И јас само што ја завршив обврските малку ми го завлечкаа читањето, а и впрочем не е книга што се чита во еден здив, туку книга во која секоја реченица си бара внимание. Си подвлеков делчиња што ептен ми се допаднаа, а ги има многу.
Обожавам кога некоја книга можеш да ја почувствуваш. Се надевам нема да ме погледнете вака „Вештица“ е книга која те остава без зборови. Секоја чест за маестралноста на Венко Андовски, кога ја читав мислев дека писателот е во мојата глава, ми се чинеше дека точно знае како ќе изреагирам во одреден момент. Имаше делови кога цело тело ми отрпнуваше.. Генијална книга, кој не ја прочитал е во загуба. А, јас само се надевам ќе соберам некогаш храброст да појдам по кејот. Кон старата кланица. Од "МАНУ" до кланицата имало вкупно 938 плочки, да стигнам до 666-тата и да ја кренам.
Со Венковата Вештица се дружев за време на зимскиот распуст. Венко дефинитивно е Голем, во секоја смисла на зборот. Не можам да најдам адекватен збор со кој би го опишала чувството кое ме држеше цело време додека ја читав книгава. Како магија, моќен опијат, како болест - да не можеш да се одделиш од книгата. Чекав полноќ за да го прочитам скриениот текст, подвлекував цитати како луда, ги вадев на лист, за после да сфатам дека не е тоа тоа и дека книгава не се состои од целинки и цитати, ами е целинка која не можеш да ја одделиш, ниту пак да се одделиш од неа - зашто не би било тоа тоа. Вештица е мојата Библија. Библија за љубовта и страста, за животецот и неговата празнина и бесмисла без присуството на љубовта во него. Сенаменска. И преболно беше за мене да се одделам од книгата, зашто ја позајмив од библиотека, па си ја купив. Дефинитивно е моја омилена, најомилена од сите (македонски книги) кои сум ги прочитала. А Венко, дефинитивно е мој тип на човек. Да бев постара, ќе го барав за маж. Не сум луда, ама дефинитивно имам некој фетиш кон сѐ што е кумановско.
Изгледа само јас и Neytri не сме ја дочитале книгата. Се трудев да ја прочитам, ама не можев, многу ми беше монотона, на моменти дрема ме фаќаше ко ќе земев да ја читам. Еден месец ја шетам само од едно место до друго, и денес ја вратив. Мразам кога оставам недочитани книги, ама не можев едноставно да се мачам повеќе со неа.
Ја имам читано неколку пати и дефинитивно ми е една од најомилените книги кои сум ги прочитала. И не само заради тоа што е прикажана забранета љубов и силната страст на толку опислив и вешт начин,не само затоа што успешно се соединети два света туку и заради тоа што е една од ретките книги во кои се пишува за некогашната сурова реалност на толку млади девојки и жени. За ужасот кој го приредила инквизацијата со цел да го сотре феноменот наречен магија. Малкумина се оние кои се осмелуваат да пишуваат за крвта која се пролеала и за животите кои се загубиле со цел да се зачуваат строгите закони на црквата.Вистина е дека многумина не се свесни за големиот масакр кој бил приреден и за бројот на жртвите кои изгинале. Венко Андоновски го доловил сето тоа на премногу реален начин. Навистина секоја му чест.
Да @Avery на Култура 2007 издадена.А колку што прочитав низ темиве сега ја имало и од друга издавачка куќа.
Планирам деновиве да ја земам обавезно,прочитав многу позитивни коментари.Само ме интересира,која е темата?
Прекрасна книга...веќе два пати ја имам прочитано. Меѓутоа минаа неколку години, па мислам дека е време повторно да ја прочитам. Книгата како да е пишувана од друга димензија, ремек дело, преубава
