Вашите баба и дедо

Живи се и едните и другите, господ нека ми ги поживее уште.
Ама едните ми се у Србија,другите во Велес.Така да мноооогу ретко ги гледам.И искрено ги сакам мноооогу,и сакам кога сум со нив да им посветам внимание,да си помуабетиме,да се насмееме.Сваќам дека ние сме нивната радост, па макар имала 5 или 15 или 25 години.Како што реков господ само нека ми ги поживее, а секогаш со полно срце ќе ги посетувам и ќе им подарувам внимание.

 

Јас имам две баби едно дедо! Едното дедо ми почина јас не бев родена а бил многу млад на 50 години починал И умирам по желбата да го видам!Другиот дедо да не ви кажувам човек да го убие од смеење најмногу си го сакам премногуу срце мое најмило има 70 мислам не сум сигурна може и помал да е но нема веза..ко мала за да ме напраи радосна идеше со мене правеше пупички од кал многу си го сакам многу! И двете баби многу се добри многу ги сакам и нив а за дедо можам по цели денови да ви раскажувам! СРЦЕ! Позз

 

За жал од неодамна останав само со уште една баба, во рок од една година ми починаа баба и дедо ( едниот од едната, другиот од другата страна), а другиот дедо пред околу 6 години. Премногу си ги сакам сите и многу ми недостигаат, поготово едниот дедо за кои нема зборови да се опише - премногу паметен човек, добар, абе мелем за душа. Растена сум во семејство кадешто бабите и дедовците биле постојано околу нас па затоа и сум така приврзана за нив, па уште повеќе што едните баба и дедо се современи па со баба ми (што е уште жива) можеш да си седнеш како со другарка да правиш муабет ... си ги сакам сите, ми недостигаат тие што ги нема, а си ја чувам бабичка што остана

 

Baba mi i dedo mi pocinaa vo noemvri i vo dekemvri 2010 godina,baba mi na 77,a dedo mi na 84 godini,tie me odgledale,bea roditeli na majka mi kojasto pocina na vozrast od 48 godini,tie me skoluvaa,bidejci majka mi ne mozese poradi rabotata,a i moite se razvedoa koga jas bev bebe poradi semejno nasilstvo i alkoholizam od strana na tatko mi,a i baba mi i dedo mi od maskata strana mnogu se mesaa zaedno so drugite od semejstvoto na tatko mi!Baba mi ne bese vo dobri odnosi so majka mi poradi toa sto majka mi prodolzi da bide intimna so tatko miduri i aboritrala od nego,po smrtaa go doznavme toa,a baba mi bese frigidna zena sto go mrazese seksot,a dedo mi bese bolen o satirujazis i baba mi mnogu patese poradi negovite neverstva!Taa bese preterano agresivna za zena,dedo mi bese slogiran 18 godini pred da pocine!Vujko mi nasledi seksualni sko=lonosti od dvajcata roditeli,pa bese perverzen tip,a od druga strana i gi mrazese zenite otkako devojka mu mu raskina i nasilen bese i kon baba mi ikon mene i kon dedo mi!I jas stanav nasilna kon baba mi poradi toa sto mislev deka taa e odgovornata majka mi sto pocinala!I tatko mi ne gi pocituvase baba i dedo,pa gi pcuese i sesto zboruvase zaniv!Baba mi pocina od rak na matkata,a dedo mi ne sme znaele deka bil mnogu bolen!Jas duri otkako pocinaa starite sfativ deka baba mi mnogu me sakala i celzivot vlozile vo mene so dedo mi!Tatko mi i vujko mi mi vikaat deka jas sum odgovornata sto baba i dedo pocinale i deka sum sakala i niv da gi umiram,a tie dobro mi pravele,a tie me maltretiraat!Dali mislite deka nema vrska toa tie sto zboruvaat i deka treba da si prodilzam ponatamu so zivotot,najdobro duri i da se iselam ottamu,i deka nesto so tatko i i vujko mi ne e vored,kako cicko mi doktor kojsto i samiot znae zaese za odnosot so babab mi sto sme go imale i samiot i kazal deka js sum rastroena poradi problemite so fakultetot i nemanjeto rabota?Mislite deka tatko mi i vujko mi,nesto so niv deka ne e vo red?Odnapred vi blagodaram i izvinete ako postavuvam glupavi prasanja,no toa e ona sto mi tezi na dusata!

