Белешките на Лајла Грејс и на неа сличните

Јас не те ни прашав за дечкото,конкретно те цитирав за Жива меѓу мртвите,ако не си разбрала.
Тежок?! Ок,ми одговори,па да ти кажам што мислам.
Јас мислам дека замарањето е банална глупост кога немаш попаметна работа.

 

Гледам цел активна темава па ај и јас да шкртнам мое мислење тука.

Лајла коментирана на неколку страници наназад, само ќе се согласам со мислењата.
Забележав дека е доволно посветена на медицината па најдобро би било во таа област и да остане.
Книгите кои најверојатно почнала да ги пишува кога била тинејџерка и кога несреќно и завршила првата љубов треба во тие години и да останат, сега е веќе зрела девојка па се надевам ќе се однесува складно на годините. Да не се повторувам ама тие изреки и белешки се многу далеку од зборот литература и јас не би потрошила ни денар на нешто такво.

Драган Таневски, офф. Тука мислам дека веќе станува збор за дијагноза.
Човекот си живее во некој свој свет во кој се е розево, прекрасно и преромантично. Мислам дека го има фатено втор пубертет и сум стварно зачудена од тоа колку луѓе го следат, а не е дека измислил топла вода.
Објаснува како треба да се сака и почитува една жена ама тоа го прави на толку патетичен начин што да имам дечко налик нему ќе ми предизвикува нагони за повраќање и превртувања очи на секој втор збор.
Па уште кога ќе го прочитам тоа "kukle" коса ми се крева и во глава ми се ствара слика на педофил кој очајно сака да ќари некое девојче. Океј е чичко... 50години имаш, соземи се.
Само се надевам дека сопругата му е стварно толку сакана, чувана како што опишува во книгите и живее во бајка ама тоа некако не се постигнува со лајкување старлети. Која контрадикторност и дури иронија ама понатаму не навлегувам, доволно беше за него.

И за мене, најновото откритие - Марија Прличкова Маци.
Ја немам девојкава на ФБ ама благодарение на лајковите на моите пријатели дознав за неа.
Наводно е внука на Петре Прличко и ако е навистина така, верувам дека човекот се превртува во гроб.
Баш пред некој ден отворив да видам за што се работи. Прво, си пати од тоа што ја исмејувале како мала и во секој втор свој пост го истакнува тоа па као еве сега она успеала и им докажала дека вреди.
Се прашувате како успеала? Напишала книга со сексуална содржина со која се уфилмува дека ќе ги сруши предрасудите и табуата што постојат во нашата државичка. Книгата, секако, не ја прочитав ама пуста љубопитност па ѕирнав некои извадоци. Искрено, се покајав што го сторив тоа.
Таква бљувотина одамна немав сретнато. Па јас со дечко ми кога правам некои такви муабети е милион пати подобро од срањето наречено книга.
Мислам, сама си покрила трошоци за издавање и слично и се тоа е океј и за пофалба ама смањи доживљај затоа што стварно мислам дека почувствував како ми изумреа неколку мозочни клетки читајќи го извадокот.
Па као сите примероци се потрошиле. Јас не знам зошто очекувала поинаку од народ кој ги обожава Лајлица, Таневски и некои квази писателчиња. Па уште самите кога ќе се наречат така ми иде да си пукам во малиот мозок. Реално, ни поглед не би фрлила на "книгиве", а не пари па макар биле и само 50денари.

Спојлер: отварање само на своја одговорност.

ИЗВАДОК ОД МАРЛА 2… МНОГУ ПОДРСКО И МНОГУ ПОБЕЗОБРАЗНО ОД ПРЕТХОДНО… HERE WE GO AGAIN….

