Генерациите и нивните карактеристики

Што нема поглупа работа од делење на генерации, нема. Ама дали има поограничени луѓе од тие што се замараат со ова?
Ко на пр. Леле роден сум 1996, зш ме ставиле во ист кош со 2010.
Тоа е заклучок дека во "ген. Z" најмногу до израз е лигавењето. Не се замарајте со глупости. Важно е каква личност си, не која генерација си.

 

Millennials, последната квалитетна генерација. Добро, има фини луѓе и во другиве.
Со развојов на најсовремена технологија, се упропасти и квалитетно детство и квалитетен живот, се сменија навики, карактеристики... Понезрели, поразмазени, себични, егоисти и егоцентристи, без вредности, без срам, што би рекле, ништо не им е свето. Светот се менува, се менуваат и генерациите, барем да го дадеме најдоброто од себе да ги воспитаме новите генерации да бидат добри луѓе. Јас како дел од millennials, баш сакам мое дете да има детство барем слично на моето, а не да биде зависно од таблети и телефони уште од 2 години. Па да порасне во паметен и стабилен човек, а не лигле од алфа генерација.

 

Ниту мене не ми се допаѓа таа згужваност од генерации во 1 голема генерација. А уште помалку шо ми се допаѓа (односно воопшто не ми се допаѓа) е карактеризирање на луѓето спрема тоа која генерација се-има и добри и лоши во секоја генерација. Играат многу други фактори околу тоа кој каков карактер е, не само тоа која генерација е. Се дружам и со повозрасни и со помали од мене, од секој може по нешто да се научи. Крај краева многу побитно е животното искуство.
Инч сум gen z, меѓутоа се идентификувам донекаде и со millenials.

 

Дали ни се допаѓа или не групирањето, не го менува фактот дека луѓето родени отприлика во истата декада да речеме, ќе имаат генерално слични карактеристики кои се резултат на времето во кое се израснати и во кое живеат. Сите општествено-социјални прилики и неприлики секако дека ќе имаат сличен ефект кај поголемиот дел од популацијата. Тоа не значи дека нема да има исклучоци. Затоа, споредбата со астрологија нема поента.

Што се однесува на поделбата по години, секако дека таа не е толку стриктна до самата година, туку тоа се некои генерални периоди. Јас лично сметам дека границите во Македонија се поместени подоцна, да речеме, слични карактеристики имаат генерациите 1985-2000 да речеме, па нив ги сметам обично како миленијалци. Причината за ова според мене е дека секако влијанието на кое сме изложени (технологија и слично) особено во овој период каска зад останатите понапредни земји, па затоа отприлика и самите генераци 1995-2000 немале толкав допир со технологија во детството. Што не е случај за децата после 2000.

Се начна темата во врска со колективните трауми и психичкото здравје на миленијалците во другата тема. Јас сметам и од самата себе, и од опкружувањето дека најголем дел од миленијалците се високо функционирачки анксиозни луѓе, многу често со депресивни епизоди, прашање е само кој тоа си го признава, а кој не. Да, можете да кажете се е тоа живот, но во суштина сето она што ние го гледаме како некоја култура на однесување, која ни смета кај новите генерации, психологијата го категоризира како механизам за справување.

Во продолжение, дисклејмер, не зборувам за било кој од вас поединечно, ова е моја перцепција на миленијалците, со која можете, а и не морате да се сложите. Исто така, зборувам за нас во Македонија. За другите земји ни знам, ни имам репрезентативни примери.

Прво и основно, миленијалците се супер самокритични во најголем дел, затоа што се израснати во околина каде очекувањата од нив во детството биле огромни, Нивните родители (бумерите) ги израснале со дефиниија за тоа што значи успешен живот: да имаш успешна кариера, да имаш што повисоко образование, да купиш кола, да купиш куќа и да основаш семејство. И така тие се водени со тие цели низ животот, проблемот е што ако не можеш да ги оствариш тие цели, второ, што ако ги оствариш и уште не си среќен? Голем дел од нив се соочуваат со едното или другото, да не зборувам за тоа дека се константно под притисок да направат правилна одлука.

