Го изгубив бебето во деветти месец...

@mariz @kristina.k. vo pravo ste, kolku poveke mislam na toa, tolku poloso.. Nekogas e podobro da ne znae covek sto se moze da se sluci za da ne si pravi filmovi.. Ama pusto srce..a i vaka koga ke te razbudi u 4 sabajle nemozes da ne ja mislis.. Sekoj si e prikazna za sebe, normalno, sekoj razlicno si pominal, se nadevam i jas ke pominam bez problem so toa kako vas.. i thanks sto me razvedrivte malku.. Ke se obidam da mislam pomalku na toa..

 

Секогаш кога ке ја отворам темава,и кога ке го прочитам насловот почнува душата да ме боли,почнува срцето да ми се стега ахххххх Господ да ви помогне,Господ да ви даде онолку колку што сакате дечиња и све што имате замислено во главата.

Извинете ама морав ова го напишам.

 

Нормално се смета тахикардија во бременост
Срцето чука за двајца
Според моето искуство не треба да мислам само позитивно и да не се замарам туку секој знак што ни го дава телото да си го испитаме..За нашите лекари е се "нормално"....но зошто да не испитаме се..да можам да го вратам времето назад немаше да мислам само позитивно туку ќе одев и на петто мислење а не на второ и немаше да оставам се на Бог бидејќи затоа постојат лекарите да не ислушат и прегледат.
Кога ќе влезеш во седми месец напрај си и цтг(оди во систина- препорака Бојаџиев млад но детален и со внимание ) за и ти да си бидеш мирна и зошто сме мајки и треба да направиме за нив се.. Не се случува на секоја жена да изгуби дете во деветти месец и јас ја одбегнував оваа тема цела бременост но се случи да сум и јас една од тие мајки. Не треба да паничиме или да претеруваме да но убаво е да се информираме и секое искуство и совет да го послушаме и сами да одлучиме што да правиме.
Секаде го делам моето искуство со надеж да помогнам на други мајки и бебнца ..Да се раѓаат повеќе живи и здрави бебнца и да имаме повеќе живи и здрави мајки..
Лекарите ни се катастрофа само се фалат со технологијата што ја имат но џабе им е кога таа служи за да се помогне а не за реклама а нас да не прават дека паничиме дека сме под хормони и ред други работи.
Инаку за пораѓај не се секирај ..лекарите ќе си одлучат а и тоа зависи од мн други работи дали природно или царски. Тахикардијата не е мн страшна..Јас бев со царски и страшна тахикардија за време на него бидејќи бев со спинална анестезија мислев срцето ќе ми експлодира..самата анестезија прави повисока тахикардија..но таму си има тим на лекари и секој си го гледа своето.
Напрај трансфузиолошки тестови и тест за скриен шеќер..

 

@ZojaP. Navistina mi e zal..i vo pravo si, ako treba i 5to mislenje treba da se pobara, ne samo 2ro... Mozebi e normalno da imas tahikardija, bebeto pritiska na dijafragmata itn itn.. Nemase da sum tolku zagrizena ako sega mi se pojavese, ama rabotata e sto mi se pojavi pred da ostanam bremena. Inaku go prasav doktorot za ctg, mi kaza deka plodot sekako ima tahikardija, sto e tocno i ne razmisliv.. Normalno za plodot i do neznam tocno koj mesec otkako ke se rodi, e pulsot da mu bide pogolem od 80 otcukuvanja vo minuta.. Mislam deka za niv normalno e 120 otcukuvanja vo minuta, taka da ne bi trebalo mojata tahikardija da ima vlijanie na negovoto srce zosto i onaka negoviot puls e pobrz od 80 vo min.
Inaku vo petok ke odam da proveram skrien seker posto okolu pola kilo e potezok od prosekot, mada toa ne mora da znaci nisto. A kakvi transfuzioloski testovi? Ddimeri i slicni raboti?

