Венчавање во црква и крштевање-избор или наметнување?

Атеисти има и меѓу муслиманите, само што во вистинско муслиманско семејство родителите ќе го избркаат од дома детето ако кажи дека не верува во Алах. Во шерјатските земји (каде што владее Исламско право) е уште пострашно. Ќе одиш на неколку советувања кај имам, и ако не се покаеш, може и главата да ти ја отсечат. Па иди кажи се за атеист да те видам таму. Има да не веруваш во себе и да глумиш верник.

А и кај нас исто така има многу атеисти што се нарекуваат „православни“. Еден другар еднаш го прашав како може да си православен, а да не веруваш во Бог? Знаеш што ми рече? „Па не сум албанец да бидам муслиман“
За жал кај нас луѓето ја мешаат етничката припадност со вероисповеста. Тоа е случај и кај оваа генерација, а уште повеќе кај претходната (родителите кои ти ги нарекуваш „христијански семејства“). Повели ако сакаш и заедно ќе направиме една анкета, ќе анкетираме луѓе постари од 45 години (родители) и ќе им поставиме најелементарни прашања од христијанството и да видиш дека ни 95% од нив нема да знаат да ги одговорат. А и на прашањето дали веруваат во Бог, ќе видиш дека многу ќе кажат дека не се сигурни или дека веруваат во некоја „виша сила“.

Така што зафркни гордости и срамови. Секој човек треба да си има право за слободна вероисповед. Тоа е уставно право во РМ и во Европска Унија и во секоја развиена земја во светот. Затоа велам дека треба да има бесплатна телефонска линија за пријавување на родители (или било кој) кои им вршат притисок на децата да веруваат или не веруваат во некоја вера која самите си ја одбрале. И притоа институциите да реагираат се разбира.

 

Ја би направила тема: "Момачко/девојачко" избор или наметнато" ама ајде...
Конкретно за венчавање, за мене матично и ресторан е само чиста формалност , пропратена со милион обичаи кои кај мене нема да се применат.
Бракот е нешто Свето , кое ако не се овековечи во Свет Храм со благослов од Свештеник пред Бога, не е брак (за мене) .
И нормално , здрава, жива , како мајка прво што ќе направам ќе побарам мала Молитва од ден на раѓање , па потоа Молитва за 40 дена и што побрзо крштевка.
Со љубов од Бога сме створени, со неа и треба да живееме и да задоиме наши поколенија.

 

Мене ми е ок што ме крстиле. Верувам во некоја своја верзија на духовност. Дефинитивно не верувам во религија и црква како институција. Не ми смета и не ми менува ништо.
А за венчавка во црква и крштевка не сум баш определена. Мислам дека немам потреба да ги правам тие работи и ако ги правам од традиција ќе ми биде смешно и нема да верувам во чинот.
Децата ако сакаат можат слободно да се крстат кога им душа сака.
Конкретно ми смета црквата како институција, не религија. Циркус ја направија.
Религијата ја сфаќам метафорично и си ја интерпретирам на свој начин.
Сепак на крај секој за себе ќе си одлучи и наше е да ги почитуваме одлуките на другите.

 

Веројатно си една од ретките православни христијани. Така што нема потреба да се наоѓаш во постовите за “верниците“ кои од што така треба одат во црква, а не од што знаат што прават.

 

Што се нема да прочитам... Ко крштевањето да е кривично дело, па уште број да има и да те пријави атеистот кога ќе нарасне.
Ти му се радуваш, го гледаш, го чуваш, го крштеваш, му правиш веселба по тој повод, и тој/таа кога ќе порасне, ќе те пријави, па ти оди по затвори акај се.
Ако толку се грижиш за децата, обрати внимние за тие деца што ги тепаат, што живеат под картони, што ги малтретираат на секаков начин.
Јас не верувам дека постои родител што со стап го тепа детето и го тера да верува во нешто. Едноставно од самото гледање како родителите ја почитуваат и сакаат некоја религија, и самото дете ја засакува или ја отфрла таа религија.