Втора работа, најголем дел од миленијалците се така малку емотивно осакатени, особено зошто како деца семејството било ориентирано кој економскиот опстанок, кој не бил загарантиран. Така што, емотивниот аспект на родителството, бил занемарен, не по вина на самите родители, туку заарди тоа што едноставно самото време тоа си го носело.

Јас не познавам многу луѓе кои се слични на мојата генерација на кои изрично од родителите им зборувале дека ги сакаат, каде имало многу гушкање и физичка експресија на љубовта. Сето ова си зема свој дел во формирањето на личноста, па не е ни чудо што миленијалците генерално потешко остваруваат емотивни врски со другите луѓе. Не мислам само романтично, туку општо, голем дел од нив се затворени, исплашени дека ќе згрешат ако се отворат, не се отворени да бидат ранливи, опседнати се со тоа да не бидат тие оние кои ќе испаднат глупави во врските, што во суштина е уште еден одговор на траума Да не зборувам дека добар дел од семејствата во Македонија во 90тите биле или се нефукционални, додајте го и тој ефект на личноста која како дете израснала во семејство со многу расправии.

Имам уште да пишувам ама ај во некое наредно мислење. Таму и за Gen Z ќе пишам.

 

А дел од темата е зошто денес се повеќе анксиозност, депресија, суциди, разводи кај помлади генерации и дали и како(в) е ова напредок, или само си дискутирме и констатираме забелешки?

Можда, можда и не, до тогаш уште многу може да се издешава во меѓувреме.

 

Бидејќи порано за пола од работите немало име. Кога за нешто нема име или е слабо осознаено како реалност, не значи дека не постои.
Разводи...луѓето не седат веќе во брак затоа што така треба и што ќе кажат комшиите.

 

Секој за себе си мисли својата генерација е нај нај, со некој помал искучок. Исто ко на пример за тие родени во 50тите миленијалците се чудни, неспособни итн. Секоја генерација си носи нешто ново. И најчесто новите генерации не ни чинат. Ваљда ова се должи на фактот што можеме да споредиме „наше време“ со „нивно време“ или пак пуста носталгија. Бог знае.Секогаш ќе постои и она „ех во мое време“... Едноставно, ниедно време не е најкрасно за жал.
За делот што денешниве генерации сакаат да изгледаат повозрасно ова искрено ни е некој оригинален новитет на новите генерации. Пред неколку века на нивни години биле мајки така да...
Нема потреба од вакви генерални потреби и секогаш во вакви дебати е неизбежно чувството на ривалство, конкуренција, мојата генерација е подобра од твојата.
Менталните болести и awareness-от кој се шири рапидно не е некој новитет во генерациите, туку проста еволуција. Посебно во време кога постои она споредување со инстаграм блогери/фудбалери., итн кое и те како влијае на психата на мало дете.
Морам да се сложам дека и времињата без технологија беа полесни за да нема поголем дел вакви споредби кои влијаат на психата. Ама и тие технологии ни помогнаа во различни сфери.
Едини новитет на „новите генерации“ се нереалните слики за женското тело, сите оние филтери на инста и ботокси итн. Ама тоа искрено го промовираат и тие миленијалците и оние Gen Z.
На крај на денот, за 30 години ќе збореме како во 2022та беше подобро од 2052-та и така. Чист циклус

 