 

Баба ми и дедо ми од страната на татко ми се - !
Баба ми има фејсбук и си е член по форуми Има скајп итн итн. И секогаш ме кара дека имам дечко долго време ми вика - ех, ти како мене ќе се зезнеш, јас со дедо ти цел живот место малку си сменам да си пробам друго
И дедо ми е супер Најмладите баба и дедо - секогаш насмеани и премногу младолики! Пред неколку години се преселуваа во друг стан па и дома си ставија џакузи - за внуците демек
Дедото од на мајка ми страната почина одамна, многу голема трагедија беше тоа во нашата фамилија, премногу бевме приврзани за него- поготово мајка ми
Мајката на мајка ми исто супер жена само што - старост си носи проблеми, живее со нас и станува неподнослива и злобна

 

Дефинитивно имав најдобри баба и дедо од страната на татко ми, па и од страната на мајка ми, меѓутоа бидејќи живеев со баба и дедо во заедница секако дека бев претерано приврзана за нив. Никогаш не бев искарана,а да не помислам истепана од нивна страна доколку нешто погрешно сум направила. Имав прекрасно детство со нив. Се грижеа за мене,ме учеа на убави работи, се грижеа за мене. Дедо ми кога почина јас бев трето одделение. Не паметам дали некогаш имам повеќе плачено. Многу ми беше жал. Откако почина дедоми јас сета љубов му ја дадов на баба ми. Спиевме заедно во соба и претерано се поврзавме. Кога и да ми речеше да и мерам притисок или да и дадам апче станував без размислување. Ги знаеше сите мои тајни, сите караници со дечкото и сите убави моменти. Имаше обичај од секоја пензија да ни даде по некој денар, дури мене и повеќе зошто секогаш велеше дека сум и миленичка пред сите други внучиња. Кога доаѓав од училиште ме чекаше топол оброк и секогаш кога учев ми носеше овошје или некое чоколадце во соба. Од друга страна јас чоколада не отварав без да ја понудам нејзе. Имаше голема желба да биде жива за мојата свадба. Од преголемата љубов кон мене многу го засака и мојот дечко. Кога се разболе ми беше многу тешко. Јас мислам дека уште пред да умре јас ја исплакав. Плачев цел ден и цела ноќ. Ми беше голема потпора во животот. Не поминува ден а да не ја спомнам.Многу ми фали.

 

Родителите на мајка ми,односно дедо ми.Го сакав премногу,беше најдобар дедо на свет,се што сакав ми исполуваше.Како млади мајка ми и татко ми ќе заглавеле во дискотеки,дедо ми седел и ме чувал до раните утрински часови.И од кога пораснав,се правевме заедно,ниту еднаш не ме искарал,ама почина пред 3 години и премногу ми недостасува.А,баба ми беше повеќе по мојот братучед,а не ја сакав искрено многу и и правев секакви работи како мала,ама сега ми е премногу жал зашто така сум постапувала,ама тоа е детиште...Ама сега ми е премногу жал и за неа.По цели денови е сама и чека да отидам да ја видам...Но,некогаш навистина знае да ме извади од такт..А родителите на татко ми,кога бев дете беа сосем поразлични,порано не ги сакав,кога ќе дојдеше дедо ми да ме чува,ако дојдеше без вилици го бркав... Но сега не сакам никој да изгубам... и заклучок од ова,имам прекрасни две баби и еден дедо...

 

По страна на мама дедо е починат а со баба не сум толку блиска. Ама пак затоа од страна на тато имам супер бабичка и дедичко
Тие ме израснаа и подолго време живеевме заедно со нив. Сега сме разделени но обожавам да ги минувам викендите кај нив, или тие да ми дојдат на гости.
Баба нон стоп ме тера да јадам, и ме кара да не пијам ракија кога излегувам навечер , а дедо пак има проблеми со слухот и дури се разбереме ќе не слушне цело маало Срцки се и двајцата, посебно баба, нема човек кој не ја сака, абе само некои бисери тресат.
Некому пример и идол му се родителите, ама јас сакам да сум како бабичка

 

моите баби и дедовци се живи и од на мајками и од на таткоми страната. баба од на татко ми страната додека сум била мала,цело време ја малтертирала мајка ми и велела да не остави нас кај неа и да замине од куќата. Мајками не знам како ја трпела толку години.Сега јас имам 16 години и не дозволувам да и препече нешто на мама,веднаш и се дерам и и заклучам вратата.Поради тоа таа повеке го сака брат ми,бидејки тој не е многу по карањето.таа само еднаш кога имав 8-9 години ме потегли за раката, а јас се преправав дека ми е скршена и таа толку се исплаши и од тогаш ме нема допрено , а дедо ми е многу мил и изиграва слуга . а другите баба и дедо се душички