 

Јас па се чудам,еве од вчера не ми влегува во глава дека имало Македонци што не разликувале верска и национална припадност.
Мислам,кој здрав човек ќе рече православен сум дека сум Македонец,не може да сум "шиптар"
И аман бе @EvAngelos свати веќе еднаш,атеисти врие насекаде ,не само "во православието".
Баш низ светот секаде има атеисти,и муслимани и католици и протестанти и кој не.
Ама за тебе секој може да биде атеист,само протестантот не може.
И кога секој пат ќе си речам не ти рециплирам веќе,ти одново ќе изнапишеш се против православието,ок ..форум е си дискутираме,ама мој совет не биди толку опседнат,од уста не го вадиш православието,секоја споредба од лошо на полошо ти е во контекст на православието!!

И уште посмешно ми е ова со телефонскиве линии и служби,демек да се грижат да не им наметнуваат родителите вера
Почни со петиција барем,може ќе ти успее..само добро ќе беше вака да се заангажиравте за гладните деца,за оние од сиропиталиштата,од улиците,од Африка и сл,а не дали им била наметната верата.

 

1. Веселбата ја правиш за себе, не за детето. Детето не е свесно и не бира самото. И од гледање овака, повеќето деца урлаат кога ги крштеваат.
2. Всушност, пак од гледање овака, и христијаните, и муслиманите ги принудуваат своите потомци да се однесуваат во склад со религијата. Што не значи дека потомците веруваат, туку од страв да не бидат отфрлени кажуваат дека веруваат.

Море и тоа како се подразбира дека ако си Македонец ќе бидеш православен Вчера една ми вика, епа кога веќе не славиш Божиќ, можеш Бајрам да славиш.
Демек, морам нешто да славам. Не, јок, не морам и не сакам.

А иначе и те како треба да не интересира во која мера се спроведуваат религиските прописи. Православните еволуирале па не ги мотаат жените во шамии, среќа се образоваат, не ги продаваат како стока, повеќе во таа смисла ме загрижуваат муслиманите и нивните шеријатски замисли во државава.

 

Баш така. Каква веселба му правиш на детето на крштевка, пустото плаче урла цело крштевање. Сум плачела отсекогаш на крштевки. Тоа ми е како да го заебуваш детето за навек - го правиш христијанин затоа што ТИ така сакаш. Се запрашал некој родител дали можеби тоа бебе еден ден ќе сака да биде будист? Зашо му го скратуваш тоа право на избор? Секако дека ќе може да ја смени религијата на поголема возраст, но зашто го етикетираш уште како бебе? Затоа што тогаш можеш. Тогаш ја имаш целата власт над неговиот живот. А тоа е крајно себично

 

Откако слушнав дека и во црква почнале да РАЗВЕДУВААТ, ми се сруши и онаа малку верба која ја имав во светиот храм. Каков поп бе, први лопови се тие. Ете почнале и да разведуваат за пари.
Стварно е свето венчавањето еј...

 

???
Православната Црква не дозволува многуженство и многумаштво. Па така кога некои ќе се разведат граѓански и сакаат да се оженат/омажат повторно, потребно е да им се овозможи да не живеат во блуд и прељуба туку да живеат во законски црковен брак. Е како брачниот партнер фала Богу е жив, а Црквата не признава многуженство и многумаштво постои црковен развод. Истиот не е од вчера, не е ни од денеска.
Интересно е и дека од малкуте записи што останале од древната и славна Охридска Архиепископија(укината 1767), постои и еден запис за црковен суд повикан по повод разводот на некој брачен пар од Полог. Толку биле ретки разводите што дури до Архиепископијата стигале иако во Полог си имало друг надлежен епархиски архијереј-владика.
Самиот процес на црковен развод во нормална епархија е сличен на судскиот-граѓански развод, со судски процес, со пробување да се помират, со барање на виновник итн. Виновникот потоа добива забрана за причест, а можно е и да добие и забрана за повторно стапување во црковен брак. До 1945 Црквата била задолжена за водење на евиденција на родени(т.е. крстени), венчани и умрени. Разводи тогаш имало малку, а за вонбрачно живеење можело и да се прати в затвор. Така на пример, во Кралска Југославија, првиот претседател на СР Македонија, Методија Андонов Ченто и неговата сопруга Василка од страна на црковно-еснафскиот суд во град Прилеп биле осудени на 20 дена затвор, оти не се венчале црковно туку само склучиле граѓански брак во Нови Сад.

