Не се плашете од бромергон, различни луѓе - различни искуства. Јас немам никакви проблеми повеќе од 4 години го пијам
Не мора. Може и општиот матичен, може и гинеколог. Инаку и без рецепт е 120 ден, не е голем трошок. Позз срцка
Пред 2 години ми беше <0.1 Пиев вигантол и ги баталив. Денес ми е 20.а референтни вредности пишува од 20-109. 1 дневно по 5 капки ми ги препишаа директно на јазик да ги капам, не во лажиче зошто останува капка на лажичето. Во аптека ништо нема на рецепт бромергон околу 130 ден ги платив а вигантол 90 тина денари
Се надевам дека ќе бидете од они што лесно го поднесуваат бромергонот. Јас го пиев 3 месеци пред ивф и некаде до 10или 12 недела во бременост не можам точно да се сетам. Никакви мачнини немав. И со лесно. Јас за еден месец го симнав од 23 на 3 со доза 1/2, 1/4 најизменично и после тоа пиев по 1/4 секој ден за да го одржувам.
Контрола ми закажаа за 2 месеци.дотогаш 2 пати по 1/2 тбл. Нели е многу период за 2 месеци? Вие на колку време го испитувавте пролактинот?
Пред инсеминациите и во пороцес на подготовка за двете ивф. Секогаш ми беше во граници, ама кон горна граница. Кога се спремав за второто ивф една докторка ме посоветува да го спуштам и ми даде терапија како што напишав погоре. Дали тоа беше причина за успех не можам да тврдам, ама прв пат тогаш немав проблем со ендометриумот и имавме успешно ивф.
Каков моќен текст, се изнаплакав фала што ни го пушти...точно овде на сите ова ни е болна тема, но сите заедно знаеме колку ова не прави јаки без оглед што мн пати делува дека сме слаби, но воопшто не е така, чим имаме сили да се бориме и покрај секој неуспех ние сме силни жени. Бог верувам дека ќе не награди сите, сакам и морам да верувам во тоа, со лесно на сите...нека оваа есен и зима биде среќна за сите нас само напред ❤
дефинитивно е поврзан да знаеш и не се секирај за ендометриумот има начин да го средиш јас успеав со ПРП метода на ендометриумот пробај ја и ти, ти препорачувам...иако тој трансфер не успеав барем ендометриумот ми беше супер тогаш. Како и да е треба мн работи да се поклопат, не само дебелината на ендометриумот да е во некоја си т.н нормала.
Оддамна не сум се изнаплакала вака добро. текстот е врв.те дирнува баш длабоко. Боже, што се преживуваме.треба да се гордееме со нас.ова ќе го победиме.МОРАМЕ!!!
Во аптека го немаше уште на 4ти, мизерии сме стварно Јас на почетокот на 6 месеци, кога ми се стабилизира со терапијата на 1 година. И јас ако останам бремена и родам деца ќе ја сакам неплодноста, но сега ја мразам од дното на душата здравјето ми го зема, младоста по болници за да ја лечам ја поминав!!!
Буквално се’ е точно напишано во приказната на оваа блогерка, многу емотивно реалноста е пренесена во текст. Ќе дојде ден и ние да пишуваме или размислуваме за вакви слични содржини со кои ќе и’ благодариме на некогашната неплодност, која тогаш се разбира, ќе биде само едно минато зад нас. Сега боли, но не’ прави дефинитивно посилни. Смејте се, плачете кога ви се плаче, ослободете ја тагата да не се акумулира внатре во срцето, за да и’ отстапиме место на радоста да влезе во нашиот живот! Овде барем можеме да се сфатиме и разбереме една со друга. Само храбро девојчиња, чекориме до целта!!!
Нам стерилитетот ни одзеде здравје, пари и 15 години од животот, но ни даде сила, разбирање и почитување еден кон друг и прекрасна керкичка која кога ја донесовме дома, првите 2 дена и 2 нока ја гледавме како спие потпрени со челата на оградичката од креветчето, неможејки да поверуваме дека сите тројца победивме. Сега се молам небесата да и подарат "сестицка", ко што вели така, но сега битката е поинаква, со други правила - никој не е на моја страна, оти сум била стара, оти барам "леб преку погача", оти доста било и ова едно, оти деца тешко се чувале..... Можеби е така, можеби сите се во право, а јас грешам, но едноставно морам барем да се обидам, па дури и да нисам поразена пак. Некои битки мора да ги биеме и потполно сами.
Смеам да прашам колку си стара? Ако твојата интуиција вели дека сакаш повторно да бидеш мајка одејќи по најтешкиот пат со боцкања, да го изодиш до крај и никого да не слушаш.
42 години, и токму така - интуицијата и докторот велат дека треба да се обидам уште еднаш, заради малечката, а бидејки патот ми е избоден веке 4 пати, немам ни трунка сомнеж дека вреди и дека можам.
