Високо сензитивни личности

Се пронајдов во сѐ. И не сакам воопшто да сум таква. Во последно време сум опкружена со луѓе кои се тотална спротивност на мене и чувствувам дека оваа сензитивност ми смета. Не сакам да сум таква, не сакам да осеќам вина за нешто што нема врска со мене, или да одам до таа крајност да мислам дека сум виновна за нешто што не сум, или дека на некој начин сум инволвирана. Во кратки црти премногу се замарам со сѐ и сешто, а не треба.

 

До овде, ме опиша дури бев трудна. Комплет.
После ми помина повеќе или помалку, со тоа што сеуште избегнувам насилни и страшни филмови. Не знам која е користа од истите а истовремено доволно шајзе во боја гледам во реалниот живот, екстра не ми треба ич.

 

Да, да, да. По хорор не можам со саати да заспијам, затоа ептен ако ми се гледа хорор обично не го гледам навечер или ако се решам со запалено светло гледам да не ме потресуваат светлечко-сензорните сценски ефекти кои се вообичаени во хорорите. Избегнувам сцени со насилство, претежно сакам историски драми или серии, (авто)биографски книги но не велам дека не гледам такви филмови или читам потешки трилери. Ама приметувам по нив ми треба пауза од некое време да преминам на друго, зошто на потсвесно ниво се уште ги анализирам, обработувам, преживувам некако.
Мене и стручно лице ми ја има дадено оваа дијагноза, а тогаш се навредив и налутив затоа што не ми делуваше дека е некоја дијагноза, состојба, си мислев ме зафркава.
Советот беше мора психички да отрпнеш и се зацврстиш малку зошто си многу хиперсензитивна се те потресува или си земаш при срце.
Имало фаза кога и шали на моја сметка сум ги перципирала како провокација или повод за кавги
Инаку во извештајот од психолошко тестирање исто е наведена хиперсензитивноста.
Мириси од мала преинтензивно ги имам доживувано, дома постојано ме зафркаваа, а понекогаш и им пречеше постојаното замерување за ако се готви обавезно да се затвори вратата од мојата соба да не ми замирисува Ау сирени на амбулантно возило ми е највознемирувачки звук и оној од хеликоптери во надлетување над балкон
Справувањето кога сум емотивно преоптоварена е тешко, напорно, ама претежно се повлекувам во мој дел, настрана од сите, не сакам никој да ми зборува зошто ме иритира и не можам да се фокусирам и концентрирам на кажаното. Се сомневам и за АДХД ама да не ја вмешувам другата тема во оваа, кога сум оптоварена се тргам настрана од се. Понакогаш сакам да се навраќам на убави слики од минати искуства или си пуштам некоја смирувачка музика како за медитација и си лежам и се опуштам. Прошетка во природа со кученцето, обично тогаш избегнувам интеракција со други луѓе и кученца или ако брзо ми испарат тешките емоции тоа најбрзо ме опушта и втурнува во интеракција пак.
Обично сакам сама да си поседам на балкон, да набљудувам наоколу, предмети, планини, авиони во лет, да сликам, цвеќињата.
На пауза знам да се повлечам на некое место сама па ме сматаат за чудак, ама ете ми треба место кај што ќе бидам сама со мислите, да ги смирам емоциите, за да не се истурам многу нагло и интензивно некому. Поточно се трудам брзо да ги обработам емоциите и ги преточам во зборови да сум кратка и јасна, да не забегам во беседи со објаснувања, а да си кажам ако сметам дека некој згрешил со мене и не требало така т.е. да надминеме недоразбирања. Ич не е лесно со хиперсензитивноста, ама тоа е, мора да се работи на техники и алатки за справување со ова ако толку е кочница во животот. Барем така ми река на сеансите дека има асертивни техники кои с еучат и усовршуваат.

 

Со болд ставив што важи за мене:

• Are you easily overwhelmed by such things as bright lights, strong smells, coarse fabrics, or sirens nearby?
• Do you get rattled when you have a lot to do in a short amount of time?
• Do you make a point of avoiding violent movies and TV shows? Hell no!I love scary stuff!
• Do you need to withdraw during busy days, into bed or a darkened room or some other place where you can have privacy and relief from the situation?
• Do you make it a high priority to arrange your life to avoid upsetting or overwhelming situations?
• Do you notice or enjoy delicate or fine scents, tastes, sounds, or works of art?
• Do you have a rich and complex inner life?
• When you were a child, did your parents or teachers see you as sensitive or shy?

