@cataleya17 да си го родиш бебушот. Воопшто да не те загрижува фактот што немаш маж покрај себе,без мажи и те како се живее,посебно без такви неодговорни. Имаш фамилија позади себе која те подржува и ќе те подржува.Бебушот ќе има се,пред се мајка која кога ќе го донесеш на свет и те како ќе бидеш многу похрабра за сите животни одлуки и многу работи ќе ти станат појасни. Не заслужува воопшто после се да му дадеш шанса. Имам слична приказна во најблиска фамилија ,дечкото сега веќе е 4 г.,среќен,исполнет и ништо не му фали.Дури дедото и забрани на ќерката(се разбира и она исто сакаше) да го пише неговото име како татково.Гордо чекори низ животот сама и навистина се гледа дека е среќна сама отколку додека беше во врска со него,со човек кој нема доверба во тебе.Ако ја нема сега,нема никогаш да ја има. Со среќа,имаш голема подршка.
Од аспект на мајка би ти кажала да го задржиш, нема поголема љубов од сопственото дете, тие ти даваат сила се да издржиш и пребродиш.. A од аспект на таа што сум била на 22 години, да сум била во таква ситуација на тие години мислам дека би абортирала.. Сепак одлуката е твоја, размисли за сите предности и недостатоци кои ги имаш од опциите, па ќе донесеш одлука. Што и да одлучиш најважно е што имаш поддршка од твоите, а поддршка имаш и тука од нас.
Чим е планирано и го сакаш бебето задржи го, батали го вереникот што ти рекол, тој не ни заслужува да биде утре татко на тоа дете, а ти ќе добиеш нова смисла на животот со бебушот. Тоа дете расте во тебе и само ти си таа што треба да одлучи што сака. Ти посакувам среќа и со лесно до крај на бременоста. Верувам дека ќе бидеш многу среќна со бебето. Секако не е лесно, ама таа неизмерна љубов што ќе ја добиваш од бебето ќе ти дава сила и храброст.
Ти треба сама да одлучиш што ќе правиш. Ти ќе живееш со последиците од одлуката, не ние. * втор пат го давам советов во 10 минути
Душо. Верувај дека не си сама. Минав низ истото пред неколку месеци, само што моето не беше планирано. Господинот расне секој ден веќе 3 месеци, ми се смешка, го сакам повеќе од се` на свет. Да не беа моите да ме поддржат, искрено, до сега ќе бев во некој ендек, е до толку бев скршена. Да не ја раздолжувам тука, слободно пиши ми во приватна порака, ќе поразговараме за се`.
Штом си го сакаш мој совет е да си го родиш, Ако направиш грешна одлука и го абортираш а го земаме во предвид фактот што сакаш да го родиш подоцна можеш да се каеш и да донесе таквата одлука страшни последици по твоето ментално здравје. Штом си вработена и имаш подршка од твоите роди си го и биди среќна на малото ангелче што ќе си го добиеш. Таткото на детето ќе има обврска и алиментација да му дава, за потребните процедури во таква постапка и се што е поврзано со правен аспект ти стојам на располагање и можеш да ми се обратиш во секое време.
@cataleya17 да си го родиш. Имаш поддршка од родителите а ти си го сакаш бебето. Копукот батали го. Уживај во бременоста сега
Фала ви многу за сите одговори, на повеќето и плачев додека ви ги читав, мислев дека само мене ми се случува ова, но не сум била единствена. Уште незнам како се користи странава и пробувам да ја сфатам, но само сакав да слушнам мислења од други жени и девојки што е исправно,затоа што јас повеќе незнам.
@cataleya17 штом ти го сакаш бебенцето , воопшто не се двоумиш . Особено кога ја имаш поддршката и љубовта на твоите родители , а и си вработена . Што се однесува до вереникот .. ти најдобро знаеш дали заслужува тој втора шанса . Се најдобро ви посакувам , од срце .