Неверојатно топол ден, можеби еден од најтоплите денови оваа година до сега… Дополнително ме вжештуваше самата помисла на Енрике, згодниот претпоставен на Тина. Неговото атлетско тело, неговите сочни усни и неговиот огромен алат ме тераа да полудам. Телото ми вриеше, усните ми гореа од жед за неговата семена течност, душата ми вриеше од желба да му скокнам уште истиот момент.
Ниту ладното кафе не ми помогна да ја совладам жештината, а богами ни ладниот туш. Ја побарав Тина за да ја прашам дали има нешто ново кај Енрике.
– Еј, Тинчи што правиш?
– Еве, Мар… Одмарам… Ти?
– Исто…
– Што ти е? Енрике, а?
– Па, да… Не можам да престанам да мислам на него од онаа вечер… Ми се нема јавено од тогаш… Сигурно сум ужасна во кревет, штом му ја здувна и исчезна…
– Ахх… Мар… Што очекуваш од таков срцекршач? Денес…
– Денес, што?
– Не знам како да ти кажам, мислам не знам како ќе ме разбереш…. Уффф… Заборави, ајде…
– Не, не… Почна, кажувај! Најискрената другарка што некогаш сум ја имала си ти, пуцај!
– Ти текнува на Џени од работа, црнокосата секретарка на Енрике….
– Еее? Утринава беше во канцеларијата на Енрике…
– Веројатно имале некаква работа… Претеруваш…
– Аха, да… „Работа“, после која излегува разбушаваена и малку размачкана… А, ти си слепа која се залета по најголемиот заводник во градов…
– Па, добро ние не сме во врска… Мислам поминавме само една ноќ заедно, може да биде со која сака…
– Марла, остави… И продолжи… Не биди глупава, рамзмисли убаво дали заслужуваш одново и одново да слушаш со која бил синоќа, утринава, попладнево или ќе биде вечерва… Во ред?
– Кога ти би била на мое место, би сфатила зошто толку сум загреана по него…
– ААААААААААХХХХ…. Не сакам да слушам за тоа како мојата најдобра другарка го рокала мојот шеф… Гррф…
– Ајде, ајде… Ќе се слушнеме после…
Во ред. Можеби е во право… Ама, која може да одолее на тие бицепси и трицепси? На таа бурмашина помеѓу неговите две нозе? Чисто се сомневам дека би можела некоја да го стори тоа… Енрике е право искушение… И да, веќе осеќам поплава доле….
Помина речиси цел ден кога се јави тој!! ЕНРИКЕ!! Има ли нешто подобро од тоа?
– Да?
– Дали таму е лавицата која е жедна за луд секс?
– Хммм… Не знам…. Можеби… Како знаеш?
– Интиуцијата никогаш не ме излажала, нешто ми говори дека сакаш со мене да ја поминеш ноќта, зарем не?
– Можеби… Пробај натерај ме…
– Мала, немам време за игри. Сакаш или не сакаш?
– Да се најдеме кај тебе во канцеларија пак или…?
– Биди пред влез, ќе те соберам.
– Во ред.
Се почувстував како кученце кое едвај чека да си биде подиграно и повторно оставено да чека. Се облеков, ставив подвезици и црвените неодоливи потпетици и излегов низ вратата.
Доле ме чекаше принцот, принцот која секоја би го посакала… Но, ретко која воопшто го имала само за себе… Принцот кој не го има во ниедна бајка, а сепак ја имаа таа особина… Шарм на кој би паднала и најстудената… Поглед кој паѓа во очи кај секоја…
– Повели – рече отворајќи ми ја вратата од Ламбурџинито.
– Благодарам. Каде одиме?
– Исто место… Канцеларија…
– Во ред… Како сакаш…
Сакав да го прашам за Џени, но немав право да го прашам. Сепак не сум му девојка, само другарка со бенефиција…
Го отвори местото на злосторството, но слатко злосторство. Ме седна на бирото, тргајќи ја сета документација која мирно си стоеше распоредена низ него. Документите се разлетаа низ целата канцеларија. Енрике ми ја зграпчи косата и почна да ме бакнува…. Од усните, по вратот се до мојата луда Мери која плачеше очигледно по својот Џери. УПС!! Од преголема возбуда и име му дадов на неговиот не толку помал пријател таму доле. Почна да ми ја раскопчува кошилата. Да ми ги бакнува градите и да ми ги гризе брадавиците… Потоа нагло ја соблече… Страста помеѓу нас се повеќе и повеќе се разгоруваше… Заборавив и на Џени и на сè што ми сметаше… Ми требаше само тој во мене… Потоа ми го соблече здолништето, а јас почнав да му ја соблекувам кошулата и краватата… Го повлеков кон мене и почнав и јас да го бакнувам. Потоа ми ја зграпчи уште еднаш косата, но посилно од првиот пат.
– Жедна си?
Не одоворив ништо, само понизно климнав со главата.
Потоа ги слече пантолоните и боксериците. Седна на канцеларискиот стол и ме седна на колениците, а потоа ја повлече мојата коса кон него и само рече: Повели!
Неговите крици на задоволство ме доведуваа до уште поголемо лудило. Потоа ме крене и ме сврте кон бирото со грбот кон него. Ги соблече моите гаќички, а ги остави подвезиците. Ја протри мојата волшебна ламба и го втурна својот дух во неа. Јас лебдев на седмо небо, вриштев од задоволство, а во исто време и мала болка бидејќи неговиот Џери и не беше толку мал за мојата Мери… На крај ме легна на бирото и повторно ме вивна во небесите.
Патувањето заврши. Бензинот заврши разлиен врз моето тело. А, јас сè летав со волшебниот килим помеѓу облаците.
– Кога ќе се соземеш, земи од влажниве марамици – рече подавајќи ми ги, а потоа отиде во тоалетот.
Енрике е фраер со тапија, а јас сум само обична кучка која чека да ја повика. И покрај сè сум задоволна што можам да добијам луд ролеркостер. Тој не сака врски, тој напротив има многу жени, а јас сум само уште една во низа… Но, ако… Барем знам дека вечер убаво ќе спијам!