По поделбата сум Gen Z, иако не се идентификувам многу со нив, ама со Миленијалците па ич.
Роден сум во Late 90s, па ќе ви напишам некои карактеристики за нашите генерации. Моите први спомени се некаде околу 2001, иако 2001 и 2002 ми се во магла. Некаде прочитав дека си Gen Z ако си премногу млад да се сеќаваш на 9/11, па тоа може да го потврдам. Не се сеќавам на 9/11, после многу години дознав за тоа. Не се сеќавам ниту на конфликтот во 2001 бидејќи живеам во Источна Македонија, па немав појма дека имало конфликт. Уште се сеќавам колку бев шокиран кога дознав после многу години, па родителите ми раскажуваа какво било. За разлика од мојата братучетка која е четири години постара од мене па таа има конкретни спомени од 2001. Била свесна дека се случува нешто и секогаш ми раскажува каква паника имало меѓу народот. Таа дури се сеќава на аферата меѓу Клинтон и Моника, за која јас дознав во 2016та година. Исто така сме биле премногу мали или сеуште не родени за да се сеќаваме на принцезата Дијана.
Така да тие настани би ги одделил како клучни за да се запази поделбата меѓу овие две генерации. Друга најважна карактеристика е дека КОВИД пандемијата ни зеде две години од младоста, кога треба да напредуваме, да се журкаме и патуваме - ние не можевме да ја напуштиме државата.
А како карактеристики различни од претходните генерации би ги издвоил дека 90 % од луѓето со кои се дружам на моја возраст (не важи за сите) немат никаков план за брак или деца во скоро време иако сме во 20тите години, тоа здравје на 30. Приоритет ни е кариерата (не на сите), журкањето и пиењето. За разлика од нашите родители, помалку пушиме цигари, но затоа за жал сме посклони на зависност од дрога и алкохол.
Ова го пишувам од мој аспект и од луѓе со кој се знам на моја возраст, се разбира отворен е коментарот за дебати или за додавање други факти

Едит: Се сеќаваме на свет кога технологијата беше идеална, имавме мобилен да се најдеме со некој, но само ни служеше за тоа. Имавме компјутер дома, ама кога излегувавме ни стоеше дома, не како сега цело време на мобилниот кога сме излезени. Технологија служеше за да ни помогне, а не да не опседни.

 

98ма сум и не можам да се замислам во ист кош со деца 2002 па натаму. Мојата генерација е подруго воспитана, знам моите соученици не излегуваа до 16-17 години, си игравме во маало и со 100 денари цела недела ја минувавме. На училиште беше доста строго.

Сега тие генерации кои моментално имаат по 15-20 години се крајно невоспитани. Никаква култура и почит кон постари. Се однесуваат со професори како на улица, ниту пак стануваат во автобус за постар баба или дедо. Ајде да не зборам што уште на 15 се со мини здолниште, проѕирни кроптоп и штикли од 20цм. Шлог ме удри кога роднина од 1ва средно ми кажа дека сите нејзини врснички имале по 2-3 дечковци сменето.

 

Да да напредокот е забележителен ама во обратна насока. Како се движиме не сме далеку да го допреме дното како цивилизација.

https://www.disastercenter.com/crime/uscrime.htm

Нешто што најдов деновиве добра статистика како се одвива ''напредокот" последниве 50-60 години не се само менталното здравје, самоубиствата и разводите во прашање туку цела лепеза на криминални и девијантни однесувања кои само се влошуваат од генерација во генерација.

 

Многу си ги сакам генерациите околу мене, 2000 сум.
Иако, голем дел работи со кои може да се пофали ген з реално се должат на тоа што миленијалците го започнале.
Сѐ што е пред миленијалците ме асоцира на....егоцентричност. Огромен број луѓе од тој период се израснати во некое нивно облаче, несвесни за ништо друго што ги опкружува и сега на 40, 50, 60+ си ги носат истите ставови кои никогаш не ги промениле. Не ги ни осудувам поради околностите во кои израснале, ама себичноста која тооолку сакаат да ја препишуваат на помладите луѓе е баш нивна одлика. Секако, не мислам само негативно за старите луѓе, кај нив ми се допаѓа тоа што генерално поретко кој е социјално анксиозен, ја имаат таа спонтаност и немање срам, полесно остваруваат комуникација со другите луѓе, за разлика од голем број помлади кои активно избегнуваат сѐ. Миленијалците(според мене оние до кај 30-35) и ген з се многу поотворени кон промени, свесност за другите, свесност за социјални проблеми, ценење посебност, нови идеи, пронаоѓање место за секого, прогрес....што е многу многу значајно и на долг рок менува повеќе отколку што може да си замислиме. Смешно ми е потценување од повозрасни луѓе кои тотално не разбираат нови каузи а истовремено се први да се изјаснат дека се против сѐ што е ново, но уште посмешни ми се млади со синдром на посебност кои тежнеат да живеат во други романтизирани времиња, скроз несвесни за сегашните привилегии.