 

Дедо ми е починат и многу ми недостига го сакав многу,но сепак бидејќи сум многу привржана со баба ми неа неизмерно ја сакам дури можам да кажам дека најмногу на цел свет ја сакам,секогаш сум си со неа во слободното време т.е за разговор со неа секогаш имам време,понекогаш ми е доволно само да сум во нејзина близина таа е личноста која најмногу ми значи

 

јас имам двајца дедовци и една баба (баба ми е од страна на мајка ми) многу сум сакала да ја видам бабами, како што слушав била добра жена, ја гледам само по фотографии Починала од некоја болест, а пак што ја имам една другарка (не многу блиска) ми вика затоашто ти го носиш името на бабати и тебе ќе те фати таа болест глупача.

 

ах само колку ми недостигаат баба и дедо
поминаа 10 години веќе. барем едниот да поживееше малку... зошто починаа двајцата наеднаш
Вие бевте се за мене...
игравме катри со дедо и ми попушташе мала дека ќе му речев: дедо овие сите за мене и тој да сите се твој и јас земај сега има утре нема
баба ме учеше да плетам, ми правеше питулици...
си правевме фестивали по дома а толчникот ни беше микрофон
се би дала тоа да се врати
ми недостигате бабо и дедо премногу

 

многу си го сакав дедо ми
и многу ми недостига
толку ми беше мил и драг..
ми подаруваше новогодишни пакетчиња, и секогаш кога одев кај баба и дедо имаше чипс, по тоа секогаш ќе го памтам
иако почина пред 5 години секогаш ќе ги памтам неговите последни зборови :'(
“ што и да се случи јас секогаш ќе ве сакам и ќе ве гледам од небото „

 

Од на тато страната имам и баба и дедо, а од на мама страната имам само баба, за жал дедо ми починал уште пред да се родам.. Си ги сакам сите, како и да е, фини се

 

Конечно ваква тема да најдам. Во 2010, декемви ми почина прадедо ми. Јас мислам дека нема друг што го сакам повеќе од него.. Ми фали секој ден до ден денес го мислам, чудно, но секој ден си правам муабет со него и како да ме слуша, знам дека ме чува. Тој ми беше едниствениот маж во куќа! Не знам, али многу бев приврзана со него уште од мала. А баба ми (на мајка ми мајка) Не знам, ја сакам, ја почитувам али не толку како него.

Ми ФАЛИШ дедо, најмногу!!!!

 

Дедо ми по татко ми бев мала не го памтам многу.немав ни 4 години кога почина. Ама памтам дека тој дедо многу многу го гушкав.и секогаш ми даваше пари.Иако најмалку време сум поминала со него, многу убави спомени ми оставил и ми фали, некогаш, кога сум осамена посакувам пак да го гушанам. Баба ми пак по татко ми аааах со таа жена колку се имам карано. А не дека е лоша. Него јас секогаш кога немам шо да правам се закачам со неа. А кога бев мала кога ќе се скарав со братучедите секогаш мене ме бранеше, цар си бев покрај неа и секое сабајле плачев кога ме носеа у градинка зошо сакав со неа да седам. Таа баба ме научи и да читам, и да пишувам и таблица ме научи. Кутра таа, а само седмо одд има завршено. Другите баба и дедо, по мајка ми и нив ги сакам. Со дедо ми не сум баш нешто блиска многу ама го сакам, никогаш ми нема повишено тон и секогаш ми дава многу пари.Кај нив скоро секој викенд спиев а живеат преку една улица. Баба ми пак секогаш уште од мала ме разгалуваше и ми купуваше се што ке посакам, а и многу ја сакам пошо секогаш кога ќе отидам кај неа има грицки и благо. Ма си ги сакам бабите и дедовците, и нека ми останат живи и здрави

 

