Верувате ли во судбина?

Ете ти ми ја сафти поената, што сакам да кажам. Тоа што ти си го сретнаал тогаш, и си го сретнала него, тогаш ти се сменил животот и ти си задоволна од тоа. Така морало да биде. Да не морало немало да биде, си можела и сто пати потоа да се разделиш со него, ама вие сте останале заедно. Јас сум убедена дека од пишаното не се бега, а не тоа што дечкото пиша погоре дали сме среќни или несреќни и дали сме виновни за нешто. Мало бебе кога ќе почине, дали самото е виновно?Не, ама тоа е тоа и човекот не секогаш е моќен да смени нешто.

 

Единствено бебињата се невини.
Нема ништо пишано, освен она кое самите ќе си го креираме.

 

А генетски наследени болести, ние ги креираме?Јас сакам да живеам 99 години и ајде кажи ми како тоа да го креирам, а да не умрам на 60, 70 години?

 

Ќе ти се здосади на 50, ако не ти се здосади, тогаш ќе ти кажам

 

Скоро за секоја болест има лек
Се додека е навремено откриена!

Затоа ако сакаш да живееш 99год (што реално се ретки исклучоци), тогаш грижи се за себе.
Мамографии, испитување за што и да почувствуваш итн итн итн...
А не да живееш на македонски начин, само кога ќе легнеш на постела да тргнуваш по доктори (скраја да е, на никого не посакувам болести!)

Биди реална и признај си дека денес е реткост и 80 да дочекаш, а не 99 ... и тоа дури и во најразвиените земји во светот...

 

Sekoj mozi da se preseli sekade ako e uporen.Mozi ne odma,ama za nekolku godini mozis da bidis kade sto sakas 99 posto sigurno so upornost.I bidi malce pokulturna zosto jas ne kukam i ne baram nikoj da mi pomogne Go pisuvam ona sto go mislam!Nisto ne trebalo da bide,se mozelo da bide poinaku.

 

Veruvam vo sudbina , bidejki mi se slucija nekolku raboti koi me nateraa da veruvam vo toa ( porano bev skepticna na taa pojava , no ete ) , i cvrsto stojam zad ona sto mislam vo vrska so temava

 

Nema sudbina.

Kako ke si posadis, taka ke si naberes.
Nikoj nemoze da ti napravi pogolema nepravda od sam sebe zatoa vnimavaj te sto zborite i koj postapki gi odbirate da ne bide posle "sudbinata e kriva".

 

Многу си песимистичен. Да, може секој да се пресели со упорност, тој што има 25 ќе се пресели на 30, а тој што има 55 пример и да сака попрво ќе почине, отколку да се пресели. Во животот не е се како што сакаме. Ти си типичен пример за тоа. Самиот си кажуваш дека живееш живот каков што не сакаш и не заслужуваш, а велиш не ми било пишано. Ок, нека е така, ама јас од моето искуство мислам дека има судбина. Како што пишаа погоре, потруди се да го смениш она што сакаш да го смениш. Не се сите надежи изгубени сепак.

 

Kolku stari postari od 60 begaat kaj rodninite vo stranstvo kako mozi da ne znaes.Zosto sum pesimisticen,ti si pesimisticna velis deka e pisano i mora taka da bidi.

 

Ne razbiras deka to so se slucilo i so ne mozi da se smeni nekogas mozelo da se smeni, ama lujgeto se krivi deka ne go smenile i ne e to do sudbinata.

 

И јас имам такви „наследени проблеми“, сум пишувала во друга тема, ама не се тешам кога велам дека има судбина, туку поентата ми е дека некогаш човек не е моќен да смени нешто. Имало периоди кога дома сме биле во криза, и се што ќе сме фателе мислиш се суши, а има и периоди кога е подобро.

 

Veruvam vo sudbina ama ponekogas i covekot sam sija pisuva sudbinata znae sto ke go snajde no sepak toj go pravi toa

 

Баш вчера размислував за ова... Не верувам во судбина (а воедно и среќа/несреќа), но верувам во 'последици од случајности', ако можам така да се изразам

Во смисла, ништо не може да се предвиди, нема 'еден зацртан пат', туку постојат милијарди и билијарди верзии кои можат да се случат, а оваа ситуација, што е баш во моментов е последица, на еден куп претходни одлуки од еден куп различни луѓе, помешани со бесконечен број на природни промени/појави итн....

Нешто како на ниво на квантна физика ... ама суперсајзд за реалноста која ја доживуваме

 

Не верувам во судбина, ама некогаш така се случуваат и склопуваат работите што сум просто воодушевена од животот и ме тера да мислам на целата филозофија.

 

Јас верувам дека се е судбина
Од реченото не се бега

 

Се сеќавам кога бев помала,старите често велеа"Од судбина не се бега,тоа што ти чкртнале на трите вечери,тоа ќе те снаоѓа цел живот"...и да бидам искрена,верував во тоа дека постои судбина и дека нештата одат по нејзин терк,ама сега ми се поделени мислењата во врска со тоа,и верувам и не верувам...
Повеќе би рекла оти верувам дека предодреден ни е денот и часот на раѓање и смрт,а многу поголем дел од животот го креираме ние според нашата слободна воља

 

Не, секако дека не верувам во судбина...

Луѓето сакаат да го користат зборот "судбина" кога ќе се случи нешто неочекувано или лошо, а на кое не можаат посебно да влијаат, па затоа го припишуваат тоа дејство на некоја виша сила.

Цврст факт е дека луѓето не можат да контролираат се што се случува околу нив, бидејќи светот едноставно не функционира на тој начин.

Сите дејствија кои настануваат, се должи на статистичка не/веројатност на околностите чии фактори за остварување или зависат или не зависат целосно од нас.

И не можам да разберам зошто на луѓето им е попривлечен концептот некој друг (виша сила) да им го диктира животот, отколку самите да имаат контрола и да ги сносат последиците за своите одлуки, дејствија и постапки?

Бидејќи искрено, попрво би живеела во свет каде настаните се резултат на случајност и каде што имам значење и контрола врз одредени дејствија, отколку во свет каде се е веќе предодредено, а јас претставувам само еден пион или обична шаховска фигура.

 

Не верувам во судбина во натприродна смисла - со виша сила зад неа која ни ја предодредува, моќ за предвидување на истата и сл. Верувам во случајности и сплет на околности (на кои не можеме да влијаеме) кој знае понекогаш да биде доста фасцинантен, но се согласувам во голем дел со @Briar Rose и нејзиното објаснување со веројатност во врска со тоа.

 

Верувам дека ништо не е случајност колку и да звучи клише.
Верувам во причинско-последична поврзаност на нештата.
Верувам во паролата да бидеш на вистинското место во вистинско време.