Дали се сеќавате која е првата книга која сте ја прочитале? Дали таа е одговорна за понатмошното развивање на љубовта кон читањето? Или можеби обратно? Јас не се сеќавам на насловот, ама беше некоја бајка, имаше некои духови кои ги бркаа селаните, па селаните се обидуваа да си ги повратат своите домови. На крајот беше успешна битката. Се сеќавам дека бев воодушевена и се чувствував како да ми се открил еден нов свет. И од тогаш па натаму основното и средното во училишната библиотека ги поминав.
Во оссновно и средно читав од што морав да ги читам книгите. Се сеќавам дека ги читав онака без мерак, дури и скокав страници. Не се ни трудев да запомнам што пишува во нив. Редовно ги земав книгите од библиотека, дури и за други земав книги во мое име. Во средно имав другарка со која се комбиниравме една книга таа читаше,јас друга па ги прераскажувавме. И така помина доста време откако завршив средно. Пред три години, седејќи на нет, видов дека во Матица беше актуелен јануарско-февруарскиот попуст. Почнав на нет да барам наслови на книги и нивни кратки рецензии. Имав нешто кеш тргнато на страна и следниот ден правец во Матица. Купив две книги тогаш Опасно Блисску од Баркли и Дух од Несбе. Реакцијата на моите дома беше зарем ти книги ќе читаш? што ти текна пак сега? Прво ја прочитав Опасно блиску која ја прочитав за два до три дена. Од тогаш почнав активно да читам и тоа строго трилери. После некое време си реков да дадам шанса на чик литѐратурата и ја земав Чокохоличарка на диета. Ја оставив на пола, не беше тоа што сакам да читам па си се вратив на трилерите. Еве веќе три години активно си читам, секоја година се подновувам со неколку книги. До сегa читав книги само на македонски, оваа година си купив и книги на англиски. Сум останувала до сабајле за да ја дочитам книгата, зошто за неколку страници не ми се чекало да дознаам што како. Сега како што имам повеќе време одлична релаксација ми се, плус не ми е залудно поминато времето.
Зоки Поки- Оливера Николова. Јас ги имам прочитано скоро сите книги на Оливера Николова од други причини, ама со оваа книга ја паметам и никогаш нема да ја заборавам. Добро оваа е детска литература, од литература за возрасни мислам дека ми беше Белата Долина од Симон Дракул во 4то оделение, надвор од тие нашите зададени лектири.
Не се сеќавам точно, ама сигурно била некоја детска книга што сме ја читале како лектира. Од слободен избор, многу добро се сеќавам дека прва книга што ја читав беше „Како се калеше челикот“. Во домашнава библиотека имавме едно многу убаво издание на книгава, па изразив желба да ја читам и побарав дозвола од татко ми Сега ми е смешно кога гледам дека има помалку од 400 страни, зашто тогаш ми се чинеше дека ја читам „Војна и мир“ Не се сеќавам колку години имав, ама знам дека уште бев основно. И знам дека ми беше многу поинаква од книгите што ги читавме за лектири. Од денешна перспектива, можеби не требаше да читам додека бев толку мала, зашто знам дека не ја проценив вистинската вредност на книгава. Ама ете, темава ми беше поттик да ја прочитам уште еднаш
И мене ми е Зоки Поки,ама мислам дека не се бројат лектирите Првата книга надвор од училиштето ми беше од Горјан Петрески-Исти очи, имав 13 години и ептен ми беше убава,додуша уште ми е прекрасна,знам да си ја препрочитам. После следеа книги што ги подаруваа од Наш Свет,како што се „Еј Пиги,се заљубив“,„На седмо небо“ и „Дебела,бисквити и љубовна болка“ За прва озбилна книга ја сметам Среќен е тој што умее да сака од Херман Хесе.
Да знаете само колку и во мое време не читаа лектири дури ни во прво оделение, и те како се бројат лектирите, дури и детските Зоки Поки и Касни порасни
Немам поим искрено. Уште од најмала возраст покажував голем интерес за книги, и мислам дека почнав да ги читам лектирите на сестра ми уште од 6 годишна возраст. Најпрва мислам дека ми беше Касни порасни или Зоки Поки, не се сеќавам точно.
Мене прва прочитана книга ми беше ,,Зоки Поки,, од Оливера Николова нидејќи таа ни беше првата лектира во прво одделение.Се сеќавам убаво на денот кога учителката не одведе во прво одделение сите за да не запише во библиотеката на одделот за деца затоа што како учителка имаше за задача да ја всади во нас уште од прво одделение љубовта кон книгите и кон читањето воопшто и сите моравме да земеме по една книга што библиотекарките ќе ни ја одредат според нашата возраст.Мене тогаш ми се падна една со илустрирани како сликовница приказни коишто јас ги имам некои од нив дома купени на српски јазик,а таа што тогаш ми се падна беше на литературен македонски.Значи,таа илустрирана сликовница со приказни ми беше првата прочитана книга надвор од лектирите на училиште.Подоцна,во второ одделение мајка ми ми зеде една книга исто на детскиот оддел во библиотеката ја имаше на српски јазик од ,,Кадок,, едицијата,,Сарат и Випули,,авторот не го помнам кој беше,мислам дека машко беше иако обично љубовни романи жени пишуваат(добро,не беше книгата само љубовна,иако насловот ги содржи имињата на љубовниот пар во книгата,се работеше исто и за други ликови во книгата и за животот,созревањето и смртта воопшто).Иако мислам дека ја разбрав тогаш книгата,сепак од денешна перспектива знам дека таа не беше за деца за второ одделение,туку за подоцна,за тинејџерската возраст кога децата созреваат и се развиваат во себеспознавањето,ама,сепак,тоа е тоа,од минатото не се бега,не може ништо да се промени.И така,јас уште од дете ја стекнав љубовта кон книгата,иако како мала пред да тргнам на училиште ги кинев подоцна го сменив мислењето и станав зависна од книгите и читав буквално и што треба и што не треба!