Па, моите баби и дедовци, фала богу сите се живи и здрави. Ги сакам сите подекнакво и не би можела да замислам, не дај боже, некој да не повеќе меѓу нас ...
Па вака ќе почнам .. уште од мала се сеќавам, секое лето од 1-4одд заедно со браучетка ми го поминувавме кај баба ми и дедо ми од страна на мајка ми. широка куќа, широк двор, деца колку сакаш, цела вечер граница и жмурка, во 1 саат по полноќ се враќавме дома и дедо ми ќе не пречекаше со топчо лепче кој го купувше за нас, сиренце и патлиџанче, ммм ништо повкусно. Баба ми (или ,,мајче" како што ние си ја викаме зашто е од западна македонија) е мила женичка, секогаш тука за нас, многу педантна и малце не нервира што секогаш мора се да и биде чисто, обожавателка на турски серии и секогаш се кара со дедо ми (односно он со неа) ама по скоро пола век брак, сигурно и тоа е од љубов. Секогаш ни посветуваат внимание, подеднакво ги сакаат сите внуци (5 внучиња сме вкупно ), семејно се собираме за секој роденден, а особено морам да го истакнам дедо ми кој со 78 години, се уште вози точак, трча, игра фудбал со братучедите, како издржува и ја се чудам. За другите баба и дедо од страната на татко исто имам само пофални зборови. Скоро секој викенд спијам кај нив, ме мазат по малце, за ручек нормално што јас ќе сакам хаха. Дедо ми, со претпен срцев удар пред неколку години, е како да е во негоите 40-ти. со баба ми секое утро пешачат километри на кеј, 20 пати оди до пазар и се качува по 78те скали во зграда (ги имам избројано да хаха), едноставно за ништо не му е мака. баба ми, на која и вадеа тумор од дојката, постојано е на нозе кога ние сме таму, знам дека и е мака, ама ете од љубов не признава. Морам да ги пофалам нејзините јадења од кои јас и прстите ги лижам особено нејзиниот, а мојот омилен ориз со макарони. аахх нема ништо повкусно.
Извинете за мојот долг пост, но моите дедо, мајче, другиот дедо и баба ми значат премногу, па ова беше еден начин да им кажам колку ги сакам (ма да нема начин да дознаат, не се разбираат во компјутери) и не можам да го замислам мојот живот без некој од нив.
p.s. се разплакав додека го пишивав ова поздрав

 

Мојот дедо на татко ми таткото е моментално болен од рак :'(
Неможел да се направи ни операција , ни зрачење , а премногу е млад за да се случи тоа !
Го мразам овај проклет живот ти ги зема оние што највеќе ги сакаш! :С
А прадедо ми почина во зимата сеуште нема ни година ,замислете колку е тоа тажно :/ тој сепак имаше 85 години , па можеби и редно беше .. Ама дедо ми .. :/
немам зборови , никој нема надеж дека ќе се излечи , најмногу го сакам сите ми велат дека на него сум во карактерот , можеби затоа го сакам толку многу , незнам како ќе ја издржам неговата смрт :'(
За сите вие што имате дедовци и баби бидете благодарни !

 

. . . се починати.
Од страната на мајка ми веќе 10тина години има откако починаа баба ми и дедо ми, починаа во период од 1 година, во речиси идентичен период.
Болно ми е кога ќе се сетам на периодот пред смртта на баба ми, и несреќата која ја имаше, а можев да ја спречам. Понекогаш се чувствувам виновна, иако ете велам судбината така сакала, не е дека се зависеше од мене, но можеби немаше нејзината смрт да дојде така одеднаш ако не беше нејзиниот пад.
Дедо ми почина од рак.

Од страната на татко ми, дедо ми никогаш не сум го запознала, затоа што е починат 6 години пред јас да се родам. А баба ми, или мајка на татко ми почина пред веќе 2 години. Живееше со нас, ме чувствуваше многу блиска, и угодував некои работи, имаше брз јазик и лупеташе глупости, знаеше и да навреди, да драматизира но сепак ми беше баба, ја сакав, и тажна бев кога почина. Па речиси цел животен век го помина живеејќи со нас.

 

Јас си имам само две баба и од кај мама и од кај тато, ама дедовци немам ни еден
Двајцата починале кога сум имала само 1 годинка,така да освен некоја нивна слика со неколку месечно бебенце во рака-немам никаков друг спомен. Цел живот копнеам по тоа некого да наречам *дедо* и да ме мази и пази како негова прва внука, но безнадежно.
Судбината го сторила своето, двајцата умреле од болест, мачејќи се по една година на своите педесет и нешто години.
Ама затоа си ги имам своите баби, за кои без сомнеж ме сакаат и уживаат од самиот старт поминат со мене. Уште од малечка ме размазувале како прва внука и јас сум била нивната прва радост. За се што сториле за мене до сега сум им благодарна. Двете се со добро здравје фала му на Бога и им посакувам уште мнооогу години живот. Како стари жени си имаат и свои болки и проблеми, но за среќа минливи. Секој пат кога ми раскажуваат за дедовците се со солзи во очи, а јас обожавам да ги слушам повторно и повторно тие приказни за случките до мојата една година помината со нив. Секогаш претпоставуаат колку нивните сопрузи би се радувале на своите внуки денеска, но тоа е тоа. Ништо не може да се измени, а животот продолжува натаму.