 

Море доживотно затвор! И сега за сите што не се венчаат во црква!
Мислам, реално:во кој век живееме? Го почитувам тоа што си верник, ама биди реален.развод во црква?

 

Најреален сум! Има граѓански развод, има и црковен развод.
Ај бидете реална, дали според Вас е Христијански човек да биде венчан со две жени во исто време? Или жена со двајца мажи?
Еве ако не Ви се допаѓа постоењето на црковен развод, пишете како очекувате да се реши тој реален проблем.

 

Мене не ми се допаѓа ни венчавањето во црква, а камоли разводот. Темата е дали венчавањето во црква е наметнување - според мене ДА - е.

 

За крштевањето на деца, се согласувам дека е наметнување - на штотуку родено дете, кое сеуште не е свесно ни за себе, ни за светот околу него, а најмалку за поимот „религија“, му се дава етикета дека припаѓа на оваа или онаа религија, против негова волја - што е ова, ако не наметнување?

Од друга страна, родителите, преку воспитувањето и личниот пример, на своите деца им наметнуваат многу работи - ставови, стравови, предрасуди и сл. - па зошто религијата би била исклучок од ова? Ова дефинитивно е проблем, но сложен и комплициран проблем, кој не може да се реши со едноставна забрана за крштевање на малолетни деца.

Венчавањето во црква, пак, за мене е личен избор, и ништо друго. Тука се работи за двајца свесни, возрасни, полнолетни луѓе и ако тие како такви дозволат некој да им наметнува било што, вината е во нив, а не во некој друг. Никој не може да те натера да се венчаш во црква против своја волја, а од друга страна, крштевањето на деца е токму тоа.

За црковните разводи, не гледам ништо чудно - тие се нужно зло, во едно парадоксално време кога луѓе се декларираат како верници, а сепак се разведуваат. За вистински верник бракот би требало да биде света заедница и истиот не би требало ни да помислува на развод, нели?

 

Не ми се верува дека посои црковен развод

 

А добро, ти не веруваш дека и некој православен христијанин, лично и на сопствена волја (без принуда) поверувал во Иисус Христос и тоа го манифестирал преку воцрковување и живеење во светотаинскиот живот на светата Православна црква? Ти во случајов настојуваш сите да поверуваат на начин на кој си поверувал и ти и да се приклучат на твоето исповедање на верата во склоп на протестантската заедница.
Што е апсолутно погрешно. Заради слободна волја нели.

Друго, верувам дека ако веруваш во Христос Спасителот, ќе ја следиш слободата која што тој им ја даде на сите битија, што во превод на горниот контекст за тоа дека секој треба да се крштева кога сака лично тој, односниот човек може да си ја искине крштеницата и да плука и хули на Црквата, и неговиот живот да тргне по други патишта во кои тој движејќи, сигурно веќе не е ни православен, ни крстен, ниту под закрилата и благодатта на крштението. Значи, се по слободна волја. Тоа „православен“ треба да се заслужи на многу начини, нималку лесни. Не плаши се, не сме 90 % православни во Мкд, или колкав и да е процентот, колку што се изјаснуваат.
Така, би било добро да не настојуваш на твоето решение, затоа што биди сигурен, не е вистинското.
Никој никому ништо не може да наметне, посебно не денес, кога цела младина масовно конвертира во атеизам, не интересирајќи се за „закрепостените религии“.

 

Општо прашање за тие што не се верници: ако не верувате, односно не верувате во крштението и во неговата сила, зошто тогаш ви претставува проблем тоа да биде спроведено врз новороденото дете? Ако за вас крштението нема никакво значење, тоа нема да има никакви импликации и врз новороденото. Да не испадне сега дека вие всушност верувате дека нешто се прави со крштението, дека нешто се постигнува на некоја магиска основа? Што би го однело разговоров во сосем друг правец.

