Епа тоа е, дали ќе биде свесен или не. А знам дека нема да е. Знам дека побитно ќе му биде да си го задоволи долниот отколку за мене да се грижи. Мислам кој будала маж би останал месец дена без секс нели...и неговово е уште посебично. Секој однос ќе го имам со страв дека сега во следните 5 минути ќе ми раскине ако не сврши. А тоа не го сакам. Измачување е. Не гледам никакво уживање да ми зависи врската од оргазмите а сѐ друго да е небитно. И пак ќе речам. Си го кажувам моето, не убедувам никого. А тоа дека се мачам, казнувам, дека сум себична или не знам што, нема врска.
Многу би останале. И пак ќе ти речам, ако се договорите дека месец, два, пет ти неќиш да имаш секс, тој треба да се согласи. Ако не се согласи тогаш нешто на подлабоко ниво не е во ред со врската. Поентата ми е, ако јас неќам да имам секс е себично да го влечам партнерот да се лиши од свои задоволства за мене. Ама е исто така себично ако тој сака секс секој ден, а јас неќам, себично е да ме форсира да имаме секс. И тоа значи дека ние сме различни, на многу подлабоко ниво. Ако сте решиле вака, океј. И страни на назад пишав шо мислам за вакви врски, не допираат лично до мене, секој си прај шо им одговара најмногу зад затворени врати.
Добро. Значи нема потреба од коментари како себична, со ниска самодоверба, ѝ треба стручна помош итн. Сосем нормална е мојава врска,како и секоја друга. А задоволствата од кои ќе се лиши не се кујзнае што. Може и сам да си го пружи ако му е за толку.
Ако двата сте океј со ова, you do you, како ќе си ја организирате врската е на вас. Впрочем, сите имаме различни врски.
Има разлика помеѓу асексуалност и имање нагони за секс но присилно апстинирање поради одредени причини. Првото е океј, второво не звучи вооошто убаво. Танче, на сексот треба да гледаш како дел од љубовта, не како единствен услов некој да е со тебе или како искористување. Нормално е да се има секс, да се сакаат оргазми и истовремено да има љубов помеѓу партнерите. Водењето љубов и да си интимен е нешто најубаво со оној кој го сакаш најмногу од се. Јас многу неубаво би се чувствувала ако партнерот еден ден одлучи да нема секс со мене знаејќи дека јас сакам да имам, или обратно, не би била со некој кој сака секс а јас да не сакав. Кога се цели кон различни нешта кои бараат едниот од партнерите да се жртвува за нешто (присилно имање или немање секс) за само другиот да е среќен и задоволен таа врска нема (среќна) иднина. Никогаш не би помислила дека либе ме искористува кога имаме секс бидејќи двајцата уживаме, двајцата сакаме оргазми, двајцата не сме асексуални. И покрај тоа, се сакаме најмногу од се и на водењето љубов гледаме како нешто што повеќе не зближува.
Со тоа што го кажуваш твоето мислење, наводно без убедување, низ толку постови е во контекст на последната реченица, измачување, казнување и себичност што свесна си дека го чувствуваш низ лично оправдување додека може да ја одржуваш врската, освен ако се базираш на меѓусебно разбирање и компромис, а при тоа никој да не биде во подредена позиција.
Чисто информативно да ти кажам. Со маж ми третиот ден од врската имавме секс. И имало периоди поради здравствени причини кога не сум можела и по 6 месеци да имам, па не ми раскинал. Не е мерило за една врска сексот. Некогаш ќе биде нежен полн со љубов, романтика, некогаш ќе биде див како по филмовите, некогаш ќе биде мизерија, монотонија, но сето тоа е нормално. Опушти се малку, да ако некој навистина те сака треба дс те сака таква каква што си, ама пред се ти сама мораш да се сакаш себе. Како можеш да очекуваш некој друг да те сака и цени ако ти не го правиш тоа? Комплекси сите имаме, посебно жените. Дебели, слаби, мали - големи гради, ама тоа не е причина да не се сакаш. Плус ако веќе се сматраш зс дебела многу е лесно да почнеш да вежбаш, дс почнеш да водиш евиденција за исхраната и слично
@Tan4ence и јас те читам, ама не можам да те разберам. Зошто воопшто си во врска со некој, ако не му веруваш и мислиш дека би те оставил поради имање/немање секс? Ако апстинираш од секс поради страв да не те остави ако имате секс, ама после поради некоја причина не можете да имате секс значи ти не му веруваш на човекот прво. А за сигурност никогаш никој не може да има апсолутна сигурност дека партнерот нема да го остави без разлика на имање или немање секс. Животот не менува, работи се случуваат. И ние немавме секс некое подолго време поради бременост, потоа по пораѓај, па после со дете е секако потешко. Па љубовта е тука, таа не држела во такви периоди, независно од сексот. Не ти ја знам причината, но мислам дека со пробувањето да не му даваш значење на сексот во врската, всушност некако го правиш обратното.
