Гордоста, доблест или мана?

Една народна изрека вели,дека не треба да му се смееме на човак кој својата гордост ја изгубил поради љубовта, туку на оној кој ја изгубил љубовта поради гордоста.Не е исто човек во пустина и пустина во човек.

Што мислите вие за човечката гордост? (знам дека постои тема за ЕГО), но овдека зборуваме за гордоста.
Колку таа гордост може некогаш да ни помогне, а колку всушност може да не убие?

 

Гордоста, врелина или мана?

Може да биде и врелина и мана.Треба да се има мерка во се,па така и со гордоста.Убаво е да си горд на себе,на близок и се тоа разбирам,да пофалиш да си самоуверен...Ама не разбирам кога некој претерува „Неможам ако го направам тоа ќе си ја изгубам гордоста што ја имам“ и слични такви фрази кои често според мене и ги користат нарциси.

Како што реков,за мене,најубаво да имаш гордост,да бидеш горд на себе или на некој друг,но се со мерка.Да не се претерува.Многу луѓе забегуваат,а тоа го гледаме и по серииве,на кои на прво место им е гордоста,да пазат да не ја загубат.

Се со мерка.

 

Па вака јас сметам дека гордоста може и да ни помогне и да ни одмогне затоа што во едно нешто колку е добро толку е и лошо!Затоа и овааа треба да е со мера !!!!!!!!!!!!

 

Гордост ?!?!?!? Освен онаа, ако може да се нарече така, скромна и не толку забележителна гордост се друго е само фарса и глупост...не велам дека треба да дозволам да ме газат, но не и да мислам дека сум кралица во светов и дека сите треба да ми се покоруваат...Пошто потекнувам од многу горда "семка" а јас не сум у тој филм....при одредени ситуации ми иде од кожа да си избегам и мислам дека со таа испревртена гордост човек може многу да загуби во животот.

 

Кога некој ја става гордоста пред љубовта, греши.
Изреката е навистина точна. Зарем гордоста треба да ги раздвојува луѓето? Зарем една човекова особина е посилна од човековата свест и совест?
Гордоста е маана и тоа доста голема. Повеќето ја оставаат својата љубов само за да не ја подгазат својата гордост, а згора на тоа очекуваат среќа во љубовта понатаму. Убаво е кажано дека Што си посеал, тоа ќе си жнееш, па и овде важи истата изрека.

 

И тоа и тоа може да биде, зависи од нас самите, нели секој си ја крои судбината, а гордоста и те како играе голема учога во нашата судбина, односно нашите избори. Секој треба да е горд на себе си, на своите постигнувања, успеси, да се вреднува себе си, но не по секој цена, тука мислам на она да не си дозволуваме да губиме работи кои ни се навистина потребни. Пазејќи да не ја изгубиме гордоста многу често можеме сами да се изгубиме, или многу драги личности.

 

Мене лично ми е доблест. Значи горделива сум и тоа си го сакам кај мене. Сега може да прерасне во мана ако е претерано и секако тоа може да биде една пречка во животот. Но јас не можам едноставно против тоа, што знам . Премногу сум горделива кога се работи за прва да простам некому или да погазам некој свој став. Но сепак знам и понекогаш да си признаам ако сум згрешила но тоа во поретки ситуации.

 

Гордоста е доблест дефинитивно.Треба да бидеме горди,но да знаеме во различни ситуации како да ја употребиме гордоста и колку да ја истакнеме.Понекогаш може многу работи да се изгубат поради гордост.
Се со мера ~

 

и двете,ама повеке доблест

 

Гордоста е секогаш доблест.Исто како што горделивоста е секогаш мана.

 

јас сум ептен што се кажува горделива и често патам ѕаради тоа ама и тоа е мојот препознатлив знак

 

Мора човек да има гордост така и јас за мене доблест доколку е во граница, а мана ако ја преминува границата тогаш особата веќе има проблем се е убаво што е во граница

 

гордоста е доблест ама во граница на нормалата,некад може да биде и фатална...
оној ко је премногу горделив тоа више преминува во тврдоглавст

 

Убава работа е гордоста, ама ако е основана. Има луѓе што се ,,гордеат,, без потреба, од што се искомпексирани па тоа сакаат да го прикријат ,,демек,,со гордост.
Иначе јас сум си бајаги горделива, и нормално си сметам дека тоа ми е доблест Хахаха. Освен што сум горделива и многу скромна сум изгледа,а...?

 

Ни со неа ни без неа..
Гордост за одредени работи..

 

во право си

 

Па во одредени ситуации е добро да си малку горделив, но сепак да имаш некоја одредена граница.
Премногу гордост мене искрено ме нервира, зошто не го правиш ова --> гордоста не ми дава !!
Грдо е за слушање. Кажи си фино лепо, страв ти е, не сакаш, не - гордоста не ми дава.

 

Па повеќе би рекла дека гордоста е доблест а не мана.

 

Со гордоста можеш само да загубиш но не и да добиеш . Сепак треба да имаш гордост до некој определен степен.

 

Доблест или мана ?? Па се зависи од кој аспект го гледаме тоа...