na medicina sum(tri godisnite) ,rabotam,dve deca imam ,ne ziveam so svekrva ...i da eve me i na femina sedam ne sudite po vas vo odnos na drugite haoticno e nekogas ama ke se organiziras a ke pomaga i maz ti bar vo ona vo koe moze
Не секој ќе сака да те вработи на 35 години, отколку кога имаш 25. Плус колку порано завршиш, имаш поголема можност за бирање работа, за менување работа, и за напредување. Мое мислење е дека уште си дете и не си спремна.
И јас познавам личност која има две ќерки, омажена на 19, подоцна разведена. Завршила факс со две ќерки, положила и правосуден, исклучително работлива и темелна жена, работи квалитетно, има животно искуство, знае полно домашни работи, вклучително и оние типично машки. Имала помош претпоставувам, па на крајот тоа не е грев, битно децата добиле се што им било потребно, добиваат и понатаму. Постојат мрзи, кои немаат ни семејство, ни деца, ни по дома ринтаат, па имаат и служавки кои везден доаѓаат додека се тие на работа(читај: пијат кафе и ручаат у Барбакан и нему сличните локации),и ако нешто сами треба да сторат, тогаш следуваат плачки и јадикувања. Постои и друга група, без златно лажиче во устата, која исто не работи, или работи нешто лесно, па кукаат колку се ги боли, преморени се и колку општеството е сурово кон нив. На крајот, бе луѓе не е само факултетот, па еве магистратури, докторати, куп испити кои по сила на закон се полагаат поради добивање лиценци, или само за задршка на работното место, зарем не се завршуваат со деца? Апослутно, можно е да се заврши факс со дете, АМА Е ТЕШКО да не се лажеме. Ако се нема помош, реални да бидеме со огромни одложувања. Од моја гледна точка, на 19 ни приближно не сум била подготвена за дете (да дојам и пелени да менувам, да слушам плачки-ни под разно). Го родив по 30, точно поуморна, понервозна, понетрпелива, ама па ми годеше што прво дипломирав, вработив, магистрирав, се изнашетав, изнапив, изнаиграв, изжуркав, изнаодев по одмори и не жалам за тоа. Некој родил многу порано, си има свој став и свое искуство.Затоа, човек треба да не брза и добро да размисли што сака и очекува од животот. Штом се роди детето нема назад,животот се менува со помош или без.
Океј...како сакате разберете ме Најверојатно погрешно ќе ме разбере и авторот на темата и останатите, ама сепак ќе кажам Сега кога веќе прочитав дека дечкото има 29 години, имам друга слика за ситуацијата Се имам најдено во слична, а од моето окружување познавам неколку... Во врска си... дечкото ти спомене од страна дека сака дете со тебе... па ти го сервира малку по малку тој муабет, се додека не почнеш и ти да размислуваш за бебе и како сето тоа би било идилично. Арно ама дечко ти е 11 години постар од тебе и можам да кажам дека на тие години кај дел од мажите се раѓа желба за татковство. Сакаат да се исполнат на тоа поле и неретко со првата ао која што моментално се во врска За да не бараат друга де... Па да ја убедуваат колку е убаво е убаво да им роди детенце по можност не по 2-3 год туку одма... И така... Го разбирам девојчево.. И разбирам дека мајчинските инститки не и се развиени. Се познава од километар. Да и беа, немаше ни за секунда да помисли што би-кога би.. Зрела жена подготвена да биде мајка не размислува на такви работи Со среќа девојче.
Девојче имаш една многу убава тема се вика „Предизвици кој ги носи мајчинството“ прочитај си ја цела таму имаш што да читкаш.
Премногу млада значи пре пре пре премногу,тек сега ти почнува животот,шетање,дружба,искачања,ти ке влагаш во брак?Сепак не,не си ја мачи душичката младо девојче,имаш цел живот пред тебе и за брак и за деца,немој да правиш такви грешки,па послем децата да го најдат најдебелиот крај.Секогаш децата страдаат,немој имаш време размисли убаво и не брзај,млада си многу за вакви сериозни работи. Остај ја ти околината на страна,околината што и да направиш секогаш ке те осудува,едноставно сме таков народ.Гледај да размислуваш трензвено,но сепак бидејќи си многу млада,неможеш многу работи сега да ги сватиш,затоа идете си како што си идете,баталете веридби и такви работи,терајте си врска и ке видиш како ке се одвиваат работите со тек на време.
