%D0%B0%D1%80%D0%B5%D1%87%D0%B8-%D0%BC%D0%B5-%D0%BA%D0%B0%D0%BA%D0%BE-%D1%81%D0%B0%D0%BA%D0%B0%D1%88/

Немам коментар,за длабоките чувства кои се пренесени преку 'белешкава'.
Сеуште сум под импресии од употребата на терминот к*рва,како секој втор збор..

 

^
Се надевам ќе ми простите за вулгарноста
Многу се уфилмија после Лајлица,секој втор пишува мемоари,белешки,цели книги.Ни пропадна литературното творештво

 

Двострано мислење имам кога станува збор за овие.
На училиште имавме дебата за оваа тема и учествував од двете страни, зашто неможев да се одлучам од каде да бидам. Едноставно, поделено ми е мислењето.

Добро мислење:
Ми се допаѓаат. Има доста напишано за љубовта и врските, за животот, за среќата. Некои од нив се толку добри што успеале да допрат до едно место во мене каде што никој не успева. Знаат да ти ги подобар чувствата, расположението, знаејќи дека ќе ти се врати некогаш, знаејќи го фактот дека не си ти единствената што се чувствуваш така. Исто така, даваат инспирација за ти да напишеш нешто свое, да бидеш оригинален и посебен.

Негативно мислење:
Сите се исти. Повеќете делови се украдени, само преформулирани реченици. Тоа не е оригиналност, тоа не е ништо. Самиот факт дека можеби се земени од поголеми книги ми создава некоја одбивност кон нив. Незнам зашто.

 

Јас реално со овој Лешоски не бев многу запознаена освен од вашите мислења овде. Читав дека и тој издал книга па ме интересира дали и тој е некој тип на блогер како оваа кокошкава? И тие текстови негови на фејсбук ги објавува или?
Инаку ме заинтересира зашто гледав едно интервју со него и просто толку ми стана иритантен, ми се се присра просто од неговото пренамагање. Се уморив само од гледање па баш ме интересира да прочитам нешто од неговата толку исфорсирана искреност. Иако сигурна сум дека не е нешто подобар од Лајла ама ај...
Еве ви го и на вас иначе, ако го интересира некој.
http://www.youtube.com/watch?v=-eginBImsHI

 

manja666, мислам дека не си далеку од вистинската слика за Лешоски. И мене ми остави таков впечаток на лигаветина, нешто у некој филм на перверзии и контроверзии, open-minded игричиња дека е влезен, а и искрено, не ми се допаѓа неговата „поезија“ која патем, во контекст со твоето прашање, се прослави на социјалниве мрежи, односно на Фејзбук. Се прашувам за 50 години кои ќе бидат носителите на македонската литературна уметност, и дали воопшто ќе има такви. Кај Блаже Конески застанавме, а може па и времето ни е такво, штознам..

Бонус

http://www.youtube.com/watch?v=lVQkAwbTIJk

 

Налетав денес на колумнава кај мене на home page, па решив да ја споделам. Прочепкав низ фејсбук, гледам Лешоски се огласил...
ДАЛИ СТИГНАВМЕ ДО ТАМУ ПРОДАВАНОСТА ДА НИ Е НАЈРЕЛЕВАНТНИОТ КРИТЕРИУМ ЗА ВРЕДНОСТА НА КНИГАТА?

 

Одлично кажано. Не знам зошто вакви работи ја восхитуваат денешната младина. Немој после да излезе книга од Лајлица во кооперација со Лешоски, тогаш наебавме.

 

„Не бе, нема шанси. Да идам да пијам кафе у тие кафичи кај шо иде она, кај шо сме иделе заедно? Да излагам навечер таму? Па уште и женска ако иам со мене, да мисли дека заради неа љубоморна да ја напраам сум отишол? Ти будала да не си! Ало, малата филмови си праи, уште да ме види ми фали и пак некој муабет да ми извади дека сум ја сакал. Не ја сакам бе. Никад не сум ја сакал. И не се женам. Супер ми е вака. Ќе си шетам, ќе си работам. Пари у џеб и свој човек си. Кога имаш пари, све имаш бе брат. И почит, и љубов, и среќа. Све ти е рамно. Не ми треба да ме сака. Не ми треба секое сабајле да ме буди, да ми вика дека ме сака. Не ми треба секоја ноќ мирисот да и го осеќам, не ми треба. Нејќам кафе да ми праи, нејќам да ме гушка. Има сто ко неа. Сакам само да и биде криво што ме остави така. Она на мене, ај со здравје? Она на мене? Се испозанесе, се изглупира! Сакам да ме види негде и да и биде криво, да пукне! Да види дека годините не ме стигнале и дека супер ми е без неа. Да и е јасно дека не ја сакам. Јасно да и е! И не мислам на неа, имам попаметна работа од тоа на неа да мислам. Нека и се свртат сите филмои у глаа и да сфати дека не требала да ме остаи така. И дај боже да ме види со некоја од оние моине, да мисли дека сум се заљубил, дека некоја сеа сакам, а неа никад. Никад не сум ја сакал, никад. И никад нема да ја сакам. Ама цел живот сакам да ме гледа и цел живот да и биде криво, а јас да ја гледам како пати. Цел живот да ја гледам заљубена у мене.“

- Јаневска Марија, 2013

943 лајкнувања имаше.Ме заинтригира искрено.Како вообичаено,ништо веќе не видено.