Почнав да се грижам за себе. Им се вратив на 'љубимите' навики кои ги избегав у задњи 202948577502 денови,месеци,години. Куп прекрасни луѓе запознав и ми го дадоа/покажаа сето она што ми фалеше. Фала им. Конечно и мене ми се дава, не само да ми се зима најс.
1. Новиот почеток, во нова средина и запознавање на нови луѓе 2. Запросувањето 3. Сите поминати мигови со саканиот
Успеав невозможното да го направам возможно. Уствари тоа го сватив кога зет ми ми подаде рака и ми кажа дека спаѓам во 00, 1 процент од 9,99проценти невозможност јас возможност да го направам. По тоа што го послушнав срцето а не разумот, ја послупав душава дека има нешто подобро па без да се одвртам назад си ги собрав парталите, да не си ги собрав немаше да би биде ни приближно волку убаво колку во моментот. Сватив дека "шестото сетило" треба да се послуша посебно ако знае да биде толку интензивно. По глуфците и нивната помината историја. По седњето на терасанад алпите у уживањето во нив. По поминување на квалитетно време со најблиските. По еден светол тунел, пат што од нигде никаде се отвори и не окити, не накити и ни даде сила, воља и енергија за рушење на планови и остварување на невозможното. По љубовта По подршката и болката поделена на два во тие едно 2 пеколни месеци во нашиот живот.. Нека си замине. Сега чекаме нова. Поубава. Здравје само. Друго како треба така нека е.
Годинава што изминува е уште едно парче од животните случувања кое останува во архивата на душата... Научив нови нешта и се спознав себеси од друга перспектива. Не знам дали се променив или се соочуваам со особините што секогаш биле дел од мене само што сега добија интензитет. Проголтав долг период исполнет со очекувања, надеж, неизвсност,успеав да останам присебна и да го задржам здравиот разум. Верувам во поведри денови зашто порано или подоцна стапуваат на сцена. Со максимална заложба нема залудни обиди.Нештата се подредуваат кога ќе се создадат услови. А моментот за некои се уште е во фаза на созревање. Трпението одлично ме служи и го вложувам максимумот од себе. Ништо и никогаш не форсирам за да успеам. Тоа ми е најголемата поука од досегашното искуство... Здравјето и мирот се бесценети. Здрава сум и тоа ме прави спокојна. Среќата ме зграпчи кога запознав драга личност. Знам дека се се случува со причина. Но, убавите моменти што фрлија сенка врз се останато отвораат ново поглавје во архивската содржина со посебно обележје. Повторно се уверив дека ништо не е случајно... Веројатно и оваа 2018...
По мафтањето на клиника највеќе за жал, ке го памтам цел живот тој тежок костум со кој стоев над детето два часа, ке ја памтам кесичкава Calliope во која ги мафтам купиштата извештаи, крвни испитувања, наредна година ке ја фрлам! Ке ја памтам и по дедото на мм, кој почина... И по добро сеќавање првиот роденден и крштевка на малата, како и преубавиот летен одмор сами ние 4ца Премногу стрес и нервози, едвај ја чекам новата година, да биде 100 пати поубава од оваа, да си имаме здравје пред се!
Годинава ќе ја паметам по убави моменти како моја веридба и на моите другарки Али нека не следат само убави моменти сите здравје пред се, а другото само ќе си дојде..
Годинава ќе ја паметам : - Човечето што ми расте под срцево - По љубовта и вниманието од моето семејство - по љубовта и убаво поминатите моменти со мм - по свадбата .... Се надевам дека наредната ќе биде исполнета со уште поубави моменти си посакувам само здравје за сите
Годинава ќе ја паметам по многу неубави работи, многу трагедии, многу млади животи изгубени, многу солзи протечени.....но тое е животот....Оваа година плачев и за непознати ликови, плачев за нечии деца....МОРАМ да ја посветам оваа година на блиски мои познати, пријатели, колеги, кои на жалост прерано го напуштија овој свет, исто така со голема болка ќе ја спомнам и @Umbrella22.Чадорче душичко ...
