Величествениот век (Мuhteşem Yüzyıl) [Канал 5]

Спојлер

На наговор на Махидревдан отиде во Маниса да го убедува Мустафа да не се жени со Елена. А со тоа да си ја загрози титулата на султан. Секако дека на Ибрахим не му беше гајле дека Мустафа ќе се жени, туку дека по смрта на султанот ќе биде тој СУлтан а секако Ибрахим како искусен ќе ја води државата. Се што ибрахим прави и е со скриени намери. Султанот не му го прости и тоа што не успеа да ја разоткрие Фирузе дека е персиски шпиун. И дека всушност со години полека го труела Сулејман. Пред некоја епизода кога се струполи Сулејман се установи дека е труен и Јаја паша само успеа да го спаси. Доколку Хурем беше мајка на наследникот не верувам дека тој толку ќе се залагаше за Махидерван.

 

Хмм, па сите прават подли работи во серијата, ама мене од старт ликот на Ибрахим ми привлече некако внимание. Како што има тука луѓе кои ги оправдуваат грешките на Хурем, јас така сум повеќе од страната на Ибрахим. А донекаде и го жалам, си ја прецени силата. Излезе поголем слабак и жртва на самиот себеси отколку што очекуваше. Не знам, карактерот ми измами некоја симпатија од почеток на серијата... се обидов да ја оправдам Хурем еден период но, ете, не ми се допаѓаше воопшто. И во реален живот мразам луѓе кои толку се натураат и не знаат за „доста“.

Спојлер

Тој не верувам дека знаел за труењето на Сулејман од страна на таа Фирузе, тој самиот колку се молеше Сулејман да остане жив кога се разболе.

Си имаа некоја врска, некој однос кој никој не може да го разбере, како истото што се зборува и за “љубовта“ на Хурем која што не е во ниту еден момент стереотипизирана, туку во неа се кријат слоеви и слоеви. А па и Хурем не би била толку посветена на султанот да не беше само тој на нејзина страна. Некако поодвратна, побесчувствителна ми е. Во Ибрахим повеќе го гледам човечкото, суштината дека човекот колку што е силен толку е и слаб...

Спојлер

нз интересен ми беше ликот многу и серијата нема да ми има мн смисла без него.

И уште една молба, нека ми ја најде некој мелодијата од 82 епизода шо почнува од 03:30 кога Ибрахим почнува со монологот и сеќавањето.

Спојлер

http://sulejmanvelicanstveni.blogspot.com/2013/01/sulejman-velicanstveni-82-epizoda-cela.html

 

Спојлер

Не знаел за труењето но не успеа да дознае дека е шпиун, а со тоа го загрозува животот на сулејман. Наместо од него да дознае , човекот на кого му го довери неговиот и животот на неговите деца, тој дозна од Хурем кога таа ја откри со помош на тој пашата виситината за тетоважата на Фирузе.

 

се сложувам со нена.

Спојлер

последното што го изјави на тој советот беше последна капка во чашата и преголема навреда за султанот. сулејман го толерираше со години и ја гледаше неговата глад за власт ќе ја надополнам нена во листата за моментот кога ибрахим стоеше пред статуите и викаше на сите континети моите поданици ќе клечат пред мене (или така нешто) и сулејман го слушна. неговата изневера према хатиџе мислам дека не ни беше во прашање...

во врска со '' интересниот'' начин на погубување е баш интересен бидјќи е бизарен и чуден и за мене несватлив но добро ете си најдоа дупка во законот.

 

Спојлер

Мислев дека посоодветен начин да умре Ибрахим ќе беше во борба, но ете, тој даде закон дека не смее никој да го убие и најде подмолен начин како да го стори тоа. Уф, ми се згади од Сулејман. Не затоа што го погуби, туку како го погуби.

 

теси

Спојлер

според мене на ибрахим не му беше дозволено да умре во борба бидејќи смртта во борба претставува еден вид на чест, гордост за личноста. за нив е секогаш битен начинот на смрт а не и самата смрт. со таква смрт ибрахим е казнет, умира како предавник или како ништо а не како херој во броба. тоа е моето гледиште...