Јас да бев на твое место, кога имав 22, ќе го абортирав макар и да умрев на абортусот. Ни под разно немаше во тоа време да родам бебе од некој кој не го сака (пошто кажал да го абортираш значи не го сака) и кој толку лесно би се откажал од потенцијалното семејство со мене. Би сакала после него да почнам од ново, а си се знам каква сум и не би успеала со бебе. Ама тоа сум јас, а ти си знаеш за тебе. Ако си спремна животот да ти го отпреврти тоа мало човече кое го носиш, зашто откако ќе го родиш ни одењето во тоалет веќе нема да ти е исто, тогаш роди го. Го сакаш, имаш поддршка од твоите, работиш…ок, роди го. Само не раѓај го како уцена према таткото и со надеж да се смириш. Роди го и почни од нула, само ти и бебето.
Јас нема да ти кажам што е правилно што не но ќе ти го споделам мојот случај. Имам 32 години и веќе имам две деца. Останав бремена со трето коешто за несреќа беше вонматерично и немаше срцева реакција до 11 недела. Требаше да бирам меѓу да се пуштам природно кога тогаш или да абортирам со таблета. Го одбрав второто и ме задржаа во болница три дена чисто за да ме следат колку ќе крварам. Само да напоменам дека не живеам во Македонија. Целиот процес беше многу брз и физички безболен,но не можам да ти ја опишам душевната болка и колку после 15 месеци уште не можам да си дојдам на себе поради траума шо не можам да ти ја опишам вака во коментар. Инаку мене бебето не ми беше планирано,макар шо ми беше посакувано,но никогаш не беше дискутабилно тоа дали ќе го раѓам или не. Веројатно,Горниот имал други планови за нас. Разговарај со таткото на бебето и со лесно во одлуката. Ти си силна и не го заборавај тоа никогаш. Те гушкам.
Мајка на бебе вонматерично , стварно боли. Еве ме и мене со такво искуство од пред 4 години. Прва бременост. Кај мене пукна јајцеводот ноќта по полноќ. Ме разбуди болка чудна горлива, мислев слепото црево е. По некој ден открив. Во болница по операција не можев да се запрам од плачење. А пред операција во разговор со докторот, едвај чекав да го исчистат, да бидам во ред. Кај мене најверојатно растеше до одреден месец, ми рекоа неполни 2 месеци било, измерено беше 10 цм. Што му се случило при пукањето, сигурно се умртвило, ама како изгледало, не прашав, сега се прашувам ама доцна е.. Си имам сега 20месечно дете.
Да сум била јас во твојава ситуација на 22 год 99% ќе го абортирав. НО тебе ти било планирано и посакувано бебе, не гледам зошто би го абортирала ако имаш поддршка од семејството. На тие години ако имаш поддршка од дома, не ти треба таков копук како него. Никогаш да не му дадеш ни да го види а не па днк да прави. И никако запишување како татко.. Не е негово и готово. Не е крај на светот, ќе си најдеш друг што ќе ве сака и двајцата неизмерно. Да кажеше дека не го сакаш, тогаш ова од погоре не би го пишала. Сепак, ти си знаеш најдобро.
Роди го, абортус според мене е решение само кога си бремена а немаш пари да го чуваш, кога имаш под 20 години, вака чим го сакаш, имаш пари да го чуваш, ќе си земаш и помош од државата како самохрана мајка 10 000 секој месец плус породилно додека е мало бебето, ќе ти помагаат твојте, после ќе си оди во градинка, па школо, брзо се ќе помине, додека да трепнеш веќе на факултет се запишал/а.
Му го среди животот ти на малото, супер. Се поминува брзо од далеку. Каква е таа помош од државата секој месец по 10.000? И до колку год на детето ја даваат (иако мислам дека не даваат)?
Ама кажи ми нешто повеќе за тоа. Еве јас живеам во Мк и не сум чула. До колку години на детето ја даваат?
Даваат на самохрани родители, ама мислам дека не треба да е во работен однос родителот, а вака не знам дали следува бидејќи девојката си има работа.
