Ваши дела – поезија или проза

^^ Преубаво, леле колку убави пишуваш Јас си ги прибирам твоите песни драга Шилеа, ако недај боже некој малоумник не го цени твојот талент и не ти издаде збирка, ги принтам и те наоѓам да ми ги потпишеш. Ако?

 

Site zvezdi svetat,samo edna nas ne cuva
taa za nas pravi cuda,nie ja gledame nejzinata ruba
taa e bela,meka,drugarka e so neboto sino,od niv se budi utroto milno

Kazi, kazi zvezdo nasa,zosto sega prestana da svetis
zarem sakas da baras nova ljubov,tugja biblija a solzite na majka
da stanat izvor ,vo skamenetata bajka.
ti si nasata spasitelka ,ti pravis cudo
ne dozvoluvaj vo nas da, da zavladee ludilo. Polena.

 

Хаха, слободно.
Инаку, во преговори сум со издавачка куќа, само да помине летово, па здравје боже, на промоцијата секако ќе дојдеш

Мене ме радува што допира до вас мојата поезија, најголема сатисфакција е тоа за мене.
Поздрав Трендафилка

 

Не само што допира,мислам секој ден ми е поубав кога ги читам твоите везилки од зборови...
Огромно браво!

 

Не знам зошто пишувам

Не знам зошто пишувам
кога, она што го давам
пред вас
е краткотраен улов
на миговноста.
Се прашувам
дали менува
нешто, оваа позиција
на жена во боксерици од бившиот
со шолја горко кафе
седната на работ
од Универзумот.
Мислејќи се
како дојдов до оваа станица
кај што само првата мисла наутро
ми е страница
на животот, ужасно досаден и предвидлив.
Во шаблони и модели заглавен.

Не знам зошто пишувам
ниту за скршените делови од себе
кога, знам
ќе си кажам, кој го ебе.
Барем движам некаде.

Растењето не го може секој
(освен физички)
па се прашувам како Малиот Принц
дали розата ќе остане жива
и слонот е шапка
а змијата е само илузија.
и сфаќам.

Не знам зошто пишувам.
Имам преголема дифузија.

 

Shelea

 

So neguvanje na ubavata Misla, se dostignuva vrvot. Polena.

 

Крофни за појадок

Најтопли и највкусни крофни ми се соништата.
Преферирам ванила.
Ти си преливот кој ми го засладува животот.

Блазе мене - шеќерниот прав ми ја покрива реалноста.
Овде ми е убаво.
Постоиме само јас и ти, и овие крофни.

Иако набрзо ќе ја изедам и последната.
Кутијата ќе заврши в корпа, како и соништата

- Ех, кога би знаел, само кога би знаел..
Дека си мојот Dan Humphrey*.
Mojoт Yang од Yin.
Мојот совршен спој.

( тогаш најверојатно не би не споредувала со крофни, иако со задоволство би те изела за појадок ;] )



*Dan Humphrey, карактер од серијата Gossip Girl, my favorite.

 

И да се надоврзам на пофалбите, секоја чест Shelea

 

Po smrtta na covestvoto, parite ke se druzat so smrtta,tie ne se vredni vo niv nema verba.

 

Ubavinata na dusata ,vo dela e stavena i sekoj sto ja ceni ke mu bide podarena. Polena.

 

Ноемвриска ноќ (напишано на 23 ноември 2009, со посвета)

