Гордоста, доблест или мана?

Паа, некогаш е прифатена како доблест...

Се зависи од тоа како ќе биде прифатена, а и вие самите во душа како чуствувате

Спојлер

п.с.. Кога љубовта е на прагот, гордоста ги пакува куферите..

 

убаво е да си горд или самоуверен, но до некоја мера.. зависи како ко изразуваш тоа

 

пола пола и доблест и мана колку е доблест толку е и мана..

 

Ни со неа, ни без неа

 

До некоја нормална граница е доблест, но кога е претерана веќе претставува мана.

 

Јас ја сметам за доблест се додека не ги надмине границите, додека не се претера, тогаш веќе е мана.

 

Зависи кој што подразбира под гордост, понекогаш се употребува во позитивна, а понекогаш во негативна конотација. Не е позитивна страна, ако гордоста произведува негативни работи. Генерално се смета за негативна особина.

 

Ако е во граници на нормала тогаш е доблест ама ако е претеризам е мана според мене.

 

Тенка е границата меѓу доблеста и мааната мислам, кога е во прашање гордоста.
Секој човек треба да има гордост како доблест и како емоција.
Некогаш преголемата гордост може да биде маана или препрека за нешто.
Јас честопати сум имала проблеми поради мојата горделивост во комбинација со инат и егоизам..
Дуо-трип фантастико

 

Гордоста е мана во секоја сфера, таа е непотребна карактеристика во човечката природа и особина.

 

Гордоста е најголемиот човеков невидлив непријател.

 

И двете. Зависи од ситуацијата и начинот на покажување на гордоста. Ете пример за споредба.
Рамнодушноста е прекрасна особина. Паметно е да си рамнодушен кога ти упатуваат провокации и навреди. Нема потреба да одговараш на тоа. Но рамнодушноста е лоша особина ако во одредена ситуација е потребна нашата помош на некого. Ако во таква ситуација сме рамнодушни тоа е лоша особина.

Исто и имаше цитат од Библијата, не се сеќавам точно како гласи, но во смисла дека ако добиеш шлаканица на едниот образ веднаш сврти го и другиот за да добиеш и на него. Тоа е кажано во смисла да прифатиш дека се што ти се случува ти е награда или казна. Не треба кон лошите случки да гледаме како да ае одмаздиме и да тонеме во омраза. Но исто така тоа не значи и да станеме мазохисти и да прифаќаме се што ни се случува. Едноставно треба да се проценува според ситуација како ќе реагираме, што би било етичко.

 

Не е ни едно ни друго. Понекогаш може да биде препрека, а понекогаш преку неа стекнуваш почит, зависи од ситуација.

 

Мана..ама сосем човечка мана.

 

Зависи.