Вонтелесно оплодување

Ми рекоа само дека две се одлични а еден послаб. Како и да е, би требало да не информираат за се. Од пункција до оплодување развивање се, се. За жал такви информации немаме. Ти благодарам мила

 

Devojki, imate iskustvo so visok prolaktin (dobien rezultat: 40 ) pred kriotransfer?

 

Meni je bio jako visok pred transfer.Prepisao mi doktor Dostinex i regulisao se prolaktin u rekordnom roku.

 

Висок ти е пролактинот. Јас пиев достинекс и за брзо време ми се симна. Сепак види што ќе ти каже докторот.

 

Ти благодарам многу!

 

Zenski, poslednite meseci za mene, bile naj tezok period vo celiot moj zivot.
Ne znam kako se spravuvate so sterilitetot, okolinata, rabotata, vrskata so partnerot i doktorite, ama za mene e ponekogas pretesko.
Eden missed abortus, posle neuspesen transfer, 3 i pol godini sterilitet, celo vreme niz konstantna agonija i prasanja kako ke mi bide sudbinata za ostvaruvanje na semejstvo, me utepuva.

Psihicki imam potreba za psiholog. Premnogu tesko e da se vozdrzuva.
Kako se spravuvate vie so ova? Dali vi e tesko koga vidite vasata okolina trudni, so deca, i toa i so dve deca.

Imam preokupiran den vo rabota ama doma koga ke se vratim, pretesko mi e.

Vo prv pogled, imam 30 godini, 6 zamrznati embrioni, mojot slucaj ne izgleda tolku los. Ama ovde nauciv deka ne se pravi matematika so ova rabota i deka ne sekogas situacijta e 'promising' kako lici.

Ne znaev deka vakov period , moze da ti go stagnira celiot zivot. Bukfalno mi se vo 'on hold' site mozni planovi na zivot. Osobeno profesionalnite.
Izgubeno mi e zelbata za izleguvanje, premnogu opteretana so procitanje na sve i svasta, zamisluvanje na najlosite mozni ishodi na ova borba, i mnogu strav! Premnogu strav!!

 

Se osekam identicno kako tebe, stagnacija do max na profesjonalen plan, samo shto jas nemam 6 embrioni, imam pozadi sebe dva stimulirani IVF i eden na priroden ciklus IVF i neznam koj e praviot protokol za uspeh. I da premnogu sum isplasena.
Sepak imas 6 embrioni, veruvam deka sledniot ET kje e uspesen.
Nemas pricina za taka da se osekas.

 

Исто како да сум го пишувала јас ова. Исто се чувствувам како тебе. Знам како ти е. Ништо не те интересира друго освен ова. Мене групава ми даде надеж колку оптимистички размислуваат членките и се бодрат.

 

Мила , секако дека е тежок овој пат по кој одиме. И јас се осекам никаво по тоа прашање. Ако ти треба помош од психолог побарај ја. Некогаш проблемот и во психата се крие. Само ако ти на 6 ембриончиња и на 30год губиш надеж што да кажам јас на моите 40 . Рековме нели одиме напред и без откажување. Ке видш дека за брзо ке не огрее на сите нас што ете го одиме овој пат.

 

Da si odis na psiholog obavezno, mnogu pomaga, ne odlozuvaj. Borbata e teska i normalni se tvoite sostojbi. Pomos od strucno lice mnogu pomaga vo ovoj proces, normalno najbitna i prvenstvena e poddrskata od najbliskite

 

Девојки, здраво.
Ќе може една насока од вас, кои витамини се битни за подобрување на квалитетот на ј.клетките?
Би сакала пред да почнам со суплементи да испитам количина, па да знам колку да внесувам оптимално.

 

Ne veruvam deka nekoja od grupata nema da se pronajde vo se sto napisa. Mislam deka site se osekjame isto kako tebe. So zivot staven na "hold", mnogu strav i premnogu prasanja bez odgovor :/

 

Pred se ti sovetuvam da se smiris i da mislis pozitvno . Ako mislis deka poubavo ce ti e so psiholog odi vo psiholog. Ako ne odi nekade na odmor so maz ti i za nisto na razmisluvaj. Znam deka e tezok ovaj pat vece 8 -9 godini sum vo ovoj pat ni na kraj na pamet ne ni razmislev deka vaka ce e ama ovie se iskusenie na gospod. Barem ti imas zamrznati embrioni koj sto veruvam deka vo slednoto ifv ce bide vo red. Zatoa smiri se psihicki i misli pozitvno i se ce bide vo red.

 

Мила, сите сме биле на оваа точка, некои и таму сме сеуште. За жал никој нема да дојде да го преживее истото наместо нас и да се избори со тоа, самите мораме.
Еве на пример јас како се справував- не се прибирав дома, се јавив да се видам со луѓе што долго се немав видено, со сила излегував од дома, резервиравме патување сега за Велигден, си закажав за нокти, за шатирање, масажичка, идам у мол на „шопинг' без купување .....
Не ми се стануваше од ќошот на гарнитурата... но на сила се терав да правам нешто што не сакам и подобро се чувствувам. А психолог за мене- is a must
И воедно, има милиони видеа и приказни низ нетов, види после коооооолку обиди луѓево успеале во тоа што го сакаат. Тоа е затоа што не се откажале можеби тоа ќе ти биде дополнителна мотивација

 