Шеќернa прикaзнa мислaм декa се викaше...Инaче ни еднa oд лектирите штo ни ги зaдaвaa не ми беше интереснa сo исклучoк нa Втoрa сменa
Најверојатно Зоки Поки Ако се бројат и лектирите би ја ставила таа. Ако не се бројат тогаш ќе кажам „Козета„ од Виктор Иго. Се сеќавам дека мајка ми чистеше и планираше да ја фрли книгата. Цела беше пожолтена и имаше искинати корици. И ја дале како пофалба за завршено 4-то одделение со одличен успех. Почнав да ја читам и ден денес, после 20 години се сеќавам на сликите кои си ги правев во главата кога мајката на Козета ги продаваше своите заби и каде спиеше девојчето. Мислам дека тие слики ќе ги аметам додека сум жива
Јас се си мислам дека беше Снежана. Во прво одделение читав по 2 сликовници дневно. После ги читав книгите од Ванчо Николовски, тие ми беа омилени.
Не се сеќавам баш добро. Мислам дека први ми беа „Зоки Поки“ и „Касни - Порасни“. Кога почнав на училиште мајка ми цело време ми земаше од библиотека книги да читам кои не се на училиште, ама не можам да се сетам на некое име.
Зоки Поки и Kасни Порасни ги читав уште пред да почнам на училиште, со брат ми сме 3 и пол години разлика па кога ќе му зададеа лектира на училиште заедно ги читавме прва малку подебелка лектира која ми оставила впечаток е Возот в снег од Ловрак а прва книга што прв пат сама ја купив е Поле" од Мек-Тагарт.
Имав некои бајки дома, веројатно прва била некоја од нив. Прва на која се сеќавам, освен лектирите ми беше Дружината Братско стебло
Токму така, сега ме потсетивте. Мислам дека пред фамозната Зоки Поки, ја прочитав Мице и Волшебното самарче. Беа споени заедно во една книга. Тие се едни од книгите кои засекогаш ќе ги паметам.
Мене првите книги ми беа сликовници, ги имав меморирано на памет и глумев лудило дека знам да читам. Првата прочитана книга со која впрочем и се научив да читам, беше една мала книшка со преубави песни, ама бев толку мала, па ниту се сеќавам како се викаше, ниту пак од кој автор беше. Помала беше од стандардниот А5 формат, имаше полутврди виолетови корици и преубави илустрации - девојки со преубави цветни коси по кои ми паѓаа вилиците, коњи и сешто. Ми дојде преку глава да ја замарам баба ми да ми чита секој ден - беше ужасно бавна и се плашев дека многу ќе се измори па нема да сака да си игра со мене. И се научив да читам со една песна која делумно уште ја памтам како во магла, а интересното беше тоа што не можев да ја изговорам буквата „р“, која во песнава ја имаше пречесто. „Јоси, јоси, јосица, да ми јасне косица“ беа стиховите на моето детство. Четиригодишната јас во моментов би ми ги искорнала косиците за муабетов. Ако на некоја и` текне за која книга станува збор, нека каже. Одамна ја барам, емоционално сум поврзана со неа и се сеќавам на секоја илустрација.
Јас се научив да читам со сликовниците. Мислам дека првата сликовница што ја прочитав се викаше "Златка и трите мечки". Омилена ми беше тогаш Инаку прва прочитана книга ми се чини дека беше Касни Порасни или Зоки Поки некоја од овие две беше,ама не се сеќавам баш добро После знам дека го читав и Глувчето Мице. Инаку ко бев мала си бев мрза така за читање,па поголемите лектири ми ги читаше тато,или евентуално мама ако успеав да ја убедам Срам да ми е.
Спојлер: Како се научив да читам Малку сум офтопик, ама кога сум веќе тука да кажам кои ми беа првите прочитани букви. Тоа беа буквите од логичките плочки, беа мали, жолти и на нив беа испишани буквите. Секогаш ќе се сеќавам. Сама сум се научила да читам, покажував голем интерес и постојано ја прашував мајка ми „која е оваа буква, која е оваа буква?“ Од сликовниците први ми беа Аладин и Убавицата и ѕверот, исто така и Снежана и седумте џуџиња, со нив всушност научив да читам.
