Возачка дозвола (и сè е можно). Какви возачи сте вие?

Задолжително е, ако не ги ислушаш часовите неможеш потоа да возиш часови. Кај нас на пример се договаравме на пример во кој дел од денот се слободни сите од групата и тогаш одржувавме час .

 

i dali nekogas imavte cas popladne ??

 

Задолжително е да се оди.
Зависи од автошколата, ама најчесто оди по договор.

 

Задолжително е.
Мора 5 дена.
Терминот дали од сабајле или ручек зависи од автошколата и кога имаат слободни термини а може цела група да се договорите кога сакате.

 

jas rabotam od 9-5 i stvarno neznam kako da napravam ni vo koja skola da odam neznam poso obicno site odat od sabajle
vikendi normalno ne rabotat taka

 

Задолжително е, логично. Ние имавме супер предавач и многу научив на тие часови пред да почнам да возам.
Инаку би требало да има термини и од сабајле и одручек, зависи на кој како му одговара.
Ако пропуштиш час или слично, со следна група се надокнадува. Но мораш да имаш 5 дена теорија поминато.

 

Може и после пладне, договор направете.
Јас кога полагав одев после пладне од 4 до 7-8.

 

aha znacii nemora da se 5 casa eden po drug,moze primer da odam ovaa nedela dva pati pa narednata uste tri i taka?

 

Прашај си во автошкола најдобро, не знам дали сите функционираат на ист принцип. Но знам дека во групата кај нас идеше личност што треба да доземи часови од претходно.
Сепак можеби ќе има група која е подоцна на одручек, па ќе си изодиш 5 дена со ред, што е најдобро.
Јас одев од 9-12 наутро бидејќи работам втора.

 

a za prva pomos i tamu se odi nekolku dena isto ?

 

Не, прва помош имав еден ден од 9-12, и следниот ден уште малку теорија и тестот, ако добро се сеќавам.

 

Да го пишам и јас моето искуство на темава.

Имам положено пред скоро 4 години. Имав огроомен страв од возење, ми се лошеше од помислата да возам, цело време мислев на некои лоши работи, сообраќајки ова она. Кога возев, возев или со маж ми или со мајка ми но тоа ми правеше дополнителен стрес дека цело време ми коментираа, дури и за некои основни работи што ги знам како на пример: сега дај жмигавец, префрли во 2ра итн. Од такт се вадев.
Ми се создаваше одбивност кон возењето иако знаев дека е огромна потреба со оглед на тоа каков ни е јавниот транспорт во државава. Но на прсти се броеше колку пати имав возено, секако цело време со придружба дека не сакав ни да помислам да возам сама, а си имам моја кола и не зависев од никој ама стравот беше огромен и немаше шанси сама да одам негде.
Се случи еднаш да морам да пристигнам на една дестинација во одредено време, немаше никој кој да ме однесе, се јавив на сите можни такси компании, такси не можев никако да најдам.
Си викам, тоа е тоа, дојде моментот. Го земав клучот, запалив кола и тргнав. На почетокот цела бев згрчена, но после некоја минута се опуштив и топ извозев. После тоа почнав доста често да возам сама и искрено најубаво ми е сама кога возам и кога никој не ми дрнда, раат сум. Уште имам некој страв и не сум се осмелила да возам во периоди кога е најголемата гужва, паркирањето не ми е добро совладано и си барам пошироки места за паркирање но ова е огромен напредок за мене.
Полека, полека се опуштам и сфаќам која слобода е кога возиш и кога не зависиш од никој.

Мој совет: почнете да возите САМИ, така најубаво се учи. Знаете дека сте препуштени сами на себе и не се потпирате на никој друг. За почеток возете на поблиски дестинации во периоди кога нема гужи, колку да се стекне рутината и да ја научите убаво колата.
Со секое возење ќе биде се полесно.