 

Ако е така, Хурем треба да умре од труење, некој змија да и' подметне или шамивче од болен од маларија...

 

Денешнава епизода ќе биде посебно интересна судејќи по кратките инсерти што ги даваат на ТВ.

Ќе ја видиме во елемент госпожата која ќе се придерава ко да нема утре, не знам бре луѓе, мене ми е до негде досетлива кога се буцка со Гуска бр. 2 и покрај тоа што оваа другава е крајно небитна ама ете во тие дуели колку и да звучи глупо, излегува попаметна. Тукуууу убедливо дуелите со Ибрахим се извонредни, тука се покажува колку умствено Ибрахим е над нејзе, за разлика од она женското, расипаното и подлото во нејзе каде подалеку од труење (физички и со зборови) повеќе не знае.

Мене баш напротив, не ме восхитува нејзината храброст да му се спротивстави на Суљо ко што ќе го направи тоа денес, го прави истото што и Ибрахим до негде, се окуражува од моќта што и ја дава Суљо и не закочува, туку се перчи со тоа и тоа директно пред него. Ибрахим се покорува на зборовите на Суљо кога овој го прекорува, а оваа се перчи, мурти и негодува.
Одговорно тврдам дека љубовта нејзина кон Суљо не е вистинска! Тоа што му се обраќа милно и со убави зборови го научила од него, бидејќи тој и се обраќа така на нејзе, и сака да биде на исто умствено ниво со него што е неможно, тој е даааалеку попаметен од нејзе. Барем да читаше некоја литература покрај целото тоа ждерење храна и спремање тактики со агите, ќе ја сметав за нешто попаметна од било која друга во серијава, вака ми се рамни на едно женче - аждаја.
Целото тоа одење кај него во соба нели покрај секс и вечера, е за да му ја наполни главата и упорно да го цеди психички, јас ни секунда не би издржала со таква жена да сум на негово место. Наместо мир му дава неспокој, веројатно милните зборови ги заслужува после некоја партија секс.
Секое одење кај него е за да буцне некого, и за да го сврти муабетот во нејзина полза. Тоа ми е далеку од паметна жена, а Суљо веќе ја научи па обично го прекратува муабетот со: Тоа не е твоја работа.


И ужасно ми е добар моментот кога Хатиџе ќе и залепи сочен шамар оти ги премина сите можни граници што можат да се преминат.


* Не планирам да реплицирам на работи кои веќе 100 пати сте ги спомнале, го искажувам моето мислење кое не планирам да го правдам.

 

Да, Ибрахим ако ништо друго на многу поинтелигентен начин го добиваше тоа што го сака од султанот. Се повлекуваше и оставаше на него да одлучи. Никогаш не го притисна за ништо. Се' што доби, Сулејман сам му го даде, освен

Спојлер

таа подмолна смрт.

Ибрахим не бил храбар,

Спојлер

не заслужувал да умре како воин.

А оваа Хурем демек била, пушти го отровот и бегај, најми некој да истепа некого и бегај. Барем Ибрахим имаше м*да тогаш и лично им го даде локумот нејзе и на Лео. Хурем да беше ќе го оставеше со насмевка и ќе шмугнеше...уствари немаше ни да има храброст лично да го остави, ќе најмеше некој и за тоа. Во споредба со Ибрахим, Хурем е кукавица. Само е подрска и попроста, ете тоа е разликата.

Ја не знам овој како ја трпи Хурем, како да нема подобри за онаа работа од неа...

Ако е за тоа и на Хурем и' е дадена моќ па таа ја злоупотребува.

Спојлер

типичен пример кога ќе му се спротивстави за одајата

Ибрахим тоа што го збореше пред статуите ни малку не се разликува од фамозниот говор на Хурем... „харемот не е ништо, јас со светот ќе владеам.“ Нема тука „ќе владееме со султанот мој сакан“

Спојлер

Хурем и Хатиџе се покажани во мн полошо светло во серијата отколку во историјата. Хатиџе од едно тагување по синот им било доволен материјал за да ја направат најпатетичен лик во серијата. И двете биле многу интелигентни и мајки на значајни луѓе, а не простачи шо ги има денес по селата како што се прикажани.

