Моите родители !!! Моите родители не ме оставаат да се дружам со машки деца. Мислат дека имам дечко но ти е се само мои најдобри другари. ШТО ДА ПРАВАМ????
Нормално дека си мала за дечко. Јас на 12 год. немам помислено да имам дечко. И незнам зашто твоите родители мислат дека можеш да имаш дечко. Како и да е, ако има некоја сумља, тоа треба со нив да го решиш. Можеби ова е звучи познато, но сепак отворено разговарај со нив. Ако си поблиска со мајка ти, тогаш со мајка ти. Ако си поблиска со тако ти, со татко ти. Важно пробај да ги убедиш дека си мала за дечко, дека не ни помислуваш на тие работи (изигрувај малку послушно милениче на мама и тато )... Потоа, дозволи малку да се распрашаат за нив. Ако треба и ти објасни им дека се добри деца и дека не правите ништо погрешно. Сепак ако се некои лоши деца, и онака не би требало да се дружиш со нив. На крај краева, јас сум малку поголема од тебе, па и моите кога ќе дознаат дека се дружам со машки одма им се менува расположението.. Особено татко ми. Такви се некои родители. Едноставно, неможат да се сменат.
Пак јас, да досаѓам на темава. Веќе имам пишувано неколку страни поназад па ако не ви е мачно прочитајте. Можам да кажам дека уште е истата ситуација. Додуше последнава недела не сум излегувала нешто многу, а и да бев излезена максимум до 10 ипол. Значи, ајде да бев и сега сеуште основно океј, ама веќе тргнав во средно а нели во средно, сите излегуваат по кафичи-мафичи, дискотеки и слично. Јас не сум нешто дискотеки-тип ама по кафичи ќе одам. А за во град, ме пуштаа најмногу до 9 часот. И што, ајде јас ќе излезам на кафе во 8 часот и цело време ќе погледнувам на часовникот кога треба да си одам дома? Еј дечки, извинете ама моиве не се баш при памет, морам да сум во 10 дома. И да, не сум некоја девојка што обожава штикли, шминка, фустани.. имало некои периоди, ма и сега ги има кога излегувам ко некое машко од дома за шетање низ населба. Ќе облечам најобични тренерки или пак раперски фармерки, некоја кул маичка и фурам. Ама, со текот на времето се разбуди и женственоста во мене , и јас почнав да сакам штикли и сакам да си купам, сукњички, фустани, шминки.. Не штикла, 10 цм туку некоја помала, се разбира. А мајка ми да чуе дека сакам да си купам штикли, јако ќе биде дома. А па за татко ми ич да не зборувам. Друго, ми текнува на една случка, сега незнам колкава бев.. дали имав завршено седмо. И си ги лакирам јас ноктите, татко ми влага и ми вика "Што се мачкаш со тоа, да не те намачкам цела! Сега ќе те кажам на мајка ти!" И јас онаква, ВТФ?! Што му е на човеков? А баш сега е тој период кога се запознаваме со новото друштво, и ако јас постојано седам дома, а они ме викаат да одиме на кафе и слично, како јас ќе стекнам нови познанства и пријателства? Ќе бидам отфрлена од сите и сите ќе имаат некое си не баш пријатно мислење за мене. Незнам веќе што да направам за да ме пуштаат повеќе да излегувам, ама само знам дека вака веќе не може.
Јас да би била на твое место и се шекнала до сега, најискрено секоја чест! Мислам дека со добар муабет би можела да поминеш подобро, но не само еден повеќе, ти треба и повеќе труд .. со тек на време ќе сватав и сами ќе се навикнат ти не правиш ништо лошо.. Но никогаш немој да ја изгубиш довербата во родителите, ниту да ги лажеш .. затоа што потоа тешко коцките се враќаат на место!
Уфф не можам да ги истрпам овие моите дома едноставно МЕ НЕРВИРААТ..не ме разбираат ама воопшто си тераат по нивно..како тие да не биле во тие години...еднаш ми викаат доволно си зрела размислувај малку а еднаш па мала си уште што разбираш..ауу боже како ме фрустрираат овие работи..се во нивна корист сакат да ја испревртат работата..ццц..старомодни чиниш живеам во нивни време..абе бог да чува се и сешто ќе видиш секакви родители...........