 

Bo бременоста се испитуваат Д-димери на трансфузиологија и фактори на хемостаза во случај да не дојде до згрутчување на крвта или недај боже да ти се покачат тромбоцитите па да удрат таму кај што не треба и во тој слуцај ке одреди докторот дали треба да пиеш асрипин или да се боцкаш клексани а за тахикардијата не треба многу да се вознемируваш жени и со терапија за тироидна жлезда ја тераат бременоста поздравче со лесно

 

Vo prvata bremenost proveriv ednas ili dva pati, ne se sekavam tocno. A sega maticniot voopsto mi nema spomnato za niv. Jas go prasav ednas, mi rece "a zosto? ne se sekiraj za toa".. Ama ke si zemam upat od maticnata i sama ke si otidam da proveram.

 

да , бебето има таква тахикардија ако гледаме во однос на нашите отчукувања
Кај моето бебе беше ептен висока , повисока од онаа што е дозволена за цтг-то. Си има граници на самото цтг до каде е нормално.. Напрај ОГТТ тест трансфузиолошки а можешш и тироидни хормони .
Не е баш нормално да е пола кило поголемо од тоа што треба за неделата но секое бебе си е индивидуално за себе. Ти испитај па нека си е се во ред после .

 

да се надоврзам и да ве посоветувам не се срамете да ги прашате докторите за се што ве интересира значи они се должни да ви објаснат што ви се случило и зошто и не прифаќајте едно мислење никогаш ама баш никогаш и нека не се вадат со мислење де папучната врвца била причина така им е најлесно да одговорат и ако треба и дрско ке им кажете дека мора да ви одговорат.
од искуство ви кажувам и ден денес не можам да се помирам демек немало потреба од толку многу контроли(ги мрзи докториве наши) и на крај кој губи пак ние затоа бидете упорни и досадни мора така друг излез нема ако треба и два пати во неделата ке одите на контрола тоа им е работа докторите нека се срамат не ние САМО ХРАБРООО

 

Да се надоврзам и јас дека секогаш докторите кажуваат дека папочната врвца е причината и ако е така а ни они самите незнаат што е причината во мојот случај беше врвцата причина а докторот и незнаеше баш да го образложи тоа и на крај на краевите уште пак и докторот лут зошто реагираш па зошто се распрашуваш И на крај пак ти си кривиот а докторите едни дрски едни суетни што да ви кажам, јас уште не можам да си дојдам на себе но си викам само храбро

 

Не можеш да им докажеш на докторите, тие никогаш не грешат. Секако дека тебе ќе те обвинат такви се баш како ги опиша , јас такво искуство имав во Државна болница. Поздрав и само храбро друго не знам што да кажам.

 

Добар ден до сите можеби ќе бидам досадна но морав ова да го споделам вчера се шетаме со мм во градскиот парк и оп еве ти го мојот матичен гинеколог се шета со неговата сопруга која е исто така гинеколог и нивното детенце и ме застанува и ме прашува како си дали си добра како се држиш,дали го преброде сето она сто се случи и ми вика он извини ,извини милион пати ти се извинувам јас од името на колегите во болницата знам нема утеха но мораш понатаму многу ти се извинувам од името на колегите во болницата и за нивниот пропуст. Еј луѓе замислете кој совесен доктор он се осеќа потиштен, а јас му велам не треба вие да се извините треба тие во болницата, кај нив нема шанси ти си им на нив како рутина они мислиш те жалат па тие веќе уште првиот ден го заборавиле тоа.Вика главата горе ќе заборавиш ама не се заборава има уште трага во душава во срцето вика не секој доктор има морал и етика не дале хипократова заклетва.

 

Ги затварам очите да ја видам неа...малечката моја... Толку мала, толку кревка а јас толку немоќна, скршена од болка, болка која никогаш ја немав осетено претходно. Колку само боли да го изгубиш она што си го чекал 9 месеци, се радуваш на секое движење, се радуваш на секое утро бидејки си ден поблиску до средбата, ги прередуваш нејзините малечки алишта а веке во другиот миг ти велат "бебето е мртво". Ти ги рушат сите соништа но повторно се надеваш до последен миг дека лажат,дека пак ке го слушнеш нејзиниот плач. Но, тие беа во право, лошите доктори за кои до тој миг се беше во ред.

И ке си поставиш милион прашања, каде погрешив, зошто јас, зошто моето бебе, милион прашања без одговор, прашања за кои цел живот нема да биде доволен за да ги одговорам...