Клучна година со сериозни пресврти. Ама баш големи, како на кривина фатена со 150км/ч. Од оваа точка може само да оди или кон подобро чекор по чекор или кон дефинитивен амбис. Има многу што да се каже. Научив како да си ја штедам енергијата, како да барам без срам, како и да згазам ако треба. Клучно ми беше што во една тешка брзаница и преокрет ми светна сијаличката дека буквално никој не ме извлекол ни образовно, ни кариерно, ни мама, ни тато, а најмалку пак партија, ни како нели невино кажување - абе мене ме бива ама ми треба некој да ме гурне. Не! Се сама. Ама си го осетив и во секој дел од себе си. Од нив само несебичната поддршка и љубов. Го знаев ама не сфаќав колку голема работа е. Епа била. Се спротивно би ме срамело, особено ако е од партија, што ниедна способност не вистинска способност ако сепак дошла со тоа гурање. Вербата и патот кој го одиме одат рака под рака. 90 проценти од животот е нешто кое што го контролираш, во спротивно тоа ќе те контролира тебе и се нарекуваат хормони. Почнав да учам работи од фах кој мислев дека не ме интересира и не ме бива, ама одлично ми оди што баш пријатно ме изненади.. Во текот на годинава ми излегоа неколку нови цели кои бараа храброст, од кои едната сепак е во процес на реализација. И вечното кредо, ако идејата ти е да гледаш во својот двор, во своето семејство и за свој гз, не правиш разлика во ничиј живот, исто како и да не си живеел, пред недела доби свој облик кој допрва треба да се развива од екипа ентузијасти што претерано ме радува. И оваа година ќе ја паметам по 167 луѓе на кои животот им го направив поразличен. Дај му на човек риба и ќе го нахраниш еден ден, научи го да лови риба ќе хо нахраниш за целиот живот. Ова е тоа што ми дава живот и сите 167 насмевки. Научив и да детектирам лажови. О да. До душа знаев и до сега, ама сега си верувам. И егоцентрични пувежи од кои се бранев од далеку, сега им влагам обе ручке. Се на се имам повеќе верба во животот и повеќе среќа која воопшто не е иницирана од надвор, туку баш самата од себе од внатре. А потоа навистина дојде се останато. И кога болело и кога било тешко, имаше среќа. Он е једина константана у животов која станува само подобра и подобра, и станува смоукинг хот со брчките околу очите. И што би рекла другарката правник кога се претвара во шаман - шаманска поука - само секс луѓенца, живот прави и прави да сте живи.
Една од најубавите години до сега Ќе ја паметам по запросувањето од дм, и кога после една недела дознавме дека сум бремена По потписот во матично. По подготовките за свадбата и целата церемонија. Најмногу од се, по раѓањето на мојот син, најголемата моја радост
Најуспешна и најсреќна година до сега во мојот живот. Лани ми се паднаа три парички за бадник кога вртевме лепче, а за стара нова година ми се падна и дома и во друштво. И еве испаѓа имало нешто вистина во тоа ако ти се падне паричката. Ќе ја паметам по: - вработувањето по диплома; - мојата прекрасна свадба; - купувањето стан со мм, уредување и вселување; - доаѓањето на моите блиски од странство за да бидат покрај мене на мојата свадба. И свечено, како и секогаш, ќе ја испратам старата година со славење 2 во 1: роденден и нова година.
Дефинитивно сите дали добри или лоши моменти од годинава ми се удавија во вода и само по една работа ќе ја памтам оваа гадна година, по тоа што го изгубив татко ми
Ќе ја памтам по: - ворк хард ор дај трајин - ниски удари, издржливи од моја страна - успех - редок но квалитетен секс - дружење на феминава со феминкиве
Борба, соочување со стравови, болка, неизвесност и тишина. Солзи, многу солзи. Немир и надеж. Незнам дали едвај чекам да ја испратам или полека, за да се потсетам што се дадов, дали изгубив или добив? По тоа ќе ја паметам 2018.