Спојлер

Криво ми е што се избришаа мислењата на темава кои ги почнавме во другана тема. А баш има многу што да се каже, може треба и друга да се отвори.

 

Значи добро е што денес се зголемуваат случаевите зошто имаме дефиниција/и, нема веза што случаевите растат, битно се најде дефиниција/и за стварите. Идеме у бољи живот во ерата на бензосите у инат на комшиите.

Се тоа супер, ако мене ме прашуваш кој ги блип комшиите, него зборот и поентата беше изгледа забегува малце работава во спротивен но подеднакво ако не и повеќе штетен правец.

 

Мхм значи според тебе не мора да знаеш што ти е, убаво е да не си знаеш што ти е, да се мачиш и eventually ппсихичката болест да ти стане физичка и да си умреш?
Убаво, blissful ignorance

 

Ај, ако и по трет пат не ја сфатиш поентата, на тебе е, не на мене.

 

Па случаите не растат пошто има дефиниција, не ти го пишаа тоа.
Само, глупо е да кажеш пример порано немало анксиозност, а терминот е воведен отпосле, нормално дека имало, ама не било дијагностицирано. Како да речеш порано немало канцер, а записи постојат дека жените умирале кога ќе им се појави грутка на градата, ама нема врска, битно никој не пишал дека рак имаат.
Случаите се во пораст од огромен сплет на причини, кои секако дека може да ги дискутираме, но дека немало порано или дека е лошо да има дефиниција и дијагноза, дефинитивно не.

 

Ова, буквално само ова беше поентата, другото сама си го додаде/претпостави и напиша ти, не јас.

 

Постарите генерации +60, вреѓање без осет, за нив нема ни развод, ни лгбт, ни сакам косата розева да ја носам.
Најмладите денес, пренавредени за работи што реално никаква штета не им направиле, ко наставка при обраќање.
Во глобала ми се свиѓа младелачки дух на бунтовност и рушење на стари, заостанати сфаќања, ама некогаш некои работи се забегани во друга крајност, поставување граници и здрава строгост се неопходни за децата да ги извадиш на прав пат, не може за ништо да не смее да се пререче или забрани.
Ама кога си млад те нервираат старите, кога старееш те нервираат младите.
Сите стари во секоја ера од постоење на времето мислеле дека младата генерација е испуштена од раце.
И Џен Зи ќе мислат така за нивните деца.
И сите млади мислеле дека постарите се заостанати и прости и не го разбираат моменталниот свет.
На тема развод, јас не познавам +60 жена што е сакана од мажот онака како што треба да е сакана една жена.
Во нивната младост, предноста на мажите била далеку поголема во однос на жените, во повеќето сфери, така што не познавам среќно заљубена жена.
Мислам, нивното доживување е поинакво, за нив е нормално тие како жени да работат до преморување, да чистат куќи и деца да гледаат и мажите да се подсмеваат со нив на слави со роднини.
Такви биле сите бракови, и на комшивката и на другарката, и не се знаело за подобро.
Арен е, битно работи и не пие многу.
Денес поинаков стандард се негува, се зголемува самопочитта, затоа се зголемуваат и разводите и ништо лошо нема во тоа, нема зошто да жалиме по "порано немаше разводи" кога уствари порано бракот бил само за пред народ, а не брак во права смисла на зборот.
Никој не рекол на умирање, криво ми е што не правев подекоративни слатки од комшивката.
Најчесто тогаш ни доаѓа памет за тоа што е важно, а што не, ама касно стиже Марко
На тема ментални болести, мајка ми, постара жена што не владее многу стручно-медицински термини, ми има кажувано како во селото од кај што потекнува, имало жени што родиле бебе и се "шекнувале", ( нејзини зборови ).
Денес, фала богу, сме напреднале и користиме термин постпородилна депресија.
Прашај ја мајка ми и ќе ти рече, ааа такво нешто немаше порано.
Оној што ќе го постигне тој баланс да биде отворен за нови промени (зошто само промената е константна и само тој што знае да се прилагоди преживува ), а во исто време да ги зачува вистинските вредности, тој ќе си биде среќен во секоја година од животот.
Ама често за безвезални глупости мислиме којзнае каква вредност имаат.
Најголема вредност има здравјето, физичко и психичко, се друго е на 7мо, 8мо, 16то место.
Мислиш дека човек нема вредност ако не е патриот? (познавам вакви)
Мислиш дека прави патриоти не се селат од државата?
Океј, така нека е.
Дали загадениот воздух ми штети на белите дробови?
Да.
Дали воспитачката што му се дере на детето му штети на неговото психичко здравје?
Да.
Како што кажавме, здравјето е вредност број 1, се друго доаѓа после него.
Ако сакаш да го негуваш сфаќањето дека човекова вредност се мери преку патриотизам, а патриоти не напуштаат држава - негувај.
Ама само ако тоа негување не ја загрозува вредноста број 1.
Ако ја загрозува, пакуваш куферите и бараш чист воздух и воспитани воспитачки и слободно биди си патриот најголем.
Секоја животинка на земјава, една мравка да чепнеш одма бега и си го чува животот, ние од глупости здравјето си го фрламе во канта за ѓубре.