 

Спојлер

А што ке биде ке ја добие ли одајата?

 

Спојлер

Со повеќето работи што ги читам не се сложувам но, не ни велам дека треба.
Повеќе од јасно е дека Хурем е змија и дека прави се што ќе и текне..Се сложувам со тоа дека направила многу гревови и интриги. Но нека ви биде јасно дека чесен таму нема. Ибрахим не е ангел. Тој ги има направено истите грешки. Хурем го прави истото што го прават и другите султанки. Не прифаќам негирање дека другите не се способни на се она на што Хурем е способна.
Сега една споредба од друг агол..
Хурем убива, труе луѓе, беси, коли, затвара жени во харемот.. Тоа се се случува помеѓу жените. Таа да не го прави тоа, неа ќе и го прават. Што значи дека мора да преживее и да опстане.
Драгоцениот паша,
Ибрахим беси, убива, труе луѓе, ја изневерува сестрата на султанот, го лаже султанот и мисли дека е семоќен, а со самото тоа му пркоси на Сулејман. Тука нема ангел а нема ни ѓавол, па ниту гревовите на едниот можат да се споредуваат со гревовите на другиот. Зборот ми беше дека пашата може и без тие работи. Сигурна сум дека може да живее и кога не би играл зад грб на султанот. Да не се замислуваше толку многу ќе имаше загарантиран прекрасен живот, и никогаш нема да го изгубеше вечното пријателство од султанот. Додека на Хурем никој не и дава гаранција како на Ибрахим дека утре ќе се разбуди жива, и дека некој нема да ја убие пред да отиде во одаите на султанот.
А сега пашата ќе ја изгуби таа гаранција ( додека султанот е жив тој не смее на биде убиен )

И уште нешто. Не би сакала да кажувам дека ја подржувам Хурем во она што го прави и дека сето тоа е оправдано, а исто така не би ни за тоа да го оправдувам Ибрахим. Султанката и Пашата не можат да се споредуваат. Се што Хурем прави се случува во или е поврзано со харемот. Додека пак Ибрахим делува на многу поризично поле. Хурем се спротиставува на другите неважни жени и робинки, додека пашата дејствува индиректно против султанот. Очигледно е дека тој го сака местото на султанот, а Хурем се бори за нешто мало како на пример раководство на харем.

Сепак ова е моето мислење.

 

Теси не можеш да ги споредуваш Хурем и Ибрахим. Хурем е само жена на Султанот, која лесно може да се смени, нејзините деца не се наледници на тронот, Мустафа е, таа го сака Сулејман, и се бори онака како што секоја би се борела во тие услови.

Ибархим беше главен везир, втор по валдеење по султанот. Ако се сеќаваш везиор пред ибрахим сам се повлече и не беше убиен и ова ( главен везир да биде убиен) беше преседан во владеењето на еден султан.

Спојлер

Затоа и оние советувања со Ебу ефенди ( судијата) затоа и оние 7 дена вечера и 7 дена поминати со Ибрахим за да му даде шанса да се премисли, да не го убие.

За жал Ибрахим тоа не го направи. Ибрахим беше жеден и гладен за ВЛАСТ. Сакаше да биде СУЛТАН. Доека Хурем само се труди да го обезеди животот на своите деца и својот живот.

 

Спојлер

Сепак јас мислам дека и Хурем и Ибрахим се борат за власт . И едниот и другиот се борат за да стекнат доверба во очите на Султанот, ама двајцата ја злоупотребуваат. Хурем е инает и незнам како може да му се спротистави на Султанот? Зарем сака и неа да ја разреши како Махидевран? Нема така Хурем! Додека и Ибрахим не е нешто посебно Си мисли дека тој ќе биде на местото на Сулејман -.- епа нема! Ибрахим не може да се споредува со Султанот.
И да додадам нешто за Хатиџе. Ме нервира најмногу значи Како може таа коза што нема ич мозок да крене рака на Хурем? Лелее Ама ако. Еден ден сите ќе и клечат на колена!