Идентично се чувстувувам. И нон стоп во главата ми се врти прашањето- Кога ќе биде мојот ред? Ќе дојде ли денот кога мене некое душиче ќе ми вика Мамо, и да седнам со другарките да правам муабет, за како не сум спиела цела вечер од слатки маки, а не од тоа што ќе биде ако биде и КОГА ќе биде.
Изморена сум чекање, од ајде за 2-3 месеци ќе пробаме пак.. од ајде да провериме уште ова итн.
И да, се ми е на холд, и кариера, и прошетки, и дружби. Ништо не ми се прави, и се е со сила и “глума” кога ќе излезам особено со луѓе кои што се остварени како родители.
Што е најинтересно и секако воопшто никој ме ми е крив што поминувам низ пеколов, ама луѓето што знаат дека поминувам низ ова, како намерно да се фалат од децата, па и ми се јавуваат намерно да се пофалат дека се бремени со второ, со трето… И да среќна сум за нив, секако дека ќе кажат дека ќе имаат принова, ама пак немора да се јавиш на телефон само за тоа, а да знаеш дека минувам низ тежок пат, и друг пат нигде да те нема па ни да прашаш како сум нели?
Измешав се што сакав да кажам, ама поентата е дека навистина незнам како и дали има излез од ваквото чувство на страв, вина, оптеретеност…
Само сакам да не огрее сонце сите нас и конечно да се радуваме на животот и ние.

 

Лајкот е за поддршка. Еве мм вика кажи и да биде храбра, штом тој издржувал а е најголем плачко ти ич да не си се секирала. Сите сме исти. Ние дури најмногу се дружиме со пријатели што имаат ист проблем и ни е полесно кога споделуваме. Може треба да закажеме некоја дружба во парк па во живо да се поддржиме и споделиме приказни и искуства.

 

Kolku samo te razbiram i se cuvstvuvam isto vo vrska so takvite namerni javuvanja
Kolku i da se raduvam kolkubi da sakam da ostanam pribrana posilno e od mene
Odma pagam

 

Ja sam u 46.godini ostala prvi put trudna(zahvaljujuci timu iz Sistine) i evo ostalo jos 10 dana da se porodim.Tebi je tek 30 godina i ne smes da klones duhom.Sve nas uhvati ta depresivna faza i svuda oko nas vidimo samo zene ili sa stomakom ili sa decom ali ne smes da padnes.Moras pronaci snagu u necemu sto te ispunjava i cini te srecnom pa makar to bilo od nekih stvari poput gledanja serije ili ciscenja stana do odlaska u kupovinu ili soping,ispijanja kafe...
Ako mislis da ce razgovor sa strucnjakom da pomogne idi popricaj,istresi sve iz sebe sta te muci...
Zapamti mlada si dosta i ta tvoja mladost neka ti bude pokretacka snaga za nove,uspesne,postupke.Od tog razmisljanja i mucenja sebe veruj nema nista.
Pozdravljam te i zelim od srca sve najbolje

 

Kako sto pisa uste edna clenka pogore, gore-dole site vaka se cuvstvuvame. Jas vekje se pomiriv so toa e-sto e, koga trebalo togas, no sekoj neuspesen obid pak me "butka" i posle mi treba nekoj mesec da se vratam vo normala. Poseti psiholog, mene grupava mi e mojot psiholog. Citajki ve i bodrejki se site edna so druga, znam deka ne sum sama, a uste pogolema motivacija mi se uspesnite prikazni. Vekje i sex drive-ot mi e ma 0 sveden, zatoa sto se me potsekja na bebe Nie se borime so steirlitet vekje 6 godini. Se nadevam deka nema uste dolgo. A do togas glavata gore, ima uste mnogu pricini da sme srekjni. Decata se golem del od zivotot,no i ne se se vo zivotot. Da sme zivi i zdravi,se kje bide, dali majki na 20, 30, 40 godini, pa i na 51 poznavam zena sto e izrealizira kako majka-nebitno, vazna e zelbata i veruvaj ke imas deca eden den, koga sakal Gospod togas, nema koga nie sakame
P.s. Poznavam licnosti so nekolku deca, a ne se srekjni. Nema srekjen brak,nema ljubov. Bidi si srekjna so partnerot, sakajte se, a posle i toa vase bebe ke bide najsakano na svetot.

 

Мила, сите сме во иста ситуација, да не ги повторувам претходните членки. Јас гледам на целата ситуација како еден голем пробен период во кој сами се осознаваме. Колку сме трпеливи, колку сме разумни и свесни. При борбата со стерилитет всушност сите одлуки што ги правиме се baby-friendly и baby-approved. Иако се соочуваме со различни проблеми, имаме иста цел а воедно и само неколку работи кои се целосно зависни од нас. Тоа вклучува избалансирана храна, добар сон, повеќе течности и пред се - никако стрес! Кога ќе видиш, сево ова само го подобрува квалитетот на животот. И ова е се што е во наша моќ да го направиме. Тој стрес во нас не може да даде позитивно нешто, кој колку може мора да го елиминира. Верувај со вежбање и пракса се учи и тој stress management.

Репродуктивниот систем не спаѓа во системите кои се есенцијални за живот. Лаички кажано, кога телото е под стрес сета енергија се насочува кон органите кои се неопходни за преживување, flight of flight ситуација. Сета енергија со која организмот располага ќе биде насочена кон правилно дишење (при паничен напад "грешно" дишеме), кон нервен систем, дигестивен систем...таму каде што е потребно. Онаму каде стресот највеќе се манифестира.
Лесно е да се каже- потешко се имплементира, но да пробаме колку толку да уживаме во животот и моментот.
Верувај со помалку нервози и стрес побрзо ќе стигнеме до целта. Овој пат и вака и така мора да го изодиме.
Ќе дојде ред кога сето ова ќе биде само спомен од кој ќе извлечеме поука.