И уште боли, и нема да престане.. Па и да не престане јас ке се борам, за мене , за мојата најголема подршка-мојот сопруг, единствениот мој кој беше со мене секогаш.

И Вие, немојте да се откажете никогаш. Ке поднесам се, затоа што сега знам што значи љубов на една мајка, мајка на еден ангел на небото.

 

Ме расплака душичке. Господ нека ти даде сила да пребродиш.

 

Тешκо е тоа. Ниκогаш нема да пρестане таа болκа. Пρед неκој ден поминав поκρај едно шκоло, децата се пуштаа од шκоло. Ги гледав неκои со ρодители и си помислив κолκу се благословени што сите деца им се на бρој , поштедени се од тоа чувство да изгубиш дете. И да се има повеќе деца тоа дете ќе си има свое место. За жал болκата останува цел живот, и јас се пρашувам зошто моето бебе. Сега се плашам да допρам бебе мислам деκа ќе го нема.

 

Тешко е, боли, боли до срж,еве ја до мене спие ја имам,душа ми е, светлост во темницата ми е, но тоа, за него душа ќе ме боли додека сум жива,ме боли, срцето ме боли за него, сега ќе беше мома од 5 години, секој момент го крадам да плачам да ми излезе од душава нооо НЕ пак боли многу боли,ја гледам малата и викам господ ме сакал мене штом ми те даде тебе да ми го осветлиш темниот живот, знаеш мама пред тебе имаше бебе, бебе кое не дочека да се роди,бебе кое секогаш ќе биде во срцето од мама и да го мразам до коска го мразам тој проклет 10 Јуни, проклет ден кога животот ми ја фати најтешката удолнина

 

Душо знам дека ти е тешко и знам дека боли еве како помина една година од кога ме напушти во 9 месец и сеуште боли и ќе боли.Но си давам надеж дека повторно ќе бидам мајка,а зошто затоа што сме жени и можеме да го носиме целиот товар на грб.


Се чудам зошто темава е заборавена и зошто не се пишува во неа за секое изгубено мало битие.
Знам дека има членки кој го имаат истото доживеано и избегнуваат да се отворат, да кажат што како било.
Ова луѓе не се заборава ова не се опишува ова само се чувствува,и да само си поставуваш милион прашања зошто јас зошто мене но бог не одбрал нас да ги искушине најлошото што може да и се случи на една мајка.

 

Немој да се плашиш..и јас мислев дека ке биде тешко но средбата со бебе дури и ми помогна. Секако дека се ме потсеќа на загубата но морада се продолжи

 

Благодаρам на убавите збоρови, ќе ги запомнам. Благодаρам. Поздρав

 

И мене ме расплакавте.. Јас ја потиснувам болката и мислите за неа откако се роди моето второ девојче мислејќи дека треба да бидам радосна и да продолжам со убави моменти.. Но еве за три недели ќе се направат 4 години отккако се породив со неа. Ја викав Јоана . Моментот кога ми кажаа дека моето бебе е мртво траеше вечно, болно. како парче срце да ми откинаа . Ја осетив тежината на празните раце. Ја гушкав во моето срце рацете посакуваа да ја гушнат неа..се осеќав како некој да ми ја земал од раце. Плачев 24 саати на ден..

Само жена што поминала знае како може да е. Иакомногу од нив болката ја поиснуваат и продолжуваат полесно понатаму.Јас бев од оние кои тешко поминаа. Болката си беше моја и сакав да ја изболувам ми требаше тоа и да ја пуштам од мене и да ми остане само болка . Мислата дека сум јас уште мајка но мајка на ангел и дека тоа што не е овде со мене не ме прави помалку мајка од мајка со бебе ми даваше сила.

Дали и вие чувствувавте потреба дека треба да има гроб и за овие бебиња? Место каде би ги посетувале каде би им збореле ?

 

Колку имаше твоето бебе кога почина моето не поживеа многу поживеа само 15 минути а дали треба да има гроб стварно не сум паметна да кажам.Дали сега имаш уште едно бебенце или сте во обиди за да имате.