И јас сум во таа пубертетска фаза,ама искрено вооптшто не се чуствувам така.Ко да сум излегла одамна од пубертетот Ги немам тие вообичаените бубачки во глава,значи не се нервирам за ситници,не се карам со моите дома ( нормално има по некоја кавга ама ништо страшно ) одлична сум во школо,не мислам стално на излегување како моите врснички. Имаше еден период во седмо одделение цело време бев нервозна,не ми се учеше сакав само да шетам,трескав врати дома после секоја караница,ама среќа не траеше долго, ми помина Од дома никогаш не ме казнувале,секогаш пробувале со муабет да се реши проблемот а не со казни и ќотек можеби и затоа ми е полесно.Со мајка ми секогаш сум била блиска, отворена и кажувам се а и таа ме разбира и ми помага. Е сега малку татко ми е проблем кој што и не го сфаќа баш модерното време,ама некако наоѓаме заеднички јазик Инаку blueeparadise,навистина незнам како го издржуваш тој притисок дома И јас мислам дека би можела да пробаш да разгораваш со твоите,посебно со мајка ти која мислам дека повеќе ке те разбере,можеби ке се средат работите.
браво прекрасно кажано посебно првиот дел јас имам 34год сум мајка на 13 годишен тинејџер и ме радува тоа што ме сваќа во многу работи што му ги советувам ,има и по некоја караница ама бргу поминува лутината.СЕПАК МОЖЕБИ КЕ ЗВУЧАМ ДОСАДНО НО НИКОЈ НЕМОЖЕ ДА ВИ ПОМОГНЕ ПОВЕКЕ ОД РОДИТЕЛОТ
ќе треба ние мајки те на тинајџерките да отвориме тема како да го издржиме притисокот од нашите ќерки ????може ли тие да се стават малку на наше место ?? ние како мајки неможеме да им покажеме колку ги сакаме а во исто време да ги насочиме на некој етички и морални норми зошто одма во нивните глави се јавуват револт и омраза спрема нас ! Какво е чувството сопственото дете во афект да ти каже ,,те мразам ,,? се прашувате вие мали , а сепак големи личности дека и на нас ни нанесувате болка која ние треба да ја прекриеме и да се правиме дека не сме се навредиле ?Јас живеев со болна мајка која не ми пружи спокојни денови кога бев тинајџерка и си велев еве Јас се ке правам за мојата керка да не се осети така ама гледам дека и покрај тоа се што со судни маки успевам да и го дадам од љубов , почитување , финансиска поткрепа ,морална подршка за неја не сум доволно добра секогаш наога нешто да проба да ме омаловажува и да ми укаже дека не сум била добра мајка . Ај сега де ?!?! што да правам ????Ништо друго не ми остануват освен не измерно да ја сакам и подржувам белким некогаш кога ке излезе од овој период ке сватит дека се што сум правела било за нејзино добро ! П.С. ви се извинувам мои мали-големи тинајџерки врснички на керка ми ама ве молам одвреме на време колку и да сте лути и гневни на нас ,,ДА НИ ПОДАРИТЕ ПО НЕКОЈА НЕЖНОСТ , ДА НЕ ПРЕГРНЕТЕ ОНАКА ОД СРЦЕ,, за нашата душа биде поспокојна и да имаме сила да ви простиме и да ве сватиме до крај !