 

Ќе се цитирам и корегирам самата. Напишано пред една година. Просто размислување... додека не ја сфатив вистината.
Крштевањето не е наметнување туку потреба. Чистење од првородениот грев и примање на верата Христова.
Јас сум крстена но моите не се големи верници и не ме задоиле со верата православна. Бев далеку од ова што сум сега, за што говори и непромислениот коментар погоре. Покасно ја најдов вистината во Бога, во православието. Самата ја најдов, никој ништо не ми наметна. И ги надминав со вера моите, тие што ме одгледале, што ми направиле крштевка но после крштевката не ми ја всадиле верата. Ништо не е наметнување. Ни црковниот брак. Дури сметам дека црковниот е позначаен од она запишување кај матичар што ништо не значи. А вака, пред Бога се сплотувате. И да, јас и децата ќе си ги крстам и црковен брак ќе склучам. Но децата од мали ќе учат за верата а не како моите што ме оставија мене да лутам. Вака или онака, пак кон православието се свртев затоа што тука ја најдов целата смисла и вистина која ќе им ја пренесам на моите наследници и поколенија за да не лутаат и тие.

 

Еј, не можам и не можам да се изначудам... Крштевањето го направија бетер од хорор филм децата вриштеле, пиштеле, инфекции фаќале, а родителите битно веселба си прават.
Ова ми изгледа на сцена од хорор филм. Исто ко некоја забаталена секта да е христијанството. Ко да ги колат децата, а не да ги крштеваат.
Ако во вашите очи ова изгледа така, тогаш не им правете крштевка на децата и крај.
Пак ќе кажам дека во христијанството ова е најсвет чин, и голема чест и гордост е да те покант да бидеш кум...

 

Крштевката како чин и ритуал нема никакво значење за оние кои не веруваат и секако дека нема никакви импликации врз новороденчето. Проблемот е што со самиот чин детето добива „етикета“ за припадност кон одредена религија - иако тоа не е ниту свесна, ниту негова одлука. Да се зборува за дете од неколку години како дете-христијанин или дете-муслуман е исто како да се каже дете-вмро или дете-сдсм. Смешно е и нелогично е, бидејќи детето не разбира ни што е тоа христијанство или ислам, како што не разбира ни што се политички партии.

Друг, многу поголем проблем, е што крштевката е првиот чекор кон индоктринација на детето во одредена религија. На детето му се вели дека религијата на неговите родители е баш таа правилната, а сите други религии не чинат, се учи на секакви ритуали, обичаи и сл., а неретко сето тоа е проследено и со всадување на нетрпеливост и омраза кон припадниците на другите религии, хомофобија, ксенофобија и сл. Секако, генерализирам, но ова е најчестиот случај.

И после се, некој ќе рече - ете, кога ќе стане полнолетно и свој човек, ќе може само да си одлучи дали ќе ја прифати религијата на родителите, која ја има и самото од раѓање, некоја друга, или ќе стане атеист. Да, ќе може да одлучи, но дури после 18 години индоктринација и перење мозок со одредено учење. Тоа е далеку од фер избор и затоа не зачудува што над 90% од луѓето ја „прифаќаат“ токму религијата со која биле задоени како деца, а многу мал дел преминуваат во некоја друга или целосно се откажуваат од религијата. Ако на ова се додаде и отфрлањето од семејството и стигмата која ја добиваат сите кои си ја менуваат верата или се декларираат како атеисти, тешко дека може да се зборува за некаква слобода на избор.

Додека децата доволно да пораснат и созреат за да сфатат дека воопшто имаат избор во однос на сопствената религија, некој друг веќе го направил тој избор наместо нив, со тоа што им ја всадил од најмала возраст и ги воспитувал во тој дух. Ако ова не е наметнување, не знам што е.

Накратко, ова е она што мене ми пречи кај крштевањето - не самиот чин, туку она што тој го симболизира - почетокот на процесот на индоктринација.

Но, веќе реков дека ова не се случува само со религијата - родителите на децата им ги пренесуваат сите свои ставови, намерно или случајно, без разлика дали тие се добри или лоши. А најголемиот успех во животот на секој човек е кога ќе созрее доволно за да направи разлика што е она од воспитувањето на родителите што вреди и треба да се задржи, а што е она што треба да се отфрли.