Уличните светла таа ноќ изразито ги полнеа испразнатите простори меѓу гранките на дрвјата. Северниот ветар не беше воопшто милозлив да ги остави гранките полни со живот...Од сите страни како фурија напаѓаше и ги соголуваше дрвјата, а со секој одвеан лист тие стануваа се поосамени и потажни. Нивното време истекуваше, нивниот животен веќе беше веќе дојден до жолтата боја, бојата на доцната есен. Небото се почесто се расплакуваше, ги потопуваше изумрените лисја кои го прекриваа патот...Таа ноемвриска ноќ беше толку осамена и празна...Никакви чекори не ја веселеа улицата, само колите кои цело време поминуваа ја одржуваа таа есенска тага. И зад себе ги одвејуваа куповите лисја, кои залутале на патот..
...На едно дрво осамено висеше еден лист. Се нишаше силно без престан, можеби беше посилен и од ветрот, кој го помагаше неговото нишање. Беше тоа голем лист, само еден останат на една од многуте гранки на дрвото. Под него, како мртви војници, кои ја изгубиле својата борба, лежеа исушените лисја, кои некогаш пораснаа на тоа дрво..Беше јасно-осамениот лист не можеше повеќе да се бори со самотијата и тивко го молеше ветрот да го откине за да им се придружи...Шумењето на неговото нишање како да го молеше ветрот побрзо да го одвее за да биде поблиску до неговите браќа...Како во тој есенски молк да се слушаше неговото тивко одѕвонување, плачење и неговата молитва.
Најпосле, ветрот се сожали. Го откина листот и тој како со воздишки падна долу и се придружи на останатите лисја..
Сигурно беше среќен што не беше повеќе така осамен. Дрвото остана целосно соголено, празно...
Северниот ветар го собра својот силен здив и исчезна...Заврна силен дожд и ги наводена сите лисја...Неговите капки се тркалаа и остануваа на гранките на дрвјата, кои како солзи што печат во душата се вденуваа во нивната дебела кора.... А листот веќе беше безживотен. Кафеав и исушен, како и другите лисја лежеше помеѓу нив на земјата...Но сепак беше среќен- не беше повеќе осамен...

....А ТИ, ТИ ми фалиш како на листот што му фалеа останатите листови..Во оваа ноемвриска ноќ, додека небото расплакано ја ткае приказната за тажниот лист, помислувам на тоа колку си далеку од мене и колку многу ми фалиш...Да бев лист ќе го молев ветрот да ме одвее поблиску до тебе...Но не сум...

 

Vo mene sakate da se vselite ,od nego da me razdelite
dusata da mi ja farbate,srceto da mi go lakirate
na racete gips karton da mi vgradite,robot da me napravite
na usnite nasmefka nema da ima,od ocite solza nema da blika
a ovaa strofa moze koj kako saka da ja vika. Polena.

 

Мала песна

За добредојде
како во домаќинска куќа
(телото ми е слатко од смокви
а душата небаре вода).

Ти давам миг
за ум
да ја пронајдеш улицата
на својата вистина.

И да се изгубиш, знаеш каде сум јас
(во водата ќе ставам мраз).

 

^^
морам да ти кажам, затоа што ти ги имам прошитано песните. ме остави без зборови!! Секоја песна, секоја стих, просто прекрасно. Имаш огромен талент.

 

Femina vasiot pat e kako zitoto sto se see
vo dusata moja ubaviot pisan zbor me gree
Vi blagodaram za dobrinata,vi blagodaram za vistinata.












































































v

 

Морам да признаам дека често ја отворам оваа тема само за да ги читам стиховите на Шилеа, тоа е нешто што смирува, а воедно и бара да погледнеш подлабоко во зборовите за да ја сфатиш суштината! драга Шилеа, кога ќе ја издадеш книгата ќе се обидам да ти напишам критички забелешки! Сакаш?
ПС не заборавај да не поканиш на промоција!

 

На мојата среќа ќе и нема крај, кога ќе издадам книга поезија. А, ти Ози, можеш уште сега да ми даваш критички забелешки, предобра идеја е тоа!

Ви благодарам што ме читате, јас пишувам од вас, за вас.
А кога ќе бидне промоција, сите ќе бидете поканети.
Да не бегам надвор од темава, ставајте ваши творби, тие се ете, сечија утеха, радост, помош..
Секое добро, девојки.
Ве гушка Шилејка.

 

Еве ви една тазе, пред малку ја напишав.

Атмосферска

Прва средба
со тебе.
Ладно е, а велиш, носот ми тече
кога среќавам згодни девојки.
Можеби сме странци
во овој простор што се шие
од некои чудни вредности.
Но знам дека
во твоите очи
имаше половина Месечина.

Не, не останав без сон.
Само сакам да бидеш храбар
и кога си на далечина.

Убавите нешта, секогаш се опасни
кога ноќта ги владее.
Оди фати ја клупата со наслонувач
ме болат веќе нозете.
Прошетката е наша.
Се` друго, ни земаат Другите.

 

Секоја чест Шилеа!
Колку само ти се восхитувам што успеваш мислите и чувствата да ги преточиш во стихови!
*Mojoт говор е заробен во чувствата* - затоа во некој твој стих си се пронаоѓам и ми ослеснува