Значи повеќето работи ми се со болд ако се пребројам. Сега вака кога гледам на она што не е својствено за мене, би рекла дека кога сум била помлада можеби и било својствено ама сум го надминала. На пример имав како дете страв од страшни филмови, ама продолжив да ги гледам и со помош на брат ми, научив КАКО да ги гледам (некако успеа да ме научи да не се врзувам емотивно за нив, туку да бидам критички настроена). Сега ми се омилени, гледам еден куп паранормални серии и сл. Како многу мала бев срамежлива, но како растев научив да не сум. Мислам дека сега сум спротивно од тоа. Немам мака со јавни говори, презентации, комуникација, истапување и иницијативност. Инаку што се однесува до уживањето во сензорни дразби, најмногу во визуелни. Љубовта кон уметноста, сликањето и цртањето ми е од најмала возраст. Уживам да создавам и набљудувам уметнички дела и наоѓам во се убавина. Она што исто забележав кај себе е дека при стресни ситуации врз кои не секогаш имам контрола имав навика да средувам се што можам околу мене, како механизам за справување со нештата. Сега не го правам тоа, и многу е полесно кога не мораш физички да се измориш од работа, за да добиеш некое внатрешно чувство на контрола. Научив да ги прифаќам работите. Никогаш не ми требало да организирам нешта за да избегнам излегување од комфорт зоната. Сега го прифаќам моментот на изненадување и неизвесноста, зошто знам дека се неизбежен дел од животот и треба да се живее без страв од нив. Ова бара тренинг. Најпрво да се изгради доверба во себе и своите способности, а би рекла и доверба во нешто повисоко од нас (на кое би му препуштила кормило кога јас неможам да го држам). И она што го додаде @RainBow за перцептивноста во односите со другите луѓе е пренагласено кај мене а студиите по психологија ми го надградија дополнително. И тоа ми помагало во животот, да ги разберам луѓето и да решавам конфликти. Со време учев (и сеуште учам) да поставам граници на емпатијата, да не ги преземам емоциите на другите и да не пренесувам на себе лично. (ова мора да го знае секој што работи било каква услужна работа или работи директно со луѓе). Во спротивно ќе те исцрпи ќе те оптерети и ќе те дефокусира од сопствените цели и насоки. Сега сум веќе во состојба да реагирам најсмирено кога сведочам на нечии туѓи стресни ситуации и да реагирам без да се ангажирам емотивно и јас. И има техники како што вели @Idedemja, ама темата е преопширна за да се навлезе во нив и бара континуирана работа на себе. Има моменти кога е сето ова тешко остварливо како при хормонски промени. @Biljarkata убаво забележа за бременоста. Тоа и јас го поминав кога бев трудна ама и во други ситуации кога имав здраствени проблеми и хормонални пореметувања. Е тоа беа лекции за влијанието на хормоните врз емоциите! Сега знам од каде е надворешната смиреност (или навидум мудроста) на постарите луѓе и нестрпливоста, импулсивноста (и брзоплетоста) на помладите.

 

Најдов супер објаснување што е високо сензитивна личност. Дека тоа е конструкт кој се користи за да се опише лице со одредени карактеристики а не дијагноза.
И има разлика помеѓу тоа и емпат. Емпатот е насочен кон другите а сензитивната личност е повеќе преокупирана со себе. Убаво објаснува и за тоа како се станува високо сензитивна личност од дете, како зависи од нервниот систем ама и од тоа во каква средина живееме. Што значи може да се менува човек во тој аспект. Прави и корелација меѓу сензитивна личност и психички растројства како аутизам и генерализирана анксиозност.

