Во чие друштво се чувствувате пријатно?

Зависи од расположение. Дружељубива сум, така да обично со сите ми е пријатно, ама затоа имам моменти кога никого не можам да поднесам, дури ни моиве дома. Периоди.

 

Во она друштво каде што ме прифајќаат како личност, и исто така каде што мојот карактер е прифатен како-таков

 

исто и јас

 

Во ова прашање не ги вклучувам членовите на семејството.Секака дека тоа ни е примарно.
Пријатно и опуштено се чувствувам во друштво на старите и добро познати пријатели.
Нема ништо подобро кога сте прифатени со сите ваши доблести и маани и кога во иста мера ги прифаќате и другите што ви значат.Па,никој не е совршен нели???

 

Во друштво каде што можам све и сешто да кажам,каде што ке се почуствувам опуштено,без оној притисок ако кажам ова дали ке ми замерат итн,значи небитно ми е дали ми се најдобри пријатели или сега сум ги запознал,ако има позитивна енергија,ако ни оди муабетот,хуморот и сум прифатен таков каков што сум,тогаш во тоа друштво најубаво се чуствувам.

 

Најпријатно се чувствувам со семејството и дечкото

 

во она каде што ме ценат и каде што сум прифатена таква каква што сум

 

Само со дечко ми.

 

Во друштвото на сите деца од моето одделение,бидејќи ги чувствувам многу блиски,сите од одделение.

 

Дечко ми

 

Само со 3-те поблиски другарки и сестра ми

 

со братучетките само ...

 

Родителите и девојчињата од класот.

 

Најпријатно..
има таму две-три девојчиња со кои и 2 саата да седиш и да си мчиш пак ќе ти биде пријатно..
ejj да не го забораам бураз, се караме се тепаме ама пак крвта вода не еxaxa..

 

Другарките,цимерките и неколку личности шо ми се интересни

 

Во друштво со колегите,семејството и другарками.Со нив јас сум јас и уживам во тоа

 

Најпријатно се чувствувам во друштвото на моето друштво

 

Во тоа друштво кое секогаш е расположено за муабет, знае да се насмее, знае да цени другарство, а тоа не се многу...2-3ца.

 

Со двете другарки од детството. Со нив секогаш сум опуштена, зборуваме за се и сешто. Се зафркаваме често. Со нив сум слободна, не внивам да не кажам нешто погрешно. А кога сум некаде на кафе со школските, премногу молчам. Едноставно не можам да дојдам на ред да кажам нешто, и секогаш ме прекинуваат додека зборувам, или никој не ме слуша, и така одлучив да молчам. Сега ме молат да прозборам, ама тоа е, навика ми стана да молчам.