Мое мислење.

 

Добро мора да признаеме дека секој кому султанот му дава власт, забегува - кој помалце/кој повеќе...

А Ибрахим бе ептен го сакам ликот (од серијава мислам). Некако толку атрактивно ми се креирани неговите особини и нарав, што не знам...

Спојлер

Хурем секогаш ќе беше опасност за Ибрахим освен ако не идеше тој против Махидевран и Мустафа. Едноставно му љубомори што султанот толку го вреднува. Таа сака да е САМО И САМО таа онаа тој што ќе ја слуша. Уште во втората епизода нели рече такво нешто кога првпат отиде кај Сулејман. Секако ќе и' сметаше. Тој му беше здравиот разум на султанот, оној кој му помогна да не си го убие сопствениот син и слични гнасотии на кои би го наговорила Хурем. Кој држеше баланс. Сеа секој негов чекор ќе биде плод на манипулацијата на Хурем.

Секако...тој беше здравиот разум на султанот, се' додека тој самиот не го изгуби разумот. Не можеше да ја поднесе таа борба меѓу рајот и пеколот која се водеше во него. Што мислите, зошто тој упорно го спомнува преобратувањето? Иако го велеше спротивното, не можеше да се помири со минатото, со тоа што бил преобратен, со тоа што сега дел од неговиот народ треба да го нарекува народ на неверници. Негативец е, збор да нема, ама мене многу ми се допаѓа како е креиран. Тој не е воин само за време на поход, секој негов здив е борба со и против самиот себе. При тоа актерот и зборовите како успеваат да ја доловат секоја таква емоција, прави да ми се наежи кожата.

A Хурем некако, повеќе ми е „тој ми смета, треба да го нема“, не се покажуваат нејзините чувства, нејзините слабости, каење, грижа на совест, дури и при најпоганите дела. Делува механички, слепо кон една цел (сите ја знаеме која).

(мислам дека немаше потреба пред ова да ставам „јас мислам дека“, се разбираме ние . Oва е мое субјективно мислење, за објективното сепак треба да се праша сценаристот, нели!? Не значи дека помалку вреднувам мислење поинакво од моето.)

 

И Махи не била цвеќе за мирисање Сега прочитав нешто и мн се изнервирав

Спојлер

Мустафа не е син ниту на Сулејман ниту на Махидевран..Махидевран кога се породувала родила девојче и го заменила оти се плашела дека султанот веќе нема да ја сака

 

Ајдее, не верувам, чисто сумњам...така лесно да било во империјата ќе имало повеќе султани од (машки) робови.

Има таква работа и за Хурем во некоја книга, демек со Мехмет некој ага ја затруднил. Брее, шо се' не прават авториве да оцрнат нечија историја...

 

Да се надоврзам на едно од претходните мислења.
... Хурем не чувствувала вистинска љубов кон султанот, го искористувала сето она што тој и го пружал, сакала да се одмазди на империјата, секогаш работела во своја корист...

Не е баш дека султанот го гледам како позитивен лик. Во серијава е прикажан како мирољубив и многу добар и прекрасен човек додека нели.. сите неубави работи што ги правел се испуштени. Што е и многу нормално. Јас попрво би навивила за Хурем која сака да се одмазди на империјата, за Хурем која до максимум го искористува султанот за да исполни некои свои идеали, за Хурем која го манипулира првиот човек во империјата, отколку за онаа Хурем што вистински не постоела односно заљубената Хурем која прави се за љубовта на султанот, Хурем која е спремна на се дури и не познава граници кога верноста кон султанот е во прашање, Хурем која го заборавила сето она што се случило на нејзиното семејството по вина на тој султан.