Не се проблем годините ниту што ќе кажат другите. Не значи дека ако некоја не е спремна за дете на 18 год сите се такви. Не значи дека ако некоја не сака дете на 18, сите не сакаат. Ниту па се битни другите и што тие ќе речат, не живееш за нив. Но, проблемот е што, да беше ти сигурна дека сакаш бебе, немаше да прашуваш тука. Јас за сите мои одлуки самата решавам, или ќе бидат или нема да бидат, ако напишам на форумот значи се двоумам. Друго, според она што го напиша во другата тема, врската не ви цвета баш и не е паметно да се мисли на бебе кога тој е ладен и се оддалечува. Тогаш кога ќе бидете блиски и вистински среќни заедно, тогаш размислете за бебе.
И јас мислам дека не треба да брзаш. Не гледам никаква потреба да си го комплицираш животот. Ај да си веќе бремена па бараш поддршка, во ред, ама вака... Не ми е јасно. Добро, мојот мајчински инстинкт е моментално на нула, а можеби и во минус оди, ама океј. Ми изгледа како да ти е малку досадно, ете, ако ти се повеќе работи средени и сега сакаш нешто да оди напред, во овој случај врската/бракот. Посвети си малку повеќе време на себе и на своите приоритети во животот. Или па почнете да живеете заедно, ете како еден убав тест дали и како би функционирале. Ем врската ќе ви отиде едно ниво погоре, ем нема никако да бидеш врзана во случај да не функционираат работите. Јас ни половина од работите што сум ги сакала на 18-19 години не ги направив, знаеш зошто? Затоа што се предомислив пропратно. Едно десет пати. Ако се чувствуваш доволно способна да одлучуваш не само за еден, ами за двајца, до крајот на животот, раѓај. А и мој совет, оди искуси студентски живот, младешки живот, оди прошетај, излези од малото место, излези од дома, осамостои се ако финансиите не ти се проблем. Животот во поголемо и помало место и те како е различен и верувам дека ќе ти се отворат нови хоризонти и видици.
Во блиската околина имам бремена познаничка и зошто е една школска година помала од мене, значи не е на 18-19 години. После неколку месеци врска затрудна и се венча со дечкото, према тоа што другарка ми збораше - без притисок и сами пробвале за дете. Едноставно ете, си сакаа дете. Не прашаа никој дали смеат, дали е добро и дали некој ќе ги осудува. Се чувстуваа спремни и ете сега неколку месеци е бремена, а и воедно е запишана прва година на факултет. Што сакам да ти кажам е, ако ти се чувствуваш спремна да и имаш дете едно мислење тука нема да ти го смени мислењето, ама искрено јас мислам дека не си спремна. Се прашуваш што би рекле останатите, комшиите - ако сакаш дете ќе мислиш само на него. Секој се чувстува спремен за дете на различни возрасти и некој сака да се исполни како млад/а мајка/ татко и тоа е во ред и нормално, но имај на ум по некои непишани норми него му е дојдено времето за женење и деца, а ти си сеуште самата дете, ран адолесцент. Мајка ми ме роди мене на 21 година, кога татко ми имаше 28/9, не велам дека разликата е голема, туку велам дека чекорот кој ќе го земаш е голем и треба да размислиш и да бидиш одлучна, а не да пристапуваш кон проблемот како да е игра, со несигурност, и како да можиш да се вратиш назад во секое време. Ете, читав коментарите велат имало и друга тема каде си зборувала, и зошто ја немам читано таа друга тема зборувам како да имате некоја перфектна врска вие двата, ама дури и за тоа треба одлучност. Имам 20 години и ако дечко ми пробва да ме задржи со „ајде да си напрајме дете“ - веројатно ќе ме уплаши и ќе избегам. Накратко, битно е да знајш -- дали ти сакаш дете и дали си спремна за дете? Ако да, како ја чувствуваш таа спремност? Дали си под притисок да се мажиш само зошто тој е скоро 30 години? Дали размислуваш за потенцијална иднина каде што нема да сакаш да ја врвиш со твојот дечко?