 

Aко Gen X и постарите millenials се добри во едно нешто тоа би било романтизирање на нивните детства. Ми се спие од таквите приказни.

Морате малку да освестите дека вашата лична емотивна поврзаност со „таквите времиња“ игра огромна улога во зошто тие ви се чинат подобри. Што е нормално, само треба малце да се намали со superiority complex.

Последично со муабетите за последните добри генерации, детства многу често среќавам и изјави дека светот оди во пропаст, луѓето станале лоши, општеството пропаѓа. ()

Дали знаете дека пoрано било нормално да се водат војни, убивањето било онака кежуал и како цивилизација сме пораснале до тој степен што сме направиле политики за мир, закони, мнозинството во светот живееме како слободни луѓе итн. Поентата ми е, светот секогаш се развива и оди кон подобро, колку и да не изгледа така. Технолошкиот развој е неизбежен, целата историја ни е доказ и не ве става на повисоко морално ниво доколку сте пораснале без телефони, интернет... Замислете си предец да ви се појави во сон и да ви кажува колку било интересно свеќи да се палат за да видиш нешто преку ноќ, а нам ни е премногу лесно со струја. Нема потреба да даваме отпор кон таквите промени, а децата секогаш можеме да ги учиме на некои бенефицијални работи како што се поврзаноста со природа, живеење во моментот, квалитетно поминување на времето итн. Кај генерациите пред вас уште повеќе биле изразени овие нешта затоа што и тие имале помалку „вештачки“ работи во нивниот живот, но и самите знаете дека тоа не значи автоматски дека било подобро. Тие нешта можат да се прилагодат и негуваат и во дигиталната ера затоа не се секирајте за вашите деца, ако имаат добар пример да се угледаат, се ќе е океј.

Зголемувањето на бројките на развод не е никаков доказ или показател дека новите генерации и времиња се полоши туку напротив. Луѓето се учат да ја ставаат среќата на првото место и ми е мило. Не треба да е табу што долги бракови и врски се раскинуваат, може да дојде до конфликти и некомпатибилност било кога во животот, и едноставно не вреди да се останува во партнерство кога не ти е убаво. А, јас лично мислам дека ова е привремено зголемување на тие бројки, ова ќе (hopefully) резултира во менување на односот на мажите спрема жените затоа што веќе не се трпи.

 

Да веруваш дека врсништвото гарантира планетарна идентичност ми е огромна глупост.
Така и овие групи и подгрупи.
Останува само фактот дека со интензивното користење на интернетот ,друштвото стана поинтровертно и постои минимална социјализација.

 

Ова го дискутираме.

In many countries, Gen Z youth are more likely to be diagnosed with intellectual disabilities and psychiatric disorders than older generations.[30][31]
https://en.wikipedia.org/wiki/Generation_Z