Никој не ми одговори зошто таквото присилно апстинирање не е океј. Еве ме здрава и права. Не ми е ништо. Да и јас сакам да уживам. Да, и јас сакам да сум интимна со него. Да, и јас сакам да се поврзам на тоа ниво со него. Ама кога ќе помислам какви стресови ќе трпам секој ден, си велам подобро не. Нека го нема воопшто. Јас за себе знам ако недајбоже тој доживее несреќа и не може да има, јас ќе останам покрај него. Ама не сум сигурна и од негова страна за истото. И никогаш нема да бидам. И еве ќе имаме редовно да речеме. И факт е дека ќе треба да се трудам да го задоволувам колку и да треба да се мачам, само за да ни опстои врската. Каква разлика има меѓу врска во која сексот е основа и врска во која има и секс и љубов? Речиси никаква, и во двете е - има секс- има врска односно нема секс- нема врска. А јас сакам да има прво љубов.
Секогаш кога пробваме да „удавиме“ некој нагон, тој реагира со стрес на тело, фрустрации, агресија. Едно е немање потерба, сосем друго е спротиставување на таа потреба.
Како личност, му верувам. Би рекла се плашам дека нагонот ќе го контролира него, па тогаш ќе ме тера нон-стоп да имаме, да ме тера на работи кои не ги сакам само за он да е задоволен, дека ќе нема лимит и согласност во сето тоа. Моментално е сѐ океј. Ама може одеднаш сѐ да се смени. Добро, за мене е стрес. Не уживаат сите во исти работи. Прифатете го тоа.
Присилно апстинирање е океј, сите ти рекоа тоа,- за ОДРЕДЕН период- бебе, депресија, стрес, одделеност, болест итн итн. Присилно за цел живот, за.би таков КВАЛИТЕТЕН живот. Се разбира има импитентни и фригидни ама дека немање секс ќе не спаси од САКАЊЕ секс , мало сутра. Ако партнерот сака исто шо и ти, терајте...па и ако не сака, пак терајте, ваш живот- ваши проблеми.
Не знам дали те разбрав точно што сакаш да кажеш, ама ај да пишам мислење. Ти се плашиш да не ти раскине дечко ти ако немате редовно секс. Јас имам другари кои поради оваа причина прекинувале врски. Ко седнеме на маса и падне муабет, абе брат оти и раскина на женска ти, се почесто како причина слушам : брат, па не ми дава , не знам што и е , не можам да ја молам , да си трошам време со неа, ако не ми дава, ќе си најдам друга што ќе е спремна да ми даде во секоја прилика. Значи сакам да кажам дека постојат такви машки на кои и те како им е битно да имаат секс по можност почесто. Шта се мени тиче , јас ич не сум по сексот, имам веќе пишано дека ми се присакува на секои 6 месеци такви сексуални односи , шо знам, немам потреба од секс , но тоа што мене не ми се ебе не значи дека му забранувам и на мојов да ебе на страна. Има слобода од моја страна што сака да прави, ама он е ептен наивен, мирен, повлечен, така да немам гајле и никакви сомнежи во него.
Не му веруваш ни како личност штом мислиш дека ќе дозволи нагонот да го контролира. А исто ти е, и немањето секс може да му стане претешко, па пак да се раскине врската. Како што реков, човек никогаш и никако не може да биде сто посто сигурен, страв секогаш може да има од било кој аспект, дали за секс, дали за нешто друго, едноставно треба да ја процениме личноста со која сме во врска. Јас, најискрено ти кажувам, да имам вакви стравови и сомнежи не би била во врска, би пробала прво да решам сама со себе некои работи.
Те сфаќам ама јас не мислам дека имам проблем со себе. Не сакам да имам секс, тоа е само. Не сум болна, не сум луда. Еве да речеме дека сакам да сменам гледиште. Како би се случило тоа не знам. Со истата личност ќе сум, тој ќе ги има истите желби во врска. Да као шо реков, од една страна навистина сакам и јас да сум блиска и опуштена со него. Ама стравот од разочарување е преголем за тоа да се случи. Сакам да бидам истата јас која сум била и предтоа за него. Увидов дека сексот двои кога дојдоа тие теми па почнавме често да се расправаме. Гневен беше кога тој сакаше, а јас не. Не беше истата личност. И затоа на некој начин сакам и него нагонот да му исчезне, колку и да е себично, како што се случи и кај мене. Едно време имав потреба, веќе не токму од често одбивање, од таков страв и од фокусирање на други работи во врската А еден со друг се сакаме и без интимност.
Едно е да немаш потреба за секс, друго е да мислиш дека сексот ќе придонесе за распад на врската и подобро е да го нема.
Е па подметни му бром, во војска така правеле. Бог да чува. Не сум луда и не сум болна се фрази . Ти си знаеш што те мачи. Ако пoстои некој глуп што ќе оди по твојот памет, си убодела премија тогаш. А дека немаш некоја неуроза, тоа друг да лажеш, овде сме повеќето психолози аматери Сексот не ти е убав оти си немала убав секс а не дека стварно е гаден.
Значи ти немаш секс зашто ти е страв дека ќе ти раскине ако престанете да имате, а не ти е страв дека ќе ти раскине што воопшто сте немале?
Врска без Секс е = на бамбус без кокакола... а ако се најдат фригидна и импотентен тоа е 0.2 dl шира муабет.