ПРЛИЧКОВА МАРИЈА

http://srekja.mk/zezok-izvadok-od-marla/
http://srekja.mk/del-od-kniga/

Спојлер: па не може само јас да патам

Не, шала на страна... се надевам не ме пцујат оние кои го прочитаа извадокот ама уште не знам дали да се смеам или плачам на делов - Ја протри мојата волшебна ламба и го втурна својот дух во неа. Литература, писател??? ... што би рекол Кили, ма немој да ме је*еш бре

 

Џери и Мери...

 

Абе, вие што го цените македонското, баш вакви ликови треба да плукате зашто го прават македонското да изгледа смешно. Уствари, тажно.

Инаку, дојдов да видам што пишал Бендер на тема Лајла Грејс.

 

Да ми ја нарече другаркава Мери или да ми спомне нешто од типот на она погоре "дај да ти ја протријам ламбата и да ти го ставам духот" ништо од сексот нема да види. Да не напоменувам дека на тоа би се смеела дур сум жива ама добро, секој си има различна фантазија... на некој може слатко му е Мери и Џери.

 

Леееле што прочитав.
I wish I could unsee that.

 

Се осеќам запрепастено после ала Фифти шејдс оф греј текстон.
Не знам дали да плачам или да се смеам
Инаку да си прашам јас, има некој што уствари ужива во ова?

 

Ах тие слaтки мoменти 2013-2014 кoa си чaтувaв сo Мaрлa Џек!!!!!
И кoa јa критикувaв сo нaдеж декa критикa ќе упaли
А oнa ме убедувaше декa oвa не билo реaлнo и сaмo гo измислувaлa aх тaжни спoмени

 

Јас уште не го прочитав. Ај вечер, да ми убие петочна романтика.
Не.

 

Уффф, ама знаеме да мразиме! Читам класици, од "Фантомот на Операта" до "Стакленото ѕвоно" од Силвија Плат. Од Виктор Иго до Маркиз де Сад. Од Сидни Шелдон до Јунг. Од Руми па до Ен Секстон. Читам многу зошто имам многу слободно време и башка уште од малечка негувам љубов кон пишаниот збор. За Марија - немам сеуште напишано ништо така да го вреднувам секое дело што е отпечатено, бидејќи авторот се разголува себеси за да се даде на публиката. Самото тоа по себе вреди. Друго, можам да видам зошто е популарна. Убаво девојче, пишува слатко, добро книгиче за да утепаш еден саат (толку трае книгата) и да се навратиш во средно. Подобра е од Жива меѓу мртвите. Мене ми е Игор Џамбазов симпатичен како интелектуалец но како писател ми е многу патетичен. Сепак, разбирам зошто некои луѓе го читаат и го вреднувам како писател кој за жал, не пишува литература што ја читам, ама сепак ќе остави нешто зад себе.
До надежните идни писатели, само храбро! Критики ќе има многу, позитивни и негативни, нека не ве кочи тоа.

 

Ziva megju mrtvite definitivni mi e naj antipaticno sustestvo.Nekolku pati mi izlegle postovi nejzini i uzas samo negativna energija siri kao demek koja sum jas videteme mnogu sum jaka i posakuvana..na nekolku navrati duri im p'cue na onie koi ne ja obozavaat.Uzas neviden

 

Прекрасно речено.

 

Ми се чини дека на светот не постои народ со пониски критериуми. Огледало е јавнава фела - какви политичари, естрадни фаци, еве сега во најново време и „писатели“ има мкд

 

Македонија имала квалитетни писатели и сега може да има, само што денес главно се користи поимот писател за да се биде во центар на внимание и популарност, односно да се стекне со барем 5 минути слава , а не бидејќи вистински се сака да се истурат емоциите на хартија...

 

Ама немала ниту еден светски познат и значаен.

 

Па за тоа во право си, но сепак не би требало да ги потценуваме нашите писатели и поети во вистинската смисла на зборот...

 

Во вакви мигови сум премногу горда на себе што го неам изглеано фифти шејдс оф греј... и може единствена, ако не ја рачунам мачката.

Кои перипетии ги поминав кога ме мавна период да читам наши автори, од познато до анонимуси кои самата ги барав... Мислев ќе ми се деси така некое "филмско" откровение, па ќе откријам некоја опасно јака книга.. (сам себе убијал) што да ви кажувам. Да не ви раскажувам надаље.. ќе ви се здоблуе и на вас.
Знаете како викаат, пари за книга никогаш не се жалат. Како да ви кажам... жалење по тие пари е благ збор. И те како се жалат и ми се чини остануваат непрежалени за век и векови.

Мислам ок е, сите сме имале симпатија која не ни намигнала во второ одделение бла бла бла бла бла... ама не сме напишале книга за тоа. Нека им каже некој.

 

Женскички дај кажете некој добра љубовна книга со некоја нежна романса да ја прочиташ во еден здив (извинете ако сум во грешка тема )