 

Е затоа ми се допаѓа како е направен Ибрахим. Му е покажана и подобрата и полошата страна, пропратена со чести размислувања и преиспитувања на самиот себеси од кои учам многу за него. Ни Пепелашка, ни маќеата. Човек...кој силата го направи слаб, кој стана роб баш тогаш кога го достигна врвот од својата власт.

Еве го говорот кој ме извади од кожа, кој ме уништи додека ја гледав епизодата. На српски е, ама штом од натабану разбираме, тука нема да имаме проблеми.

Не ми се смејте, едноставно многу уметнички и длабоко го доживувам неговиот лик...

Спојлер

Ja sam Ibrahim. Sin rimskog ribara i venecijanke Sofija. Majcino dete, oceva lutka. Iz Parge odveden kao desetgodjshnjak i preobraceni Ibrahim. Koje mi je ime, koji sam jezik govorio, odakle dolazim... Zaboravio sam. Zaborav je sloboda. Jer bih u suprotno morao ostaviti svoje srce jeziku na kome ti je dano ime, tom tlu po kojem si nauchio hodati. Ja – Ibrahim. Sto znaci “preobratiti se”? Kamo se covek obraca? Gdje je mesto kojemu se obraca? Moze li se obratiti proslost, je li povratak moguc? Ili nas sudbina usmjerava samo prema napred. Je li mesto iz kojeg si krenuo ondje? Ceka li? Mozes li ga videti ako ga gledas? Je li srce kompas koji te vodi? Mozemo li se vratiti istim putem i pronaci put do kuce? Ili bez obzira na mjesto, jezik i vjeru kojima se vracamo zauvek ostajemo preobracenici?
Ja – Ibrahim. Kao desetgodisnjak odvedjen i preobracen s Parge. Sa sedamnaest godina postao sokolar Princu – Sulejmanu. Kao 25godisnjak bio upravitelj odaja Njegovog Visocanstva Sultana-Sulejmana. U 28moj godini postao Veliki Vezir. Ibrahim ukljucen u vlast. Uvjek u sebi nosio i Raj i Pakao. Prijatelj s vlastitim demonima, saveznik s poglavarom. No, uvjek na oprezu. Rob Ibrahim. Ibrahim, uvjek blizu Sultanovog raja, no uvjek na oprezu. Ibrahim koji je svakodnevno u dubokim Gospodarevim ocima gledao vlastiti sprovod. Ibrahim, koji svakim pogledom u Sultanove oci, trci ka svojoj smrti. Ibrahim, koji se molio da umre na sluzbi.

 

Мене стварно не ми е јасно СО КОЈ ПАМЕТ овој Ибрахим мисли дека тој ќе дојде по Сулејман
СО КОЈ ПАМЕТ???
Сулејман како прво има 5 принца (Мустафа, Мехмед, Селим, Бајазид и Чихангир)
Еве ќе го остраниме Чихангир затоа што има физички проблеми (иако според историјата тој бил многу добар и интелегентен сепак не можел да фати место за престол) сепак се 4 принца. Мустафа и него ќе го остраниме затоа што знаеме дека Хурем тука меша прсти и тој умира (уствари принцот Чихангир умира после Мустафа од жал за постариот брат оти многу го сакал изгледа биле поврзани многу) остануваат 3 принца. Мехмет би бил идеалниот за престолот ама се случува да се разболи и тој да им се придружи на Мустафа и Чихангир (е тоа ако се случи во серија многу ќе бидам тажна тој ми е омилен принц уште кога бил бебе) Е сега кај овој “паметниот“ Ибрахим би се натпреварувал со 2 принца да не мисли дека тој би бил прв кандидат за Султан пред Селим и Бајазид ма немој молимте (Ова го зборам хипотетички на пример Сулејман не го убива Ибрахим) а да има 2 Султани не може и на крај Селим ќе биде Султанот

 

Спојлер

Па баш ми е логично што баш тие 2 принца биле поврзани...физичкиот хендикеп на Џихангир ги срушил сите мотиви за ривалство меѓу нив 2.