Кој сака да дознае повеќе обавезно да го погледне видеово:

 

Јас па мислев сум исклучок и само јас вака се чувствувам.
Јаки звуци ако слушнам сирени одма паника и на најлошо помислувам, посебно ако сум во мојот период, ми доага раце на уши да ставам
На два пати под нас комшиите кога се искараа, со врати лупање и тепање добив таков паничен напад што мислев срце ќе ме трефне. Не сакам ништо поврзано со насилство ниту филмови ниту пак сведок да сум на такви сценарија.
За мириси ајде ќе стиснам заби ама за горе наведено ми е нешто најмачно.
Јас сум си човек што си сакам организација и план а не сакам одеднаш се на куп обврски и после ептен се напнувам.
Кога со маж работиме тој е ептен искулиран а јас сакам се да завршам на време и одма се напнувам

 

И јас сум чудната и знам како ме восприема околината, има што из ината се зафракваат иако и културно сум им нагласила дека не се воспитани и имам причини зошто е така. Кај нас како слабост се перципира искреноста и уште повеќе се зафркаваат некои. Јас спомнав погоре има техники и си најдов некоја модификација, мој начин на справување со ова. Но читам и ме заинтригира за делот со детето, често и јас си размислувам како би било, од аспект на менаџирање со преоптовареноста, ама да добро е мал дефокус за рестарт.
Јас на пауза постојано така правам па макар и најчудна била на свет и во очи на околината, таа сум, тоа е.

 

Исто ме замараат гужви, врева и избегнувам да сум долго на светли места. Не можам да издржам секој ден еден по друг да сум опкружена со пријатели и роднини, мислам да се дружам интензивно. Ме преморува тоа, и барам одма да компензирам со осамување и занимација дома. А познавам луѓе што не можат сами да седат дома, и кога се и дома се нон стоп на телефон со некого, мене тоа ме истоштува. Дома навечер скоро секогаш ги палам споредните светла кои ја рефлектираат светлината од страничните ѕидови, а тие централните од горе ми се многу заморни и неможам долго да седам под нив. Може по некое време и болка во очите и главата да ми предизвика. Неврологон од видеоно што го објавив викаше дека овие лица имаат проблем со премор, прегореност. И мора да се исклучиш од дразбите за да наполниш батерии. Дома се повлекувам во затемнета просторија, со пријатна музика или со апсолутна тишина. Ако сум на работа, знам да излезам за пауза и да отидам да седнам на некое тивко место, зависи што ми е блиску. Може да е парк, црква, некоја клупа некаде на страна, било каде кај што може да си поседам спокојно. Дома сакам кога сите ќе си легнат да останам малку со себе и своите мисли. Нешто дур средувам низ дома, или си средувам нокти или нешто сл. Имаше еден предлог негде, ако имаш мали деца и им ги собираш играчките откако ќе заспијат, да си поиграш малку со нив, да наредиш некој puzzle или да составуваш коцки и да си дозволиш активен одмор.

 

Да да да. На сите да. Океј освен можда повлекувањето во темна соба, ама мислам дека не е битно бидејќи и да си HSP (Highly Sensitive Person) не сме сите потполно исти.

Инаку еве општо знаци дека си HSP:


Проблеми со кои се соочуваат HSPs:


И различни типови HSPs:

(Јас се пронајдов во последните три)

Предизвик е да се биде личност што премногу чувствува во денешно време, бидејќи она што обичните луѓе го чувствуваат нормално, ние го чувствуваме 20000 пати повеќе. Па мора некако да научиме да се справиме со сето тоа. Мене најмногу ми помага reassurance од некој близок, и/или време поминато сама за да размислам и се рефлектирам на ситуацијата.

 

Мислам дека ова е резултат на модерново време...Мнг луѓе станаа тврди, безчуствителни, ништо не им смета и си гледаат само за себе и тогаш се појави и другата екстрема пречуствителни, гледаат за сите други за себе ич, им сметаат мнг раб..

 

Сум хиперсензитивна личност и многу добро го знам тоа.

• Are you easily overwhelmed by such things as bright lights, strong smells, coarse fabrics, or sirens nearby?
  Да јака светлина не можам да поднесам, многу ме преоптеретува ми боде во очи, а исто и они светкачки ефекти. Премногу сум осетлива и на миризби, не можам да поднесам ако нешто не ми мириса убаво, ми смета дома кога мириса на пржена храна, одма отварам да се проветрее, во последно време и парфемите ми сметаат. Бучава исто не можам да поднесам.
• Do you get rattled when you have a lot to do in a short amount of time?
  Да, само тоа ако е нешто важно.
• Do you make a point of avoiding violent movies and TV shows?
  Имаше период кога одбегнував, а тоа беше периодот кога бев премногу анксиозна, причината беше трауматичен настан, но полека се вратив во нормала, сега немам проблем да гледам.
• Do you need to withdraw during busy days, into bed or a darkened room or some other place where you can have privacy and relief from the situation?
  Да секогаш, дури и денот и да не ми е напорен имам потреба од време само за себе, секогаш.
• Do you make it a high priority to arrange your life to avoid upsetting or overwhelming situations?
  Да, тоа ми е приоритет, некогаш тоа е посилно од мене, но гледам што е можно да избегнам ситуации кои ќе ме изнервираат.
• Do you notice or enjoy delicate or fine scents, tastes, sounds, or works of art?
  Даа, вусшност и за тоа ми е потребно време за да бидам сама со себе.
• Do you have a rich and complex inner life?
  Да
  
