Вонтелесно оплодување

Da taka se preziva, cekav podolgo. Ama i ne mi bese itno. Sega se spremam za transfer sleden mesec pa sakav da mi gi vidi rezultatite.

 

Па и јас чекам резултати од генетски мутации, па сакам кај него.

 

Стварно??? Па јас сама се боцкам. И сега што?

 

Dosega samo taka sum refundirala , probaj taka da podneses moze ke ti vratat ne znam , toa e procedurata, taka pisuva i na stranata ,

 

Aaaaa ,ama ke se karame.,nemaj taka.
Misli pozitivno i uzivaj

 

Za nikade sum znam , do naredna nedela kojznaw sto simptom ke najdam

 

До девети месец не можев да проверам дека сум бремена. Бебе родив и уште не можам да верувам.
Не знаев да се израдувам. Во 35 недела купив прв пат за бебе. Од тој пусти страв.
Не кажував ни дека сум бремена до 12 недела. Тогаш едвај на нашите се согласив да споделам. На другарки со кои поодамна се немавме видено, кажав дури откако се породив.

Долго време се мислев дали и да напишам. Дали и да споделам со вас мои соборки. Не пишував на темава никој пат активно. Ама секој пат сум ја читала. И како не би ја. Од овде се информирав и научив толку многу.
Секој пат кога ќе прочитав успешна приказна, се радував. Се мислев дали и јас некој пат ќе дочекам. Дали и мене ќе ми се случи чудо. Ја имав изгубено целосно вербата дека и јас некој пат ќе останам бремена и дека ќе успеам да ја износам бременоста и ќе родам дете.

Имаше период кога бев токсична за сите околу мене. Полна со горчина и јадови и кога ни самата не успевав да излезам на крај со мене. Ужас.
Знам дека секоја од вас го има поминато истото. Истата тага. Да се радуваш и распаѓаш во исто време. Неразбирање од околината. Па дури и љубоморени не правеле. Да не можеш да се си ги искажеш чувствата на раат. Ни од дома да не можат да те сфатат и поддржат.

Накратко само. 5 години борба за бебе. Еден спонтан пред 4 години во 6 недела. Сменети 5 клиники. 10 пати стимулација со кломифен или пурегон. Две икси подзади мене. Два трансфери. Илјадници евра потрошени без успех. Терапи, витамини, суплементи, промена на исхрана...се пробано. Само запаѓав се подлабоко после секој неуспех. Телото изреметено. Болки и скршено срце.
Сите доктори со став дека немаме проблем. Ама одговор зошто нема успех никој не даде.
На крај најдов клиника и доктор кој за мене беше правиот. Чекав 6 месеци за термин. Ама знаев дека тој е тој.
Ги направивме сите можни имунолошки и генетски испитувања. Како и микробиом и биопсии од матка. И уште една хистероскопија. Значи втора по ред.
И овој доктор со став дека може и природно да биде. Ми даде време да пробаме па ако после 6 месеци не биде, тогаш пак инвитро. Две дози антибиотик со сопругот пиевеме, поради заспиени инфекции во ендометриумот, кои за чудо на обичен брис не се покажаа никој пат. И потоа две три дози на лактобацили за подобрување на флората.
Поминаа 6 месеци, немаше успех. Пак кломифен и пурегон и овитреле. Ништо два циклуса. Реков доста е. Ќе одиме на инвитро.
Се помирив со фактот. Си ја средив и психата. Си поставив припритети. Почнав да си посветувам на мене повеќе внимание. Отстранив од контакт сите кои ми правеа притисок и не ми беа пријатни за комуникација. Си расчистив и ставови со маж ми. Што ако и слично. Почнав да си вежбам. Да си шетам. Да излегувам и дружам со луѓе кои мене ми се пријатни, а не со кои морам. Нормално тоа доведе и до расправии дома, ама јасно поставивме граници со сопругот.

И така спремајки се за третото инвитро, дури и во аптека бев и ги нарачав стимулаците. Видов имаа тестови за бременост на промоција. Купив неколку.
Отидов дома. Нешто чудно ме болеа градите. Решив да направам еден тест и имаше што да видам. Две цртки. Две бледи цртки кои со лупа буквално ги гледав. Не можев да верувам.
Читав на нет, давале тие тестови честопати лажен позитивен. Отидовме и купивме од друга марка. И ги направив нареднито утро со прва мокрача.
И тие позитивни.
Се јавив на клиниката веднаш, направивме бета. Терапија поради мутации и антитела. Клексан и преднизолон и нормално прогестерон. Подоцна се вклучи и аспирин.
Па после пак крварење ми се појави во 6 недела. Си помислив толку е, пак реприза. Пак на итна трчање. Ама не. Таму беше. Необјаснето крварење. Веројатно од зголемена циркулација поради клексанот.
Страв се до 17 недела имав. После почнав да ја осеќам во стомак, па се смирив малку.
А не требало да се плашам и прелесна бременост имав. Ниту мачнини, ниту повраќање ниту болки. Ништо никаков симптом.
И она што стално го читав овде. Не немате потреба да лежите и да се плашите. Функционирајте нормално. Една недела пред позитивниот тест имав корона позитивен тест. Маж ми исто. Он залегна јас и на работа сум одела без да знам дека имам корона. Се изнервирав, дури мислев да одложам стимулациите.
Качување по 200 степеника и по два пати на ден. Еден ден пред тест, дури и од пазар се имав натоварно со 15кг намирници со мене. Течење наваму натаму, нон стоп бев во движење тие 13 дена после овулацијата.
Дури мислам дека тоа и придолнело да останам бремена. Зголемета циркулација и без психичко оптеретување.