Ајде и јас да ја искоментирам темава. Вака,јас сум 16 години,за 3 месеци полнам 17 и сум во пубертет,да.Ама најризичен период ми беше во 7 одделение. Од одлична ученичка станав добра значи со 5-6 двојки. Фатив дечко и многу се заљубив.Правев се за да бидам со него.Лудував по него.Се понижував и си го губев паметот. Дома со моите се карав за се и сешто.Седев на компјутер по цел ноќ. Пример,во школо сум од сабајле и треба да станам во 6:30,а јас си легнував до 3 сабајле. Не учев воопшто. Без памет бев апсолутно! Но.. Проблемите секогаш сме ги решавале со разговор,иако тогаш во тие години од едно уво ми влегувало од друго ми излегувало за се што ке ми зборат.. Не беа многу строги,ме оставија да се излудувам и да ми пројдат тие години. Од тогаш ми дојде паметот и ги немам разочарано за ништо.Се спуштив на земја и цврсто газам по неа. Отворена сум со нив,за секој проблем отворено зборувам со нив зошто сфатив дека тие се единствени кои можат да ми помогнат во секое време. Не ги лажам повеќе.Се им кажуам отворено и имаат стекнато доверба во мене. Многу ми верувааат,ама јас сум таа која им влева сигурност и затоа не ми забрануваат ништо. Ми викаат дека сум многу созреана за своите години и правам муабет со нив како возрасна. Сепак во целина кога ке направам анализа сфаќам дека не сум правела многу глупости.Добро прошле и моите родители,а и јас. Сега сум 2 година средно и како пубертетот за мене да завршил.Не сум бунтовна,не правам проблеми.. Не ме интересираат глупости и најважни ми се родителите. Уште сум во пубертет но со ладна глава. Уште сум тинејџерка,но совесна. Незнам..така се чувствувам,нема преправање тука по форумот.
Потполно те разбирам и подржувам Соко. Имам братучеди-тинејџери и се чудам кога ги гледам, кога им одам на гости. Родителите гребат со ноктите, работаат за нив, се` им даваат, им одат по сите ќеифови, ама децата НИКОГАШ не се задоволни!!!! Дури и ги навредуваат родителите, зборуваат што не треба, никаква култура, ниту почит!!!! Нека се срамат!!! И ние сме биле тинејџери, ама не бевме толку како нив без осет и безобразни!!!
soco и сите други мајки, не им попуштајте многу на децата, ама не бидете ни престроги. Имам и јас братучетки од по 7, 8 години што многу си допуштаат. Родителите им идат по газот, секоја желба им ја исполнуваат, се им дозволуваат, се им купуваат, а децата ич не ги боли, колку добро им прават-толку се полоши. Мене ми забранувале, не ми купувале се што ке посакам, ме карале, ме казнувале и БЛАГОДАРНА СУМ за се што направиле. Убаво ме воспитале и мислам, не мислам-сигурна сум дека никогаш во животов мој нема да ги навредувам и омаложувам и да ИМ ПОДАРУВАМ НЕЖНОСТ, ГИ ПРЕГРНУВАМ ОД СРЦЕ. Немојте да трпите да издржувате било каков притисок од децата. На крај краева казнете ги по 1 месец без тв и искачање, доколку пак се се повторува зголемувајте ја казната(до граници на нормалата) и би требало колку-толку да се подобри односот. Никогаш ама никогаш не дозволувајте децата да ве контролираат. Верувајте, еден ден ке ви бидат благодарни! Поздрав
И јас немам дете во пубертет, но наместо тоа, моите имаат дете во пубертет, односно-мене ме имаат. И многу ме нервираат. Не можам да ги замислам ни мајка ми ни татко ми. Еве за нецели 2 недели ќе бидам втора години, а никогаш не сум застанала и секој викенд да излегувам како мои познанички. Ако излезам, тоа е еднаш во месецот на вечер и ако не сум во 00,00 дома,легната во кревет, се средена, целиот тој месец нема телефон во рака, нема интернет, нема другарки кај мене на кафе или пак јас кај нив, за другото нема потреба да зборувам, ако купам нешто, мислам сукњиче, фустанче, штикли до 1000 денари, иако сме прилично можам да кажам богато семејство. Пари на татко ми му се вртат од работа, од мајка ми, од станот во Охрид и дуќанот, од кирии тука во нашиот град, а јас морам да вардам што денес имам купено. Ако си купам едно мало чоколадце, немам право ништо повеќе, а брат ми може денес да гнете, да гнете дури не му се пренатрупаат цревјата од јадење.Кога е школска година мора да сум во релација школо-дома. Кафе? Во никој случај. Машко друштво? Тоа не било природно. Како може да имам другари? А, јас пак, со братучед ми сум многу блиска, е и тоа не било во ред. Па ако ми бил братучед, и тој си имал ДРУГИ намери кон мене, но бидејќи ми е братучед по мајка ми, а да беше по страна на татко ми, е тогаш тој ќе беше златен. Со него ќе морам дасе дружам, да се бакнувам оннака другарки.... А, за дечко да не правам муабет. Ќе ме отселеле од дома. Па зарем поради мене да го озборувало цело маало? Ми треба помош....
