Се мислам да одам на психолог/психијатар. Мислам дека многу ми влијае околината и сакам да се научам да се справам со тоа. Дали би можеле да споделете искуство? Добро би било да биде некој стручен во оваа проблематика.
Ова е вечно наше прашање, мислам ќе споделат искуство членките што нашле некој да ги разбере, ама специјалисти психолози за Ивф нема. И се зависи од човек до човек како ќе го прифати овој процес. Мене ми помогна јогата и шетање во парк. Пробај и точак да возиш за повеќе енергија.
Специјалисти за ивф не мора да бидат, треба само да е доволно стручен во својата област. Иако процесот е карактеристичен, емоциите и мисловниот процес и сите др аспекти, мотивација, волја, влијание на околината и слично, се универзални, значи треба нив да ги познава добро и да има добар контакт со клиентот. Се друго што треба да знае психологот за процесот на ивф ќе му го каже клиентот. сите имаме различни потешкотии- некој тешко ги поднесува стимулациите, некој нема поддршка, некој е оптоварен со мислењето на околината, некој претрпел загуби, некој се плаши да почне и тн. Најдете си психолог со кој ќе си "кликнете", во овој процес ни треба сета поддршка што можеме да ја најдеме.
Дали испитувањата може да бидат правени пред тие 6 месеци и да ги поднесам после 6 месеци од трансфер или треба да чекам 6 месеци да поминат, па да почнам со испитувања?
Испитувањата може да се правени во меѓувреме, важно е да не се постари од рокот што се бара за некои е 6 месеци, за некои година, според тоа од фзо.
Јас мислам дека овој месец можеш да ги направиш сите потребни испитувања , нели секако тие имаат важност 6 месеци. И во ноември поднесиги и таман додека дојдат на ред за разгледување ќе има поминато 6 месеци
Фала ти многу за советите. Мислам/мислев дека добро се справувам со процесов (кој трае години), но на моменти ме фаќа некое депре (од хормоните или некој тригер од околината), но сепак се трудам тоа чувство да не трае долго. Обично во такви периоди гледам да се преокупирам со други работи. Се посветувам многу на работа, вежбам, возам точак, пешачам...и тоа ми помага многу. Ако имам малку слободно време одма мислите "бегаат" и ме обзема некоја тага. Мислам дека сеуште немам расчистено со тригерите од околината. И затоа се мислам да побарам помош за да полесно се справувам и со тој дел.
Jas bev 10 sesii i da ti kazam mnogu epten mnogu mi pomogna,nauciv da kazam namesto da go drzam vo sebe ( besot ili nesoglasuvanjeto) selektirav mnogu luge okolu mene,se osekam mnogu po srekjno i polesno sega... svativ deka mojata bolka e samo moja no moram ubavo i gordo da si se nosam so nea.... Jas epten za nepolni 2 meseci se promeniv,sto psihicki na podobro sto telesno na polesno Sega samo so pozitivni luge si imam kontakt,site negativci ( namerni ili nemamerni) se staveni na distanca, si pesacam,si slusam muzika,si posvetuvam vnimanie samo na najbliski i najsakani luge...veruvaj se preporodiv I vo vrska.so inf mnogu soveti dobiv,mnogu prasanja na koi se blokirav sto da odgovoram....no i mnogu placenje zosto prv pat mozev da zboram bes da razmislam dali nekoj ke povredam,dali nekoj ke me sozaluva i dali nekoj ke me razbere,samo zborev i epten mi olesna
Јас ќе ти кажам за мене, а секој има различна приказна. Јас имам бебуш од донор јк кој веќе направи 8 мес и сум среќна, пресреќна, имам за што да живеам. Ама мислам дека враќајки се назад 7 год никој не можел да ми каже да го направам тоа, да истраам и колку ќе трае. Секако, ќе ти кажат јас те разбирам, не се откажувај, и не знам веќе што друго позитивно. Јас немав поддршка од дома, дури не ми ни веруваа дека не можам да имам деца. Сепак, направив се за да биде трансферот успешен од трета, бидејќи кај мене немаше имплантација ни со донор, постев, средив пролактин, направив гребење, и успеав. Некој се откажува, јас не. Треба време ама сега сум најсреќна. Сега го имам најубавото сонце до мене.
Јас одев и одам сеуште. Многу помага. Помага и пешачење, работни обврски, дружење со позитивни луѓе........Денот треба да ти е исполнет. А психологот/психијатарот, ќе ти помогне како да се справиш со емоциите
@tina2018 Фала ти многу што ја сподели твојата приказна. Да ти е живо и здраво бебулето и само да те радува ♥️ Ти се восхитувам на храброста и решителноста. Вакви приказни многу охрабруваат
Преубава приказна, те паметам и многу сум среќна за тебе и твојата душичка. Сигурна сум дека е среќно бебенце
Zdravo devojki, denes pocnav da primam terapija za prvo ivf, vo megjuvreme sakav da napravi soprugot eden kontrolen spermogram i izleze deka mu se pokaceni leukocitite a procedurata veke ja zapocnav, sega so da pravam? Dali moze neso da naprai problem toa?
Здраво на сите Не знам дали само кај мене е вака. Конечно некако собрав документи за прво инвитро. Трансфер требаше да направам во јули,меѓутоа имав некој излив или што и да беше и докторот ми одложи. Отидов на одмор си викам ај таман ќе се опуштам и месецов пак со терапија за трансферот. Денес требаше да се направи меѓутоа прогестеронот ми бил низок и пак се одложи. Значи ми доаѓа све преку глава,ниту една позитивна мисла немам. Немам ни трпение ни живци. Почнаа дури и бебиња и деца да ми стануваат одвратни. Дали полудувам не знам. Многу сум очајна. Дајте некој совет
Не е само кај тебе така. Истото и мене ми се случува/случувало, верувам и на сите тука кои поминуваат низ овој процес. Додека да се почне со процедура (стимулација или трансфер) се нешто испаѓа (ешерихија, настинка, корона, паднат имунитет, психички не се чувствувам спремна и се така нешто), се чекало и по пола година. Истото ми и е кога се чекаат резултати, трае и трае..па контроли и се по ред. Скроз ти ја разбирам фрустрацијата, но мораме да прифатиме дека процесов е многу тежок и долг (за некој повеќе, за некој помалку). Исчекувањето навистина многу изморува. Конкретно за трансфер, најдобро е секој ризик да се елиминира, за да ја зголемиме успешноста. Направи се што зависи од тебе и здравје се ќе биде како што треба. Стресот и нервозите многу влијаат на хормоните. Затоа потруди се колку можеш да го намалиш. Прави работи што ќе ти ги сменат мислите. Знам тешко е многу, бидејќи паралелно мора да идеш на испитувања и да правиш триста други работи поврзано со ова. Но, мора да се потрудиме да направиме се што зависи од нас. Од искуството на многу членки тука и разговор со психилог е опција која сметам дека треба да се проба. Не си сама во ова. Тука има членки со многу охрабрувачки приказни кои се мотивација да продолжиме и да не се откажуваме.
Cao zene drage,evo da se javim iz Praga. Uradjen mi je uz,sve je u redu.Dobila sam od terapije Menopur 300 iu danas i sutra,pa od srede da smanjim na 225 iu.Od subote dodajem i Orgalutran i u ponedeljak idem kod njih na kontrolu. Javljacu vam dalje sve.Veliki pozdrav ❤️
