Блискоста на бабите со внучињата

Здраво,
Ми тежи една мисла што стварно ми оди на нерви затоа што се случува често. Дали и вашите деца кога се со баба им не ве почитуваат? На пример, се договорате нема ..... да се прави секој ден. Детето вика добро во ред, за потоа секој пат кога ќе се види со бабата да не го почитува тоа и да ви се спротиставува, што завршува со "принудно" одземање на работата од раце, и со тоа да е груб со мене и да ми се лути во знак на револт. Бабата го гледа сето тоа и ќути не реагира, не вели послушај ја мама. Дали сте имале ваков проблем, како го решавате? Јас пробав со дистанцирање од женава, ама преупорна е, не можам секогаш да ги исконтролирам средбите. Инаку, само пред неа се случува ова непочитување.

 

Си зима сила. И ја праев така некогаш. Пошо баба и дедо им викаа ,,не ја карајте”, и ја оп. Или ако ме караа ќе им кажев.. со кој памет

 

Мајка ми секогаш го брани син ми кога го карам. И мене некогаш ми се спојуваат жичките и претерувам во дадена ситуација, ама и кога сум во право за нешто пак го брани и ко на Феминка22 муабетот - “немој да ми го караш”. Ама јас си останувам доследна на моето, ако речам пример нема телефон му го земам и тоа е, нека плаче тој, таа нека го теши. За тоа се бабите, нека го разгалува.
И нека сум јас лошата, мора да е некој.
Е сега ако е стварно за некоја сериозна ситуација сите ќе ги подберам.

 

Колку познато. Сите баби се исти. Разгалуваат. Еден ден и ние ќе бидеме такви колку и да велиме дека нема.
Остани си ти доследна на твоето.
Јас некогаш на свекрва ми ќе и речам што чекаш јас да реагирам. Значи кога нештото не може да го зема значи не може во ничие присуство и ти како повозрасна ќе му го одземеш, а не да чекаш мама да биде лоша, а ти арна. Еее оти така велиш добив одговор. Па велам така е. Или кога ќе му речи мама не дава. Ми се крева косата. Велам не само мама и баба не треба да дава тоа. Е да де и баба не дава вели. Па што тогаш му збораш на детето мама не дава? Да бидам јас олош во очите на детето. Дај престанете со тие глупавштини ќе и речам, па нека го крева носот до утре. Јас искрено не молчам, одма кажувам што мислам, таков карактер сум. И кажав дека таков муабет уште еднаш да не слушнам ако сака да го гледа детето, од типот мама не дава, ќе не кара. Мое дете, мои правила.
Ми има додадено е тоа е и мое дете. Велам не, ваше е маж ми. Ова ви е внук, малку разграничете. И малку се менаа работите и не зборува веќе така. Се надевам така и ќе остане.

 

Точно, зема сила затоа што тој што му го дал тоа не вели послушај ја мама, штом сте се договориле не може - не може. На грешките се учиме.

Не ми се допаѓа да го разгалува, затоа што после поминато време со неа, јас како да имам друго дете а не своето. Не знам дали и вие го имате тоа чувство, но кога е со неа целосно се менува, и да сум присутна не ме бара, не игра со мене, се на неа и се обраќа, како да не постојам. А кога нема да ја виде неколку денови постојано ме гушка, ми кажува колку многу ме сака и сл. Проблемот е што ние многу долг период бевме во лоши односи со нив (свекорот и свекрвата), и сега пробуваат да си го надополнат тоа, но пропуштеното е пропуштено нема враќање. А упорно пробуваат да го "купат" со безброј подароци. Можеби тоа ми создава дополнителен сомнеж, некој внатрешен страв дека ќе го насочи против мене. Сите сме различни, гледаш, ти викаш ако, нека сум лошата. Јас се плашам дека намерно го прави тоа за да бидам лоша во очите на детето, се плашам дека детето нема да има во иднина никаква почит кон мене ако ја гледа често. Се надевам дека грешам.

И тоа го имам пробано, и директно, и маж ми и има кажано дека треба да ги почитува моите одлуки а не да си тера по нејзино. И кажува дека јас сум му мајка а не таа. Ама не, она три деца имала изгледано, а јас едно. Со таков човек не можеш да се докажеш..
Ако пали таков настап кај тебе баш ме радува, затоа што не сите си ставаат прст на чело и не не сфаќаат сериозно.

