Венчавање во црква и крштевање-избор или наметнување?

А од друга страна, одбиваат да те венчаат во црква без извод од книга на венчани, т.е. без доказ за истото за кое тврдат дека е вонбрачна заедница.

Е ај сеа?

 

Крштевањето како бебе го гледам како наметнување само во симболична смисла, бидејќи на таа возраст умот на тоа бебе е табула раса, не разбира што тоа му се случува на таа крштевка и какво е значењето на тој чин. Кога ќе почне да истражува и размислува со своја глава, личноста може да се определи за нешто друго без разлика и на традицијата на семејството и родителите која му е пренесена во секојдневието, а крштевањето на кое секако не се ни сеќава – не може да има никакво влијание.
Сепак, за да го има крштевањето навистина тоа свесно значење и порака какво што треба да претставува, сметам дека најправилно би било да се врши на поголема возраст, кога детето веќе е свесно и по свој избор се пронаоѓа во таа религија.
Додека пак венчавањето е чин кој се врши на полнолетна возраст, така што секако треба да биде избор и компромис меѓу две возрасни личности.

 

Би се венчала и во црква и во матично.И здравје Боже еден ден кога ќе ми се роди дете, ќе го крштевам во црква.

 

Треба некои посебни документи да се однесат освен потврда за закажана регистрација или извод на венчани??

 

И јас знам дека порано така беше, но мој братучед пред неколку месеци дента прво во црква се венча, а после во ресторанот го склучи граѓанскиот брак. И се чудам како може така.

 

Сигурна сум дека ќе се венчам во црква. А моите деца ќе бидат крштевани во црква.

 

Моја познаничка одлучи да не го крштева детото во црква. Сакале самото дете да си одбере религија кога ќе биде доволно возрасно да го разбере целиот концепт. И сето тоа ми е разбирливо. Но од друга страна тоа дете расте во дом во кој се празнуваат Велигден и Божиќ како поголеми празници. Можеби не постат секоја среда и петок и не обраќаат внимание на помали празници во смисол да не се работи домашна работа, да се оди редовно во црква и слично. Но тоа дете сепак расте во религиозна околина. Па зарем не му ја наметнуваш религијата со тоа што седнува со тебе на маса за Божиќна вечера, оди на Коледе, празнува Бадник и Велигден. Некако едното без другото не ми одат. Попрво би го кршетавала детето па утре-задутре ако реши да смени религија, не би противречила, секако ако тоа реши да го направи на возраст кога размислува трезвено и свесно за целиот концепт религија.

 

Битно е на твојата познаничка и нејзиниот маж да им е логична одлуката што си ја донеле, не на другите луѓе.

 

На тоа дете кога ќе порасне и ќе биде доволно созреано, ќе размисли. Никој неможе да му наметне да биде христијанин. Тој самиот ќе си се определи. Како повеќето атеисти. Се раѓаат со една религија,созреваат и бираат по кој пат ќе идат и што ќе прават у животот.
Лошо што од раѓање не му определиле религија го оставиле да биде атеист.

 

@Arja не знам за другарка ти, ама ќе одговорам од моја перспектива зашто исто би постапила. Нема да крштевам дете ако го имам, не сум ни малку религиозна ама би славела и Божиќ и Бадник зашто ги сметам за убави социјални и културни прилики, ако ти има некаква смисла. Коледе и Бадниковиот оган се словенски пагански обичаи, ама останале меѓу луѓето со векови, и кај нас, и во Украина на пример, зашто носат чувство на заедница. Не сум религиозна ама сакам делови од нашата традиција зашто мислам дека се културно наследство и како такви сакам да ги практикувам и споделам со семејството, и децата ако ги имам.
Да илустрирам преку пример, дм не е православен, ама за Бадник направив лепче со паричка, се собравме друштво што немаат допирна точка со словенско православие освен јас, ама сите беа возбудени иако не очекував. Па кога му се падна паричката на дм тоа беа живи радости, ко мало дете, и го стави во чаша вино и си го носи со себе. Јас да не правам муабет колку бев исполнета, зашто и мене толку убави спомени ми се поврзани со празници и сакам да го создадам тоа чувство и кај други, на пример утре моите деца.
Луѓето се прилично приврзани кон некои обичаи, со акцент на социјалниот аспект. Ако се тргне религиозноста на страна или се објасни како приказна а не како факт, и само се практикува обичајот како таков, не мислам дека е воопшто наметнување на религија.

 

Во контекст на бадниковиот оган е наметнување на масовен чад во ионака загаденото Скопје, Битола и Тетово.

Добро треба да се размисли зошто, дали и колку треба да се практиуква нешто како традиција.

 

Конкретно за оганот, има многу смисла тоа што го напиша за некои населени места, ама не гледам ништо лошо ако селани на пример во некое планинско селце се соберат за Бадников оган. Минуси и плусови.
А инаку дефинитивно. Никако не сум за практицирање традиција по секоја цена, тоа секако нема смисла.