Затоа драги мои лавици верувајте дека сепак чуда постојат. Нема посилна личност од жена која се бори за потомство. Иако ни се чини дека после секој пораз паѓаме, ние всушност само посилни стануваме. Дајте си време да ги залечите раните и не се заборавајте себе си во овој процес. Ставајте се секој пат на прво место. Верувајте си себе си и бидете со убави мисли.
На сите ви посакувам да напишате по една ваква приказна во темава.

 

Девојки , треба да боцкам мериоферт мускулно. И тие треба во определен период ? Од прилика исто време?

 

Jas podnesuvav pred 10 dena i ne mi pobaraa deka nekoj me bockal,sega cekam odgovor

 

Hrabri,luda sum poludena.
Denes 6 ti den od transfer na tridnevni.
Vcera cel den bockanje vo lev jajnik,denes kicmata me sece me boli i stomak ke puknam,se potam ,noke ne sum spiena eden saat.
Denes sakav da trgnam na rabota i nikoj ne mi dozvoluva od doma,ne mi davaat da se dvizam ej.
Ok sega site izlegoa i mene psihata me ubiva,bolki me fatija kako menstrualni i secenje vo kicma.
I zemav imav testovi labokvik tie najevtinite eden se izglupirav sega go napraviv i mi se pojavi nekoja senkicka epten zavelezliva no ja ima.
E sega se zafrknavbpoveje,stop inekcijata kolku denovi trae? Ima deset dena od koga sum ja primila,mislam kolku dena posle nea dava pozitiven test?
Moze i ne ja gledam crtata,neznam moze nisto nema,uh strasno sto me mava psiha bolje da si legnam da otspijam i da se smiram

 

Те молам сподели дали ке ти рефундираат , да знам да не се мачам на итна помош

 

I jas isto

 

Mi rekoa deka ke mi ispratat pismo doma za desetina dena,ama kako sto se mn azurni mislam deka ke potrae poveke

 

Јас во вторникот поднесов за рефундација за 14 клексани следниве документи:
1.Извештај од специјалист гинеколог
2 Рецепта од матична ,позади со испишани датуми од кога до кога ќе се боцкат тие 14 клексани и потпис од сестрата.
3.Фискална од клексаните
4.Сметко-потвдра за купените клексани
5.Копија од мојата трансакциска сметка
Во среда ми стигна решение дека ми се одобрени сите 14 клексани ,за исплата 2224 ден.

 

Да си се смириш , и не мисли ма симптоми и на тестови. Треба да се почекаат тие 14 дена.
Последното ивф и јас психички побудалев , од читање форуми , од следење симптоми ...
Гледај си филмови сериии читај книги..

 

Пред се честитки
Исто како јас да се читам за стравот и исто многу луѓе дознаа од кога се породив дури, живеам во друг град и никој не ме гледаше, и најубаво ми беше дека без притисок од таа страна. Друго ова што ти го цитирам и кај мене беше кличното мислам за имплементација( јас морам инвитро немам туби) првите два трансфери воопшто немав имплементација, а после лечење на ендометриумот успех одма, и исто многу чудно на обичини брисеви никогаш ништо немав.
Честитки уште еднаш

 

Фала ти многу што ја сподели твојата приказна! Охрабрува многу кога ке слушнеш слична борба како својата која завршила со позитивен исход. Ви посакувам само убави и среќни моменти заедно со вашата принцеза

Би сакала да те прашам околу заспаните инфекции на ендометриум што ги спомна. Дали ги откривте преку EMMA или ALICE тест или пак преку некој друг тест?

 

Сега кога на брзински ги прогуглав мислам дека емма беше во прашање. Правев и ера. А исто уште еден не ми текнува само, за антителата во ендометриум. Не ме фаќај за збор, морам да проверам како точно беа.
Ги правев во Германија, таму е и клиниката. Таму живеам. Ама мислам дека и кај нас ги прават истите.
Кога ќе имам време ќе проверам точно што стои во извештајот и ќе те информирам.

 

Фала ти многу што го напиша ова, ептем ми даде мотивација
Исто и јас не сум многу активна во пишувањето, но редовно ја читам темава, и секој пат кога ќе прочитам успешна приказна, се радувам и солзи ми течат, се прашувам дали и јас некој ден ќе дочекам, дали и на мене ќе ми се случи чудо?
Веќе ја имам изгубено целосно вербата, но кога прочитам ваква приказна знае да ми даде надеж.