 

Pa taka treba ama popustaat site ko po difolt

 

Па не е баш тоа во ред, таа да ја разгалува. Детето на тој начин уште повеќе се збунува што згрешило, што не и си зема сила со бабата. Значи возрасните треба секогаш да се на иста линија кога детето згрешило нешто.

 

Ти си му мајка и не може да го насочи против тебе. Дете е, секако ќе манипулира да добие тоа што го сака во даден момент, ама на крајот од денот пак ти ќе му бидеш центар на светот. Ти држи се до твоите (вашите) граници, таа нека ќути. Не можеш со сила да ја натераш да ти го послуша зборот, ниту да ѝ забраниш да го гледа. Секако дека ќе сака да биде “добрата вила” во очите на внук ѝ.

И кај нас сите сакаат да бидат добрите, па има коментари “мама ќе се кара, мама не дава” и сл. ама мене тоа не ме загрижува.
Кај нив сѐ е дозволено, макар и куќата ја демолирал, што вели мм “јас ко бев дете ова не можев ни да го замислам”.
Ама во таква ситуација го фаќаш за рака и си одиш. Ако гледаш дека лошо му влијае во твое отсуство не го пушташ таму сам и решен проблем.

Нема полошо од тоа да сите се натпреваруваме кој ќе угодува повеќе и ќе биде “најдобар”, а детето без кормило. Авторитети треба да се родителите. Јас па имам “проблем” со мм кој некогаш избегнува да му вика за да не бил тој лошиот родите и тоа според мене е полошо од ова со бабите, ама пак велам нека сум јас лошата, мора некој.

Изгледа не ми ја прочита последната реченица.

 

Те разбирам, проблемот го решаваш така. Ама не може тоа да биде решение секој пат, а верувај кај мене е многу често.
Велиш кај тебе и сопругот го прави истото, точно, тоа е многу полошо отколку ние што имаме проблем со стариве. Се надевам дека ќе се промени во постапувањето со детето, затоа што кај им е крајот на децата ако им дозволиме се, само да не мислат дека сме лоши.
Како и да е, мило ми е што слушнав мислење од неколкумина, да знам кој како се справува, и дали јас постапувам исправно или не.

 

@Puffy2019 ти терај си го воспитувањето на детето така како што ти сметап дека е правилно. Да се сврти детето против тебе заради бабата не е баш многу возможно. Инаку проблем е кога се помали. Како растат така сфаќаат што е правилно, а што не. После одредено време ќе можеш и да му кажеш и да прифати дека бабата греши.
Јас сега така му викам на моето. И на 9 години веќе сфаќа дека мојата „строгост“ е правилна.

 

Одлично, значи треба само упорно и трпеливо, па ќе дојде време кога ќе ме разбере дека не сум му мислела лошо

 

Никогаш не сум била блиска со баби, така да и не ми беше ни битно дали моето дете ќе е блиско. Е маж како маж, уште помалку видел од мене баби ама си има некој филм направено за баби/дедовци и внуци така да секој можен момент свекрва е со внуката. Нејсе, ајде нека тера така.
Е последен период дете се повеќе и повеќе плачи за да оди кај баба, ако сме надвор излезени, наместо да трча на нашиот спрат, трча кај баба и, наместо по деца, што не беше случај, влегува кај баба и.

Испаѓа дека баба е многу фина и баба обезбедила стар телефон за ќерка (дете од неполни две години) да си гледа слики и видеа.

Јас мака мачам, да се шетаме секој ден, да ја носам со часови на различни места, да смислувам купишта игри за говор да развиваме. Телефони ни за арно, ни за лошо не сме виделе со месеци во присуство на дете.

Нормално сите на чело со маж си добија викање, а ќерка сама веќе нема да влегува кај баба некој период. Тоа што беа фини да ја земаат порано од градинка исто завршува. Фала им, ама за да седи на телефон, не мора. Ќе седи барем со деца во градинка.

Блискост не се постигнува со технологијата и телефоните во раце. Не сум забранила и цртан да пуштат на тв, не сум забранила да се прошета детето некаде без мене, се додека е соодветно облечено и носат резерва храна, памперси, алишта со нив ама ова веќе премина границата.

Може постов е и за други теми ама нека стои тука.