• When you were a child, did your parents or teachers see you as sensitive or shy?
  Да како дете бев многу сензитивна личност и срамежлива

 

Само од одвратни личности.
Иако, ми врви за 2 секунди.

 

Е како успева да ти помине за 2 секунди, еве мене цел живот не ми успева?
Криво некој да ме погледне јас се прашувам дали карминот ми е асално ставен или не, да не ми се избришал од цевката со која го смукам смутито или филтерот Се шалам не пушам, пушењето убива, барем така пишува на кутијата цигари од колешка ми.

 

Хахаха, леле јас исто вака срипувам од нешто што ќе видам или осетам (не толку од звук), а не сум очекувала. Дома стално ме караат дека драмам, претерано реагирам и дека и нив ги преплашувам. И стварно сме несфатени од другите. Ме тераа да не реагирам така кога сум уплашена, стварно се осеќав како да ме измачуваат. Толку ми е тешко да не правам така. Им објаснуваш дека ти не го правиш намерно и дека тебе цел нервен систем ти реагира како рефлекс, без мислење претходно, ама џабе. Убедени се дека глумам.
Инаку, го изгледав истово видео се препознав во дел од проблемите, ама и сфатив колку многу сум напреднала во проблемите од овој тип низ годиниве, бар за добар дел од нив што се во врска со односите со луѓето. Односно некои проблеми ги имав порано, сега научив како да ги немам You learn to cope!
Пр. шестиот проблем - тешко надминуваш работи. Само ситници преанализирам- зашто сакам да си ги објаснам зашто се случиле. А за крупни работи како раскин со дечко, не. Let it go. Си терам со мотото дека со сила нема убавина.
Седмиот - несакаш промени. Големо не! Научив да им давам шанса на промените и некогаш сум дури и обратно - спремна да се впуштам во промената.
Осмиот - не поднесувам критицизам. Ова беше многу точно за мене пред години. Љутка и на обична шега. Подоцна сфатив зошто сум таква и решив да работам на себе. Веќе го немам проблемов.
Деветто - не работам добро под притисок... па не баш. Научив да работам исто толку добро и под притисок ама ме исцрпува многу. Ако можам да бирам темпо на работа, би била пресреќна да работам без притисок и рокови. Тогаш немам лимит во креативноста.
Десеттото - за цврсти, јасни граници - ова е голем проблем кој сеуште го решавам и сеуште учам како да поставувам граници. И за самокритичноста е исто точно. Најстрашно е што долго време не бев свесна колку сум строга со себе. И со ова уште се борам и работам секојдневно на случајот

 

Другата екстрема - пречуствителните уствари гледаат повеќе за себе одколку за другите. Дури може да им се напорни на другите околку нив. Добар дел од денот вниманието им е насочено кон она што нив им се случува (од сензомоторен аспект пред се) и се обидуваат да си угодат (и затоа навидум се им смета). Значи обратно се од емпатите кои своето го потиснуваат настрана, а се преокупирани со емоциите на другите.
А дека модерното време има улога има. Преоптеретеноста на сензомоторниот апарат во денешно време со сите реклами, звуци и светла е многу поголема и човекот се прилагодува на тоа. Учи да не реагира на се, станува потолерантен, помалку осетлив. Има разлика во осетливоста кај луѓе што растеле во рурални средини, изложени на умерени дразби и луѓе кои растеле во метрополи опкружени со врева и што не. И еден човек кога ќе се пресели од помирно на пораздвижено место или обратно, ќе примети разлика и може да се прилагоди, да стане или потуп или поосетлив. А ако е ригиден и неможе да се прилагоди, премногу му сметаат дразбите може и ќе се отсели