 

Навистина нема потреба од палење на огнови во и онака веќе загадените градови.
Ама социјалниот момент на тие настани и зошто останале како такви - тоа би требало да се испочитува, иако православието напротив, се обидува баш тој момент да го уништи.
Коледарски оган - како славјето кое се прави да се запали колку да помине ред - навистина не е потребен, ама овие настани имаат практична причина - зошто се задржале како такви.
Коледе е на сред зима, на ладното, обичаи кои почнале во времиња кога луѓето биле заедницата - селската заедница и имале многу поголем осет за заедницата, па оган на отворено + храна, шанса за оние што немаат да се загреат и да каснат, посебно во очи на голем празник.
Истото се однесува и за големите празници, кај што многу цркви си зеле празник, барем еден годишно, на кој луѓето се собирале во црковниот двор и се дели храна. Тие ручеци секогаш биле во духот на давањето на оние кои немаат. Затоа секогаш биле со месо, со животински "жртви", т.е. оние што можеле да си дозволат давале животно со кое се готвел ручек за сите и оние што немале имале шанса да вкусат месо, барем на тој празник. Сосема пагански, ама многу практично, и некому премногу значи.
Сосема нова е измислицата дека во среда и петок таквите ручеци не смеат да бидат со месо, во село мое од кога дојде новиот поп. Или плаќањето на ручекот, тоа никогаш го немало, не додека бев мала. Дедо ми не можеше да си замисли такво нешто. Се знаеше дека тој ручек е за арно, бил со месо или не. Тоа е затоа што тие генерации живееле во духот на заедницата и не беа слепи на оние што немаат. И црквата била за да им помага на сите.
Тогаш црквата била во духот на давањето, сега е во духот на контрола на народот.
Сега е во духот на "што смее и што не смее", "што се може и што не се може" и како црквата да дојде до повеќе имот. И црвата е слепа кон оние што немаат, и народот не знае подалеку од носот.

Може црквата сето тоа подруго да го реши, со донирање дрва на социјално загрозени, со акции за донирање ќебиња и храна на бездомници. Ама не...

 

Венчавањето како чин е всушност давање завет на Бога дека врската помеѓу мажот и жената кои се венчаваат е за цел живот и дека центар во таа врска е Господ. Завет се врши измеѓу две страни (мажот и жената) како една целина од една страна, а од друга страна е Господ. Значи венчавањето е завет со Бога. Мажот и жената стануваат едно и во завет се со Господ дека ќе го следат Неговиот пат, а Господ од друга страна дава завет дека ќе им го сочува бракот од секакво зло.
Крштевањето на детето е исто завет измеѓу Господ и родителите, родителот како христијанин дава завет пред Бога дека ќе го воспитува детето во христијански дух, и со крштевањето го предава на Бога, да го заштити и чува кога мајката и таткото неможат. Значи не го присилуваат детето од бебе да биде христијанин само тие, родителите, како христијани даваат завет со Бога дека ќе го воспитуваат христијански бебето а Господ се заветува дека ќе го чува тоа бебе кога родителите не можат. Подоцна кога тоа бебе ќе биде возрасен човек си ја има слободната волја да бира во што ќе верува.
Затоа ако не си верник а сепак ги правиш овие два чина тогаш нема поента да ги правиш, и си нанесуваш поголем грев без да знаеш дека се заветуваш со Бога, но ако си христијанин и го знаеш длабински значењето тогаш и тоа како ти значат тие два чина.
Секој си ја има слободната волја и кој како што мисли дека е најдобро за него и за неговото бебе, така си прави, никој не треба да ви наметнува ништо, тоа треба да ви биди со волја направено.

 

Ако не си верник, нема ни да мислиш дека 'си нанесуваш грев', пошто, нели, не си верник.

 

Така е да, затоа реков без да знае човек што всушност тоа значи, бидејќи не е верник, претпоставувам, зошто да прави завет со нешто што не е запознаен само дека така некој им рекол или луѓето да не зборуваат?

Добро, не е верник и како таков подобро да не ги прави тие чинови бидејќи верувал или не верувал прави завет кој може за него ништо не значи ама за Бог значи - Ова како верник го кажувам.

Ја разбирам твојата поента дека тој што не верува во Бога не верува дека после ќе прекршува некаков завет, сметајќи дека прави завет со измислено нешто. Пак ќе кажам секој си ја има слободната волја.

 

Јас сум агностик, маж ми атеист.
Правевме венчавка оти ми е убава традиција.

Се чувствував 'поврзано', ама не како што учи Библијата, или било која религиозна книга.

 

Ме интересира дали бурмите се ставаат во црква или во матично. Поради ситуацијава ќе биде само матично, а здравје ако се смири ситуацијава се планира и црква.