Spoiler Незнам дали е во соодветна категорија темава па ако не е слободно преместете ја Кога разговарате со другите луѓе дали ги користите рацете за објаснување на некои работи(мислам дека се викаше тоа гестикулација со раце) и дали ви пречи кога некој ви објаснува на вас со рацете. Јас не ги користам рацете за објаснување и не ми пречи доколку некој го прави тоа.
Кога разговарате... За некои работи додека разговарам правам гестикулации, за некои не. Воглавно гестикулирањето ми зависи од тоа колку сум се внела во разговорот, значи тоа ми се случува спонтано
Кога разговарате... Многу ретко губам контрола и говорот на телото секогаш соодвестува на моето расположение.Ептен ретко ги користам рацето несакам да изгледам збунета и изгубена само кога сум ептен внесена во содржината на разговорот.Не ми пречат таквите луѓе,само ако не почнат да мавтаат прекумерно.
Кога разговарате... Па често правам гестикулација со рацете, особено ако се внесам во разговорот. Иначе не ми пречи кај другите
Кога разговарате... Не правам гестикулација со рацете никогаш и не ми пречи кај другите . Имам една другарка што прави со рацете како да рапува е тоа ептен ме смее
Кога разговарате... И јас имам една другарка и кога зборува,кога ти кажува некоја случка ќе фати да те мава со тетратка,ќесе со се што и во близина.И додека да ти ја каже случката ти ќе станеш целата со модрици,затоа најубаво е со неа муабет да правиш преку телефон.
Кога разговарате... Многу ретко правам гестикулации со рацете. За други воглавно не ми пречи, освен ако не се работи за некоја нападна гестиклуација, или па ако премногу и пречесто мафта со рацете Е тогаш почнува да ми пречи.
Кога разговарате... Сум приметила дека прилично гестикулирам кога разговарам со нови или луѓе кои малку ги познавам. Со луѓето кои ми се блиски тоа не е случај. Веројатно моите чести гестикулации се производ на некоја скриена нервоза или желба подобро да ме разберат луѓето кои не ме познаваат доволно. Барем така јас ги толкувам своите гестикулации....
Кога разговарате... Хаха, ова често ми се случува кога објаснувам некоја лекција. Ова не се случува дека ти сакаш, тоа е спонатано, дури и нема да забележиш дека си почнал да правиш форми во воздухот. Кога ги учам лекциите полесно ми е за сваќање, или кога ќе се внесам во разговор, сакам да објаснам поубаво, да биде посликовито...хаха Инаку, не ми пречат таквите луѓе, најчесто наставниците, тие се такви, само претаат со рацете, дури и појасно ми станува кога прават гестикулации со рацете.
Кога разговарате... ....хммм воопшто до сега не сум помислила на тоа. Ама ќе заприметам и ќе ви пишам. Очигледно ги користам онолку колку што е потребно,како што самиот разговор води. Инаку не ми смета кајфругите.
Кога разговарате... Ги маФтам рацете горе-долу додека зборувам. Spoiler И мразам кога објаснувам нешто ги користам рацете и некој почнува да ме повторува и имитира.
Кога разговарате... Постојано ги користам. Еве баш сега се замислив и не ми поминал последниов период ниту еден разговор, а јас да не гестикулирам со рацете. Шознам, навика. Правам некои необични движење, кругови со дланките или со прстите некои повторно необични движења. Како и да е, ова не го сфаќам како некоја си моја маана, ама пак ниту како доблест. Можеби треба да се одвикнам, ама изгледа тој процес ќе си бара упорност, трпение и време.
Кога разговарате... Кога сум во фазон, да објазнувам со раце, со прсти, мафтам често кога сакам да доловам подобро. Според некои искражување не чинело да се користат гестикулации со раце, но неможам да си помогнам. И не само кај мене, многу луѓе во мое опкружување користат. Не ми смета, не гледам зашто
Кога разговарате... си ги користам рацете за објаснување на некои работи, си мафтам така и на еден другар секогаш му текнува да ме имитира -.- неможам да не објаснувам и со рацете, па посилно од мене е
Кога разговарате... Нон-стоп ги користам рацете за објаснување. Не го правам тоа намерно, туку спонтано. Тоа на една моја другарка многу и смета, а таа седи на мене во школо и кога да почнам да раскажувам некоја лекција на час или пак воопшто да водам било каков разговор, а она е во близина, тогаш таа ми ги држи рацете доле
Кога разговарате... Сега брзо бев на обука за говор на телото, односно бевме сите од компанијата во која работам, бидејќи се смета дека тоа е доста важно и несвесо влијае на нашите соговорници. Пред тоа воопшто не сум обрнувала внимание, но после обуката ми стана јасно колку не забележуваме, и гледам да користам тоа што ни кажаа. Кога се разговара со некој никогаш не се стои со рацете скрстени, бидеќи несвесно се блокирал соговорникот, поставуваш граница, и не си пријателски настроен. Баш ние правевме и вежби, и некој ако ги скрсти рацете, веднаш како некоја блокада да има, која не ја забележуваме секојдневно. Има огромна разлика ако некој е отворен со рацете, и се труди да објасни нешто, од некој со скрстени раце баш вака: Рацете секогаш треба да бидат отворени, и да се гестикулира со ненападни гестикулации, а не некој цело време да замижува, да си мисли дека во око ке го буцеме ) Спред мене гестикуациите не значат нервоза нешто да се објасни, туку на некој начин заинтересираност, желба за соработка, и на труд да се долови некоја ситуација и во никој случај не се негативни, и многу подобро е да се гестикулира, отколку ништо да не се прави со рацете, и цело време да им се бара некакво место, што најчесто завршува со скрстуваење. Јас порано додека разговарав не гестикулирав, и најчесто рацете ми беа во косата... Што изгледа глупаво и смешно, и одвлекува внимаие, па се префрлив на раздавање )
Кога разговарате... Никогаш не гестикулирам со рацете додека зборувам,особено кога е нешто важно бидејќи секогаш од трема рацете ми треперат Кај другите не ми пречи,напротив имам неколку другарки кои постајано мафтаат со рацете додека зборуваат.Но се тоа да биде во граници на нормалата,да не испадне на крај повеќе да бидам фокусирана на мафтањето одколку на тоа што ми го зборува соговорникот