A kaj ima tema na forumov za tie sto nikogas ne sakaat da imaat dete da si se povrzam so istomislenicite
Ах бе девојки, па не секоја сака да студира, ете нашшава феминка сака да си отвори салон за убавина и со срека нека и е. Добро е што а тие год сака да работи, додека многу нејзини врснички не знаат ни јајце да спржат. Јас само се мислам за неа да не погреши во врска со бременоста, зошто во една тема кажува дека тој се оладил од неа, а овде зобрува бебе. Не сакам некој да ја вози, да ја лаже, да ја забремени, да ја остави и да пати. Млада е премногу. И не ја судиме де, туку и даваме мислење и совети. Девојче младо си, почекај уште малку. Запознај си го подобро твоојот иден сопруг, запознај ја подобро неговата фамилија, дека кај нас не се мажиш само за мажот, туку и за целото семејство, посебно ако живеете во заедница. Дали ке имаш помош од семејството, дали ке ти се мешаат во се, дали нема за две години да се покаеш, дали си сигурна дека и тој го сака истото што и ти, дали ...? Ништо не ти е гаранција, ама сепак ако тој е премногу близок со неговите, ако живеете во заедница, ако немаш свои примања се тоа си носи последици. Вака мило, одвој си два три дена за да ги разгледаш темите криза во брак, брачни неверства, свекрви и снаи, развод и после носи одлика. Тука имаш многу животни приказни, па ке ти станат појасни многу работи. Не си ни единствена која била заљубена, млада и која верувала слепо, па после некое време да и се преврти цел жиот. Ако и покрај се тоа што ке го прочиташ, стоиш на истото дека тој е тој и дека сакаш бебе, со срека нека ти е и не ја мисли на другите. Ние пак ке бидеме тука за понатака кога ке ти затребаме.
Здраво, здраво и на тебе. Не ги прелистав сите 5 страни за да видам дали девојкиве тука те убедиле дека е океј да се биде млада мама или не, или па дали ти самата си донела некоја одлука у меѓувреме. У секој случај, што и да одлучиш, со среќа нека ти е. Ја наминав само да го прокоментирам ова: појава која неописиво ме вади од кожа. Мислам, едно е да се случи непланирана бременост додека некој е у врска, па потоа да стапи у брак, ама ова, ова ми е несфатливо, да бидам искрен, Зошто, ако веќе се сакате, планирате да го поминете животот заедно и да градите семејство, зошто прво не се земете, а после да „се трудите да се остварите како родители“? Или работава е - се сакаме и сакаме да бидеме заедно, ама само ако можеме да имаме деца заедно, а ако не можеме, тогаш и љубовта и све останато паѓа у вода? Свесното и намерно пробување за деца ми делува ужасно калкулаторски и промислено, работава „Чекај прво да се осигурам дека овој/оваа може да има деца, да не ми биде џабе земањето“. Патем, ако те интересира мое непристрасно мислење за ситуацијава, еве како изгледа вашата врска и желба за дете од мој агол: Дечко ти е 11 години постар од тебе, му дошло веќе време за семејство и за деца, си нашол помлада и понеискусна девојка од него, па сака да ја „затвори зделката“ што побрзо - ем да се ожени, ем тебе да те врзе за него со дете, ем да си има дете, ем тебе да ти ги ускрати/намали можностите да си најдеш некој подобар од него. Но, најважно и пред се, прво да се увери дека можеш да раѓаш, па тек после to put a ring on it. Знам, тотално неромантично, али сосема веројатно. За него, win-win-win-win ситуација. А искрено, ти мене ми делуваш малце заебано у „зделкава“. Ако сакаш да се увериш дека стварно те сака, предложи му прво да се земете, а после да се „обидувате“, па ќе видиш по реакцијата, дали стварно сака да те земе, без разлика на било што, или не. А ако и ти си од оние „прво да проверам дали е плоден, па после да се мажам (од љубов)“, онда не знам што да ти кажам.
Па во денешно време тоа е мода. Прво да се почне со правење дете, па ако се фати, ќе се земат. Знам многу такви. Јас и маж ми прво си се веривме, па по 4 месеци почнавме со обиди.
Па нека каже паталец што мисли, верувам има феминки со дете на тие години на форумов. Се карате пак за спротивставени мислења, кај живеам Боже. Само што се пишмани она штом дошла други да прашува, по тоа можеш да заклучиш колку си зрел за да бидеш мајка или да стапиш во брак, ок. Сега на тие години ни летале мислите кон свадба не викам не, само на постари години ќе си речеш не требаше млада да се омажам, ништо не видов, ни свет,ни ноќен живот. Јас да сум на нејзино место не би се мажела ама таа си знае најдобро. Пак ќе кажам да знаела најдобро не би прашувала.