Моите родители се многу коректни со мене. Кога имав 14-15 години ме фаќаше многу пубертетот и незнам како моите ме трпеле. Сум била неколку пати казнета, али заслужено. Ако сум добила некоја слаба оценка или слично секогаш сме решавале со убав разговор. Не поминувам секоја година одлична, ама си поминувам со добар просек, многу добра. Па се навикнаа моите на моите оцени. За дечко никогаш не ми правеле проблеми, понекогаш и се шегувале со мене. Излазот ми беше на тие години најмногу до 11 часот, ако доцнев следниот ден немаше искачање. Некогаш ми мрчеа за дремењето на интернет и слично, и ич не ги поднесував. И пред да наполнам 17 години, сфатив дека тие воопшто мене не ми мислат лошо и се прават за мое добро. Станав многу блиска со нив, бидејќи порано бев многу затворена. Си ги сакам и си ги почитувам. Незнам како сум можела порано да не ги поднесувам, кога тие се моето се.
Не знам што да правам?! Го отворив профилов за да слушнам ваше мислење.Имам ќерка која е сега во лудите години,ја имам фаќано често кога маструрбира,во последно време на телефонот и на комјутерот открив дека посетува порно страници .Знам дека хормоните се во прашање,ама не знам како и ставам до знаење дека ЈАС знам,ако не друго барем да се прикрие.Се плашам да не залута по некој пат.Всушност не знам како да се поставам.
Не знам што да правам?! Многу непријатна ситуација.. Се надевам дека некој што имал слично искуство ќе ти помогне.. Имам само едно прашање единец е?
Не знам што да правам?! Има мало превентивно решение .Исклучетего интернетот од мобилниот (најдете изговр голема сметка и сл ,а доколку користи wi-fi ) филтрирајте страници со +18 страници (некој малце што се разбира може да го направи тоа ).Како и да е не треба да се има срам , и можеби е пожелно да се поразговара отворено можеби има некој друг проблем задскеиен.А и како родител е чудно од ваша страна да неможете да најдете решение за разговор со вашето дете.Скршете го мразот вие
Не знам што да правам?! Izvini vaka ail koi tocno se tie godinI? i toa e sosema normalno, da ne se lazeme, nema potreba od isklucuvanje internet i takvi stvari... toa e nesto sosema normalno
Не знам што да правам?! Има 13 години.Знам дека е нормално ,ама мене пак ме јаде мисла...и ако сум родител не значи дека секогаш се знам...
Не знам што да правам?! Непријатна ситуација.. Инаку вие како родител треба да се пресрамите,и да поразговарате со ќерка ви. Ништо трагично,ништо страшно,само еден обичен нормален разговор помеѓу мајка и ќерка. Притоа тоа може да го изведете додека го пиете кафето после шопинг,или на тараса.Значи момент кога ќе сте сами. Искрено драго ми е што прочитав ваков проблем,од причина што денеска родителите се во трка со времето,да заработат што повеќе пари-и тоа за нас децата,јасно ми е тоа,ама треба да имаат во предвид дека треба и да разговараат со нас. Да не бидам офф,вие како родител знам дека и мислите најдобро на ќерка ви,затоа морате да разоварате на таа тема.Вие сте тие што најдобро ќе ја посоветувате. И не само за ова,пробајте да разговарате на секоја тема,доближете и се повеќе-како другарка.За да и дадете до знаење дека може секогаш да смета на вас.
